องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 310 ขังนางไว้

บทที่ 310 ขังนางไว้

นาง​ได้ยิน​เพียงแค่​เสียงดัง​ ​’​แกร​๊ก​’

ข้อมือ​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​นาง​ถูก​ล่าม​เอาไว้​ด้วย​โซ่​อย่างดี

มัน​คือ​กุญแจมือ​โลหะ​จองจำ​ ​เป็น​อาวุธ​วิเศษ​ที่​ใช้​สำหรับ​จองจำ​ผู้ฝึก​ปราณ​โดยเฉพาะ

ว่า​กัน​ว่า​ใน​จักรวรรดิ​จ้าน​หลง​มี​ของ​ชิ้น​นี้​เพียงแค่​สาม​ชิ้น​เท่านั้น​ ​และ​แต่ละ​ชิ้น​นั้น​ก็​ประเมินค่า​มิได้

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เป็น​เจ้า​ยุทธ์​ ​นาง​จึง​คุ้นเคย​กับ​การทำงาน​ของ​ของ​ชิ้น​นี้​เป็น​ที่สุด

เขา​วางแผน​ที่จะ​จับ​นาง​ขัง​เอาไว้​จริงๆ​ ​หรือ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขมวดคิ้ว

นาง​รู้สึก​ได้​ถึง​ความ​เย็น​เล็กน้อย​ที่​ข้อมือ​ใน​ตอนที่​เขา​ค่อยๆ​ ​สัมผัส​ผิว​ของ​นาง​ ​”​ดู​สิ​ ​เหมาะกับ​เจ้า​มาก​ทีเดียว​”​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ยังคง​ทุ้ม​ลึก​และ​เยือกเย็น​ ​แฝง​ไป​ด้วย​การ​ปลอบประโลม​ราวกับ​สายลม​อุ่นๆ​ ​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​เล็กน้อย

แต่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับ​สามารถ​ได้ยิน​ความ​อันตราย​ที่ซ่อน​อยู่​ภายใน​น้ำเสียง​แผ่วเบา​อ่อนโยน​นั้น

แววตา​ของ​นาง​มืดมน​ยิ่งขึ้น​ ​น้ำเสียง​ของ​นาง​กลายเป็น​เย็นชา​ ​”​ไม่มีใคร​ชื่นชอบ​ความเหมาะสม​เช่นนี้​หรอก​ ​องค์​ชาย​ ​นี่​คือ​สิ่ง​ที่​ท่าน​ปฏิบัติ​ต่อ​พันธมิตร​ของ​ท่าน​หรือ​ ​ดูเหมือนว่า​ข้า​คง​ยัง​พอที่​จะ​มีราคา​อยู่​บ้าง​กระมัง​ ​มิฉะนั้น​ท่าน​คง​ไม่​ใช้​ของ​แพง​เช่นนี้​ล่าม​ข้า​ไว้​”

สถานการณ์​ปัจจุบัน​ของ​นาง​ไม่ใช่​ผลลัพธ์​ที่นาง​ต้องการ​เห็น

แต่​มัน​น่าจะเป็น​รสนิยม​ของ​องค์​ชาย​บาง​พระองค์​ที่​ดูจะ​อาการหนัก​เอา​การ​ ​และ​มัน​ทำให้​นาง​รู้สึก​ปวดเศียรเวียนเกล้า​ยิ่งนัก

คงมี​แต่​เขา​คนเดียว​เท่านั้น​ที่สามา​รถ​แผ่​กลิ่นอาย​แห่ง​ความ​เย็นชา​อัน​ยาก​จะเข้า​ใกล้​ ​และ​ความ​หล่อเหลา​ออกมา​ได้​พร้อมกัน​ทั้งที่​กำลัง​ใช้​กุญแจมือ​โลหะ​ล่าม​คนอื่น​ได้​เช่นนี้

จริงๆ​ ​เลย​ ​สุดท้าย​แล้ว​ใคร​กัน​แน่​ที่​ทำตัว​ไม่ดี

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​บ่น​ใน​ใจ​ ​แต่​นาง​ก็​ยัง​ไม่​อยาก​ที่จะ​เป็น​ปรปักษ์​กับ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย

“​ท่าน​อยาก​ให้​ข้า​ทำ​อะไร​อีก​หรือ​ ​ท่าน​บอก​มาตาม​ตรง​ดีกว่า​ ​พวกเรา​จะ​ได้​จบกัน​ได้​ด้วยดี​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตัดสินใจ​พูด​สิ่ง​ที่อยู่​ใน​ใจ​ออกมา​ ​นาง​คิด​ว่า​เรื่อง​คงจะ​ดีขึ้น​หาก​นาง​พูด​ออกมา​ตรงๆ

แต่​นาง​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​สายตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​จะ​ยิ่ง​ทวี​ความ​เย็นชา​ขึ้น​ในทันที​ที่นาง​พูด​จบ

หึ

จบกัน​ด้วยดี​หรือ

เขา​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​สีหน้า​เยือกเย็น​ราวกับ​พยายาม​ที่จะ​ต่อรอง​กับ​เขา​ของ​นาง​ ​ชั่วขณะ​นั้น​เขา​รู้สึก​เกลียดชัง​สีหน้า​เช่นนี้​ขึ้น​มา​จริงๆ

เขา​ไม่เคย​ได้​อยู่​ใน​สายตา​ของ​นาง​เลย​…​ ​ไม่เลย​สักครั้ง

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยิ้ม​ ​แต่​รอยยิ้ม​นั้น​ไป​ไม่​ถึง​ดวงตา​ ​”​มัน​ไม่มีทาง​จบ​ลง​ได้​ด้วยดี​หรอก​ ​สิ่ง​ที่​ข้า​ต้องการ​มี​เพียง​เจ้า​ต้อง​อยู่​ข้าง​กาย​ข้า​เท่านั้น​”

“​ดังนั้น​องค์​ชาย​ก็​เลย​ตัดสินใจ​ที่จะ​ใช้​วิธี​นี้​สินะ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สลัด​กุญแจมือ​ที่​ข้อมือ​ของ​ตัวเอง​ ​แล้ว​เลิก​คิ้ว​ให้​เขา

แผ่น​หลัง​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​แข็ง​เกร็ง​ ​มือ​ของ​เขา​ที่อยู่​ใต้​ผ้าห่ม​กำ​เข้าหา​กัน​แน่น

ตั้งแต่​เมื่อไหร่​กันที่​เขา​จำเป็นต้อง​ใช้​วิธีการ​เช่นนี้​เพื่อ​เก็บ​หญิงสาว​สัก​คน​เอาไว้​ข้าง​กาย

ต่อให้​การ​ทำ​เช่นนี้​จะ​ไม่​สม​กับ​เป็นตัว​เขา​เลย​ก็ตาม​…

แต่​ใน​ฐานะ​องค์​ชาย​สาม​แห่ง​จักรวรรดิ​จ้าน​หลง​ผู้สูงศักดิ์​ ​มี​ใคร​ที่ไหน​กล้า​ปฏิเสธ​คำขอ​ของ​เขา​ด้วย​หรือ

แต่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับเป็น​ข้อยกเว้น

เขา​มั่นใจ​ว่า​เขา​สามารถ​ควบคุม​ทุกอย่าง​ได้​ ​แต่​…​ ​เขา​กลับ​ไร้​ซึ่ง​หนทาง​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​นาง

“​ทำไม​หรือ​ ​เจ้า​รู้สึก​ว่าวิ​ธี​การ​นี้​มัน​ชั่วร้าย​นัก​รึ​”​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ลุ่มลึก​และ​แผ่วเบา​ ​แต่​ก็​แฝง​ไป​ด้วย​เสียงหัวเราะ​เย็นชา​ ​สายลม​พัดผ่าน​เส้น​ผม​สีดำ​ที่​ปรก​ดวงตา​คู่​งาม​ของ​เขา​อยู่​ ​”​แน่นอน​ว่า​ข้า​คน​นี้​เป็น​คนชั่ว​ร้าย​ ​แตกต่าง​จาก​เพื่อน​ร่วมโต๊ะ​ที่​เจ้า​เคย​จินตนาการ​ไว้​เป็นอย่างมาก​ ​ตอนนี้​ในเมื่อ​เจ้า​รู้เรื่อง​นี้​แล้ว​ ​เจ้า​คิด​ว่า​จะ​สามารถ​หนี​ไป​ได้​หรือ​”​ ​เขา​แค่น​หัวเราะ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อด​ไม่ได้​ที่จะ​จ้องมอง​เข้าไป​ใน​ดวงตา​สีดำ​ของ​เขา​ตอนที่​นาง​ได้ยิน​คำ​ว่า​เพื่อน​ร่วมโต๊ะ​ ​ความบริสุทธิ์​กระจ่าง​ใส​ที่​เคย​รู้สึก​ใน​ยาม​ปกติ​หาย​ไป​แล้ว​ ​และ​ถูก​แทนที่​ด้วย​ความ​เย็นชา​ที่​เสียดแทง​เข้าไป​ถึง​กระดูก

นาง​สามารถ​สัมผัส​ถึง​อากาศ​เย็น​ๆ​ ​ได้​อย่างชัดเจน​ใน​ยาม​ที่​เขา​ขยับ​เข้ามา​ใกล้​ ​เช่นเดียวกัน​กับ​ลมหายใจ​เย็น​ๆ​ ​ที่มา​จาก​เขา​เช่นกัน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชะงัก​ ​มือ​ของ​นาง​ค้าง​อยู่​กลางอากาศ​ ​ด้วย​เหตุผล​บางประการ​ทำให้​นาง​รู้สึก​ว่า​ใน​คำพูด​เย็นชา​นั้น​มีบา​งอย​่าง​แฝง​อยู่​ ​มัน​มี​ความ​โศกเศร้า​แฝง​อยู่​ใน​นั้น​ ​ทั้ง​ยัง​ฟัง​ดู​สิ้นหวัง​และ​ให้ความรู้​สึก​…​เปล่าเปลี่ยว​อีกด้วย

ตะเกียง​น้ำมัน​จำนวนนับ​ไม่​ถ้วน​ล้มระเนระนาด​อยู่​ด้านหลัง​ของ​เขา

โต๊ะ​ไม้​สั่นสะเทือน​อย่างรุนแรง​เพราะ​ตัว​เขา​ ​สายลม​เอง​ก็​พัด​จน​เกิด​เสียงคำราม​หวีดหวิว

เขา​กำลัง​โกรธ

บางที​คราวนี้​เขา​อาจจะ​บีบ​คอนาง​ตาย​จริงๆ​ ​ก็ได้

แต่​ผ่าน​ไป​ครู่ใหญ่​ ​ความโกรธ​ที่​ปะทุ​อยู่​นั้น​ก็​ยัง​ไม่ได้​ร่วง​ลงมา​ทับถม​นาง

กิเลน​อัคคี​ยืน​อยู่​ข้างนอก​ ​เขา​เข้าใจ​ความรู้สึก​นั้น​ดียิ่ง​กว่า​ใคร​จาก​เลือด​ที่​เดือด​พล่าน​จวนเจียนจะ​ระเบิด​ออกมา​จาก​เส้นเลือด​ของ​ตน​ ​และ​ร้อน​จัด​จน​แทบจะ​แผดเผา​หัวใจ​ของ​เขา​ให้​ไหม้​เกรียม​!​

เขา​ไม่รู้​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​แต่​สิ่ง​เดียว​ที่​เขา​มั่นใจ​ได้​ก็​คือ​ความรู้สึก​โดดเดี่ยว​ที่​ปะทุ​อยู่​นี้​มาจาก​ผู้​เป็น​นาย​ของ​เขา​ที่​กำลัง​หัวเสีย​อยู่​นั่นเอง​!

บานประตู​และ​หน้าต่าง​ภายใน​ห้อง​สั่น​ไหว​อยู่​ใน​ความมืด​ ​ในเวลาเดียวกัน​กับ​ที่​ภายนอก​นั้น​ ​สายลม​ก็​กำลัง​ร้อง​คำราม​ราวกับ​สัตว์ร้าย

ทันใดนั้น​จู่ๆ​ ​ก็​มีสา​ยลม​พัด​เข้ามา​อย่างรุนแรง​ ​ส่งผล​ให้​กระจก​หน้าต่าง​กระแทก​เข้ากับ​กรอบหน้า​ต่าง​นั้น​…

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยืน​อยู่​ใต้​พวก​มัน​พอดี​!

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตกใจ​ ​นาง​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ภาพ​นั้น​ ​และ​ไม่สน​ใจ​อีกต่อไป​ว่า​เขา​จะ​ยัง​โกรธ​อยู่​หรือไม่

นาง​ถลา​เข้าไป​หา​เขา​ ​แล้ว​สลับ​ตำแหน่ง​ของ​นาง​กับ​เขา​ทันที

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ​ก็​มีเสียง​ดัง​ ​’​เคร​้ง​’​ ​ลอยมา​จาก​ทาง​ด้านหลัง​ ​ตามมา​ด้วย​เสียง​วัตถุ​ขนาดใหญ่​แตก​เป็น​บริเวณ​กว้าง​…

กระจก​หน้าต่าง​บาน​นั้น​กลับกลาย​เป็น​เศษ​แก้ว​อัน​แหลมคม​ทันทีที่​มัน​กระแทก​เข้ากับ​แผ่น​หลัง​โก่ง​โค้ง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​บน​พื้น​เต็มไปด้วย​เศษ​กระจก​ที่​แตก​เป็น​เสี่ยง​ๆ​ ​จากนั้น​แสงไฟ​ก็​สว่าง​ขึ้น

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยสั​บสน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​และ​แล้ว​สายลม​ก็​หยุด​ลง

เขามอง​ไป​ที่นาง​ ​ในเวลานั้น​ ​เขา​ลืม​แม้กระทั่ง​จะ​ขยับตัว

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ประคอง​ร่าง​ของ​ตัวเอง​เอาไว้​ด้วยมือ​ข้างเดียว​ ​เสียง​โซ่​กระทบ​กัน​ดัง​เคร​้ง​ ​นาง​หันไป​คำราม​ใส่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ว่า​ ​”​ถ้า​ท่าน​สามารถ​ควบคุม​อากาศ​ได้​ ​เช่นนั้น​ท่าน​ก็​ต้อง​สามารถ​หลบ​มัน​ได้​เหมือนกัน​!​ ​บัดซบ​ ​ท่าน​คิด​ว่า​ท่าน​สามารถ​ทำ​อะไร​ก็ได้​ตามใจชอบ​เพียง​เพราะ​ตัวเอง​เป็น​ชายหนุ่ม​รูปงาม​หรือ​หรือ​”

คำพูด​นั้น​ปลุก​ให้​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ตื่น​จาก​ภวังค์​ ​เขา​อุ้ม​นาง​ขึ้น​ ​และ​ใช้​นิ้ว​สัมผัส​แผ่น​หลัง​ของ​นาง​ราวกับ​ร้อนใจ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตกใจ​ ​แล้ว​รั้ง​มือ​เขา​ไว้​อีกครั้ง​ ​”​ท่าน​กำลังจะ​ทำ​อะไร​”

“​เอา​มือ​ออก​ไป​”​ ​คำพูด​นั้น​เต็มไปด้วย​น้ำเสียง​บังคับ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​ ​นี่​คือ​สิ่ง​ที่​เขา​ปฏิบัติ​กับ​คนที​่​ช่วยชีวิต​ของ​เขา​เอาไว้​หรือ

แต่​ความอ่อนโยน​ที่​นิ้ว​ของ​เขา​นั้น​กลับ​แตกต่าง​จาก​น้ำเสียง​เป็นอย่างมาก

แผ่น​หลัง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่ได้​รู้สึก​เจ็บ​อะไร​มาก​นัก​ ​เพราะ​นาง​ผ่าน​การฝึกฝน​มามาก​มาย​ ​และ​รู้​วิธี​ป้องกัน​ที่จะ​ช่วย​ลด​อาการ​บาดเจ็บ​จาก​การถูก​ของ​หนัก​ตก​ใส่​ได้

แต่​หลังจาก​ถูก​ถอดเสื้อผ้า​และ​ตรวจสอบ​อาการ​บาดเจ็บ​จาก​เขา​เช่นนี้​แล้ว​ ​นาง​ก็​รู้สึก​ราวกับว่า​ตัวเอง​เหมือน​เป็น​ของใช้​ใน​ชีวิตประจำวัน​ของ​เขา​ขึ้น​มา

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่รู้​ว่า​จะ​หัวเราะ​หรือ​ร้องไห้​ออกมา​ดี

ในที่สุด​ก็​ดูเหมือนว่า​เขา​จะ​ตรวจสอบ​แผ่น​หลัง​ของ​นาง​เสร็จ​แล้ว​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​แผ่น​หลัง​เนียน​นุ่ม​ราว​ผ้าไหม​ที่อยู่​ตรงหน้า​ ​แล้ว​ค่อยๆ​ ​ใช้​มือ​ดึง​นาง​เข้ามา​หา​ตัว​จน​คาง​ของ​เขา​แทบจะ​ชนกับ​ศีรษะ​ของ​นาง​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​เจือ​ไป​ด้วย​เสียงต่ำ​จน​ยาก​จะ​ฟังออก​ได้​ ​”​รอ​ข้า​อยู่​ที่นี่​”

ขณะที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มอง​อีก​ฝ่าย​กำลัง​เตรียมตัว​เดิน​ออก​ไป​ ​นาง​ก็​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​มา​จนถึง​ขั้น​นี้​แล้ว​ ​เขา​ยัง​ไม่ยอม​ปลด​เจ้า​สิ่ง​นี้​ออกจาก​มือ​ของ​นาง​อีก​หรือ

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยดู​รีบร้อน​ยิ่งนัก​ ​เขา​สะบัด​แขน​เสื้อ​ยาว​ของ​ตน​ ​แล้ว​สั่ง​กับ​เงา​ทมิฬ​ที่​ยืน​อยู่​ข้างนอก​ว่า​ ​”​จับตาดู​พระ​ชายา​ด้วย​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ใบหน้า​ของ​เงา​ทมิฬ​เต็มไปด้วย​ความตกใจ​อยู่​ครู่ใหญ่​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ผู้​เป็น​นาย​หายตัว​ไป​ใน​ยามค่ำคืน​อย่างรวดเร็ว​ ​เขา​ก็​พึมพำ​ออกมา​ว่า​ ​”​ดู​จาก​ท่าทาง​ของ​ฝ่า​บาท​แล้ว​ ​ดูเหมือน​เขา​คง​เดา​ออก​แล้ว​กระมัง​ว่า​แม่นาง​อวิ​๋​นก​ลับ​มา​แล้ว​…​”

เมื่อ​นาง​ได้ยิน​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น​ข้างนอก​นั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​หัวเราะ​ออกมา​พร้อมกับ​ล้ม​ตัว​ลงนอน​บน​เตียง

เข้าใจ​ล่ะ

ปฏิกิริยา​ของ​องค์​ชาย​ช้า​เกินไป​หน่อย​หรือเปล่า

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขยับ​กุญแจมือ​ที่​ข้อมือ​อย่าง​เย้ยหยัน​ ​พร้อมกับ​มอง​ไป​ที่​เครื่องประดับ​ชิ้น​หนึ่ง​ที่นอน​นิ่ง​อยู่​บน​พื้น​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท