องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 316 เวยเวยผู้ดุดัน

บทที่ 316 เวยเวยผู้ดุดัน

ทันใดนั้น​ฝ่ามือ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​เปล่งแสง​เจิดจ้า​ออกมา​ ​แสง​นั้น​ค่อยๆ​ ​รวมตัวกัน​และ​กลายเป็น​ร่ม​พับ​สีดำ​คัน​หนึ่ง​ ​ ​ ​หมอก​สีดำ​ที่​หน้าตา​เหมือนกับ​ใยแมงมุม​อัน​เปราะบาง​นั้น​กลับ​ถูก​ร่ม​สีดำ​คัน​นั้น​ป้องกัน​เอาไว้​ได้​อย่างไร​้​ความปรานี

สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​หน้า​เปลี่ยนสี​ ​พร้อมกันนั้น​ร่าง​ของ​มัน​ที่​ลอย​อยู่​กลางอากาศ​ก็​สั่น​อย่างรุนแรง​!

หมอก​สีดำ​ที่​เคย​เป็น​ส่วนหนึ่ง​ใน​ร่างกาย​ของ​มัน​ ​มาต​อนนี​้​กลับ​ถูก​แยก​ออกจาก​กัน

ราวกับว่า​หมอก​สีดำ​แห่ง​การทำลายล้าง​นั้น​หั่น​ร่าง​ของ​มัน​เป็น​ชิ้นๆ​ ​ความเสียหาย​ที่เกิด​ขึ้นกับ​มัน​ช่าง​รุนแรง​นัก​!

“​บัดซบ​!​”

สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​สบถ​พลาง​จ้องมอง​ร่ม​สีดำ​ที่​มีแสง​ประหลาด​เปล่ง​ออกมา​อย่าง​ดุร้าย​!

ใคร​หน้า​ไหน​มัน​บังอาจ​มาหา​เรื่อง​ข้า​ ​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​ยื่นมือ​ออก​ไป​ด้วย​ความ​เดือดดาล​ ​หมาย​จะ​ใช้​เล็บ​ที่​แหลมคม​ดั่ง​ใบ​มีด​ของ​ตัวเอง​ทำลาย​ดอกบัว​ทองคำ​นั้น

แต่​เมื่อ​ปลาย​เล็บ​ของ​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​ตัว​นั้น​สัมผัส​เข้ากับ​ร่ม​สีดำ​ ​มัน​ก็​ต้อง​ชัก​มือ​กลับ​ด้วย​ความตกใจ​ทันที​ ​ดวงตา​ของ​มัน​เบิก​กว้าง​ ​และ​มองดู​เล็บ​ที่​มัน​ภาคภูมิใจ​มาโดยตลอด​ถูก​คนที​่​ทำตัว​เป็น​เตียง​ใช้​มีด​สั้น​ตัดออก​!

เป็นไปไม่ได้​!​ ​อาวุธ​ของ​มนุษย์​ไม่มีทาง​ทำร้าย​มัน​ได้​!

“​เจ้า​รู้​ถึง​ผลลัพธ์​ของ​การ​มาร​บก​วน​พวก​ข้า​ตอนดึก​ดื่น​เช่นนี้​หรือเปล่า​”​ ​ดวงตา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตวัด​มอง​ไป​ทาง​อสูร​ตัว​นั้น​อย่าง​เยือกเย็น​ ​พร้อมทั้ง​ส่งสายตา​เฉยชา​กลับ​ไป​ให้​มัน​ ​ที่​ด้านหลัง​ของ​นาง​มี​หยวน​หมิง​ ​ปีศาจ​รับใช้​ผู้​น่าเกรงขาม​ปรากฏ​อยู่​ ​มุม​ปากของ​เขา​กระตุก​ขึ้น​เป็น​รอยยิ้ม​ ​เส้น​ผม​สีเงิน​ของ​เขา​ปลิว​สยาย​อยู่​เบื้องหลัง

สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​หน้า​ถอดสี​!

มัน​แตกตื่น​ ​และ​คิด​หาทาง​หนี​!

เมื่อ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สังเกตเห็น​ความตั้งใจ​ของ​มัน​ ​นาง​ก็​หัวเราะ​ออกมา​ ​นาง​กางร่ม​และ​ขยับ​นิ้ว​ไปมา​เล็กน้อย​ ​ทั้งที่​มือ​ข้าง​หนึ่ง​ของ​นาง​ยัง​อุ้ม​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​อยู่​ ​ ​สายลม​ร้อง​หวีดหวิว​ ​พร้อมกันนั้น​ใบไม้​แห้ง​จำนวนนับ​ไม่​ถ้วน​ก็​ปลิว​เข้าปก​คลุม​ร่าง​ของ​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​ตัว​นั้น​เอาไว้

“อ​๊าก​!​”​ ​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​แผดเสียง​ ​ทันใดนั้น​ร่างกาย​น่าเกลียดน่ากลัว​ของ​มัน​ก็​กลับกลาย​ไป​เป็น​กลุ่ม​ควัน​สีเขียว​ ​แล้ว​หยวน​หมิง​ก็​ดูดกลืน​สารอาหาร​ทั้งหมด​นั้น​ลงท้อง​ไป

องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​เจ้าของ​ดวงตา​ราวกับ​เสือ​ถึงกับ​ตาโต​ ​เดิมที​ ​เขา​คิด​ว่า​จะ​มีโอกาส​ช่วย​นาง​ ​แต่​ดูเหมือนว่า​พี่สะใภ้​สาม​จะ​ไม่จำเป็น​ต้อง​ใช้​เขา​เลย​แม้แต่​นิดเดียว

ใน​อดีต​นั้น​ ​ทุกครั้งที่​พวกเขา​บังเอิญ​พบ​กับ​สัตว์​อสูร​ใน​ระหว่าง​การสำรวจ​ ​พี่​สาม​มักจะ​ปล่อย​ให้​เขา​วิ่ง​เข้าหา​สัตว์​อสูร​ ​ขณะที่​ตัวเอง​เดินตาม​หลัง​เขา​มา​อย่างสบายใจ​เฉิบ

นอกจาก​นาง​จะ​ทำอาหาร​อร่อย​แล้ว​ ​ข้า​เดิมพัน​เลย​ว่า​พี่​สาม​จะ​ต้อง​เลือก​พี่สะใภ้​สาม​มา​เพราะ​เห็น​ว่านาง​สู้​เก่ง​ด้วย​แน่ๆ

ใช่​แล้ว​ ​พี่​สาม​รสนิยม​ดีจริง​ๆ​!

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่รู้​ว่า​เจ้าตัว​เล็ก​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​แต่​นาง​ก็​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​เมื่อ​ดวงตา​วาววับ​นั้น​จ้องมอง​นาง​โดย​ไม่​คิด​จะ​หลบตา​ ​”​อะไร​หรือ​”

“​ไม่มี​อะไร​ขอรับ​”​ ​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​เชิด​คาง​ขึ้น​ ​แล้ว​จ้อง​นาง​ต่อ

เห็น​กัน​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่า​มี​อะไร​!

“​เจ้า​อยาก​กิน​เนื้อ​หรือ​”​ ​นี่​เป็นความ​เป็นไปได้​เพียง​อย่าง​เดียว​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิดออก

องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​อธิบาย​กับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ด้วย​ท่าทาง​สง่างาม​ว่า​ ​”​ข้า​เพียงแค่​สงสัย​ว่า​พี่​สาม​เลือก​ท่าน​มา​เพื่อ​ช่วย​เขา​ต่อสู้​กับ​สัตว์​อสูร​หรือเปล่า​ขอรับ​ ​ส่วน​เรื่อง​เนื้อ​นั้น​ย่อม​เป็น​สิ่ง​ที่​ข้า​คิด​อยู่​ใน​ใจ​ตลอดเวลา​อยู่​แล้ว​”

ต่อสู้​กับ​สัตว์​อสูร​หรือ​…​ ​นี่​พวกเรา​ไม่ได้​อยู่​ใน​เขต​ที่​มี​อสูร​โผล่​มา​เป็นปกติ​เสียหน่อย

คิด​อยู่​ใน​ใจ​ตลอดเวลา​หรือ​ ​เอาล่ะ​ ​นาง​คิดผิด​เอง​ ​นาง​ไม่​ควร​ใช้​ตรรกะ​ของ​คนธรรมดา​มา​เชื่อมโยง​กับ​คน​เห็นแก่​กิน​เลย

อย่างไรก็ตาม​…

เจ้าตัว​เมื่อครู่นี้​มัน​อะไร​กัน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อุ้ม​เด็กชาย​เอาไว้​พร้อมกับ​ทุ่ม​สมาธิ​ไป​ที่​การ​มอง​ของ​ตัวเอง​ ​นาง​ได้ยิน​เสียง​ของ​หยวน​หมิง​ดัง​ขึ้น​ใน​หู​ว่า​ ​”​มัน​คือ​สัตว์​อสูร​ลวงตา​ ​เป็น​สัตว์​อสูร​ชนิด​หนึ่ง​ ​แต่​แปลก​ชะมัด​ ​การทด​สอบ​ที่​หน่วย​พิฆาต​วิญญาณ​จัด​ขึ้น​มัน​ยาก​ถึง​เพียงนี้​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​กัน​ ​พวกเขา​ถึงกับ​ปล่อย​สัตว์​อสูร​ลวงตา​ใส่​เรา​ทันทีที่​เรา​มาถึง​เลย​หรือ​ ​พวกเขา​ไม่​กลัว​หรือว่า​พวก​เจ้า​จะ​ถูก​สัตว์​อสูร​ลวงตา​ตัว​นั้น​จับ​กลืน​ลงท้อง​เอา​ได้​ ​บางครั้ง​พวก​มัน​ก็​จะ​สร้างภาพ​ลวงตา​ทุก​รูปแบบ​ขึ้น​มา​เพื่อ​ล่อลวง​ผู้คน​ ​การ​จะ​เอาตัวรอด​จาก​มัน​ย่อม​ไม่ใช่​เรื่อง​ง่าย​เลย​ทีเดียว​ ​โชคดี​ที่​พวก​เจ้า​พบ​ตัว​มัน​ได้​อย่าง​ทันท่วงที​ ​มิฉะนั้น​หาก​โดน​มัน​ดึง​เข้าไป​ใน​ภาพลวงตา​ละ​ก็​ ​พวก​เจ้า​คงได้​จบเห่​แน่​ ​แต่​สัตว์​อสูร​ลวงตา​นี้​จะ​ไม่​ออก​ล่า​ตัว​เดียว​ ​และ​พวก​มัน​น่าจะ​มี​อย่างน้อย​สอง​ตัว​ ​ตัว​หนึ่ง​คอย​สร้างภาพ​ลวงตา​ ​ส่วน​อีก​ตัว​คอย​กิน​เหยื่อ​ ​ข้า​คิด​ว่าน​่า​จะ​เหลือ​สัตว์​อสูร​อยู่​อีก​ตัว​”

“​หนี​ไป​แล้ว​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มอง​สำรวจ​ไปร​อบ​ๆ

หยวน​หมิง​พยักหน้า​ ​”​เป็นไปได้​มาก​ทีเดียว​ ​สัตว์​อสูร​ลวงตา​เป็น​สิ่งมีชีวิต​ที่​เจ้าเล่ห์​ที่สุด​ใน​บรรดา​สัตว์​อสูร​ ​แม่นาง​ ​ดูท่า​ว่า​สอง​สาม​วันนี้​เจ้า​คง​ไม่ได้​อยู่​อย่างสงบ​สุข​แล้ว​ล่ะ​ ​เพราะ​สัตว์​อสูร​ลวงตา​เป็น​สัตว์​อสูร​ที่​เจ้า​คิด​เจ้า​แค้น​ที่สุด​ ​เจ้า​สังหาร​หนึ่ง​ใน​พวก​มัน​ไป​ ​ดังนั้น​พวก​มัน​ย่อม​ไม่​ปล่อย​เจ้า​ไป​ง่ายๆ​ ​แน่​”

“​เช่นนั้น​ข้า​ก็​จะ​รอ​ให้​พวก​มัน​มา​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กระตุก​ริมฝีปาก​ขึ้น​เป็น​รอยยิ้ม​ ​ทั่วทั้ง​ร่าง​ของ​นาง​แผ่​กลิ่นอาย​ชั่วร้าย​ออกมา

หยวน​หมิง​ยิ้มเยาะ​ ​ใน​ดวงตา​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​ความ​ชั่วร้าย

“​คงจะ​ดีกว่า​ ​หาก​เจ้า​นำ​เรื่อง​นี้​ไป​ถาม​คนที​่​ดูแล​หน่วย​พิฆาต​วิญญาณ​”​ ​น้ำเสียง​เย็นชา​ดัง​กังวาน​ขึ้น​และ​ทำลาย​ความวุ่นวาย​นั้น​ลง

ความยินดี​วาบ​ขึ้น​ใน​ดวงตา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เสียง​ของ​นาง​แปรเปลี่ยน​เป็น​เฉยชา​ ​”​เจ้า​ตื่น​แล้ว​หรือ​”

“​ใช่​”​ ​เจ้า​แมว​ขาว​กระโดด​ออกมา​จาก​ความมืด​ ​ดวงตา​สี​อำพัน​ของ​มัน​เผย​ให้​เห็น​รัศมี​ของ​ผู้​เป็น​ราชา​ ​หลังจาก​เอาตัวรอด​จาก​การ​เผชิญ​เคราะห์​สวรรค์​มา​ได้​สำเร็จ​ ​ขนของ​มัน​ก็​เรียบ​ลื่น​เป็นประกาย​ขึ้น​กว่า​เมื่อคราว​ก่อน​นัก​ ​ราวกับว่า​ขน​ทุก​เส้น​นั้น​ถูก​ย้อม​ด้วย​หิมะ​อัน​งดงาม​ ​ดู​สูงส่ง​ยิ่งนัก

ทันทีที่​เห็น​เจ้า​แมว​ขาว​กระโดด​ออกมา​ ​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​ก็​รู้​ว่า​มัน​ไม่ใช่​แมว​ธรรมดา​ ​มัน​น่าจะเป็น​สัตว์​ประเภท​เดียวกัน​กับ​เสี่ยว​เย​่​ที่​เขา​เก็บ​มา

เขา​ยื่นมือ​ออก​ไป​โดย​ไม่​คิด​จะ​ไว้หน้า​ ​แล้ว​ดึง​หู​ของ​เจ้า​แมว​ขาว​อย่างแรง​ ​พร้อมกับ​มอง​สำรวจ​มัน​ทางซ้าย​ที​ขวา​ที

เจ้า​แมว​ขาว​หน้า​เปลี่ยนสี​ ​เจ้า​เด็ก​ดื้อ​นี่​โผล่​มาจาก​ไหน​กัน​!

หยวน​หมิง​หัวเราะ​อย่างไร​้​ความปรานี​ ​เพราะ​อย่างนี้​เจ้า​ถึง​ไม่​ควร​ที่จะ​ปรากฏตัว​ขึ้น​มา​อย่าง​ปุบปับ​อย่างไรเล่า

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​ ​”​ทำไม​เจ้า​ถึง​อยาก​ให้​ข้า​นำ​เรื่อง​นี้​ไป​ถาม​กับ​คนที​่​รับผิดชอบ​หน่วย​พิฆาต​วิญญาณ​ล่ะ​”

“​ที่​สำนัก​ไม่​ควร​มีสิ​่​งมี​ชีวิต​อย่าง​สัตว์​อสูร​ลวงตา​อยู่​ ​ไม่ว่า​ผู้ใด​ก็​ไม่มี​สิทธิ์​นำ​มัน​ออกมา​จาก​ป่าวิญ​ญาณ​ได้​ ​แม้กระทั่ง​หน่วย​พิฆาต​วิญญาณ​เอง​ก็​ยัง​ต้อง​พิจารณา​ถึง​ปัจจัย​หลายอย่าง​ด้วย​ ​เพราะ​สัตว์​อสูร​ลวงตา​แตกต่าง​จาก​สัตว์​อสูร​ทั่วไป​ ​พวก​มัน​เป็น​สัตว์​อสูร​ที่​อันตราย​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​และ​สามารถ​ก่อให้เกิด​โศกนาฏกรรม​ได้​เลย​ทีเดียว​ ​ไม่มีใคร​อยาก​พา​พวก​มัน​ออกมา​จาก​ป่าวิญ​ญาณ​หรอก​ ​นอก​เสีย​จาก​ว่า​คน​คน​นั้น​ต้องการ​จะ​ก่อความวุ่นวาย​!​”

ใน​ฐานะ​ทายาท​ของ​เผ่า​ไป๋​เจ๋อ​ ​องค์​ชาย​เผ่า​แมว​เช่น​เขา​ย่อม​รู้เรื่อง​สัตว์​ต่างๆ​ ​ดีกว่า​ใคร

นั่น​จึง​เป็นสาเหตุ​ที่​ทำให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขมวดคิ้ว​ ​”​เจ้า​กำลังจะ​บอกว่า​นี่​ไม่ใช่​การทด​สอบ​ของ​หน่วย​พิฆาต​วิญญาณ​หรือ​”

“​ไม่ใช่​อย่างนั้น​ซะ​ทีเดียว​”​ ​เสียง​ของ​เสี่ยว​ไป๋​ชัดเจน​และ​เย็นชา​ ​”​ข้า​คิด​ว่าน​่า​จะ​มีเรื่อง​ผิดปกติ​บางประการ​เกิดขึ้น​ภายใน​นั้น​”

ดวงตา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เป็นประกาย​ ​”​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​”

ปัง​!

เสียง​นั้น​ดัง​มาจาก​อีก​ทาง​หนึ่ง

เสี่ยว​ไป๋​ละสายตา​จาก​นาง​ ​”​เสียง​นั้น​น่าจะ​มาจาก​การทด​สอบ​ของ​คนอื่น​ ​ไป​ถาม​พวกเขา​ซะ​ว่า​พวกเขา​ได้​พบ​กับ​สัตว์​อสูร​ลวงตา​เหมือนกับ​เจ้า​หรือเปล่า​”

“​ได้​”​ ​ระหว่าง​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อุ้ม​เด็กชาย​ขึ้น​สูง​กว่า​เดิม​ ​นาง​ก็​เห็น​ว่า​มี​คน​จำนวน​หนึ่ง​กำลัง​เดิน​เข้ามา​ ​พวกเขา​ดูเหมือน​เพิ่งจะ​รับมือ​กับ​สิ่ง​ที่​ตัวเอง​เจอ​ได้​อย่างหวุดหวิด​ ​บางคน​ก็​ดู​หน้าตา​ซีดเซียว​ ​ในขณะที่​บางคน​ก็​ดูเหมือน​ไม่ได้​รับ​ผลกระทบ​ใดๆ​ ​จาก​เรื่อง​นั้น

ยกตัวอย่างเช่น​ ​หาน​อวี​้

และ​อีก​ตัวอย่าง​หนึ่ง​คือ​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว

เมื่อมี​ทั้งสอง​คน​อยู่​ใน​กลุ่ม​ ​พลัง​ใน​การต่อสู้​ของ​พวกเขา​จึง​ไม่​อาจ​อธิบาย​ออกมา​เป็น​คำพูด​ได้

ทั้งคน​ที่​ทำได้​ดี​และ​ทำได้​ไม่ดี​ใน​การทด​สอบ​ต่าง​ก็​ดู​เหนื่อยล้า​ด้วยกัน​ทั้งนั้น​ ​เมื่อ​เห็น​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​พวกเขา​ก็​ไม่ได้​พูด​อะไร​ ​แต่กลับ​เดิน​เข้ามา​อย่าง​ไว้ท่า​เท่านั้น​ ​บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​พวกเขา​รู้​ถึง​ความสามารถ​ของ​นาง​แล้ว​ ​เลย​ไม่ได้​เป็นกังวล​กับ​เรื่อง​นั้น​แต่อย่างใด

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยืน​อยู่​ข้างๆ​ ​พร้อมกับ​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​เมื่อ​หาน​อวี​้​เดิน​มาถึง​ ​นาง​ก็​แสร้งทำ​เป็น​จับ​แขน​เขา​โดยบังเอิญ

หาน​อวี​้​มอง​นาง​ ​ยังคง​ดู​อวดดี​เหมือนเคย​ ​”​อะไร​หรือ​ ​ผู้ชาย​กับ​ผู้หญิง​ไม่​ควร​ใกล้ชิด​สนิทสนม​กัน​ไม่ว่า​จะ​ได้รับอนุญาต​หรือไม่ก็​ตาม​ ​เจ้า​ไม่รู้​หรือ​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท