บทที่ 317 แล้วแต่เถิด ข้ากลับก่อน!
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
ประกายเจิดจ้าส่องสว่างประดุจแสงแห่งเซียน น่าประหวั่นพรั่นพรึงเกินไป
พลังประหลาดที่หลั่งไหลออกจากเพลงฉินกำลังหลอมรวมร่างเค้าโครงบางอย่าง มันค่อย ๆ เป็นรูปเป็นร่างขึ้น จวบจนกลายเป็นเงามนุษย์ซึ่งดูคล้ายนางเซียนท่านหนึ่ง!
แววตาจ้าวหุบเขาสั่นไหว กลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้
นางเคยได้ยินเพลงฉินบทนี้มาก่อน เป็นเพลงฉินที่ประพันธ์โดยจ้าวสูงสุดหญิงในยุคโบราณ นามว่า ‘เซียนโบยบินในห้วงนภา’ เป็นที่แพร่หลายอย่างมากในยุคโบราณ
ถึงแม้ ‘เซียนโบยบินในห้วงนภา’ ที่หลิงอินบรรเลงนั้นจะมีการปรับเปลี่ยน กระนั้นนางยังฟังออกว่านี่คือบทเพลง ‘เซียนโบยบินในห้วงนภา’!
“คงมิใช่ว่ามีเซียนเหนือสวรรค์มาจริงกระมัง!”
นางมองเงานางเซียนนั้นด้วยหน้าตาหวาดหวั่น
เงาประดุจนางเซียนนั้นเพิ่งก่อเป็นรูปร่างก็มีพลังปราณแสนน่ากลัวคืบคลานออกมา แม้กระทั่งบารมีอสูรร้ายที่หลอมรวมจากพลังในค่ายกลมหาจักรพรรดิโบราณยังถูกสะกดข่ม!
ยามนี้นางสำนึกเสียใจเป็นที่สุด หากรู้อย่างนี้แต่แรก ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่ควรเกิดความคิดละโมบ!
เงาคล้ายนางเซียนหลอมรวมออกมา นางรู้สึกว่าค่ายกลมหาจักรพรรดิโบราณคงไม่อาจแผ้วพานหลิงอินแล้ว…
โฮก โฮก โฮก!
อสูรร้ายที่หลอมรวมจากพลังของค่ายกลมหาจักรพรรดิโบราณคล้ายมีจิตสำนึก สัมผัสได้ว่าเงาคล้ายนางเซียนอันตรายอย่างมหันต์ มันเปล่งบารมีดุดันยิ่งขึ้นขณะพุ่งเข้าไปหาเงานางเซียน!
อนิจจา เพลงฉินบทนี้มิได้มีแค่นั้น
เสียงฉินซัดสาด อสูรร้ายลดความเร็วจนเชื่องช้าประดุจหอยทาก และมิใช่เพียงแค่นั้น พลังในทุก ๆ ด้านของอสูรร้ายกำลังลดฮวบเช่นกัน!
“แย่แล้ว!”
หน้าตาจ้าวหุบเขาซีดเผือด สิ่งที่คิดเมื่อครู่กลายเป็นจริง
ค่ายกลมหาจักรพรรดิโบราณแผ้วพานหลิงอินไม่ได้จริง ๆ!
อสูรร้ายเกิดจากพลังของค่ายกลมหาจักรพรรดิโบราณ บัดนี้สภาพของอสูรร้ายน่าสังเวชเยี่ยงนี้ บ่งบอกว่าหลิงอินมีพลังเหนือกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย!
ฟึ่บ!
เงาคล้ายนางเซียนก่อรูปก่อร่างเสร็จสมบูรณ์ ยกนิ้วหนึ่งขึ้นเบา ๆ ทอประกายวาววามไร้สิ่งใดเทียม แสงลำหนึ่งพุ่งออกไปกระแทกใส่อสูรร้าย เสียงดังตึง อสูรร้ายระเบิดแหลกไปทั้งร่าง ละเอียดเป็นผุยผงกระจายเกลื่อนกลาด!
“จบแล้ว!”
จ้าวหุบเขาใกล้ร้องไห้เต็มที เหตุใดหลิงอินถึงแข็งแกร่งถึงเพียงนี้
ค่ายกลมหาจักรพรรดิโบราณยังทำอะไรหลิงอินไม่ได้ ซ้ำยังต้านทานไม่ได้แม้แต่การโจมตีเดียว!
อสูรร้ายที่หลอมรวมออกมาด้วยพลังสูงสุด ดับสูญไปในนิ้วเดียว ต้องเป็นพลังระดับไหนกัน!?
“หา!?”
“ไม่หรอกกระมัง!”
บรรดาผู้อาวุโสในหุบเขาคงหลิงอึ้งกันหมด สั่นเทิ้มไปทั้งตัว หน้าตาเปี่ยมไปด้วยความตื่นตระหนก
น่ากลัว น่ากลัวมากจริง ๆ!
อสูรร้ายที่หลอมรวมขึ้นด้วยพลังสูงสุดแห่งค่ายกลมหาจักรพรรดิโบราณ แม้กระทั่งว่าที่จักรพรรดิยังต้านทานไม่ไหว เงาเซียนที่ก่อรูปร่างจากเพลงฉินของหลิงอินกลับกำจัดได้ในนิ้วเดียว!
นี่มัน…ห่างชั้นกันเกินไปแล้ว!
“ข้าขุ่นเคืองยิ่ง…!”
หลิงอินคำรามเสียงต่ำ ไม่หยุดบรรเลง เพลงฉินดำเนินต่อไป
การตายของเสี่ยวหยาสร้างความโศกาอาดูรแก่นางอย่างมาก ยิ่งกว่านั้นเป็นไปได้ว่าจักรพรรดิบุปผาสังหารเสี่ยวหยาด้วยวิธีการอำมหิตเหลือคณา ความขุ่นเคืองอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเกิดขึ้นในใจนาง!
บัดนี้ จ้าวหุบเขายังหมายตาฉินของนาง หมายจะยึดครองทั้งนางและฉินของนางไว้ในหุบเขาคงหลิง ความขุ่นเคืองในใจนางยิ่งทวีคูณ!
หญิงสาวเพ่งสมาธิบรรเลงเพลงฉินทั้งกายใจ โทสะของนางผสานไปกับเพลงฉิน
คล้อยตามการบรรเลงเพลงฉินอย่างต่อเนื่อง พลังที่สยดสยองยิ่งกว่านั้นหลอมรวม สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในหุบเขาคงหลิงรวมทั้งจ้าวหุบเขาต่างตื่นกลัวจนหมอบอยู่กับพื้น ดวงวิญญาณสั่นสะท้านไม่หยุด!
“นาง…นางคิดจะทำสิ่งใด!?”
“นางคิดจะทำลายทั้งหุบเขาคงหลิงของเราหรือ!?”
บรรดาผู้อาวุโสเอ่ยละล่ำละลักด้วยจิตใจหวาดผวา
พลังที่หลอมรวมจากเพลงฉินน่าประหวั่นพรั่นพรึงเกินไป พวกนางตื่นกลัวเหลือแสน อกสั่นขวัญแขวน ราวกับวันสิ้นโลกใกล้เกิดขึ้นกับพวกนางแล้ว!
“ไยจึงเป็นเช่นนี้!?”
จ้าวหุบเขาคำราม คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะเกิดเหตุการณ์เยี่ยงนี้ หัวใจของนางเย็นวาบ กิเลสความละโมบไม่ควรมียิ่ง
หากมิใช่ความละโมบของนาง หุบเขาคงหลิงไฉนเลยจะตกที่นั่งลำบากขนาดที่ต้องถูกล้างบางอย่างสมบูรณ์!
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหวดังออกมาจากส่วนลึกของหุบเขาคงหลิงหลายต่อหลายครั้ง เงาโบราณมากมายเหาะเหินออกมา
พวกนางแต่ละคนผอมหนังติดกระดูก เบ้าตาลึกโบ๋ ผิวพรรณปราศจากความกระจ่างใส เต็มไปด้วยริ้วรอยแก่ชราจนดูแทบไม่ได้ เหมือนเป็นซากดึกดำบรรพ์เสียมากกว่า
พลังสุดสยดสยองหลอมรวมอยู่ภายในหุบเขาคงหลิง พวกนางล้วนสะดุ้งตื่นจากการหลับใหล ตระหนักได้ว่าหุบเขาคงหลิงคงประสบวิกฤตอย่างหนัก
พวกนางล้วนอยู่รอดมาจากยุคโบราณ แต่ละคนต่างอยู่ในขอบเขตจ้าวสูงสุด
“ผู้ใดบังอาจกำเริบเสิบสานที่หุบเขาคงหลิง!?”
“พวกเจ้าจะบังอาจเกินไปแล้ว!”
พวกนางตวาดเสียงเย็น ลมปราณจ้าวสูงสุดแผ่คลี่คลุม หมายจะปลิดชีพศัตรูผู้มาเยือน บารมีของหุบเขาคงหลิงมิยอมให้ถูกหยามเหยียด!
“…”
จ้าวหุบเขาเห็นจ้าวสูงสุดเฒ่าทั้งหลายตื่นจากการหลับใหลแล้วไม่รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย กลับกัน น้ำตาของนางรินไหลลงมาจริง ๆ
บรรพจารย์ทั้งหลาย ไยพวกท่านถึงออกมา?
พวกท่านรีบกลับไปเถิด!
คนผู้นี้พวกท่านสู้ด้วยไม่ไหวหรอก!
นางอยากส่งเสียงตะโกนเตือนจ้าวสูงสุดเฒ่าเหล่านี้ ทว่ากลับปริปากไม่ได้เลย
พลังที่แผ่ซ่านอยู่ในเพลงฉินน่ากลัวขึ้นไปอีก กดดันเสียจนนางหายใจไม่ออก อ้าปากยังไม่ได้ด้วยซ้ำ!
บรรดาจ้าวสูงสุดเฒ่าทำท่าจะพุ่งไปฆ่าหลิงอิน ทว่าพวกนางออกไปเพียงก้าวเดียวเท่านั้น พลังที่แผ่ซ่านอยู่ในเพลงฉินก็เล่นงานพวกนางจนกระเด็นไปอีกด้าน!
“…”
“แล้วแต่เถิด ข้ากลับก่อน!”
พวกนางหนีหัวซุกหัวซุน รีบกลับไปยังสถานที่เก็บตัวบำเพ็ญของพวกตน ผนึกสถานบำเพ็ญไว้สนิท
ความห่างชั้นนี้มิใช่น้อย ๆ!
พวกนางไม่อาจสู้ได้เลย!
หากมิใช่ว่าทั้งหุบเขาคงหลิงปกคลุมไปด้วยเสียงฉิน พวกนางคงแหวกมิติหนีไปนานแล้ว ไม่มีทางกลับไปที่สถานบำเพ็ญ
กลับสถานบำเพ็ญก็ใช่ว่าจะปลอดภัย!
กระนั้นก็ยังปลอดภัยกว่าอยู่ข้างนอก
“ข้า…!”
จ้าวหุบเขาได้เห็นภาพนี้แล้ว ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามาในใจ รู้สึกแย่ไปหมด
กลับไปทั้งอย่างนี้เลยหรือ!?
คำปฏิญาณว่าขอร่วมเป็นร่วมตายกับหุบเขาคงหลิงเล่า!!!
หลิงอินยังคงบรรเลงเพลงฉินต่อไป เงาคล้ายนางเซียนเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง พลังสยดสยองที่หลั่งไหลออกจากเพลงฉินยังคงหลอมรวมเรื่อย ๆ เค้าโครงกระบี่ยาวเล่มหนึ่งปรากฏในมือของเงาคล้ายนางเซียน
คล้อยตามการบรรเลงเพลงฉิน เค้าโครงกระบี่ยาวก่อรูปก่อร่าง ลำแสงประดุจแสงแห่งเซียนทิ่มแทงออกมา ประกายเยือกเย็นที่ส่องสะท้อนอยู่ตามกระบี่ยาวเล่มนี้น่ากลัวเหลือคณา!
“จบแล้ว!”
“หลังจากวันนี้ไป ใต้หล้าจะไร้ซึ่งหุบเขาคงหลิงอีก!”
เหล่าผู้อาวุโสเอ่ยด้วยสีหน้าซีดเผือด ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าหุบเขาคงหลิงของพวกนางจะได้พบกับจอมพิฆาตเฉกเช่นหลิงอิน!
พวกนางเจ็บใจเหลือแสน การสืบสานที่ตระหง่านมิรู้วายมาทุกยุคทุกสมัย หุบเขาคงหลิงซึ่งอยู่เหนือสรรพสิ่ง วันนี้ต้องจบลงในมือเด็กสาวอย่างหลิงอินหรือ?
ทว่าต่อให้พวกนางเจ็บใจปานใดก็เท่านั้น พวกนางไม่มีพลังพอจะเข้าต้านทาน!
เพลงฉินฮึกเหิมบรรเลงมาถึงจุดเดือด เงาคล้ายนางเซียนยกกระบี่ยาวในมือขึ้นช้า ๆ!
จากนั้น มันหันกระบี่ใส่ทิศด้านล่างแล้วแทงลงไปอย่างแรง!
บรรดาผู้อาวุโสและจ้าวหุบเขาต่างหลับตาอย่างสิ้นหวัง กาลอวสานเกิดขึ้นกับพวกนางแล้วจริง ๆ!
หลังจากกระบี่นี้แทงลงไป หุบเขาคงหลิงจักไม่มีอยู่อีก!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")