บทที่ 332 ไม่มีเหตุผลแม้แต่น้อย จะทำอะไรก็ล้วนเป็นความผิดข้า?
หนทางขึ้นยอดเขาท่องนภานั้นทั้งสูงและอันตราย ทว่าทิวทัศน์ระหว่างทางนับว่าโดดเด่น เต็มไปด้วยหินแปลก ประหลาดเรียงราย พืชพรรณสีเขียวสูงตระหง่าน สร้างบรรยากาศชวนดื่มด่ำเป็นอย่างยิ่ง
“ไม่เลว ไม่เลว”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยชมจากใจจริง
โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ตรงไปบนยอดเขาทันที ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงจะอดเพลิดเพลินไปกับวิวทิวทัศน์อันงดงามแล้ว
ขณะเดียวกันบนยอดเขาอีกลูก ผู้นำตระกูลหานกำลังก่นด่าในใจไม่หยุด จะช้าเกินไปแล้ว! เดินทางไปหยุดแวะข้างทางไป เมื่อไหร่จะถึงยอดเขาเสียที!
ที่ยอดเขาคือตำแหน่งศูนย์กลางของค่ายกลสังหาร
ก่อนหน้านี้พวกเขาคาดว่าพวกหลี่จิ่วเต้าจะขึ้นไปบนยอดเขาโดยตรง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเดินเท้าขึ้นไป จึงวางค่ายกลสังหารโดยมีจุดศูนย์กลางอยู่บนยอดเขา
เวลาค่อย ๆ คล้อยผ่าน หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงในที่สุดพวกหลี่จิ่วเต้าก็เดินทางถึงยอดเขา
“เยี่ยมมาก! ท่านผู้อาวุโสลงมือได้เลย!”
หลังจากเห็นพวกหลี่จิ่วเต้าขึ้นไปถึงบนยอดเขาแล้ว ผู้นำตระกูลหานก็กล่าวออกมากับผู้อาวุโสสูงสุดทันทีหลังจากผ่านการเฝ้ารออันน่าเบื่อหน่าย
“ลงมือ!”
ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหานทวนคำ ใช้สองมือประทับตรา ต้องการจะเปิดค่ายกลสังหารบนยอดเขาท่องนภา
แต่เพียงไม่นาน สีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็น…สับสนงุนงง!
ใช่แล้ว สีหน้าสับสนงุนงงง!
เขาวาดค่ายกลลงไปเสร็จสิ้นแล้ว แค่กระตุ้นค่ายกลสังหารบนยอดเขาท่องนภาก็ควรจะเริ่มทำงานขึ้น
แต่เหตุใดจึงค่ายกลสังสารจึงไม่มีการเคลื่อนไหว!?
“ผู้อาวุโส ท่านลงมือแล้วหรือยัง?”
ผู้นำตระกูลหานมองไปทางผู้อาวุโสสูงสุดด้วยความสงสัย
บรรพชนเผ่าฉงฉีเองก็มองไปทางผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหาน ภายในใจเอ่ยออกมาว่าเจ้ามัวทำอะไรอยู่เสียนาน? ไม่เห็นจะมีอะไรเกินขึ้นสักนิด!
หากมันไม่เห็นแก่หน้าผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหานแล้วละก็ มันคงพูดออกมาเป็นคำแล้ว!
ผู้อาวุโสสูงสุดหน้าแดงก่ำด้วยความรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก
“ข้าอาจหลับใหลมานานเกินไป จนจำขั้นตอนประทับตราผิดไป ให้ข้าลองอีกครั้ง”
เขากล่าวออกมา
บรรพชนเผ่าฉงฉีไม่ได้เชี่ยวชาญในเรื่องค่ายกล ต่างกับเขาที่ศึกษาในด้านนี้อย่างลึกซึ้ง
ค่ายกลในครั้งนี้ เขาจึงรับหน้าที่หลักในการวางค่ายกล ส่วนบรรพชนเผ่าฉงฉีมีหน้าที่ในการสนับสนุนเขา
หลังจากการจบแล้ว เขาก็กระตุ้นค่ายกลขึ้นมาอีกครั้ง
“ท่านผู้อาวุโส?”
เมื่อเห็นผู้อาวุโสสูงสุดหยุดนิ่งไป ผู้นำตระกูลหานก็ถามออกมาด้วยความสงสัย
บนยอดเขาท่องนภายังคงไร้ซึ่งความเคลื่อนไหวใด…
มุมปากบรรพชนเผ่าฉงฉีอดแอบกระตุกขึ้นมาไม่ได้
มันเอ่ยในใจว่าเสียแรงที่ใช้เวลาวางค่ายกลไปเสียตั้งครึ่งค่อนวัน!
ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหานช่างไม่อาจเชื่อถือได้!
“อีกครั้ง!”
ผู้อาวุโสสูงสุดใช้สองมือประทับตรา พร้อมตะโกนออกมา “เปิด!”
ผู้นำตระกูลหานและบรรพชนเผ่าฉงฉีมองตรงไปยังยอดเขาท่องนภา
ทว่าบนยอดเขายังคงไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใด ๆ!
สีหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดกลายเป็นย่ำแย่ ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าข้อผิดพลาดอยู่ตรงไหน!
เขาทำสัญลักษณ์ขึ้นมาหลายรูปแบบ ทุกรูปแบบล้วนเป็นการเปิดค่ายกล ทว่ากลับยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใด!
“ท่านผู้อาวุโส เป็นไปได้ไหมว่าค่ายกลที่วางเอาไว้บนยอดเขาท่องนภาจะมีข้อผิดพลาด?”
ผู้นำตระกูลหานกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำ
“น่ารำคาญ หยุดพูดไปเสีย! เจ้าเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระอยู่ข้าง ๆ ทำให้ข้ารำคาญจนทำผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า!”
ผู้อาวุโสสูงสุดตบผู้นำตระกูลหานจนกระเด็นไปอีกทาง แล้วกล่าวออกมาอย่างฉุนเฉียว
ทว่าครู่ต่อมาภายในใจของเขาก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา
หรือว่าค่ายกลบนยอดเขาท่องนภาจะมีข้อผิดพลาดอยู่จริง ๆ!
ค่ายกลนี่เป็นของเขา อีกทั้งตัวเขาเองยังมีหน้าที่หลักในการรับผิดชอบ…
เพื่อจัดเตรียมค่ายกลนี้ บรรพชนเผ่าฉงฉีไม่เพียงแต่จะต้องใช้ทั้งความพยายามและเวลาเท่านั้น ยังต้องนำวัตถุดิบหายากออกมาจำนวนมาก
หากมีข้อผิดพลาดจริง บรรพชนเผ่าฉงฉีจะไม่หมดหวังในตัวเขาเลยหรือ?
หลังจากนั้นเขาก็หวนนึกถึงตราที่ใช้เปิดการทำงานของค่ายกลอีกหลายรูปแบบ หวังจะสามารถเปิดการทำงานของค่ายกลสังหารบนยอดเขาท่องนภา
“…”
ผู้นำตระกูลหานที่โดนตบกระเด็นไปอีกทางรู้สึกอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก
เป็นเขาที่พูดมากอะไรกัน?
ทุกครั้งที่เขาพูดก็พูดออกมาหลังจากที่ผู้อาวุโสสูงสุดประทับตราเสร็จแล้วไม่ใช่หรือ?
ไฉนการล้มเหลวในครั้งนี้ถึงเกี่ยวข้องกับเขา!
เช่นนั้นก็ไม่พูดแล้ว!
สักคำหนึ่งข้าก็จะไม่พูดออกมา!
ผู้นำตระกูลหานเดินกลับไปที่เดิม พร้อมกับปากที่ปิดแน่นสนิท
แต่ผู้ใดจะไปรู้ว่า ทันทีที่เขาเดินไปถึง กลับถูกผู้อาวุโสสูงสุดตบเข้าอีกครั้งจนกระเด็นกลับไปอยู่ที่เดิม
“???”
ผู้นำตระกูลหานอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก เขาทำอะไรผิดอีก?
คราวนี้เขายังไม่ทันได้พูดอะไรออกมาสักคำเลยนะ!
“เจ้าจะเดินเผ่นพ่านทำไม! เสียงฝีเท้าของเจ้ารบกวนข้า!”
ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวออกมาอย่างดุดัน
คราวนี้ภายในใจเขายิ่งรู้สึกผิด…
มารดามันเถอะ ดูเหมือนว่าจะมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นกับค่ายกลบนยอดเขาท่องนภาจริง ๆ
เขาใช้รูปแบบการประทับตราทั้งหมดเท่าที่คิดได้ออกมาแล้ว ทว่าบนยอดเขาท่องนภาก็ยังคงไร้การเคลื่อนไหว!
“ข้าหรือ!!!”
ผู้นำตระกูลหานกราดเกรี้ยวขึ้นมาในทันที ภายในแววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง
อะไรอะไรก็ข้า!
มารดามันเถอะ!
เขาเพิ่งเคยจะได้ยินเป็นครั้งแรกว่าเสียงฝีเท้าสามารถรบกวนการประทับตรา!
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการโยนความผิดให้กับเขา!
เขาโกรธจนหัวใจกับปอดร้อนขึ้นจนแทบระเบิด หากไม่ใช่เพราะสถานะและขอบเขตสูงกว่าแล้วละก็… เขาจะต้องแยกร่างของผู้อาวุโสสูงสุดออกเป็นแปดส่วน!
ตั้งแต่เขาเริ่มฝึกตนมาก็ไม่เคยต้องมาอดทนกับเรื่องไร้สาระเช่นนี้!
“ไม่ต้องกังวลไป ค่ายกลจะต้องไม่มีข้อผิดพลาดอย่างแน่นอน ให้ข้าลองอีกครั้งหนึ่ง”
หลังจากสัมผัสได้ถึงจิตสังหารในแววตาของบรรพชนเผ่าฉงฉี ผู้อาวุโสสูงสุดจึงรีบเอ่ยขึ้นมา
หลังจากนั้นเขาก็ประทับตราขึ้นมาอีกครั้ง
ทันทีที่บรรพชนเผ่าฉงฉีเห็นตราประทับของผู้อาวุโสสูงสุด สีหน้าของมันก็ดำคล้ำทันที
“เจ้าพาข้ามาที่นี่เพื่อดูเรื่องตลกหรืออย่างไร!?”
มันจ้องเขม็งไปทางผู้อาวุโสสูงสุดด้วยความเกรี้ยวกราด “เจ้ากำลังประทับตราบ้าบออะไรอยู่! นี่มันตราประทับเปิดค่ายกลที่ไหนกัน???”
แม้ว่ามันจะไม่เชี่ยวชาญในด้านค่ายกล แต่มันก็ยังคงเป็นสัตว์ร้ายผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่มานานตนหนึ่ง ย่อมต้องมีความรู้หลายอย่างติดตัวอยู่บ้าง
รูปแบบตราประทับที่ผู้อาวุโสสูงสุดทำขึ้นมาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับค่ายกลแม้แต้น้อย เป็นรูปแบบที่ทำขึ้นมาอย่างส่งเดช!
“ข้าผิดเอง…แต่ตัวข้าก็ยังไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น!”
ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวออกมาด้วยความหดหู่
เขาครุ่นคิดดูแล้วก็พบว่าตราประทับเปิดค่ายกลไม่มีปัญหาแต่อย่างใด!
แต่เหตุใดจึงไม่มีการตอบสนอง?
หลังจากวางค่ายกลแล้ว เขาจำได้ว่าเขายังตรวจสอบค่ายกลอย่างถี่ถ้วน ทุกอย่างล้วนแต่ปกติเรียบร้อยดี
ตราประทับเปิดค่ายเองก็ถูกเขาตรวจตรามาอย่างรอบคอบแล้ว
“เจ้าไม่รู้???”
บรรพชนเผ่าฉงฉีโมโหจนจมูกยู่
มันรู้สึกว่าการตอบตกลงร่วมมือกับตระกูลหานเป็นความผิดพลาด ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหานเองก็ดูไม่สามารถเชื่อถือได้แม้แต่น้อย
ไม่รู้ว่าปัญหาอยู่ตรงไหน!
ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหานหลับใหลนานเกินไปจนสมองไม่ทำงานแล้วหรือ!
จะต้องเป็นเช่นนั้นแน่!
คนผู้นี้เอาแต่โยนความผิดมาที่ข้า!
ขณะเดียวกันผู้นำตระกูลหานเอ่ยขึ้นมาในใจด้วยความทุกข์ตรม ผู้อาวุโสสูงสุดไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย ทั้งยังใช้เขาเป็นที่ระบายความผิดอีก!
‘อยากจะทำอะไรก็เชิญเถอะ ข้าจะไม่พูดอะไรให้มาความอีก! จะได้ไม่ต้องถูกโยนความผิดใส่อีกครั้ง!’
ผู้นำเผ่าหานกล่าวขึ้นมาในใจ ขณะปิดปากตนเองแน่น
ทว่าจู่ ๆ ก็เกิดเสียงตบดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง จนเขาถูกกระแทกไปอีกด้าน
“ไอ้สารเลว! ตอนที่ควรพูดกลับไม่พูดจา เจ้าเป็นผู้นำตระกูลภาษาอะไร?”
ผู้อาวุโสสูงสุดตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด “จะทำอะไรต่อไปก็ว่ามาเสีย ตอนนี้เลิกมาหวังพึ่งค่ายกลสังหารได้แล้ว พวกเราจะยังคงเดินหน้าต่อหรือถอนตัว? เจ้ายังไม่ตัดสินใจอีก!”
“!!!”
ภายในใจผู้นำตระกูลโมโหอย่างถึงที่สุด
เขาไม่ควรจะมาที่นี่เลย!
พูดก็ผิด ไม่พูดก็ผิด กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ไปเรียบร้อย!
เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีน้ำตา ตัวเขาช่างน่าเวทนาเสียจริง! ส่วนผู้อาวุโสสูงสุดก็ไร้เหตุผลเกินไปแล้ว!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")