องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 347 นางควรมองแค่เขาคนเดียว

บทที่ 347 นางควรมองแค่เขาคนเดียว

“​หึ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หยุด​สิ่ง​ที่​เขา​กำลัง​ทำ​อยู่​ ​แล้ว​ปรายตา​มอง​นาง​อย่าง​มีเลศนัย​ ​จากนั้น​เขา​ก็​กระชับ​ตัวนาง​เข้าสู่​อ้อมแขน​ ​ปลายนิ้ว​ของ​เขา​ไล้​ผ่าน​ขายา​วทั​้ง​สอง​ข้าง​ของ​นาง​ที่​โอบ​อยู่​รอบเอว​เขา​ ​แล้ว​บด​เบียด​ริมฝีปาก​ของ​ตน​เข้ากับ​ริมฝีปาก​ของ​นาง​ ​เสียง​ของ​เขา​แหบ​พร่า​และ​ติดจะ​ซุกซน​ ​”​ห้อง​แบบนี้​ถูกใจ​เจ้า​มากกว่า​มิใช่​หรือ​”

น้ำเสียง​ของ​เขา​ฟัง​ดู​ขัด​กับ​การกระทำ​ ​ชายหนุ่ม​ทำตัว​เหมือน​แมว​หยอก​หนู​ ​เขา​ไม่ได้​รีบร้อน​ฆ่า​เหยื่อ​ของ​ตัวเอง​ให้​ตาย​ ​แต่กลับ​ค่อยๆ​ ​ละเลียด​เล็ม​นาง​ทีละน้อย​ ​พร้อมกับ​หา​ตำแหน่ง​ที่​เหมาะสม​ที่สุด​ใน​การ​ลงมือ

แต่​สำหรับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แล้ว​ ​การ​เมินเฉย​ต่อ​ความ​อุ่น​ร้อน​ที่​ทาบ​ทับ​อยู่​เหนือ​ร่าง​ของ​ตน​นั้น​ช่าง​เป็นเรื่อง​ที่​ทำได้​ยาก​นัก

ระหว่าง​พวก​นาง​มี​เพียงแค่​เสื้อผ้า​ขวางกั้น​เอาไว้​ ​นิ้ว​ของ​เขา​ลูบไล้​ไป​ตาม​ความ​อ่อนนุ่ม​บริเวณ​ต้นขา​ของ​นาง​ ​ดวงตา​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​เสน่ห์​อัน​เย้ายวน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กัด​ริมฝีปาก​บาง​ของ​ตน​ ​นาง​อยาก​ปัด​มือ​ของ​เขา​ออก​ ​แต่​ความอบอุ่น​จาก​ร่าง​ของ​เขา​กลับ​กำลัง​ทำให้​นาง​รู้สึก​ไว​ต่อ​การสัมผัส​ยิ่งขึ้น

“​อ้า​ปาก​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยพูด​ขึ้น​อย่าง​ไม่มี​ปี่​มี​ขลุ่ย​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ทั้ง​เผด็จการ​และ​เย็นชา​ ​เขา​คง​ไม่รู้​ว่าน​้ำ​เสียงทุ้ม​ต่ำ​อัน​แสน​ไพเราะ​และ​มีเสน่ห์​ดึงดูด​ของ​ตน​นั้น​สามารถ​ทำให้​บรรดา​เด็กสาว​หลงทาง​ได้​เลย​ทีเดียว​ ​แต่​อย่างไร​เสีย​เขา​ก็​ไม่ได้​สนใจ​เรื่อง​นั้น​อยู่​แล้ว

นาง​รู้สึก​ว่า​หู​ของ​นาง​กำลัง​ชา​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​นิ่ง​ไป​ ​แต่ก่อน​ที่นาง​จะ​ทัน​ได้​ตั้งตัว​ ​คาง​ของ​นาง​ก็​ถูกจับ​ให้​เชิด​ขึ้น​ ​และ​ริมฝีปาก​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​เข้ามา​ครอบครอง​ริมฝีปาก​ของ​นาง​อีกครั้ง

น้ำหนัก​บน​ริมฝีปาก​ของ​นาง​ไม่ได้​เบา​หรือ​หนัก​จน​เกินไป​ ​มัน​เป็นความ​อบอุ่น​ที่​พรั่งพรู​เข้ามา​พร้อมกับ​ลมหายใจ​ถี่​กระชั้น​ ​ทุก​ลมหายใจ​นั้น​ล้วนแต่​เต็มไปด้วย​กลิ่น​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​กลิ่น​เลือด​จางๆ​ ​กับ​กลิ่นหอม​ของ​ไม้จันทน์​ผสาน​เข้าด้วยกัน​กลายเป็น​กลิ่น​เย็น​ๆ​ ​แต่​ก็​รุนแรง​ยิ่งนัก

การถูก​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​อด​เอาไว้​เช่นนี้​ทำให้​ทัศนวิสัย​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มืดสนิท​ ​หัวใจ​ของ​นาง​เต้น​ตึก​ตัก​ ​และ​นาง​รู้สึก​ว่า​ตนเอง​กำลังจะ​ทนไม่ไหว

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​ไม่เห็น​สีหน้า​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​แต่​เขา​รู้สึก​ถึง​อาการ​ตัวสั่น​และ​ลมหายใจ​อัน​ไม่สม่ำเสมอ​ของ​นาง​ได้​…

เขา​รู้สึก​ว่า​ในเวลานี้​เขา​สามารถ​ควบคุม​นาง​เอาไว้​ได้​อย่าง​สมบูรณ์​ ​นาง​ไม่​สามารถ​หนี​ได้​ ​และ​การขัดขืน​อัน​อ่อนแอ​ของ​นาง​ก็​ใช้ไม่ได้​ผล​กับ​เขา

นี่​คือ​สิ่ง​ที่​ควรจะเป็น

ริมฝีปาก​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ระ​ตุก​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​เขา​เคย​คิด​ว่า​ทันทีที่​เขา​ได้​สิ่ง​ที่​ตน​ต้องการ​มา​ ​แล้ว​สุดท้าย​เขา​จะ​เลิก​สนใจ​มัน​ไป​เสียอีก

แต่​ไม่รู้​ว่า​ทำไม​ ​มัน​กลับ​ทำให้​เขา​รู้สึก​กระปรี้กระเปร่า​และ​ตื่นเต้น​ได้​ถึง​เพียงนี้

มัน​แตกต่าง​จาก​ทุกอย่าง​ที่​เขา​เคย​ทำ​มา

เขา​พยายาม​กัด​นาง​แรง​ขึ้น

“​อื้อ​…​!​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ส่งเสียง​ออกมา​อย่าง​กลั้น​ไม่ไหว​!

ร่างกาย​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ระ​ตุก​เกร็ง​ราวกับ​มี​ไฟฟ้า​แล่น​ปราด​ไป​ทั่ว​ร่าง​ ​สายตา​ของ​เขา​เริ่ม​ตกอยู่ในภวังค์​ ​และ​เลือด​ของ​เขา​ก็​เริ่ม​พลุ่งพล่าน

ความรู้สึก​นี้​ทำให้​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยนึ​กอยาก​เลียนาง​จน​สะอาด​ ​เพราะ​ก่อนหน้านี้​เขา​เห็น​ว่า​เหยื่อ​ของ​ตน​เนื้อตัว​สกปรก​มอมแมม​ ​แต่​ในเวลานี้​ ​เขา​เพียงแค่​ต้องการ​ให้​กลิ่น​ของ​ตัวเอง​ปกคลุม​ทั่ว​ร่าง​ของ​หญิงสาว​จอม​พยศ​คน​นี้​ ​หรือไม่ก็​ทิ้งร่องรอย​เอาไว้​บน​คอ​ของ​นาง​…

ประสาทสัมผัส​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รวมกัน​อยู่​ที่​บริเวณ​คอ​ของ​นาง​ ​การ​ขบ​เม้ม​นั้น​ยังคง​ดำเนินต่อไป​ ​และ​ปลุกปั่น​อารมณ์​ของ​นาง​ ​ทำให้​นาง​รู้สึก​ร้อนรุ่ม​ไป​ทั้งตัว

“​ปฏิกิริยา​น่ารัก​ทีเดียว​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​จับ​สะโพก​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​ดวงตา​ดำทะมึน​ที่​เผย​ความมืด​มิด​ของ​เขา​ปรากฏ​แสงสว่าง​อยู่​ภายใน

นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​เขา​รู้สึก​ถึง​ความตื่นเต้น​ได้​จาก​การ​ได้​เป็น​ผู้ควบคุม​โดย​สมบูรณ์​เช่นนี้​ ​มัน​ทำให้​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​แทบจะ​คุมตัว​เอง​เอาไว้​ไม่อยู่​และ​เผลอ​ทำลาย​นาง​เข้า

ใช่​ ​เขา​อยาก​ทำให้​นาง​เจ็บ​ ​สร้าง​บาดแผล​ให้​กับ​นาง​ ​อยาก​ทำให้​นางร้องไห้​ออกมา​ด้วยซ้ำ​…

แต่​เพราะ​ความคิด​พวก​นี้​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​จึง​หยุด​การกระทำ​ของ​ตน​ได้​ทันเวลา​ ​เขา​ผลัก​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ออก​ไป

เขา​หลับตา​ลง​ ​แล้ว​พยายาม​ข่ม​ความกระหาย​เลือด​ที่​ออกมา​จาก​ความคิด​เหล่านั้น

ความต้องการ​ฉีก​กระชาก​บางอย่าง​ออกจาก​กัน​ปะทุ​ขึ้น​จาก​ใน​ร่าง​ของ​เขา

กิเลน​อัคคี​ที่อยู่​ใน​มิติ​สวรรค์​พยายาม​ปรับตัว​ให้​เข้ากับ​ผลกระทบ​จาก​พลัง​หยิน​ด้าน​ลบ​ที่​ถูก​ปลดปล่อย​ออกมา​เมื่อ​ครู่​ ​เขา​รู้สึก​ได้​ถึง​เส้นทาง​การ​ไหลเวียน​พลัง​ปราณ​ที่​เปลี่ยนแปลง​ไป​อย่างกะทันหัน​ภายใน​ร่าง​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​ดังนั้น​มัน​จึง​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​แล้ว​เอ่ย​เรียก​เขา​อย่าง​เป็นห่วง​ ​”​นายท่า​นข​อรับ​”

สายตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยนั​้น​สงบนิ่ง​ ​แต่กลับ​ดู​ชั่วร้าย​เล็กน้อย

กรงเล็บ​ของ​กิเลน​อัคคี​ชะงัก​ไป​ ​แล้ว​เขา​ก็​คิด​ขึ้น​มา​อย่าง​เผลอไผล​ว่า​บางที​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น​วันนี้​อาจจะ​ไม่ใช่​เรื่อง​ที่​เลวร้าย​สำหรับ​ผู้​เป็น​นายก​็​ได้​กระมัง​…

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ได้​เช่นกัน​ว่า​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยดู​มีบา​งอย​่าง​แปลก​ไป​ ​เขา​เป็น​คนอ่าน​ยาก​ ​ใบหน้า​ของ​เขา​ยังคง​เย็นชา​ระหว่าง​ที่​สวม​เสื้อคลุม​สี​งาช้าง​นั้น​ลง​บน​ตัว​ ​เขา​ดู​น่าหลงใหล​แต่​ก็​เป็นประกาย​ยิ่งนัก

เป็นไปได้​หรือเปล่า​ว่า​เขา​จะ​ได้รับ​ผลกระทบ​จาก​พลัง​ด้าน​ลบ​เมื่อ​ครู่​นั่น

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่อยู่​เฉย​ ​นาง​ยื่นมือ​ออก​ไป​ยก​แขน​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ขึ้น​ ​เมื่อ​เห็น​เลือด​ที่​เปื้อน​อยู่​บน​นั้น​ ​นาง​ก็​ขมวดคิ้ว​แล้ว​เด็ด​เอาส​ตร​อว​์​เบอร์​รี​ที่​เติบโต​ขึ้น​จาก​พลัง​เวท​ออกมา​จาก​มิติ​สวรรค์​ ​นาง​ขยำ​มัน​แล้ว​นำ​ไป​ทาบ​นมือ​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​”​แผล​ไม่​ลึก​นัก​ ​น่าจะ​ไม่​ติดเชื้อ​”

“​อืม​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ตอบ​เบา​ๆ​ ​เขา​คว้า​เอว​ของ​นาง​เอาไว้​ ​แม้​จะ​ไม่มีใคร​สามารถ​มองเห็น​เขา​ได้​ท่ามกลาง​ความมืด​มิด​ ​แต่​เขา​กำลัง​ยิ้มอยู่​ ​มัน​เป็น​รอยยิ้ม​ที่​แทบจะ​มองไม่เห็น​ ​แล้วก็​ยัง​เป็น​รอยยิ้ม​ที่​แตกต่าง​จาก​ตอนที่​เขา​กำลัง​เข่นฆ่า​ผู้คน​เมื่อครู่นี้

รอย​ฟกช้ำ​บน​แขน​ของ​เขา​นั้น​สามารถ​ลบเลือน​ไป​ได้​อย่างง่ายดาย​ด้วย​การ​ใช้​พลัง​ปราณ​เพียงแค่​นิดเดียว

แต่​เขา​กลับ​พบ​ว่า​เขา​ชอบ​ให้​นาง​เป็นห่วง​เขา​เช่นนี้

ดังนั้น​เขา​จึง​ตัดสินใจ​ว่า​จะ​ปล่อย​รอย​ช้ำ​นั้น​เอาไว้

เมื่อ​เขา​เห็น​ปฏิกิริยา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตอนที่​นาง​เห็น​บาดแผล​ของ​เขา​ ​เห็น​ความร้อน​ใจ​และ​ความโกรธ​ที่อยู่​บน​ใบหน้า​ของ​นาง​ ​เห็น​ความเป็นห่วง​และ​ความ​ตื่นตระหนก​นั้น​…​ ​ความรู้สึก​อัน​ยาก​จะ​อธิบาย​ก็​พลัน​ก่อตัว​ขึ้น​ใน​หัวใจ​ของ​เขา​ ​มัน​เป็นความ​รู้สึก​ที่​ใกล้เคียง​กับ​การ​ยืน​อยู่​ใต้​แสงอาทิตย์​ ​มัน​ให้ความรู้​สึก​เหมือนกับ​ว่า​ดวงอาทิตย์​กำลัง​สาด​แสง​ลงมา​เหนือ​ร่าง​ของ​เขา​ ​ลงมา​ถึง​ก้นบึ้ง​ของ​หัวใจ​ ​และ​ทำให้​กับ​ร่างกาย​ทุก​ส่วน​ของ​เขา​ที่​เคย​เป็น​อัมพาต​กลับมา​มีชีวิต​ได้​อีกครั้ง​ ​มัน​ทำให้​เขา​ยิ้ม​ออกมา​อย่าง​ไม่​อาจ​ควบคุมตัว​เอง​ได้

ความคิด​ที่​อยาก​จะ​ฉีก​กระชาก​นาง​ให้​เป็น​ชิ้นๆ​ ​เช่นนั้น

เขา​ควร​ข่ม​มัน​เอาไว้​ให้​นาน​กว่านี​้​อีกหน่อย

ชีวิต​มนุษย์​นั้น​ก็​ไม่​ต่าง​อะไร​ไป​จาก​ของเล่น​สำหรับ​เขา​ ​เขา​ไม่แยแส​ต่อ​ความ​เป็น​ตาย​ของ​ใคร​ทั้งสิ้น

แต่​กับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เขา​แค่​อยาก​ขัง​นาง​เอาไว้​ ​เพื่อให้​สายตา​ของ​นาง​มี​แต่​เขา​เพียง​คนเดียว

แต่​แค่นั้น​มัน​ยัง​ไม่พอ​…

อาหาร​รส​เลิศ​เช่นนี้​ ​ถ้า​เขา​ไม่ได้​เป็นเจ้าของ​มัน​แต่เพียง​ผู้เดียว​ละ​ก็​…

เขา​รู้สึก​ไม่พอใจ​ขึ้น​มา

ความหิวโหย​อัน​ไม่รู้​จัก​พอนี​้​ ​เขา​นึก​สงสัย​นัก​ว่า​มัน​เริ่ม​ขึ้น​มาตั​้ง​แต่​เมื่อใด

จริง​สิ

มัน​เริ่ม​ขึ้น​ตั้งแต่​ครั้งแรก​ที่นาง​เชย​คาง​ของ​เขา​ ​แล้ว​หัวเราะ​ใส่​เขา

เขา​อยาก​เอาชนะ​นาง​ ​และ​ทำตาม​สิ่ง​ที่​เขา​ปรารถนา​…

แต่​นั่น​ก็​ไม่ใช่​ปัญหา​ ​เพราะ​อย่างไร​สิ่ง​เดียว​ที่​เขา​มี​ล้นเหลือ​ก็​คือ​เวลา

เขา​ไม่​ปล่อย​ให้​ปฏิกิริยา​ที่​ร่างกาย​ของ​นาง​ก่อ​ขึ้น​เล็ดลอด​สายตา​ไป​ได้​แม้แต่​นิดเดียว​ ​นาง​ไม่มีทาง​หนี​ ​วันที่​เขา​จะ​ได้ยิน​นาง​ร้องขอ​ความเมตตา​อยู่​ใต้​ร่าง​ของ​เขา​จะ​ต้อง​มาถึง​อย่างแน่นอน​…

ยิ่ง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​คิด​ ​ส่วนหนึ่ง​ของ​ร่างกาย​ของ​เขา​ก็​ยิ่ง​ขยาย​ใหญ่​ขึ้น​ ​แม้กระทั่ง​ลมหายใจ​ของ​เขา​ก็​ยัง​เริ่ม​ร้อนระอุ​ ​แต่​ร่างกาย​ของ​เขา​กลับ​ยังคง​ไม่​เคลื่อนไหว

มี​แค่​เพียง​ดวงตา​ที่​บ่งบอกถึง​ความ​ทรมาน​คู่​นั้น​เท่านั้น​ที่​ยังคง​จ้องมอง​ดู​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตา​ไม่​กะพริบ​ ​สายตา​นั้น​เริ่ม​จาก​สีแดง​บน​คอ​ของ​นาง​ ​จนกระทั่ง​มาถึง​หน้าอก​ที่​ขยับ​ขึ้น​ลง​นั้น

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​เพียงแค่​ว่า​สายตา​ของ​เขา​ทำให้​นาง​รู้สึก​หมดสิ้น​กำลัง​และ​ชาวาบ​ไป​ทั้ง​กระดูกสันหลัง​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​พลัง​ใจ​ที่​แข็งแกร่ง​เกินคน​ปกติ​ของ​นาง​ ​นาง​ก็​คง​ติดกับ​เขา​ ​และ​ยอมจำนน​ต่อ​อ้อมกอด​ของ​เขา​แล้ว

แม้กระทั่ง​นิ้ว​ที่นา​งกำ​ลัง​ทำแผล​ให้​เขา​อยู่​ก็​ยัง​สั่น​ไม่​หยุด​ ​นาง​ไม่เข้าใจ​ว่า​มัน​เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​แน่​ ​แต่​นาง​ก็​โทษ​ว่า​มัน​เป็นความ​ผิด​จาก​สายตา​อัน​เร่าร้อน​ของ​องค์​ชาย​ ​สายตา​นั้น​เหมือน​กำลัง​ทำ​อะไร​สัก​อย่าง​กับ​นาง​อยู่​..

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท