องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 309 องค์ชายกับเวยเวย

บทที่ 309 องค์ชายกับเวยเวย

“​ข้า​ไม่ใช่​คน​ประเภท​ที่​ไม่รู้​จัก​บุญคุณ​คน​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พูด​ต่อ​ ​”​ไม่จำเป็น​ต้อง​อ้อมค้อม​ให้​มาก​ ​แล้ว​ปล่อย​ให้​คนที​่​อยู่​รอบตัว​ท่าน​มาบ​อก​ข้า​หรอก​ว่า​…​”

ตึง​!

ก่อนที่​นาง​จะ​ทัน​ได้​พูด​จบ​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็ได้​ยิน​เสียง​นั้น​ดัง​ขึ้น​ข้าง​หู

กำปั้น​ที่​สวม​ถุงมือ​สีดำ​ของ​เขา​พุ่ง​เข้า​กระแทก​กับ​ผนัง​ ​เขา​ไม่สน​ใจ​เลือด​ที่​ไหล​ลงมา​ระหว่าง​นิ้ว​แม้แต่​นิดเดียว​ ​เขา​ค่อยๆ​ ​ย่อ​ตัว​ลง​ ​และ​แม้ว่า​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​จะ​มี​รอยยิ้ม​อยู่​ ​แต่​ใน​ดวงตา​ของ​เขา​นั้น​กลับ​ปราศจาก​ความอบอุ่น​ ​”​เจ้า​เป็น​คน​แรก​ที่​กล้า​คิด​แยกทาง​กับ​ข้า​ทั้งที่​ยัง​มีชีวิต​อยู่​”

“​ข้า​เพียงแค่​พยายาม​หาทาง​ออก​อยู่​ก็​เท่านั้น​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่​ไขว้เขว​ ​นาง​เชื่อ​ว่า​เขา​เป็น​คนมีเหตุผล​มาก​พอ

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยสัง​เกต​เห็น​สีหน้า​ของ​นาง​ ​เขา​นิ่วหน้า​ด้วย​ความผิดหวัง​ ​และ​ใน​วินาที​ต่อมา​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​เหวี่ยง​แขน​ของ​ตัวเอง​เข้าใส่​นาง​ด้วย​ความเร็ว​ราวกับ​สายฟ้า​แลบ​ ​นาง​มองเห็น​เพียงแค่​ความโหดร้าย​ใน​ดวงตา​ที่​หรี่​ลง​ของ​เขา​!

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ​นาง​ก็ได้​ยิน​หยวน​หมิง​ตะโกน​ขึ้น​ว่า​ ​”​ระวัง​!​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำมือ​เข้าหา​กัน​ ​ฝ่ามือ​และ​ปลายนิ้ว​ของ​นาง​เริ่ม​เคลื่อนไหว​โดย​ไม่​คิด​ที่จะ​ลังเล

ใน​เสี้ยว​วินาที​ต่อมา​ ​นาง​ก็ได้​ยิน​เสียง​ของ​เนื้อที่​ถูก​แทง​ทะลุ​ดังก้อง​ไป​ทั่ว​โสตประสาท

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชะงัก​ ​นาง​มอง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ที่อยู่​ตรงหน้า​ตัวเอง​ ​มีด​ใน​มือ​นาง​แทง​เข้าที่​ไหล่​ของ​ชายหนุ่ม​!

ในขณะเดียวกัน​ที่​ด้านหลัง​ของ​นาง​ ​สัตว์​อสูร​หน้าตา​ชวน​ขนลุก​ตัว​หนึ่ง​กำลัง​ดิ้นรน​อยู่​ตรงนั้น​ ​ก่อน​สลาย​หาย​ไป​ใน​อากาศ​!

หยวน​หมิง​ยกมือ​ขึ้น​กุม​หน้าผาก​ของ​ตน​ ​แล้ว​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ไป​บน​ฟ้า​ ​”​แม่นาง​ ​ข้า​บอก​ให้​เจ้า​ระวัง​เจ้าตัว​ที่อยู่​ข้างหลัง​เจ้า​ต่างหาก​”

สมอง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ว่างเปล่า​ ​นาง​ถึงกับ​พูดไม่ออก​ขณะ​จ้อง​ชายหนุ่ม​ที่​มี​เลือด​ทะลัก​ออกมา​จาก​บาดแผล​จน​ตาค้าง

จากนั้น​ชายหนุ่ม​คน​นั้น​ก็​เผย​รอยยิ้ม​เจ้าเล่ห์​และ​เย็นชา​ที่นา​งคุ​้น​เคย​ออกมา​ ​เสียง​ของ​เขา​แผ่วเบา​และ​ฟัง​ดู​คล้าย​กำลัง​ปลอบประโลม​นาง​อยู่​ ​ราวกับ​น้ำพุ​ที่​ทะลัก​ออกมา​จาก​น้ำแข็ง​ ​ใน​ความ​เย็นชา​นั้น​มี​ความโกรธ​ปน​อยู่​ ​เขา​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​หนักแน่น​แต่​ก็​ติดจะ​ไม่พอใจ​ว่า​ ​”​ถ้า​เจ้า​อยาก​จะ​ยุติ​สัญญา​ก็​ไม่เป็นไร​ ​แต่​เจ้า​เป็น​ของ​ข้า​ ​เพราะฉะนั้น​เจ้า​ต้อง​ติดตาม​รับใช้​ข้า​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ลังเล​ ​นาง​อด​คิด​ขึ้น​มา​ไม่ได้​ว่า​มัน​ช่าง​น่า​ตลก​ยิ่งนัก​ ​นิสัย​ประเภท​เจ้า​เป็น​หุ่นเชิด​ของ​ข้า​ ​และ​มี​เพียงแค่​ข้า​เท่านั้น​ที่สามา​รถ​ทำลาย​เจ้า​ได้​ช่าง​ไม่​เหมือนกับ​สิ่ง​ที่​องค์​ชาย​สาม​ผู้​สูงส่ง​ควรจะ​พูด​เอา​เสีย​เลย

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่​ถาม​ความสมัครใจ​ของ​นาง​ ​เขา​ใช้​นิ้ว​ที่​รวดเร็ว​ปาน​สายฟ้า​แลบ​นั้น​สกัด​จุด​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​จากนั้น​ด้วย​การ​สะบัด​เพียงแค่​ครั้ง​เดียว​ ​มีด​ที่​เคย​อยู่​ใน​ตัว​เขา​ก็​แตก​ออก​เป็น​เสี่ยง​ราวกับ​เศษ​หญ้า​ ​เขา​ไม่สน​ใจ​ที่จะ​มองดู​บาดแผล​ของ​ตัวเอง​ด้วยซ้ำ​ ​เขา​อุ้ม​นาง​ขึ้น​ ​แล้ว​สาวเท้า​เดิน​กลับ​ออก​ไป

ระหว่างทาง​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถูก​เสื้อคลุม​ของ​เขา​คลุม​ตัว​เอาไว้​จน​ยาก​ที่จะ​ระบุ​ใบหน้า​ได้​ ​ทำให้​ลูกศิษย์​ที่​ออกมา​ข้างนอก​กลางดึก​ไม่รู้​ว่า​เขา​กำลัง​หอบ​อะไร​อยู่

อย่างไร​เสีย​พวกเขา​ก็​อยู่​ไกล​จาก​จุด​ที่​พวก​นาง​อยู่​มาก​ทีเดียว

ยิ่งกว่านั้น​ ​ฝีเท้า​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​รวดเร็ว​มาก​จน​น่า​เหลือเชื่อ

เขา​หายตัว​ไป​จาก​สายตา​ของ​ศิษย์​คนอื่นๆ​ ​ก่อนที่​พวกเขา​จะ​ทัน​ได้​สังเกตเห็น​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น​เสียด​้วย​ซ้ำ​ ​ทิ้ง​ไว้​ก็​แต่เพียง​รอยเท้า​ของ​เขา​ที่อยู่​ใน​ม่าน​หมอก

ทันทีที่​ทั้งสอง​เข้ามา​ภายใน​ห้อง​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​ดึง​ชุด​ที่​คลุม​ศีรษะ​ของ​นาง​อยู่​ทิ้ง​ลง​กับ​พื้น​ ​จากนั้น​เขา​ก็​ผลัก​นาง​กระแทก​กับ​กำแพง​ ​แล้ว​ตาม​เข้าไป​จูบ​นาง

กลิ่นอาย​ความเป็นชาย​ของ​เขา​เข้าใกล้​นาง​เป็นอย่างมาก​ ​มัน​เหมือน​กลิ่น​ของ​ดอกบัว​ ​แต่​ในเวลาเดียวกัน​ก็​เหมือนกับ​หิมะ​ ​ชวน​ให้​ลุ่มหลง​มัวเมา​เป็น​อย่างยิ่ง

จูบ​นั้น​ทั้ง​เอาแต่ใจ​ ​ร้อนแรง​ ​และ​เต็มไปด้วย​ความโกรธ​อัน​ไม่​อาจ​ควบคุม​ได้​ ​มัน​ทำให้​นาง​ยาก​ที่จะ​หายใจ​ได้

มือ​ข้าง​หนึ่ง​ของ​เขา​โอบรอบ​เอว​เล็ก​ๆ​ ​ของ​นาง​แน่น​ ​ส่วน​อีก​ข้าง​ก็​จับ​ปลาย​คาง​ของ​นาง​เอาไว้​ ​แทบจะ​เหมือนกับ​ว่า​เขา​กำลัง​ยัด​เหยียด​จูบ​อัน​ลึกล้ำ​ให้​กับ​นาง​อยู่

นาง​รู้สึก​เหมือนกับ​ตัวเอง​กำลังจะ​ขาด​อากาศ​หายใจ​ ​ตลอดทาง​จาก​หน้า​ประตู​มา​จนถึง​ห้อง​นี้​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่มี​แม้แต่​โอกาส​ที่จะ​คลาย​การสกัด​จุด​ที่​ทำให้​นาง​ตัว​แข็ง​อยู่​นี้​เลย​ด้วยซ้ำ​ ​และ​ตอนนี้​นาง​ก็​ถูก​บังคับ​ให้​นอนลง​กับ​เตียง​ ​ท่ามกลาง​ลมหายใจ​ของ​นาง​กับ​เขา​ที่​เต็มไปด้วย​กลิ่น​ไม้จันทน์​จาก​ร่าง​ของ​อีก​ฝ่าย

“​แม่นาง​ ​ไหน​ๆ​ ​เขา​ก็​เริ่ม​ก่อน​แล้ว​ ​ทำไม​เจ้า​ไม่ยอม​แพ้​เสีย​ล่ะ​ ​เจ้า​สามารถ​ใช้​โอกาส​นี้​เพื่อ​ฝึก​พลัง​ได้​”​ ​เสียง​อัน​น่า​หงุดหงิด​ของ​หยวน​หมิง​ยังคง​ดังก้อง​อยู่​ใน​หู​ของ​นาง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตัด​การสื่อสาร​ทาง​กระแสจิต​กับ​เขา​ทันที​ ​แล้ว​ขัง​เขา​เอาไว้​ใน​มิติ​สวรรค์​ ​มี​เพียง​การ​ทำ​เช่นนี้​เท่านั้น​จึง​จะ​ทำให้​นาง​ได้ความ​สงบ​ของ​ตัวเอง​กลับคืน​มา

ในเวลานี้​นาง​สามารถ​คลาย​อาการ​ตัว​แข็ง​นั้น​ลง​ได้​ ​นาง​คว้า​หมับ​เข้าที่​แขน​ของ​ชายหนุ่ม​ ​แล้ว​มอง​ไป​ยัง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ทั้งที่​ยัง​พยายาม​ปรับ​จังหวะ​การ​หายใจ​ของ​ตัวเอง​ให้​สม่ำเสมอ​อยู่

เพราะ​การ​ปฏิเสธ​อย่าง​เงียบๆ​ ​นี้​ ​ดวงตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​จึง​แปรเปลี่ยน​เป็น​เย็นชา​ ​มัน​เย็นชา​เสีย​จน​เหมือนกับ​ว่า​เขา​ตกลง​ไป​ใน​ห้อง​ทำ​น้ำแข็ง

ภายใต้​ดวงตา​คู่​นั้น​มี​ความโกรธ​ซ่อน​อยู่​ ​รูม่านตา​สีดำ​ขลับ​ของ​เขา​หด​แคบ​ลง​ ​พร้อมกับ​แววตา​เย็นชา​ที่​ปรากฏ​ออกมา​ ​ราวกับว่า​พวก​มัน​ได้​กลายเป็น​ดวงตา​ของ​ปีศาจร้าย​ไป​เสีย​แล้ว​ ​ภาพ​นั้น​ดูเหมือน​กับ​ว่า​…​ ​เขา​ไม่​สามารถ​ควบคุมตัว​เอง​ได้​อีก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เห็น​มัน​ได้​อย่างชัดเจน

ดวงตา​แสน​เฉยชา​นั้น​เป็นประกาย​ระยับ​ ​พวก​มัน​ดู​คล้าย​กำลัง​พยายาม​อดกลั้น​อารมณ์​ ​แต่​ก็​ยัง​ดู​บ้าคลั่ง​อยู่​ใน​ที

บ้าคลั่ง​เสีย​จน​แทบจะ​บิดเบี้ยว​…

ทันใดนั้น​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​ตระหนัก​ได้​ว่านา​งอาจ​จะ​ตกอยู่ในอันตราย​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​อ้า​ปาก​ขึ้น​หมาย​จะ​พูด​อะไร​บางอย่าง​ออกมา

แต่​นาง​กลับ​ถูก​ตัดบท​เสียก่อน​ ​”​ถ้า​ข้า​เป็น​เจ้า​ ​ตอนนี้​ข้า​จะ​สงบปากสงบคำ​เอาไว้​”​ ​เข่า​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เคลื่อนไหว​อย่าง​ไม่รีบร้อน​…​ ​หลังจาก​เคลื่อนตัว​ผ่าน​ขายาว​ได้รูป​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​นาง​ ​ในที่สุด​ร่าง​ของ​เขา​ก็​ขึ้น​มาทา​บทับ​ร่าง​ของ​นาง​เอาไว้​ได้​สำเร็จ

“​ทำไม​เจ้า​ถึง​ปฏิเสธ​ข้า​อยู่​เรื่อย​”

นาง​เคย​ปฏิเสธ​เขา​ตั้งแต่​เมื่อไหร่

เอาล่ะ​ ​จะ​ว่า​ไป​ก็​เคย

แต่​ถ้า​นาง​นอน​อยู่​เฉยๆ​ ​แล้ว​ปล่อย​ให้​มี​คน​มา​อยู่​บน​ตัวนาง​ ​มัน​ก็​คง​น่า​ตลก​สิ้นดี​!

น่า​ตลก​เกินไป​เสียด​้วย​!

“​ก่อนหน้านี้​ข้า​เคย​ให้โอกาส​เจ้า​มา​หลายครั้ง​…​ ​แต่​เจ้า​ก็​ไม่เคย​เชื่อฟัง​เลย​ ​เจ้า​จะ​ยอม​อยู่​นิ่ง​ๆ​ ​ก็ต่อเมื่อ​ข้ามั​ดก​รง​เล็บ​ของ​เจ้า​เอาไว้​แล้ว​เท่านั้น​”

โอกาส​อะไร​กัน

ทำ​อย่าง​กับ​ว่า​ก่อนหน้านี้​เขา​ไม่เคย​จับ​นาง​ขัง​เอาไว้​อย่างนั้น​ล่ะ​!

เขา​ลืม​เรื่อง​เตียง​รูป​กรง​ทอง​ใน​วัน​อภิเษกสมรส​ไป​แล้ว​หรือ

“​ก่อน​มาที​่​นี่​เจ้า​สัญญา​อะไร​กับ​ข้า​ไว้​ ​เจ้า​ปล่อย​ให้​ข้า​รอนาน​ถึง​เพียงนั้น​ได้​อย่างไร​…​”

สวรรค์​ ​ถ้า​ท่าน​ไม่พอใจ​กับ​เรื่อง​นี้​ ​ทำไม​เรา​ไม่​สลับ​กัน​แล้ว​ปล่อย​ให้​ข้า​รอท่าน​สัก​สอง​วัน​บ้าง​ล่ะ

“​พูด​สิ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…​แล้ว​ตอนแรก​ใคร​บอก​ให้​นาง​สงบปากสงบคำ​เอาไว้​!

“​ท่าน​ตั้งใจ​จะ​คุย​เรื่อง​นี้​กับ​ข้า​ทั้งที่​เลือด​ยัง​ออก​อยู่​เช่นนี้​น่ะ​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถอนหายใจ​ ​มือ​ของ​นาง​ทาบ​ลง​บน​ข้อมือ​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​นาง​พลิกตัว​ครั้ง​เดียว​ก็​สามารถ​หมุนตัว​ลง​จาก​เตียง​ได้​ ​แล้ว​หยิบ​เอา​ผ้าเช็ดหน้า​สีขาว​ผืน​หนึ่ง​ออกมา​จาก​ชั้น​เก็บของ​บน​โต๊ะเขียนหนังสือ​อย่างเคย​ชิน

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยลุก​ขึ้น​มานั​่ง​แล้ว​ ​เขา​ดูใจ​เย็น​กว่า​ก่อนหน้านี้​ ​เสื้อคลุม​สีขาว​ยับ​อยู่​รอบตัว

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หลุบ​ตาลง​พร้อมกับ​ปลด​คอเสื้อ​ของ​เขา​ออก​เพื่อ​ตรวจสอบ​บาดแผล​ ​แล้ว​ก้มหน้า​ลง​ใช้​สำลี​เช็ด​บาดแผล​นั้น​จน​สะอาด​ ​จากนั้น​นาง​ก็​ทายา​ลง​บน​นั้น​ ​”​วาง​แขน​ลง​”

บางครั้ง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​ยอม​ทำตาม​อย่างว่า​ง่าย​ ​เขา​ในเวลานี้​ดู​หล่อเหลา​ทีเดียว

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พองลม​ที่​แก้ม​เมื่อ​สังเกตเห็น​ว่า​คิ้ว​ของ​เขา​กำลัง​ขมวด​เข้าหา​กัน​ ​จากนั้น​นาง​ก็​ฉีก​ผ้าเช็ดหน้า​สีขาว​ผืน​นั้น​ออก​เป็น​เส้น​ๆ​ ​แล้ว​จุ่ม​มัน​ลง​ใน​อ่าง​อย่าง​เชี่ยวชาญ​ ​”​เมื่อครู่นี้​มันตั​วอะ​ไร​กัน​”​ ​นาง​ไม่ทันสังเกต​เลย​ด้วยซ้ำ​ว่า​มี​ใคร​บางคน​กำลัง​ขยับตัว​เข้ามา​ใกล้​นาง

“​มัน​คือ​อสูร​เลื้อยคลาน​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​สำรวจ​นาง​ขึ้น​ลง​ ​จากนั้น​จึง​พูด​ต่อ​ ​”​ดังนั้น​ใน​ฐานะ​ภรรยา​ของ​ข้า​ ​เจ้า​จึง​ไม่​ควร​ออก​ไป​พบ​กับ​คนอื่น​ยามวิกาล​ ​แล้ว​ทำให้​ตัวเอง​แปดเปื้อน​สิ่ง​โสมม​พวก​นั้น​ ​เจ้า​อาจจะ​ตาย​เอา​ได้​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​เจ็บ​ที่​เข่า​ของ​ตัวเอง​ ​นาง​สงสัย​นัก​ว่า​ทำไม​ทุกครั้งที่​องค์​ชาย​พูด​อะไร​สัก​อย่าง​ ​เขา​จะ​ต้อง​เอาเรื่อง​นั้น​เรื่อง​นี้​มาป​นกัน​เสีย​ทุกครั้ง

แต่​…

“​เจ้าตัว​นั้น​มัน​มา​อยู่​ใน​สำนัก​ได้​อย่างไร​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ใช้​นิ้ว​ผอม​เพรียว​จัด​คอเสื้อ​ของ​ตน​ช้าๆ​ ​สายตา​ของ​เขา​ดู​ลึกล้ำ​ยิ่งขึ้น​ ​”​ต้อง​มีเรื่อง​อะไร​เกิดขึ้น​ที่​ป่าวิญ​ญาณ​แน่​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตั้งใจฟัง​เงียบๆ​ ​จากนั้น​ดวงตา​ของ​นาง​ก็​เป็นประกาย​ราวกับ​นาง​เพิ่ง​มี​ความคิด​ดี​ๆ​ ​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​หัว​ ​นาง​กำลังจะ​ลุกขึ้น​ยืน​ ​แต่​ชายหนุ่ม​ก็​คว้า​ตัวนาง​กลับมา​เสียก่อน​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท