องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 385 เกิดอะไรขึ้นกับเวยเวยอย่างนั้นรึ

บทที่ 385 เกิดอะไรขึ้นกับเวยเวยอย่างนั้นรึ

​ผู้หญิง​คน​นั้น​มีดี​อะไร​ ​แม้นาง​จะ​ค่อนข้าง​ฉลาด​ ​แต่​ก็​ดู​แข็งกระด้าง​ยิ่งนัก​ ​คนที​่​สามารถ​สังหาร​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​ได้​ย่อม​ไม่ใช่​คนที​่​ควรจะ​เข้าไป​หาเรื่อง​ด้วย

​ชาย​คน​นั้น​ยิ้ม​ ​รอยยิ้ม​ของ​เขา​บางเบา​ราวกับ​ฝุ่นธุลี​ ​ดวงตา​ของ​เขา​ลึกล้ำ​ราวกับ​กำลัง​ซ่อน​บางอย่าง​ไว้​ภายใน

​แทนที่จะ​ตอบคำถาม​ของ​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​ตน​นั้น​ ​เขา​กลับ​มอง​ไป​ทาง​ชิง​หลง​ที่​กำลัง​หลับใหล​อยู่​ภายใน​ทะเลสาบ​ ​สายตา​ของ​เขา​อ่อนโยน​ ​“​ความเคียดแค้น​ยัง​ไม่​เพียงพอ​”

​จากนั้น​นิ้วมือ​ของ​เขา​ก็​เริ่ม​เคลื่อนไหว​ ​เลือด​สีดำ​จาก​ปลายนิ้ว​ของ​เขา​หยด​ลง​ไป​ใน​ทะเลสาบ​ทีละ​หยด​ ​ดูรา​วกั​บกำ​ลัง​เปิด​ประตู​นรก​อยู่​ก็​ไม่​ปาน

​น้ำเสียง​ลึกล้ำ​อัน​น่าขนลุก​ดัง​ออกมา​จาก​ริมฝีปาก​บาง​ของ​เขา

​คาถา​โบราณ​นี้​ทำให้​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​รู้สึก​ตื่นเต้น​อย่างเห็นได้ชัด

​ในที่สุด​!​ ​ในที่สุด​นายท่า​นก​็​ลงมือ​!

​ชาย​คน​นั้น​เหลือบตา​มอง​มัน​ ​หมอก​สีดำ​หนา​ทึบ​ทะลัก​ออกมา​จาก​ดวงตา​ของ​เขา​ ​“​ไป​เถอะ​ ​เจ้า​คง​หิว​แย่​แล้ว​”

​“​ขอรับ​”​ ​สัตว์​อสูร​ครึ่ง​ปีศาจ​เลีย​ริมฝีปาก​ ​นัยน์ตา​สีแดง​ดุจ​ทับทิม​ของ​มัน​ส่องแสง​เจิดจ้า​ ​ก่อน​จะ​หายตัว​ไป​ใน​ราตรี​อัน​มืดมิด​ในไม่ช้า

​มันตา​มก​ลิ่น​ความโลภ​ของ​มนุษย์​ไป​และ​เจอ​เข้ากับ​เป้าหมาย​อย่างรวดเร็ว​ ​มัน​อ้า​ปาก​แล้ว​กัด​ชาย​คน​นั้น​ทันที​!

​ท่ามกลาง​ความมืด​มิด​ ​มี​เพียง​เสียง​ดูด​เลือด​ดัง​ให้​ได้ยิน​…

​ฟุ่บ​…

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​นอน​อยู่​บน​เตียง​ ​นาง​รู้สึก​เหมือน​กำลัง​อยู่​ใน​ภวังค์​ ​ความรู้สึก​นี้​ยาก​จะ​อธิบาย​ออกมา​เป็น​คำพูด​ได้​ ​เมื่อ​นาง​ลืมตา​ขึ้น​ ​นาง​ก็​ตระหนัก​ว่า​คนที​่​นอน​อยู่​บน​เตียง​มี​แค่นาง​เพียง​คนเดียว

​นาง​หันหน้า​กลับ​ไป​ ​และ​สังเกตเห็น​ว่า​มัน​ไม่ใช่​เตียง​ ​แต่​เป็น​ริมทะเล​สาบ

​แต่​ริมทะเล​สาบ​แห่ง​นี้​แสน​จะ​คุ้นตา​ ​มอง​ปราด​เดียว​นาง​ก็​จำ​มัน​ได้​ทันที

​นี่​มัน​ทะเลสาบ​ที่​ชิง​หลง​ถูก​จอง​จับ​เอาไว้​มิใช่​หรือ

​ทำไม​นาง​ถึง​มา​อยู่​ที่นี่​ได้

​นาง​นอน​อยู่​บน​เตียง​ตลอด​ ​และ​ไม่ได้​ขยับตัว​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​มิใช่​หรือ

​ฟุ่บ​…

​ใน​หู​นาง​ยังคง​ได้ยิน​เสียง​อะไร​บางอย่าง​ดัง​อยู่

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำ​มีด​สั้น​ที่​ตัวเอง​ถือ​อยู่​แน่น​โดยสัญชาตญาณ​ ​แล้ว​เริ่ม​เดิน​เข้าไป​ทางทะเล​สาบ​อย่าง​ช้าๆ​…

​แกร​๊ก​!

​เสียง​นั้น​หยุด​ลง​กะทันหัน

​ตีนเขา​อัน​รกร้าง​ว่างเปล่า​ที่​ไร้​เสียง​เช่นนี้​ยิ่ง​ทำให้​นาง​รู้สึก​ไม่สบายใจ​ ​โดยเฉพาะ​สี​ของ​ผิวน้ำ​บน​ทะเลสาบ​นั่น​

​ยิ่ง​ตกดึก​ ​มัน​ก็​ยิ่ง​ให้ความรู้​สึก​มืดมน​และ​ชวน​ขนลุก

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กระชับ​มีด​สั้น​ ​ลมหายใจ​ของ​นาง​เหมือน​จะ​ช้า​ลง​เล็กน้อย​ ​นาง​รู้สึก​เสียว​สันหลัง​ราวกับ​มีตั​วอะ​ไร​บางอย่าง​กำลัง​เกาะ​หลัง​นาง​อยู่​…

​เมื่อ​คิดได้​ดังนั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​หันกลับ​ไป​มอง​ทันที​!

​ร่าง​ไร้​ใบหน้า​ร่าง​หนึ่ง​โผล่​เข้ามา​ใน​ระยะ​ประชิด​ ​นอกจาก​ริมฝีปาก​สีแดง​สด​แล้ว​บน​ใบหน้า​ของ​มัน​ก็​ไม่มี​เครื่อง​หน้า​อื่น​อีก

​หนัง​ศีรษะ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชา​ ​นาง​สะดุ้งตื่น​ขึ้น​ใน​ทันใด​ ​และ​พบ​ว่า​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น​ทั้งหมด​นั้น​เป็น​เพียงแค่​ความฝัน

​เพียงแต่ว่า​ความฝัน​นั้น​ช่าง​เหมือน​จริง​ยิ่งนัก​ ​มัน​สมจริง​มาก​เสีย​จน​แขน​และ​ขา​ของ​นาง​รู้สึก​อ่อนล้า​เล็กน้อย

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยก​แขน​ขึ้น​แล้ว​จัด​เส้น​ผม​ที่​เปียกชื้น​ไป​ด้วย​เหงื่อ​เย็น​ๆ​ ​ของ​ตน​ขึ้น​ทัด​หู​ ​นาง​เผลอ​กำ​ผ้าห่ม​ใน​อ้อมแขน​แน่น​ ​แต่​น่าแปลก​ทีเดียว​ที่​สัมผัส​นั้น​ไม่ได้​นุ่มนิ่ม​อย่างที่​เคย​ ​ทว่า​มัน​กลับ​รู้สึก​เปียก​อย่างไร​พิกล

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หลุบ​ตา​ ​แล้ว​เคลื่อน​สายตา​มอง​ลง​ไป​ข้างล่าง

​ใน​อ้อมแขน​ของ​นาง​ไม่มี​ผ้าห่ม​แม้แต่​ผืน​เดียว​ ​แต่กลับ​เป็น​ศีรษะ​ที่​ไร้​ใบหน้า​นั่น​ต่างหาก​ ​ปาก​ที่อยู่​บน​ใบหน้า​นั้น​ขยับ​ ​และ​พูด​ซ้ำๆ​ ​ว่า​ ​“​คืน​ร่าง​มา​ให้​ข้า​ ​คืน​ร่าง​มา​ให้​ข้า​…​”

​“​อย่า​เข้ามา​!​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตะโกน​เสียงดัง​ ​นาง​สะดุ้งตื่น​ขึ้น​เต็มตา​!

​มือ​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยังคง​ยื่น​ค้าง​อยู่​กลางอากาศ​ ​เขา​น่าจะ​ต้องการ​ปลุก​ให้​นาง​ตื่น​ ​แต่​หลังจาก​ได้ยิน​สิ่ง​ที่นาง​พูด​ ​สุดท้าย​เขา​ก็​อยู่​ใน​ท่า​ยื่น​ค้าง​อยู่​อย่างนั้น

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ลุกขึ้น​นั่ง​ตัวตรง​ ​จากนั้น​จึง​เพิ่ง​สังเกตเห็น​ว่านาง​ยังอยู่​ใน​ห้อง​ของ​ตัวเอง

​ดูเหมือนว่า​นั่น​จะ​เป็น​ฝัน​ซ้อน​ฝัน

​แต่​ความฝัน​เช่นนี้​สามารถ​ทำให้​คน​สับสน​ได้​ง่ายดาย​ยิ่งนัก

​เพียงแค่​คืน​เดียว​ ​แต่​นาง​ก็​ฝัน​ต่อกัน​ไป​แล้ว​ถึง​สาม​ครั้ง​ ​อีกทั้ง​ทุก​ความฝัน​นั้น​ก็​ยัง​เกี่ยวข้อง​กับ​ร่างกาย​นี้

​มัน​เป็นเรื่อง​บังเอิญ​หรือ

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หลุบ​ตาลง​ ​เห็นได้ชัด​ว่านา​งดู​ใจลอย​เล็กน้อย

​ทันใดนั้น​หยวน​หมิง​ก็​ออกมา​ยั่วโมโห​นาง​ ​“​มัน​จะ​เป็นเรื่อง​บังเอิญ​ได้​อย่างไร​ ​แม่นาง​ ​เจ้า​ประเมิน​อิทธิพล​ที่​ร่างกาย​ของ​เจ้า​มีต​่อ​เจ้า​ต่ำ​เกินไป​แล้ว​”

​ระหว่าง​ที่​พูด​ ​หยวน​หมิง​ก็​กัด​แอปเปิ้ล​เนื้อ​กรุบ​กรอบ​ใน​มิติ​สวรรค์​ด้วย​ท่าทาง​สบายใจ

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ปรายตา​มอง​เขา​ ​เป็น​สัญญาณ​บอกว่า​นาง​จะ​เผา​หนังสือ​โบราณ​เล่ม​นั้น​ทิ้ง​เสีย​ ​“​บอก​ข้า​หน่อย​สิว​่า​นอกจาก​ทำตัว​สู่รู้​กับ​เรื่องส่วนตัว​ของ​ข้า​แล้ว​ ​เจ้า​ยัง​ทำ​อะไร​อย่าง​อื่น​ได้​อีก​หรือเปล่า​”

​“​เจ้า​…​ ​เจ้า​ใจเย็น​ๆ​ ​ก่อน​”​ ​หยวน​หมิง​มอง​การเคลื่อนไหว​ของ​นาง​ ​มัน​เสียงอ่อน​ลง​เล็กน้อย​ ​“​ข้า​เป็น​ปีศาจ​รับใช้​ของ​เจ้า​ ​ดังนั้น​ข้า​ก็​ต้อง​เปิด​ระบบ​ป้องกันตัว​เอาไว้​ตอนที่​เจ้า​ตกอยู่ในอันตราย​อยู่​แล้ว​น่ะ​สิ​ ​ข้า​ไม่ได้​สู่รู้​เรื่องส่วนตัว​ของ​เจ้า​เสียหน่อย​ ​แต่​ความฝัน​เมื่อครู่นี้​ของ​เจ้า​มัน​ไม่ใช่​ความฝัน​ธรรมดา​ ​ข้า​เลย​ต้อง​ดึง​เจ้า​ออกมา​จาก​ความฝัน​”

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​ ​“​แล้ว​นอกจาก​ที่​เจ้า​จะ​วิเคราะห์​ความฝัน​ของ​ข้าว​่า​มัน​เกี่ยวข้อง​กับ​วัน​เสพสังวาส​ที่​กำลังจะ​มาถึง​แล้ว​ ​เจ้า​ยัง​วิเคราะห์​อะไร​อย่าง​อื่น​ได้​อีก​หรือเปล่า​”

​“​ระยะนี้​สำนัก​ไท่​ไป๋​ไม่​สงบสุข​นัก​”​ ​ประกาย​แสง​วาบ​ขึ้น​ใน​ดวงตา​ของ​หยวน​หมิง​ ​“​เจ้า​คง​ไม่ได้​ฝันร้าย​โดย​ไม่มี​สาเหตุ​ ​มัน​จะ​ต้อง​มี​ความเคียดแค้น​ผิดปกติ​ก่อตัว​ขึ้น​จาก​รอบ​ๆ​ ​นี้​แน่​ ​แต่​ข้า​ไม่รู้​ว่า​ทำไม​เจ้า​ถึง​ได้​ฝัน​เช่นนั้น​ ​คำ​สุดท้าย​นั่น​หมายความว่า​อย่างไร​ ​ทำไม​มัน​ถึง​ต้องการ​ให้​เจ้า​คืน​ร่าง​ให้​มัน​”

​เพราะ​มัน​คือ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตัวจริง​อย่างไรเล่า​ ​นาง​ต้องการ​ที่จะ​กลับมา​…

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มองดู​ทิวทัศน์​นอก​หน้าต่างง​ ​ไม่แน่​ชัด​นัก​ว่าความ​คิด​ของ​นาง​หยุด​อยู่​ที่ใด

​ตลอดเวลา​ที่ผ่านมา​นั้น​นาง​คิด​ว่า​เจ้าของ​ร่าง​นี้​น่าจะ​ตาย​ไป​ตั้ง​นาน​แล้ว​ ​และ​นั่น​ทำให้​นาง​สามารถ​เข้ามา​อยู่​ใน​ร่าง​นี้​ได้​ ​แต่​ตอนนี้​กลับ​ดูเหมือนว่า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตัวจริง​ไม่ได้​หาย​ไป​ไหน​ ​ความจริง​แล้ว​นาง​เพียงแค่​หลับ​ลึก​อยู่​ภายใน​ร่าง​นี้​ ​และ​รอคอย​เวลา​อัน​เหมาะสม​ที่จะ​ตื่นขึ้น​มาต​่าง​หาก

​หาก​เป็น​เช่นนั้น​ละ​ก็​…

​นาง​จะ​ไป​อยู่​ที่ไหน

​กลับ​ไป​ที่​ศตวรรษ​ที่​ยี่สิบ​เอ็ด​หรือ

​เช่นนั้น​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้นกับ​ที่นี่​ล่ะ

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่รู้​ว่า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​เขา​ทำ​เพียงแค่​เฝ้ามอง​นาง​ที่​ตื่นขึ้น​จาก​ฝันร้าย​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ ​ดวงตา​เรียว​ของ​เขา​จม​ลง

​แม้​จะ​ไม่ชัด​เจน​นัก​ ​แต่​แผ่นดิน​ก็​ดู​คล้าย​จะ​สั่นสะท้าน​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ราวกับว่า​มีบา​งอย​่า​งคืบ​คลาน​อยู่​ใต้​มัน

​หยวน​หมิง​สัมผัส​ได้​ถึง​ความรู้สึกผิด​ปกติ​นี้​ได้​ทันที​ ​เขา​รีบ​ปิดปากเงียบ

​กิเลน​อัคคี​กระโจน​เข้ามา​จาก​ระยะห่าง​หลาย​ฉื่อ​ ​แล้ว​กลับคืน​สู่​ร่าง​ที่แท้​จริง​ของ​ตน​ ​ขน​สีแดง​ดั่ง​เปลวเพลิง​นั้น​ดู​สง่างาม​อย่างยิ่ง​ ​ดวงตา​ของ​มัน​มองออก​ไป​ไกล​แสน​ไกล​ ​หาง​ขนาดใหญ่​ทิ้ง​ลง​บน​พื้นดิน​ ​แล้ว​นัยน์ตา​ของ​มัน​ก็​เปลี่ยนเป็น​สีทอง​อร่าม

​กิเลน​อัคคี​ไม่เคย​กลับคืน​สู่​ร่าง​ที่แท้​จริง​ของ​ตน​โดย​ไม่ได้​ถูก​อัญเชิญ​ออกมา​อย่างที่​มัน​ทำ​ใน​วันนี้​มาก​่อน​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เอง​ก็​ดูเหมือน​จะ​สังเกตเห็น​ความผิดปกติ​นั้น​ได้​ ​เขา​เปิดม่าน​ออก​แล้ว​มอง​ไป​ที่​มัน

​กิเลน​อัคคี​อ้า​ปาก​ ​สื่อสาร​กับ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​โดน​ใช้​พลัง​ปราณ​ ​“​ข้า​คิด​ว่า​มีตั​วอะ​ไร​บางอย่าง​ถูก​ปลดปล่อย​ออกมา​ขอรับ​ ​ดูเหมือน​มัน​จะ​อยู่​ใน​สำนัก​ไท่​ไป๋​”

​ทันทีที่​ได้​ฟัง​เรื่อง​นี้​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​ค่อยๆ​ ​หรี่​ตาลง​ ​ใบหน้า​หล่อเหลา​คมคาย​ของ​เขา​งดงาม​ราวกับ​เพชร​ ​แต่​ในเวลาเดียวกัน​ก็​เผย​ความ​เย็นชา​ที่​ไม่เคย​มีมาก​่อ​นอ​อก​มา​ ​เขา​ไม่ใส่ใจ​มาก​นัก​ว่า​สิ่ง​ที่​เพิ่ง​ถูก​ปล่อย​ออกมา​จะ​เป็นตัว​อะไร​ ​ดังนั้น​น้ำเสียง​ของ​เขา​จึง​เอ่ย​อย่าง​ติดจะ​เย็นชา​ว่า​ ​“​ถ้า​คนที​่​ถูก​สิง​ฝันร้าย​ติดต่อกัน​หลายครั้ง​ ​โดยส่วนมาก​แล้ว​สาเหตุ​ของ​มัน​มาจาก​อะไร​หรือ​”

​หา​?​ ​กิเลน​อัคคี​รู้สึก​เหมือน​มันตาม​ความคิด​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ไม่ทัน​ ​แต่​มัน​ก็​ยัง​ครุ่นคิด​เรื่อง​นั้น​อย่างละเอียด​ ​ก่อน​จะ​ตอบ​ว่า​ ​“​นั่น​คือ​ภาวะ​ที่​วิญญาณ​กำลัง​แย่งชิง​ร่าง​กัน​ขอรับ​ ​มี​วิญญาณ​ดวง​หนึ่ง​กำลัง​พยายาม​สู้​กลับ​”

​“​วิญญาณ​สู้​กลับ​หรือ​”

​หรือ​จะ​พูด​อีก​อย่างหนึ่ง​ก็​คือ​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คน​ปัจจุบัน​จะ​หาย​ไป​หรือ

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท