รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 351 เกิดเรื่องขึ้นก็รู้จักมาหาข้า? ก่อนหน้านี้มัวแต่ทำอะไร!

บทที่ 351 เกิดเรื่องขึ้นก็รู้จักมาหาข้า? ก่อนหน้านี้มัวแต่ทำอะไร!

บทที่ 351 เกิดเรื่องขึ้นก็รู้จักมาหาข้า? ก่อนหน้านี้มัวแต่ทำอะไร!

“ดูดีแต่กลับไร้ประประโยชน์โดยแท้ ใช้ขยะพรรค์นี้มาข่มขู่คน พวกเจ้าช่างสามารถจริง ๆ!”

ก้อนหินกล่าวอย่างเหยียดหยาม

สิ่งของอะไรพวกนี้ เปราะบางเกินไปโจมตีเพียงครั้งเดียวก็พังเสียแล้ว

ขยะ!?

อาวุธมหาจักรพรรดิเหล่านี้ถูกเรียกว่าขยะ!!!

เมื่อพวกหานอู่หยากับคนอื่นได้ยินคำพูดของก้อนหิน พวกเขาก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก!

อาวุธมหาจักรพรรดิกลายเป็นขยะตั้งแต่เมื่อใด!

อาวุธมหาจักรพรรดิเป็นอาวุธระดับสูงสุดเลยนะ!

นับตั้งแต่สมัยโบราณมามหาจักรพรรดิมีนับไม่ถ้วน แต่อาวุธมหาจักรพรรดิกลับมีไม่มากนัก มหาจักรพรรดิมากมายใช้เวลาทั้งชีวิตแต่กลับไม่สามารถครอบครองอาวุธมหาจักรพรรดิได้!

มีเพียงจักรพรรดิที่มีภูมิหลังมากพอเท่านั้นที่จะสามารถครอบครองอาวุธมหาจักรพรรดิได้!

เพราะวัสดุที่ใช้สร้างอาวุธมหาจักรพรรดิเป็นสิ่งของล้ำค่าหายากเกินไป จำเป็นต้องสะสมจากรุ่นสู่รุ่น จึงเป็นเรื่องยากสำหรับมหาจักรพรรดิที่ไม่มีภูมิหลังในการหาวัสดุมาสร้างอาวุธมหาจักรพรรดิ

แต่หากขบคิดให้ละเอียด ในสายตาของพวกเขาอาวุธมหาจักรพรรดินั้นหายากยิ่ง ทว่าในสายตา

ของต้นหลิวกับก้อนหินของพวกนี้กลับเป็นขยะ ไม่เห็นค่าอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย…

คิด ๆ ดูแล้ว หากต้นหลิวกับก้อนหินเห็นอาวุธมหาจักรพรรดิอยู่ในสายตา พวกเขาจะทำลายอาวุธมหาจักรพรรดิทั้งสามชิ้นได้อย่างไร?

เห็นได้ชัดว่าต้นหลิวกับก้อนหินดูหมิ่นอาวุธมหาจักรพรรดิ!

ยอดนิกาย!

ต้นหลิวกับก้อนหินจะต้องเป็นยอดฝีมือมาจากยอดนิกายอย่างแน่นอน!

คาดไม่ถึงยอดนิกายโบราณจะมีความสามารถถึงขนาดไม่เห็นอาวุธมหาจักรพรรดิอยู่ในสายตา

ผู้พิทักษ์แห่งเมืองปุถุชน…

ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจ สิ่งที่ต้นหลิวกับก้อนหินต้องปกป้องไม่ใช่เมืองปุถุชนแต่เป็นหลี่จิ่วเต้ากับสมาชิกคนอื่นในยอดนิกายต่างหาก!

ต้นหลิวกับก้อนหินเป็นยอดฝีมือร้ายกาจถึงเพียงนี้!

ในใจของพวกเขาแทบหลั่งน้ำตา พวกเขาตาบอดเกินไปแล้วถึงได้คิดว่า ยอดฝีมือที่แสนร้ายกาจเป็นเพียงมดปลวกตัวเล็ก ๆ ไม่มีความสำคัญ พวกเขา…สมควรได้รับจุดจบเช่นนี้จริง ๆ!

“ไปตามทางเถอะ!”

ต้นหลิวเอ่ยเสียงเบา กิ่งต้นหลิวสะบัดไปมาเบา ๆ ทำลายวิญญาณหานอู่หยากับคนอื่นในทันที สังหารหานอู่หยากับคนอื่นลง ณ ที่นี่

อย่างไรเรื่องพวกนี้ก็ล้วนแต่เป็นปัญหาเล็กน้อย ทว่าการคิดจะทำร้ายท่านเซียนนั้นถือเป็นเรื่องใหญ่!

พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยผู้ที่คิดทำร้ายท่านเซียนไป!

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!

พลันกิ่งต้นหลิวที่ปกคลุมทั่วฟ้าก็กลับคืนดังเดิม พื้นที่ปิดกั้นหายไป และทุกอย่างก็กลับมาสู่ปกติ

มีมนุษย์เดินผ่านไปข้างนอกเป็นครั้งคราว แต่พวกเขาไม่เห็นหรือสังเกตเห็นสิ่งใด ในสายตาของปุถุชนเหล่านี้ ทุกอย่างในแห่งนี้เป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น

ดินแดนฮวง

ณ ตระกูลหาน

“อะไรนะ ตะเกียงฉางหมิงของเจ็ดผู้อาวุโสสูงสุดดับหมดแล้ว!”

“นี่…เป็นไปได้อย่างไร!?”

ผู้อาวุโสตระกูลหานที่คอยดูตะเกียงฉางหมิงร้องตกใจ ตอนนี้ตะเกียงฉางหมิงของเจ็ดผู้อาวุโสสูงสุดดับหมดแล้ว หมายความว่าเจ็ดผู้อาวุโสสูงสุดตายตกกันหมดแล้ว!

ผู้นำตระกูลหานตายแล้ว ผู้อาวุโสสูงสุดก็ตายเช่นกัน!

เรื่องที่เกิดขึ้นมีผลกระทบมากมายเกินไป!

พวกเขารีบไปหาผู้อาวุโสใหญ่เพื่อแจ้งข่าวว่า ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดตายแล้ว

“ตระกูลหานของข้า…จบสิ้นแล้ว!”

หลังจากผู้อาวุโสใหญ่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็อุทานตัวแข็งทื่อ

เขาพอจะเข้าใจต้นสายปลายเหตุเรื่องนี้ดี รู้ว่าผู้นำตระกูลหานกับผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดกำลังทำอะไร

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดตายแล้วหมายความว่า แผนของพวกเขาล้มเหลวเรียบร้อย พวกเขาคิดว่าหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นอาจมีเบื้องลึกเบื้องหลังเกี่ยวข้องกับยอดนิกาย!

การตายของผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดคนเป็นไปได้ว่าอาจถูกยอดฝีมือจากยอดนิกายสังหาร!

พวกผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดคนมีอาวุธมหาจักรพรรดิทั้งหมดอยู่สองชิ้น นับรวมกับของบรรพชนเฒ่าเผ่าฉงฉีแล้ว มีจ้าวสูงสุดถึงแปดคนกับอาวุธมหาจักรพรรดิสามชิ้น!

เขารู้ว่าบรรพชนเฒ่าเผ่าฉงฉีก็มีอาวุธมหาจักรพรรดิอยู่ในมือด้วยเช่นกัน

เขาจึงไม่เชื่อว่าหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นจะสามารถสังหารผู้อาวุโสสูงสุดทั้งเจ็ดคนได้ ทั้งยังรู้ว่าหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่น ๆ ต้องมีความสัมพันธ์กับยอดนิกายอย่างแน่นอน ซ้ำแล้วยอดนิกายยังคอยแอบปกป้องหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่น ๆ อีกด้วย

แต่ไม่ว่าเรื่องราวทั้งหมดมันจะเป็นอย่างไร เขาก็รู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะต้องเกี่ยวกับยอดนิกายแน่นอน

นี่ถือเป็นเรื่องเลวร้ายมากสำหรับพวกเขา

ยิ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าแผนของพวกเขาถูกเปิดโปงไปหมดแล้ว เบื้องหลังหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นมียอดนิกายอยู่ยิ่งไม่อาจยุติลงด้วยดีเป็นแน่

โดยเฉพาะช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้!

สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรเทียนหยวนจะกลับมาอีกครั้ง อาณาจักรแห่งนี้จะเกิดสงครามขึ้นอีกครั้ง แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขากลับอ่อนแอมาก มีกองกำลังจำนวนไม่น้อยขาดศรัทธาเหมือนตระกูลหานของพวกเขา กระทั่งมีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากต้องการลี้ภัยไปพึ่งพิงอาณาจักรเทียนหยวน

ตอนนี้ตระกูลหานของพวกเขาถูกเปิดโปงออกมาแล้ว ยอดนิกายอยู่เบื้องหลังหลี่จิ่วเต้ากับคนอื่นย่อมไม่ปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน อีกฝ่ายอาจใช้ตระกูลหานของพวกเขาเป็นคำเตือนถึงสิ่งมีชีวิตอื่นที่คิดอยากแปรพักตร์ไปพึ่งพิงอาณาจักรเทียนหยวน

บางทีตอนนี้ยอดนิกายอาจกำลังเดินทางมายังตระกูลหานของพวกเขา

“ต้องไปปลุกท่านบรรพชน ให้ท่านบรรพชนเป็นผู้ตัดสินใจ!”

เขาไม่กล้าลังเลเพราะรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ดี ตอนนี้ตระกูลหานอยู่ระหว่างความเป็นความตาย เขาไม่กล้าตัดสินใจมั่วซั่ว จำต้องปลุกบรรพชนตระกูลหานของพวกเขา มหาจักรพรรดิผู้รอดชีวิตจากยุคโบราณกาล!

หลังจากนั้นเขาก็มาถึงสถานที่หลับไหลของมหาจักรพรรดิ

เขาใช้วิธีลับปลุกมหาจักรพรรดิให้ตื่นจากการหลับใหล

ก่อนมหาจักรพรรดิจะหลับไป เขาได้ทิ้งวิธีลับเอาไว้เพื่อให้ลูกหลานสามารถใช้ปลุกเขาในกรณีฉุกเฉินได้

“เข้ามาเถิด…”

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงของมหาจักรพรรดิ เขาทำสำเร็จแล้ว มหาจักรพรรดิตื่นขึ้นจากการหลับใหลแล้ว!

เขารีบเข้าไปก็พบว่ามหาจักรพรรดิดูคล้ายยังไม่ตื่นดีนัก ยังคงนอนหลับตาอยู่

มหาจักรพรรดิเอนกายอยู่บนศิลาชีวิตอันแวววับ ทั่วร่างเปี่ยมด้วยแสงเทวะ นี่คือเเท่นประทับเทวะซึ่งถือกำเนิดโดยธรรมชาติ มันสามารถรักษาพลังให้แข็งแกร่ง และประคองพลังชีวิตได้ นับเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก

มีลำแสงสายหนึ่งพุ่งออกมาจากร่างมหาจักรพรรดิ มหาจักรพรรดิยังไม่ตื่นดีนัก แต่เพียงรู้สึกตัวมากขึ้นเท่านั้น

การตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์จะทำให้มหาจักรพรรดิสิ้นเปลื้องพลังมากเกินไป

“ปลุกข้าขึ้นมามีอันใด?”

ลำแสงนี้รวมตัวกันเป็นรูปลักษณ์มหาจักรพรรดิ ลอยอยู่กลางอากาศ และมองลงมายังผู้อาวุโสใหญ่

“ท่านบรรพชน ตระกูลหานของเรามาถึงช่วงความเป็นความตายแล้ว!”

ผู้อาวุโสใหญ่รีบเล่าทุกอย่าง

หลังจากพูดจบ เขาก็รอคำสั่งของมหาจักรพรรดิ

ทว่ามหาจักรพรรดิกลับนิ่งเงียบไม่เคลื่อนไหว

จนกระทั่งผ่านไปชั่วเวลาหนึ่งก็มีความเคลื่อนไหวจากมหาจักรพรรดิ

เสียงดังโครม เขารู้สึกถึงพลังมหาศาลโจมตีเข้ามา ร่างทั้งร่างของเขาลอยกระเด็นออกไป!

ผู้อาวุโสใหญ่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ร่างกายเกือบระเบิด ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผล บนบาดแผลมีเลือดไหลไม่หยุด

“มหาจักรพรรดิ?”

เขาเงยหน้าขึ้นมองท่านบรรพชนด้วยอย่างยากลำบาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความงงงวยไม่เข้าใจ

เหตุใดมหาจักรพรรดิถึงโจมตีเขา?

“เกิดเรื่องขึ้นถึงรู้จักมาหาข้ารึ!? ก่อนหน้านี้มัวแต่ทำอันใด! หากปลุกข้าก่อนหน้านี้ ข้าจะปล่อยให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร!”

มหาจักรพรรดิตำหนิเสียงเย็นชา เห็นได้ชัดว่าโกรธมาก

ในเมื่อรู้แล้วว่ายากจะแก้ไข ทั้งยังรอให้เป็นเรื่องใหญ่ก่อน พอรับมือกันไม่ไหวแล้วค่อยมาปลุกเขา?

คิดให้เขาลงมือ เรื่องทุกอย่างจะจัดการได้หรือ?

ตอนนี้ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้วยากจะแก้ไขเปลี่ยนแปลง!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท