บทที่ 371 ต่อให้ใกล้ตาย เขาก็ไม่สามารถปล่อยตัวเองให้ล่องลอยไปตามความปรารถนาได้!
“สวรรค์ มีกองกำลังมากมายถึงเพียงนี้!”
ผู้อาวุโสสูงสุดที่มาพร้อมกับสมบัติล้ำค่าตกใจกลัวทันทีที่เห็นกองกำลังมืดฟ้ามัวดิน ขาของเขาเหมือนจะอ่อนลงฉับพลัน
บัดซบ! นี่มันบ้าเกินไปแล้ว ราวกับกองกำลังจักรพรรดิโบราณเกือบทั่วทั้งดินแดนฮวงมารวมตัวกัน!
“มัวทำสิ่งใดอยู่ ยังไม่รีบมาอีก!”
จักรพรรดิหานจ้องเขม็งไปทางผู้อาวุโสสูงสุดอย่างดุดัน จนผู้อาวุโสสูงสุดต้องรีบวิ่งตรงไปหา
หลังจากนั้นจักรพรรดิหานก็ส่งสัญญาณให้ผู้อาวุโสสูงสุดเอาสมบัติล้ำค่าทั้งหมดที่เขานำมาด้วยออกมา
ผู้อาวุโสสูงสุดไม่กล้าแม้แต่จะลังเล รีบนำสมบัติล้ำค่าทั้งหมดออกมา
“ทุกท่าน ข้าไร้หนทางแก้ไขกับมารภายในใจจิตใจ โปรดให้อภัยสำหรับปัญหาที่ข้าก่อขึ้นมา!”
จักรพรรดิหานขออภัยด้วยรอยยิ้ม “สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นของขวัญแทนคำของโทษของข้า”
ผู้อาวุโสสูงสุดไม่กล้าตระหนี่ แม้ว่าเขาจะทุกข์ใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังฟังคำของจักรพรรดิหานส่งมอบสมบัติล้ำค่าทั้งหมดจากคลังสมบัติออกไป
“เพียงเอ่ยอ้างมารภายในใจจิตใจก็สามารถลบล้างเรื่องก่อนหน้าได้แล้วอย่างนั้นหรือ!?”
“ของเล็กน้อยแค่นี้จะเพียงพออันใด? เจ้าถึงกับบังคับให้พวกเรานำชาจักรพรรดิมาให้ดื่ม!”
“บ่อน้ำนำโชคของพวกเขา ที่ถูกหล่อเลี้ยงด้วยสมบัติล้ำค่ามากมายมาตลอดตั้งแต่อดีตกาล เพียงหยดเดียวก็เรียกได้ว่าเป็นสมบัติขั้นสูงสุด กลับถูกเจ้าใช้อาบน้ำ! ทำให้บ่อน้ำนำโชคทั้งหมดแปดเปื้อน! นับเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่หลวง พวกเราจะสามารถใช้มันอีกในอนาคตได้อย่างไร!”
กองกำลังต่าง ๆ ล้วนไม่เต็มใจจะปล่อยผ่าน พวกเขาต่างก็เอ่ยเรื่องความผิดที่จักรพรรดิหานทำกับพวกเขาออกมา
พวกเขาจะปล่อยผ่านไปได้อย่างไร?
แม้ว่าสมบัติล้ำค่าที่จักรพรรดิหานนำออกมานั้นมีค่าและหายากเป็นอย่างยิ่ง แต่พวกมันก็มีปริมาณน้อยนิด ไม่เพียงพอแบ่งให้กองกำลังละหนึ่งชิ้นเสียด้วยซ้ำ!
สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่อาจชดเชยความเสียหายที่จักรพรรดิหานก่อนเอาไว้ได้!
สวรรค์!
ผู้อาวุโสสูงสุดได้ยินแล้วก็ตกตะลึง ท่านบรรพชนมากความสามารถเกินไปแล้ว！
มองจากกองกำลังและตระกูลโบราณต่าง ๆ…นี่นับว่าก่อเรื่องทั่วทั้งแดนฮวงแล้ว!
ดื่มชาจักรพรรดิ อาบน้ำในบ่อน้ำนำโชค…
ท่านบรรพชนช่าง…กำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว!
ช่างก่อเรื่องชวนสาปแช่งใหญ่โตมากมายถึงเพียงนี้！
ตอนนี้เขาจึงเพิ่งเข้าใจ เข้าใจว่าเหตุใดท่านบรรพชนจึงโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินว่าพวกเซี่ยเหยียนไม่ได้มาจากยอดนิกาย
จะไม่โกรธได้อย่างไร?
บรรพชนคิดว่าทุกสิ่งล้วนจบสิ้นแล้ว ดังนั้นเขาจึงเดินทางไปทำทุกสิ่งตามใจอยาก ขอเพียงแค่ให้เขารู้สึกสำราญ!
ทว่าใครจะคาดคิด ว่าสิ่งที่พวกเขาเข้าใจนั้นผิดไปทั้งหมด ตระกูลหานเองก็ยังไม่ถึงจุดจบ!
หากเป็นตัวเขาเอง เขาก็คงโกรธจนแทบบ้า!
“เจ้าทำอะไรกัน? ข้าบอกให้เจ้านำสมบัติล้ำค่าทั้งหมดในคลังออกมาไม่ใช่หรือ?”
จักรพรรดิหานตบผู้อาวุโสสูงสุดจนกระเด็นไปอีกทาง จากนั้นจึงหันกลับมากล่าวด้วยรอยยิ้มกับกองกำลังต่าง ๆ “ข้ายอมรับว่าทั้งหมดเป็นข้าที่ทำผิด แม้จะเป็นเพราะมารในจิตใจก็ตาม ข้าต้องขออภัยทุกท่านจากใจจริง เอาเป็นเช่นนี้ ทุกท่านสามารถเข้าไปยังคลังสมบัติของตระกูหาน หากต้องการสิ่งใดก็ล้วนสามารถหยิบไปได้“
ผู้อาวุโสสูงสุดรู้สึกคับข้องใจเป็นอย่างมาก
ท่านบรรพชนบอกตอนใดว่าให้ข้านำสมบัติล้ำค่าทั้งหมดออกมาจากในคลังกัน!?
นี่มันใช้เขาเป็นตัวรับผิดชัด ๆ!
หลังจากจักรพรรดิหานกล่าวจบ เขาก็พาคนจากกองกำลังต่าง ๆ ไปยังคลังสมบัติตระกูลหาน
อย่างไรเสียนี่ก็เป็นถึงมหาจักรพรรดิผู้หนึ่ง เมื่อยอมรับความผิดพลาดด้วยใจจริง ทั้งยังเปิดคลังสมบัติปล่อยให้พวกเขาเข้ามาได้ เสมือนเป็นการไว้หน้าพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่มีความคิดจะสู้ตายกับจักรพรรดิหานอีกต่อไป
หลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่คิดเกรงใจ กวาดสมบัติทุกอย่างจากคลังตระกูลหานทั้งหมดไป!
พวกเขาไม่คิดเกรงใจสักนิด!
อย่างไรเสียพวกเขาก็ยังนับว่าเสียเปรียบ ความเสียหายที่จักรพรรดิหานได้สร้างเอาไว้ร้ายแรงมากเกินไป!
ผู้อาวุโสที่ได้เห็นฉากนี้เจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างยิ่ง
ภูมิหลังของตระกูลหานล้วนอยู่ด้านในคลังสมบัติ ตอนนี้มันว่างเปล่าเสียแล้ว ในวันข้างหน้าเป็นเรื่องยากยิ่งสำหรับตระกูลหานที่จะฝึกฝนหล่อเลี้ยงคนรุ่นเยาว์!
เขากล่าวขึ้นมาในใจว่าจักรพรรดิหานช่างยอดเยี่ยมเสียจริง หากเป็นเขาเกรงว่าต่อให้ใกล้ตายก็ไม่สามารถปล่อยให้ตนเองล่องลอยไปตามใจปรารถนา*[1] ได้
ตอนนี้เป็นเช่นไร ทั้งตระกูลหานถูกลากเข้าไปข้องเกี่ยวด้วยอย่างมาก!
ทว่าเขาก็กล้าเพียงจะเอ่ยออกมาในใจ ไม่กล้าจะพูดออกมาจริง
หากเขาพูดออกมาจริง ๆ เกรงว่าจักรพรรดิหานจะตีเขาจนตายเป็นแน่!
“เรื่องในครั้งนี้จะจบลงเพียงแค่นี้!”
“เห็นแก่ความจริงใจของจักรพรรดิหาน พวกเราจะไม่เอาความอีกต่อไป!”
กองกำลังต่าง ๆ พากันออกจากตระกูลหานไปทีละคน ในที่ทุกเรื่องราวครั้งนี้ก็ปิดฉากลงอย่างสมบูรณ์
“ดูสิ่งที่พวกเจ้าทำเสีย! หากไม่ใช่เพราะคำพูดของพวกเจ้า ข้าจะต้องมาทำตัวนอบน้อมและมอบสมบัติทั้งหมดออกไปหรือ?”
จักรพรรดิหานตวาดออกมาด้วยโทสะ
หลังจากที่ผู้อาวุโสสูงสุดได้ฟังแล้ว เขาก็ถึงกับพูดไม่ออก
เขากำลังคิดว่าตนเองเกี่ยวข้องกับเรื่องราวเหล่านี้ได้อย่างไร? ท่านเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดด้วยตนเองไม่ใช่หรือ?”
ถ้าหากท่านไม่ไปก่อเรื่องกับกองกำลังต่าง ๆ มีหรือจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา
ที่สำคัญคือ พวกเขาไม่ได้กล่าวกับจักรพรรดิหานสักคำว่าตระกูลหานจบสิ้นแล้ว เป็นท่านเองต่างหากที่กล่าวออกมาเองว่าตระกูลหานจบสิ้นแล้ว ทุกสิ่งล้วนสายเกินไปแล้ว ไม่สามารถแก้ไขสิ่งใดได้!
แม้ว่าข้อมูลข่าวสารในตอนแรกของพวกเขาจะผิดพลาด แต่พวกเขาก็ไม่ได้บอกให้ท่านบรรพชนไปก่อเรื่องที่กองกำลังต่าง ๆ!
“ไร้ประโยชน์ยิ่งนัก ตระกูลหานเชื่อถือคำพูดของพวกเจ้า จึงต้องพบกับจุดจบ!”
จักรพรรดิหานสบถด่า “ไปเสีย ไปปลุกหานเถาขึ้นมา บอกเขาให้มาพบข้า”
หานเถา คือจักรพรรดิผู้หนึ่งที่มีชีวิตอยู่รอดมาจากสมัยโบราณ เหตุใดจักรพรรดิหานถึงต้องตามตัวจักรพรรดิหานเถามาพบกัน?
ผู้อาวุโสสูงสุดรู้สึกงงงวย ทว่าเขาก็ไม่กล้าจะขัดคำสั่งของจักรพรรดิหานรีบไปปลุกจักรพรรดิหานเถา
เพียงไม่นานจักรพรรดิหานเถาก็ตื่นขึ้นมา ก่อนจะมาพบจักรพรรดิหานพร้อมผู้อาวุโสสูงสุด
แม้ว่าจักรพรรดิหานเถาเองก็ต้องเผชิญหน้ากับอายุขัยที่ใกล้สิ้นสุด แต่สภาพของเขาก็ดีกว่ามหาจักรพรรดิหานเป็นอย่างมาก เพราะเขาหลับลึกไม่เคยตื่นขึ้นมาก่อน
“คลังสมบัติของพวกเราว่างเปล่าแล้ว ทว่าเราไม่สามารถปล่อยให้มันว่างเปล่าเช่นนี้ได้ ในเมื่อคนเหล่านั้นไม่มีมีภูมิหลังใด เจ้าก็ไปแย่งชิงสมบัติทั้งหมดของพวกเขามาเสียเถอะ!”
จักรพรรดิหานออกคำสั่ง “อย่าได้ประมาทไป ผู้แข็งแกร่งจำนวนไม่น้อยจากตระกูลเราจบสิ้นภายใต้เงื้อมมือของพวกเขา เจ้าจะต้องระมัดระวังตัวอย่างมาก!”
เพื่อความปลอดภัยแล้ว เขาอยากเป็นผู้ลงมือด้วยตัวเองมากกว่า
ทว่าน่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้เขาใช้พลังมากเกินไป หากเขายังลงมือด้วยตัวเองอีก เกรงว่าเขาจะสามารถตายลงได้ทุกเมื่อ
แน่นอนว่าคนเหล่านั้นที่เขาพูดถึงก็คือพวกเซี่ยเหยียน
ความแข็งแกร่งของพวกเซี่ยเหยียนล้วนมาจากสมบัติต่าง ๆ ที่พวกเขาครอบครอง เขาจึงเกิดความคิดแย่งชิงสมบัติเหล่านั้น
“จำเอาไว้ให้ดี เจ้าจะต้องซ่อนตัวตนของตัวเองเอาไว้เมื่อลงมือ อย่าเปิดเผยตัวตนโดยเด็ดขาด!”
จักรพรรดิหานยังคงกล่าวต่อ “หากข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป เกรงว่าจะมีกองกำลังจำนวนมากมุ่งเป้าไปที่พวกเซี่ยเหยียน ทว่ากองกำลังเหล่านั้นแทบจะไม่มีทางเอาชนะพวกเซี่ยเหยียนได้ อย่างไรเสียยอดฝีมือระดับสูงของตระกูลเราหลายคนก็ถูกพวกเซี่ยเหยียนจัดการลงไปได้”
ดวงตาของเขาทอประกายขณะกล่าว “ข้ากังวลเพียงว่ายอดนิกายเองก็อาจมีความคิดมุ่งเป้าไปที่พวกเซี่ยเหยียน อย่างไรเสียสมบัติในมือของพวกเซี่ยเหยียนก็ชวนให้ตื่นตะลึง! เจ้าจำเป็นต้องรีบลงมือก่อนที่พวกยอดนิกายจะลงมือ เข้าใจหรือไม่?”
เมื่อยอดนิกายลงมือแล้ว พวกเขาคงไม่มีทางทำสำเร็จ
อย่างไรเสียพวกเขาก็ด้อยกว่ายอดนิกายเป็นอย่างมาก
“ทราบแล้ว!”
จักรพรรดิหานเถารับคำสั่ง ก่อนจะให้ผู้อาวุโสสูงสุดบอกทุกรายละเอียดเกี่ยวกับพวกเซี่ยเหยียน
หลังจากรับรู้เรื่องราวทั้งหมด เขาก็เดินทางออกจากตระกูลหาน เริ่มทำการเคลื่อนไหว!
[1] ล่องลอยไปตามใจปรารถนา (放飞自我) มีความหมายว่า ปล่อยตัวเองไปทำตามความฝัน ไปทำสิ่งที่ต้องการ
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")