ตอนที่ 339 จักรพรรดิสวรรค์ชิงร่าง กระบี่สยบวิญญาณราชันจักรพรรดิ!
หนิงฝานในตอนนี้ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ แววตาฉายชัดถึงความเหลือเชื่อ!
เพราะร่างของสตรีชุดขาวตรงหน้าเขาไม่ใช่ใครอื่น นอกจากคนที่เขาตามหามากว่าสองพันปี—หลัวชิงเซียน!!
แม้ดวงตาของนางจะเย็นชา ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า แต่เขาไม่มีทางที่จะจำนางไม่ได้!
ใบหน้านี้คือหลัวชิงเซียนอย่างแน่นอน และแม้แต่จิตวิญญาณก็ยังเป็นกลิ่นอายที่คุ้นเคยอย่างยิ่ง!
“เป็นไปไม่ได้!”
“เจ้า…เป็นไปได้อย่างไร!”
หนิงฝานตกตะลึง ไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้ที่เขาต้องการตามหามาตลอดจะมาปรากฏต่อหน้าเขาในลักษณะนี้ และแม้แต่เมื่อครู่นี้ นางก็เกือบจะฆ่าเขาด้วยมือของนางเอง!!
“เจ้าหนุ่ม ทำอันใดอยู่ ให้ข้าทำลายนางเร็วเข้า!”
เวลานี้ จิตใต้สำนึกของหนิงฝานมึนงง ทำให้จักรพรรดิสวรรค์สูญเสียการควบคุมร่างกายของหนิงฝาน หมัดของจักรพรรดิสวรรค์ที่กำลังจะถูกเหวี่ยงออกไปพลันคลายออก
“หืม?”
เมื่อเห็นฉากนี้ ‘หลัวชิงเซียน’ ที่กำลังจะพุ่งโจมตีสุดชีวิตพลันขมวดคิ้ว แม้ว่านางจะไม่เข้าใจว่าทำไมชายในชุดคลุมธรรมดาตรงหน้านางถึงหยุดกะทันหัน แต่นางก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว แสงสีเลือดที่สะดุดตาเปล่งประกายออกมา
ฟิ้ว!
เมื่อแสงสีเลือดเพิ่มขึ้น คนทั้งร่างก็หายไปในทันที
“พ่อหนุ่ม นางกำลังจะหนี!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ จักรพรรดิสวรรค์ก็ตะโกนอย่างรีบร้อน บังคับให้ร่างกายของหนิงฝานกลับมาควบคุมด้วยพลังของราชันจักรพรรดิเซียน และระเบิดพลังกำปั้นของจักรพรรดิสวรรค์อีกครั้ง!
ทว่าหนิงฝานตะโกนด้วยโทสะเต็มเปี่ยม “หยุดมือ!”
แม้ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาจะไม่เข้าใจว่าทำไม ‘หลัวชิงเซียน’ ตรงหน้าเขาถึงแตกต่างจากหลัวชิงเซียนในอดีตมาก แต่เขาไม่สามารถยอมให้จักรพรรดิสวรรค์สังหาร ‘หลัวชิงเซียน’ เบื้องหน้าเขาได้อย่างแน่นอน!
ในขณะที่หนิงฝานบังคับแทรกแซงร่างกาย หมัดจักรพรรดิก็ไม่อาจโจมตีออกไปได้เลย!
พรึ่บ!
‘หลัวชิงเซียน’ หายไปต่อหน้าต่อตาของหนิงฝาน ภายใต้สายตางุนงง ตกใจ และคิดคะนึงถึง!
“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้!”
“นางจำข้าไม่ได้หรือ?”
“หรือนางมีปัญหาอันใด”
“…”
เมื่อมองไปทางสถานที่ที่ ‘หลัวชิงเซียน’ หายตัวไป จิตใจของชายหนุ่มก็ยุ่งเหยิงไปหมด ทั้งฉงนใจ โทษตัวเอง เจ็บปวด และอารมณ์อื่น ๆ ปรากฏขึ้น!
แม้ว่าในตอนนี้จะเป็นเวลาสั้น ๆ แต่เขาสามารถสรุปได้ว่าทั้งร่างกายและจิตวิญญาณคือหลัวชิงเซียนมิผิด ทว่านางไม่รู้จักเขา อีกทั้งยังเกือบจะฆ่าเขาด้วยซ้ำ!
กว่าสองพันปี เกิดอะไรขึ้นถึงทำให้คนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันมากที่สุด กลายเป็นคนแปลกหน้าเช่นนี้?!
“ทำไม!”
ทันใดนั้น ชายหนุ่มแหงนมองท้องฟ้าและส่งเสียงคำราม หัวใจที่เคยสงบนิ่งของเขาปั่นป่วนไปหมด!
“หืม?”
เมื่อเห็นเช่นนี้ จู่ ๆ ร่องรอยของความเข้มงวดเยือกเย็นก็แวบเข้ามาในดวงตาของจักรพรรดิสวรรค์!
นับตั้งแต่เขาเข้าไปในร่างของหนิงฝาน เขารู้สึกถึงความแตกต่างในตัวหนิงฝาน เขามีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่ง ตราบใดที่เขารับร่างนี้ไว้ เขาก็มีโอกาสที่จะหลบหนีจากยุคตี้ลั่ว!
นี่คือ…สิ่งที่เขาไม่เคยกล้าจินตนาการมาก่อน!
“เจ้าหนุ่ม ดูเหมือนว่าเจ้าจะเจ็บปวดมาก ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าจะช่วยให้เจ้าหลุดพ้นเอง!!”
จู่ ๆ จักรพรรดิสวรรค์ก็เอ่ยเสียงเย็นชา แล้วพลังวิญญาณของราชันจักรพรรดิเซียนที่น่าสะพรึงกลัวก็พุ่งเข้าสู่ทะเลวิญญาณของหนิงฝาน!
เขาต้องการใช้โอกาสนี้ครอบครองร่างของหนิงฝานไป!
“อ๊าก!!”
เมื่อพลังวิญญาณของราชันจักรพรรดิเซียนบุกรุกเข้ามา มิหนำซ้ำยังเป็นจักรพรรดิสวรรค์ที่รวมเข้ากับราชันจักรพรรดิเซียนทั้งหมด ครานี้ทะเลวิญญาณของหนิงฝานเกือบถูกทำลายแล้วจริง ๆ ชายหนุ่มกุมศีรษะแล้วปล่อยเสียงกรีดร้องโหยหวนสุดขีด!
พลันสิ่งนี้เองที่ทำให้เขาได้สติกลับคืนมา “จักรพรรดิสวรรค์ เจ้าจะทำอันใด!!”
“เจ้าหนุ่ม ข้าติดอยู่ในยุคตี้ลั่วนานเกินไป คนของหอเซียนพูดถูก นามของจักรพรรดิสวรรค์ไม่ควรหายเงียบตลอดไปในยุคตี้ลั่ว เอาร่างกายของเจ้ามาให้ข้า! ”
“รอให้ข้าออกไป แล้วข้าจะให้ร่างกายของเจ้าได้รับเกียรติยศ!!”
จักรพรรดิสวรรค์กล่าวอย่างเย็นชา ทันใดนั้นก็เพิ่มพลังวิญญาณของราชันจักรพรรดิเซียนอีกครั้งโดยตั้งใจที่จะกำจัดวิญญาณเซียนของหนิงฝาน!
“บัดซบ!”
“ข้าจะฆ่าเจ้า!”
หนิงฝานตะโกนอย่างเย็นชา และใช้เจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วโจมตีใส่จักรพรรดิสวรรค์
“ฮะฮ่าฮ่า!”
“ไร้ประโยชน์ ตอนนี้เจ้าและข้าอยู่ในร่างเดียวกัน ความเสียหายของเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วที่มีต่อข้านั้นมีเพียงเศษเสี้ยวเดียวเท่านั้น!”
ทว่าเวลานี้ จักรพรรดิสวรรค์เงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมหัวเราะเสียงดังลั่น แน่นอนว่า เจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วแม้มันจะทำลายล้างพลังวิญญาณของจักรพรรดิสวรรค์ไปจำนวนมาก แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะสังหารเขา!
“บัดซบ!”
“เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร!”
เมื่อเห็นฉากนี้ หนิงฝานอดไม่ได้ที่จะมีน้ำโห
สุดท้ายก็ชักศึกเข้ามาในบ้านจนได้!
อีกอย่าง เขาได้พบกับหลัวชิงเซียนที่เขาคะนึงถึงแล้วเขาจะเต็มใจให้จักรพรรดิสวรรค์เอาชีวิตตนเองไปได้อย่างไร!
‘จริงสิ!’
‘กระบี่เล่มนั้น!’
ทันใดนั้น หัวใจของหนิงฝานก็เต้นแรง!
เมื่อดูดซับภาพวาดของจักรพรรดิจุน เจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วในม้วนภาพวาดได้รวมเข้ากับเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วของหนิงฝาน ตอนนี้เขาสามารถคัดลอกเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วได้อย่างสมบูรณ์แล้ว!
“จักรพรรดิสวรรค์!”
หนิงฝานกล่าวอย่างเย็นชา “เจ้าดูกระบี่เล่มนี้สิ!!”
สิ้นเสียง วิญญาณเซียนของหนิงฝานก็เริ่มจำลองวิชากระบี่ตี้ลั่วเล่มนั้นในทะเลวิญญาณ!
หึ่ง!
ด้วยการจำลองของวิญญาณเซียน ภาพขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในทะเลวิญญาณ หนึ่งคนถือกระบี่ยกขึ้น ราชันจักรพรรดิเซียนร่วงหล่น สรรพสิ่งพินาศ…
“อ๊าก!”
“กระบี่แห่งตี้ลั่ว!”
“ไม่! เป็นไปไม่ได้! เจ้ามีวิชากระบี่นี้ได้อย่างไร!!”
เมื่อเห็นฉากนี้ วิญญาณของจักรพรรดิสวรรค์ที่เย้ยหยันก็ส่งเสียงร้องด้วยความหวาดกลัว
ราวกับว่าเขาได้ย้อนกลับไปในวันที่ตนพาจักรพรรดิทั้งหลายเข้าต่อสู้กับความหวาดกลัวสูงสุด!
แล้วก็…ได้พบกับกระบี่เล่มนั้น!
มาตอนนี้ กระบี่เล่มนั้นได้ปรากฏขึ้นอีกครา!!
“เหอะเหอะ กระบี่เล่มนั้นที่เคยฝังเจ้าในอดีต วันนี้กระบี่เล่มนี้จะสยบเจ้าอีกครั้ง!!”
หลังจากที่หนิงฝานเย้ยหยัน เขาก็กดฝ่ามือลงไป พลันกระบี่เล่มนั้นแสดงฉากอันน่าสะพรึงกลัวสังหารจักรพรรดิสวรรค์ทันที!
“ไม่!!”
จักรพรรดิสวรรค์หวาดกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะต่อต้าน อันที่จริง เขาก็ไม่สามารถต่อต้านมันได้จริง ๆ!
กระบี่เล่มนี้คือตัวซวยที่สุดของเขาในชีวิตนี้ ฝันร้าย ที่มาของความหวาดกลัว!!
พรึ่บ!
ทันทีเมื่อกระบี่ฟันลงไป ร่างวิญญาณของจักรพรรดิสวรรค์ก็ถูกทิ่มแทงทันที เลือดวิญญาณกระฉูดออกราวม่านน้ำตกเลือด และในที่สุด เสียงดังโครมคราม ร่างทั้งร่างถูกตรึงไว้กับทะเลวิญญาณของหนิงฝานอย่างแน่นหนา!
“อ๊าก!”
“ปล่อยข้าไปนะ!”
“ข้าจะไม่ชิงร่างเจ้าอีกแล้ว ปล่อยข้า!”
ตอนนี้ ความน่าเกรงขามของจักรพรรดิสวรรค์ได้หายไปนานแล้ว ถูกแทนที่ด้วยความตื่นตระหนกและความกลัวไม่รู้จบ
“เหอะ รู้ว่าเป็นเช่นนี้แล้วไยเจ้าต้องทำ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หนิงฝานเพียงกล่าวเสียงเย็นชา “ในฐานะจิตวิญญาณของราชันจักรพรรดิเซียน เจ้ายังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง ข้าจะไม่ทำลายเจ้าชั่วคราว รออยู่ที่นี่ไปก่อนเถิด!”
“ไม่!!”
จักรพรรดิสวรรค์เป็นบ้าไปแล้ว ในตอนแรก เขาถูกฝังด้วยกระบี่เล่มนั้น และตอนนี้ เขาก็ถูกกระบี่อีกเล่มหนึ่งสยบไว้!
คงนึกออกว่าตอนนี้เขาอารมณ์เสียมากเพียงใด!
ชะตากรรมเช่นนี้ ไม่สู้ถูกจักรพรรดิจุนกลืนกินเสียยังดีกว่า!
หนิงฝานปิดกั้นเสียงคำรามของจักรพรรดิสวรรค์ ขณะมองไปที่กู้จิ่วเฟิ่งและคนอื่น ๆ ที่ถูกหอเซียนทอดทิ้ง