ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 324 เซียนโม๋เทียน อยากจะพูดหรือยัง

ตอนที่ 324 เซียนโม๋เทียน อยากจะพูดหรือยัง

“กระบี่นี้น่ากลัวเหลือเกิน!”

“องค์ราชันหนิง นี่มันแข็งแกร่งเกินไปกระมัง!”

“ไม่ มันคือเจตจำนงของกระบี่ที่สามารถสยบคนพวกนี้ไว้ได้!”

“…”

เมื่อเห็นภาพฉากนี้ จักรพรรดิเหรินและคนอื่น ๆ ก็เผยสีหน้าตื่นตระหนกอย่างควบคุมไม่ได้ทันที!

จำต้องรู้ว่า มนุษย์ตรงหน้าไม่ใช่คนธรรมดา ล้วนเป็นเหล่าผู้แข็งแกร่งจากยุคสมัยตี้ลั่ว ต่อให้เป็นเหล่าองค์ราชันทั้งแปดที่แข็งแกร่งถึงเพียงนั้น ก็เกรงว่าจะถูกมนุษย์ในโลกนี้กำจัดเช่นกัน

ทว่ากระบี่นี้ของหนิงฝานกลับกวาดล้างมนุษย์ในมิตินี้เสียจนหมดจด!

“อืม! ดูท่าเจตจำนงแท้จริงของตี้ลั่วคือ โจมตีและดับชีวิตมนุษย์ในยุคสมัยตี้ลั่วให้ราบคาบ!”

หนิงฝานขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดไม่ถึงอย่างเห็นได้ชัดว่ากระบี่เล่มหนึ่งจะสามารถลบล้างมนุษย์ทั้งมวลได้

“แต่ทว่า นี่ก็พิสูจน์ให้เห็นถึงความตั้งใจจริงอันใหญ่หลวงของตี้ลั่ว ซ้ำแล้วนี่ยังเป็นเพียงความตั้งใจจริงส่วนหนึ่งของตี้ลั่วเท่านั้น ถ้าหากสามารถทำความเข้าใจได้ทั้งสิบส่วน เชี่ยวชาญกระบี่เล่มนั้นอย่างสมบูรณ์ ก็น่าจะมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวขึ้นอย่างมาก!”

ชายหนุ่มตื่นเต้นเล็กน้อยกับเรื่องการลบล้างมนุษย์ในโลกนี้ เขาไม่ได้มีความรู้สึกผิดเลย อย่างไรมนุษย์ในยุคสมัยตี้ลั่วก็ไม่ได้มีอยู่ตั้งแต่เดิมแล้ว

แน่นอน ต่อให้มีอยู่จริง หนิงฝานก็ไม่มีทางแสดงความเมตตาต่อศัตรู!

“จักรพรรดิเหริน ให้คนไปตรวจค้นโลกนี้เสียหน่อย ต้องดูให้ดีว่ามีร่องรอยของหอเซียนหลงเหลืออยู่หรือไม่!” หนิงฝานออกคำสั่ง

“ทราบแล้ว!”

ได้ยินเช่นนั้น พวกจักรพรรดิเหรินก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันใด

ถึงแม้ยุคสมัยตี้ลั่วจะยิ่งเจริญรุ่งเรืองยิ่งอันตราย แต่ด้วยเหตุนี้ ก็ยิ่งมีของวิเศษมากมายด้วย!

จากนั้น ทุกคนก็พากันแยกย้ายออกไปทุกทิศทาง พากันเริ่มค้นหา

หลังจากนั้นไม่นาน พวกจักรพรรดิเหรินก็พากันค้นหาและยึดครองทุกอย่างในโลกเสียจนหมดและเก็บเอาสมบัติเซียนมาจำนวนมาก!

ส่วนคนของหอเซียนนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มาโลกนี้

“พวกเจ้าแบ่งของล้ำค่าเท่า ๆ กันเสีย ไปกันเถิด!”

จากนั้น หนิงฝานก็พาพวกจักรพรรดิเหรินไปจากโลกใบนี้ ควบคุมชิ้นส่วนจากโลกก่อนหน้าอีกครั้ง ท่องไปตามความเวิ้งว้างไม่รู้จบอีกครั้ง

ระหว่างทาง ชายหนุ่มทำความเข้าใจเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วต่อไป!

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็มาถึงโลกอีกด้านหนึ่ง

ในโลกใบนี้เต็มไปด้วยเปลวเพลิงอนันต์ มีมนุษย์เปลวเพลิงหลากหลายชนิด วิญญาณเปลวเพลิง ยักษ์เปลวเพลิง ค้างคาวปีศาจเพลิง และอีกมากมาย

เดิมทีโลกใบนี้นั้นเงียบสงบอย่างมาก เช่นเดียวกับตอนที่พวกหนิงฝานมาถึง

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! โลกบ้าคลั่งขึ้นมาในทันใด สิ่งมีชีวิตเปลวเพลิงนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าโจมตีหนิงฝานและคนอื่น ๆ ด้วยใบหน้าดุร้าย!

“ฆ่ามัน!”

แต่เพียงหนิงฝานฟันกระบี่ออกไป สำแดงเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วอีกครั้ง!

เพียงเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วถูกส่งออกไป ทุกอย่างก็หายไปในชั่วพริบตา ไม่เผยให้เห็นแววของการต่อต้านแม้แต่น้อย!

เมื่อตรวจค้นทั่วโลกใบนี้ ถึงแม้จะยังคงไม่พบร่องรอยของหอเซียน แต่ก็ได้ของล้ำค่าเปลวเพลิงมาไม่น้อย อย่างเช่นไข่มุกเปลวเพลิง กระบี่เซียนเพลิง เพลิงผลาญสวรรค์ และอื่น ๆ

“ไปกันเถิด!”

หนิงฝานออกเดินทางอีกครั้ง!

ห้าปี!

สิบปี!

ยี่สิบปี!

เพียงชั่วพริบตา เวลาก็ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว

หนิงฝานและคนอื่น ๆ ท่องไปในความเวิ้งว้างไร้ที่สิ้นสุดอยู่ยี่สิบปี ระหว่างนั้นได้พบกับโลกใบแล้วใบเล่า บางโลกเป็นโลกพายุสายฟ้าคำราม บางโลกเป็นโลกวิญญาณท่วมท้องฟ้า บางแห่งก็นองเลือดทั่วทั้งผืนดิน ต่างกันอย่างสิ้นเชิง!

ถึงแม้จะไม่พบร่องรอยของหอเซียน แต่ก็ได้รับของล้ำค่าต่าง ๆ มากมายไม่น้อย!

ส่วนหนิงฝานนั้นเข้าใจเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วถึงสามส่วนแล้ว!

สามส่วนนั้นแม้จะดูไม่มาก ทว่าก็ทำให้พลังรบของหนิงฝานเพิ่มขึ้นมากอยู่ดี โดยเฉพาะกับมนุษย์ในยุคสมัยตี้ลั่ว เกรงว่าแม้แต่กลุ่มจักรพรรดิเซียนขั้นสุดก็ถูกกวาดล้างไปในทันทีเช่นกัน!

“องค์ราชันหนิง ด้านหน้ามีโลกอีกแห่ง น่าจะมีคนจากนอกตี้ลั่ว แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นพลังของฝ่ายไหนขอรับ!”

วันนี้จู่ ๆ จักรพรรดิเหรินก็รายงาน

ได้ยินเช่นนั้น หนิงฝานก็เงยหน้ามองไปด้านหน้าทันที ทางด้านนั้นมีโลกหนึ่งลอยอยู่ และใกล้ ๆ กับโลกใบนั้นก็มีโลกเล็ก ๆ ประมาณพันลี้

เพียงมองเห็นว่าเป็นโลกที่มีคนควบคุม!

“อืม! หวังว่าจะเป็นหอเซียน!”

เมื่อเห็นมันแล้ว หนิงฝานก็รู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมา เขาควบคุมโลกเข้าไปเทียบท่าในทันที

ฟุ่บ!

เมื่อเทียบเสร็จ ชายหนุ่มก็นำจักรพรรดิทั้งสิบเข้าไปในโลกอย่างรวดเร็ว

โลกใบนี้ถูกทำลายจนเกินทน ทุกสิ่งล้มหายตายจาก บนผืนแผ่นดินใหญ่ทุกแห่งล้วนเป็นซากปรักหักพัง!

ฟึ่บ!

หนิงฝานใช้สัมผัสเทวะปกคลุมโลกใบนี้ ก่อนจะเห็นร่างคนกลุ่มหนึ่งอยู่ในซากปรักหักพังทางด้านหนึ่ง

“ไม่ใช่หอเซียน!”

หนิงฝานขมวดคิ้ว!

ทว่า เขายังคงพาพวกจักรพรรดิทั้งสิบไปทางด้านนั้น ไม่นานนักก็มาถึงท้องฟ้าเหนือซากปรักหักพัง!

“ฮ่า ๆ! แผนที่นี้ช่างยอดเยี่ยมนัก!”

“นั่นน่ะสิ ไม่เพียงแต่ช่วยหลีกเลี่ยงความเสี่ยงมากมาย ยังเพิ่มคุณภาพในการค้นหาของล้ำค่าอีกมาก!”

“ฮ่า ๆ เวลาเพียงยี่สิบปี พวกเราก็เก็บเกี่ยวของล้ำค่าได้มากเพียงนี้ ล้วนเป็นความดีความชอบของแผนที่นี้!”

“ไป ๆ รีบไปโลกใบต่อไปกันเถิด!”

“…”

ในตอนนี้พลันมีเสียงหัวเราะดังลั่นขึ้น จากนั้นก็เห็นร่างสิบกว่าร่างพุ่งออกมาจากส่วนลึกของซากปรักหักพัง

พวกเขาสวมชุดคลุมสีดำเหมือนกัน และทั่วร่างก็เต็มไปด้วยปราณปีศาจ เหมือนกับเป็นคนของเซียนโม๋เทียน!

“หืม”

“ไม่ได้การแล้ว!”

“เป็นคนของอาณาจักรเซียนฮวงเทียน!”

“ให้ตายเถิด ตี้ลั่วยิ่งใหญ่เพียงนี้ เหตุใดต้องมาเจอพวกเขาด้วย!”

“…”

เพียงคนของเซียนโม๋เทียนออกมา ก็เห็นพวกหนิงฝานที่อยู่บนอากาศทันที พลันสีหน้าแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก!

“หึหึ ทุกคน ช่างบังเอิญยิ่งนัก!”

ในตอนนี้เอง หนิงฝานนำจักรพรรดิเหรินและคนอื่น ๆ ล้อมคนของเซียนโม๋เทียนสิบกว่าคนเอาไว้

“พวกเจ้าคิดจะทำอันใด!”

เห็นเช่นนั้น คนของเซียนโม๋เทียนก็ขยับเข้าใกล้กันทันที ร่างกายเกร็งแน่นและระแวดระวังเป็นอย่างมาก

“ทุกคน ไม่ต้องกังวล!”

หนิงฝานเอ่ยปาก จากนั้นก็ยิ้มออกมา “ข้าเพิ่งได้ยินพวกเจ้าพูดถึงแผนที่อะไรกัน ข้ารู้สึกสนใจมาก พอจะบอกข้าได้หรือไม่?”

“แผนที่อันใด!”

“พวกข้าไม่รู้!”

“พวกข้าเป็นคนของเซียนโม๋เทียน รีบปล่อยพวกข้าไปเสีย ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าต้องรับผิดชอบ!”

“…”

ได้ยินเช่นนั้น แววตาคนของเซียนโม๋เทียนพลันเปล่งประกายในทันใด แค่นหัวเราะพร้อมตะโกนออกมาอย่างเย็นชา

“เหอะ! พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง!”

เห็นดังนั้น หนิงฝานก็ส่ายหน้า จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้จักรพรรดิเหริน!

จักรพรรดิเหรินแสยะยิ้มร้าย พาทุกคนพุ่งเข้าไป

“พวกเจ้าทำสิ่งใดกัน!”

“พวกข้าเป็นคนของเซียนโม๋เทียนนะ!”

“ถ้าหากพวกเจ้าทำร้ายพวกข้า องค์ราชันโม๋จะต้องไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!”

“…”

เมื่อเห็นเช่นนั้น คนของเซียนโม๋เทียนก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันใด

โครม! โครม! โครม!

จากนั้นจักรพรรดิเหรินและคนอื่น ๆ ก็ลงมือโดยไม่รีรอ

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกคนที่ร่วมมือกันรุมพวกเขาในมหาศึกเก้าสวรรค์ จักรพรรดิเหรินย่อมไม่มีความเมตตาให้!

“โอ๊ย ๆๆ!”

ตามด้วยเสียงกรีดร้องทีละเสียง เพียงเวลาไม่นาน กลุ่มคนของเซียนโม๋เทียนก็ถูกทารุณจนร่างกายบาดเจ็บไปทั่ว!

โครม! สุดท้ายก็ถูกจักรพรรดิเหรินและคนอื่น ๆ โยนมาตรงเท้าของหนิงฝานราวกับเป็นสุนัขที่ตายแล้วทีละราย

หนิงฝานเผยรอยยิ้มไร้พิษภัย กล่าวถาม “ตอนนี้อยากจะพูดแล้วหรือยัง”

“พูด!”

“พวกข้าพูดแล้ว ๆ!”