องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 442 ความใกล้ชิดของคนทั้งสอง

บทที่ 442 ความใกล้ชิดของคนทั้งสอง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มอง​รอยยิ้ม​ใน​ดวงตา​ดอก​ท้อ​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​และ​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​จากนั้น​นาง​ก็​แกะ​เมล็ด​แตงโม​แล้ว​ยื่น​ไป​ใกล้​ปากของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย

กลีบ​ปาก​บาง​ของ​เขา​เผยอ​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​ลิ้น​ของ​เขา​ตวัด​ผ่าน​ปลายนิ้ว​ของ​นาง​โดย​ไม่รู้​ว่า​ตั้งใจ​หรือไม่​ ​เขา​ยิ้ม​พลาง​เอ่ย​ว่า​ ​”​รสชาติ​ดีที​เดียว​ ​แกะ​ให้​ข้า​อีก​สิ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​ที่จะ​หลบเลี่ยง​ ​แต่​แขน​ที่​โอบ​อยู่​รอบเอว​ของ​นาง​กลับ​รัด​แน่น​ขึ้น​ ​”​แกะ​ให้​ข้า​กิน​อีก​สัก​สอง​สาม​เมล็ด​สิ​ ​อาหาร​ยัง​ไม่​มา​เลย​”

เมื่อ​ไม่มีทาง​เลือก​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​ทำได้​เพียงแค่​แกะ​เมล็ด​แตงโม​ป้อน​องค์​ชาย​เท่านั้น

แต่ก่อน​ที่นาง​จะ​ทัน​ได้​วาง​เปลือก​เมล็ด​แตงโม​เมล็ด​ถัดไป​ลง​ ​เขา​ก็​จูบ​นาง​เข้า​เสียก่อน​ ​เมล็ด​แตงโม​ที่อยู่​ระหว่าง​ริมฝีปาก​นั้น​ล่องลอย​อยู่​ใน​ลมหายใจ​ของ​ทั้งสอง​ ​เขา​ไม่ได้​ดึงดัน​ที่จะ​ให้​นาง​อ้า​ปาก​เหมือน​ครั้งก่อน​ ​แต่กลับ​กัด​ริมฝีปาก​ของ​นาง​เบา​ๆ​ ​แล้ว​เอ่ย​เสียงต่ำ​ว่า​ ​”​ต้อง​อย่างนี้​สิ​ ​เจ้า​ช่าง​ยั่วยวน​ยิ่งนัก​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้ดี​ว่า​สภาพ​ของ​ตัวเอง​ในเวลานี้​เป็น​เช่นใด​แม้​จะ​ไม่ต้อง​มอง

แต่​นาง​กลับ​คาดไม่ถึง​ว่านิ​้ว​ของ​เขา​กลับ​พยายาม​ที่จะ​ปลด​เสื้อ​ตัว​ใน​ของ​นาง​ออก​ ​ลมหายใจ​ของ​นาง​กลายเป็น​ไอ​ร้อน​เพราะ​ความอบอุ่น​นั้น​ ​มัน​อุ่น​เสีย​จน​ทำให้​ขา​ทั้งสอง​ของ​นาง​หมด​เรี่ยวแรง​ ​”​ข้า​เคย​บอก​เจ้า​แล้ว​มิใช่​หรือ​ ​ว่า​เจ้า​ดู​มีเสน่ห์​ยิ่งนัก​เวลา​อยู่​ใน​ชุด​ผู้ชาย​”

“​อย่า​…​ ​อย่า​ทำที​่​นี่​”​ ​ดวงตา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เป็นประกาย​ไป​ด้วย​น้ำตา​เพราะ​การสัมผัส​ของ​เขา​ ​เสียง​ของ​นาง​เริ่ม​ไม่สม่ำเสมอ

“​เฮ้อ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยอุ​้​มนาง​ขึ้น​ ​แล้ว​จูบ​ด้านหลัง​ใบ​หู​ของ​นาง​ ​แต่​เขา​ก็​ไม่ได้​คิด​ที่จะ​ทำ​อะไร​ที่นี่​จริงๆ

ทั้งสอง​คน​แนบชิด​กัน​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ก่อนที่​เขา​จะ​ปล่อย​นาง​ออก​ ​แล้ว​ป้อน​น้ำ​ให้​นาง​ดื่ม

นิ้ว​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชา​หนึบ​เพราะ​สัมผัส​แนบชิด​นั้น​ ​นาง​เอนหลัง​ซบ​เข้ากับ​แผ่น​อก​ของ​เขา​ ​ปลาย​หาง​ตาของ​นาง​แดง​ระเรื่อ

อาหาร​ทุก​จาน​ถูก​สั่ง​ไป​เป็น​ที่​เรียบร้อย​ ​และ​เงา​ทมิฬ​เป็น​ผู้รับผิดชอบ​ใน​การนำ​อาหาร​เหล่านั้น​เข้ามา

ทุกอย่าง​ยังคง​ดำเนิน​ไป​ตามปกติ​ ​เหมือนกับ​ตอนที่​พวกเขา​อยู่​ใน​วัง​หลวง

สาเหตุ​ใหญ่​ที่​ทำให้​เป็น​เช่นนั้น​ล้วน​มาจาก​การ​ที่​ทั้งสอง​ไม่​ชอบ​สถานที่​ที่​มีเสียง​ดัง​วุ่นวาย​ ​และ​ชื่นชอบ​ที่จะ​ทำตัว​ตามสบาย​มากกว่า​ ​ทั้งสอง​ไม่​คิด​ว่าการ​แสดง​ให้​คนอื่น​เห็น​ว่า​พวกเขา​รัก​กัน​หวานชื่น​เพียงใด​เป็น​สิ่งจำเป็น​ ​ทุกอย่าง​ง่าย​ขึ้น​เมื่อ​ทำ​เช่นนี้

เหมือน​อย่าง​ใน​ตอนนี้​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอนหลัง​พิง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​และ​จัดการ​เคี้ยว​อาหาร​ทุกอย่าง​ที่​เขา​คีบ​ให้​นาง​เหมือนกับ​แฮมสเตอร์​ตัวเล็ก​ๆ​

บน​โต๊ะ​มี​อาหาร​นานับ​ชนิด​ ​รวมถึง​หม้อ​ไฟ​เนื้อ​ซี่โครง​ ​อาหาร​ทุก​จาน​ล้วนแต่​ชวน​ให้​น้ำลายสอ​ ​โดยเฉพาะ​จาน​ที่​เป็น​กุ้ง​อบ​น้ำมัน

ก่อนหน้านี้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ว่าการ​กิน​กุ้ง​เป็นเรื่อง​ยุ่งยาก​ ​แต่​เมื่อ​เห็น​สามี​ของ​ตน​ที่​กำลัง​แกะ​กุ้ง​อยู่​ ​นาง​ก็​รู้สึก​เหมือน​ได้​เห็นภาพ​จาก​งานศิลปะ​ก็​ไม่​ปาน

“​อร่อย​หรือ​”​ ​ริมฝีปาก​บาง​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ระ​ตุก​ขึ้น​เป็น​รอยยิ้ม​ทันทีที่​เห็น​แก้ม​ที่​พอง​ขึ้น​เล็กน้อย​ของ​นาง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ส่ง​กุ้ง​เข้า​ปาก​ ​แล้ว​หัวเราะ​ ​”​อร่อย​มาก​ๆ​ ​เลย​ล่ะ​”

พวกเขา​ใช้เวลา​กับ​มื้อ​เย็น​ไปราว​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทั้ง​อิ่ม​และ​ง่วง​สุดท้าย​นาง​จึง​เอาแต่​หาว​ออกมา​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ ​ตอนที่​นาง​เดินผ่าน​โถง​กลาง​ของ​ภัตตาคาร​ ​นาง​ก็​เห็น​ผู้ชาย​จำนวน​หนึ่ง​กำลังกิน​อาหาร​ที่​ผู้หญิง​กิน​ไม่​หมด​อยู่

ดังนั้น​นาง​จึง​กระตุก​มือ​ ​แล้ว​ส่งสัญญาณ​ให้​เขา​หันไป​มอง​ ​เป็นการ​บอก​ให้​เขา​เรียนรู้​จาก​คน​พวก​นั้น​ในอนาคต

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่ได้​ให้เกียรติ​กับ​ความรู้สึก​ของ​นาง​ ​เขามอ​งค​นพ​วก​นั้นแล​้ว​เอ่ย​ขึ้น​ ​สายตา​ของ​เขา​จับจ้อง​อยู่​ที่​ใบหน้า​ของ​นาง​ ​”​ข้า​ก็​อยาก​กิน​อาหาร​ที่​เจ้า​เหลือ​ไว้​อยู่​เหมือนกัน​ ​แต่​เจ้า​เคย​กิน​เหลือ​ด้วย​หรือ​ ฮู​หยิน​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…

ดูเหมือนว่า​…​ ​มัน​ก็​จริง​…​ ​ที่นาง​ไม่เคย​กิน​เหลือ​..

ทำไม​นาง​ถึง​รู้สึก​ว่านา​งกำ​ลัง​ถูก​ล้อเลียน​อีกแล้ว​ล่ะ​!

“​ที่จริง​ข้า​ก็​ไม่ได้​กิน​เยอะ​ขนาด​นั้น​เสียหน่อย​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ว่านาง​ต้อง​แก้ตัว​ให้​ตัวเอง

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยดึง​นาง​เข้าหา​ตัว​ ​พร้อมกับ​เอ่ย​ตอบ​อย่างไร​้​ซึ่ง​ความจริงใจ​ว่า​ ​”​ถ้า​เทียบ​กับ​เจ้า​เจ็ด​แล้ว​ ​เจ้า​ก็​ไม่ได้​กิน​เยอะ​จริงๆ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​ใบหน้า​ตกตะลึง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เขา​หัวเราะ​ออกมา​อย่าง​ทนไม่ไหว​ ​เขา​จูบ​หน้าผาก​นาง​แล้ว​บอก​ ​”​ไปดู​ที่​รถม้า​สิ​ ​ข้ามี​อะไร​ให้​เจ้า​”

“​ให้​ข้า​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถาม​พร้อมกับ​ยก​ริมฝีปาก​บาง​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​นาง​เดิน​ไป​ที่​รถม้า​พร้อมกับ​เลิก​ม่าน​ขึ้น​ ​และ​เห็น​เครื่องประดับ​ทำ​จาก​เงิน​และ​ทอง​จำนวน​หนึ่ง​อยู่​บน​พื้น

ประกาย​แห่ง​ความยินดี​ฉาย​ขึ้น​ใน​ดวงตา​ดำขลับ​ของ​นางใน​ทันใด​ ​นาง​เรียก​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เข้ามา​ ​แล้ว​เอนกาย​ลง​บน​นั้น​ ​มัน​หรูหรา​อย่างแท้จริง​

รถม้า​ไม่ได้​มุ่งหน้า​ไป​ที่​วัง​หลวง​ ​แต่กลับ​หยุด​อยู่​ที่​อุทยาน​หลวง​แทน

พวกเขา​จุด​คบเพลิง​ที่อยู่​ข้างนอก​ ​ส่วน​ภายใน​รถม้า​ก็​มีแสง​จาก​ไข่มุก​ราตรี​เม็ด​งาม​คอย​ให้​ความสว่าง

พวกเขา​เลิก​ม่าน​ขึ้น​พร้อมกับ​ตระกอง​กอด​กัน​ฟัง​เสียง​จักจั่น​และ​สัมผัส​กับ​สายลม​ยามค่ำคืน​ ​พวกเขา​รู้สึก​ผ่อนคลาย​ยิ่งกว่า​ที่ผ่านมา

“​ข้า​รับใช้​สอง​คนที​่​ท่าน​จัดการ​ไป​เมื่อวาน​นี้​ ​พวกเขา​ทำ​อะไร​ผิด​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ช้อนตา​ขึ้น​แล้ว​ถาม​เขา​ระหว่าง​ที่​แกะ​เมล็ด​แตงโม​อยู่

ใบหน้า​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยป​รากฏ​ความโหดเหี้ยม​ขึ้น​มาทัน​ที​ที่​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​เขา​เหยียด​ยิ้ม​แล้ว​พูด​ขึ้น​ว่า​ ​”​แค่​เรื่องเล็ก​น้อย​เท่านั้น​ ​เจ้า​รู้เรื่อง​นี้​เพราะ​คน​พวก​นั้น​จัดการ​ไม่ดี​หรือ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชะงัก​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แต่​นาง​ก็​ไม่ได้​ตอบ

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​หน้านาง​และ​ตระหนัก​ได้​ว่า​เมื่อครู่นี้​เขา​สูญเสีย​การควบ​คุม​ไป​ชั่วขณะ​ ​เขา​รีบ​ผ่อน​กล้ามเนื้อ​บน​ใบหน้า​ลง​ ​แล้ว​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ ​”​อย่า​ไป​ฟัง​คำพูด​ไร้สาระ​ของ​คน​พวก​นั้น​เลย​ ​ข้า​รับใช้​สอง​คน​นั้น​เป็น​คน​ไม่​ซื่อสัตย์​ ​นั่น​จึง​เป็นสาเหตุ​ที่​ทำให้​ข้า​ส่ง​พวกเขา​ออกจาก​วัง​หลวง​เมื่อวาน​นี้​ ​ถ้า​เจ้า​มี​เวลา​มาคิด​ถึง​เรื่อง​ไม่​สลักสำคัญ​พรรค์​นี้​ละ​ก็​ ​ทำไม​เจ้า​ไม่​ทุ่ม​มัน​ให้​กับ​การ​คิด​หาวิ​ธี​ที่จะ​ตอบแทน​สิ่ง​ที่​ข้า​เตรียม​ไว้​ให้​ใน​วันนี้​แทน​ล่ะ​”

ทันทีที่​เขา​พูด​จบ​ ​เขา​ก็​อุ้ม​นาง​ขึ้น​แล้ว​ประทับ​จูบ​ลง​ที่​ลำคอ​ของ​นาง

อันที่จริง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่ได้​ใส่ใจ​กับ​เรื่อง​นั้น​มาก​นัก​ ​แต่​ขืน​นาง​ยัง​ปล่อย​ให้​เขา​ทำตาม​ใจ​ตัวเอง​ใน​ที่​แห่ง​นี้​ ​คงมี​แต่​สวรรค์​เท่านั้น​ที่​รู้​ว่า​เขา​จะ​ทำ​แบบนี้​ไป​อีก​นาน​เพียงใด

แม้นั​่น​จะ​เป็น​สิ่ง​ที่นาง​พูด​ ​แต่​ร่างกาย​ของ​นาง​ก็​ไม่​สามารถ​ขัดขืน​เขา​ได้​ ​อีก​อย่างหนึ่ง​ ​คืน​วันพระ​จันทร์เต็ม​ดวง​ก็​กำลัง​ใกล้​เข้ามา​ทุกที

ทุก​การสัมผัส​ของ​เขา​นั้น​ไม่​ต่าง​อะไร​ไป​จาก​ตะขอ​ล่องหน​สำหรับ​นาง

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เริ่ม​ถอด​ชุด​ของ​นาง​ออก​ ​แต่​นาง​ก็​ยัง​ไม่​สามารถ​พาตัว​เอง​ออกจาก​อาการ​เสียวซ่าน​นี้​ได้

นาง​ได้ยิน​เขา​กระซิบ​ข้าง​หู​อย่าง​ไม่ชัด​เจน​นัก​ว่า​ ​”​บอก​มาสิ​ว่า​เจ้า​อยาก​ให้​ข้า​เข้าไป​อยู่​ใน​ตัว​เจ้า​…​”

เสียง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เปลี่ยนไป​เพราะ​การ​ทรมาน​นั้น​ ​นาง​พึมพำ​คำพูด​หนึ่ง​ออกมา​ด้วย​เสียง​อัน​แหบแห้ง​ ​”หื​ม.​.​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ทนไม่ไหว​อีกต่อไป​ ​เขามอง​เรือน​ผม​ที่​สยาย​อยู่​บน​พรมสี​แดง​ราคาแพง​ ​ทุกอย่าง​ของ​นาง​ดู​ยั่วยวน​สำหรับ​เขา​ยิ่งนัก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กัด​ริมฝีปาก​ของ​นาง​ ​เพราะ​นาง​กลัว​ว่า​จะ​มี​ใคร​สังเกตเห็น​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น​ภายใน​รถม้า​ได้​ ​แต่​นาง​ก็​อยาก​กรีดร้อง​ออกมา​ทุกครั้งที่​เขา​ขยับ​เข้าออก​ใน​ร่างกาย​ของ​นาง​ ​นิ้ว​สีซีด​ของ​นาง​คว้า​พรม​ที่อยู่​ใต้​ร่าง​เอาไว้​แน่น​อย่าง​ทนไม่ไหว​ ​นาง​ขอร้อง​เขา​ด้วย​เสียง​อัน​แหบ​พร่า​ว่า​ ​”​ช้า​ลง​หน่อย​…​”

เขา​ยิ้ม​ออกมา​พร้อมกับ​ก้มหน้า​ลง​จูบ​ใบ​หู​ของ​นาง​ ​เขา​เอ่ย​ขึ้น​พร้อมกับ​หายใจ​อย่างรุนแรง​ ​”​ช้า​ลง​หรือ​ ​เช่นนั้น​เจ้า​จะ​คลอดลูก​ชาย​ให้​ข้า​ได้​อย่างไร​ล่ะ​ หืม​”

ใบ​หู​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขึ้น​สีแดง​ระเรื่อ​เมื่อ​นาง​ได้ยิน​คำพูด​อัน​อ่อนโยน​ของ​เขา

“​ข้า​อยาก​ทำ​รุนแรง​กับ​เจ้า​เช่นนี้​มาตั​้ง​แต่​ตอนที่​เจ้า​กินข้าว​เมื่อ​ครู่​แล้ว​!​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​บอก​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ดัง​ทุ้ม​ลึก

แสงจันทร์​สาดส่อง​เข้ามา​ภายใน​รถม้า​ ​แต่​พวก​มัน​ก็​ไม่​สามารถ​ปิดบัง​ความรัก​ที่อยู่​ภายใน​นั้น​ได้

พวกเขา​ไม่รู้​ตัว​เลย​ว่า​พวกเขา​อยู่​ข้างใน​นี้​มานาน​เพียงใด

ความ​เสียวซ่าน​นั้น​ยังคง​ไม่​จางหาย​ไป

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เหม่อลอย​อยู่​ใน​ตอนแรก​ ​แต่​สุดท้าย​นาง​ก็​หลง​ไป​กับ​ความสุข​สม​จาก​การกระแทก​ต่อเนื่อง​ของ​เขา

การเคลื่อนไหว​นั้น​แตกต่าง​จาก​เวลา​ปกติ​ ​มัน​ช้า​และ​ทรมาน​แต่​ก็​นุ่มนวล​ชวน​ลุ่มหลง​ ​ความรู้สึก​นั้น​ค่อยๆ​ ​กระแทก​เข้าสู่​ใจ​นาง​ทีละน้อย​ก่อน​จะ​ผสาน​เข้ากับ​จังหวะ​หัวใจ​ของ​เขา

ในเวลานี้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ได้​เพียง​ความสุข​อัน​ยาก​จะ​อธิบาย​ได้

เขา​หว่านล้อม​ให้​นาง​พูด​คำพูด​มากมาย​ที่นาง​จะ​ไม่มีวัน​พูด​ใน​ยาม​ปกติ

เขา​ลด​เสียง​ลง​ ​แล้ว​ล่อลวง​ให้​นาง​บอกว่า​ ​”​พูด​สิว​่า​เจ้า​จะ​ไม่มีวัน​ไป​จาก​ข้า​ ​พูด​ออกมา​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​จะ​ไม่​มอบ​สิ่ง​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ต้องการ​ให้​ ​หาก​นาง​ไม่เข้าใจ​ว่า​เขา​กำลัง​พูด​อะไร​อยู่

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทนไม่ไหว​อีกต่อไป​ ​นาง​พูด​ทุกอย่าง​นั้น​ออกมา​พร้อมกับ​เสียง​หอบ​หายใจ​อัน​ไม่สม่ำเสมอ

จากนั้น​นาง​ก็​หมด​หมดสติ​ไป

พวกเขา​ใช้เวลา​อยู่​เช่นนั้น​กัน​ทั้งคืน​ ​ความสุข​หลั่งไหล​เข้ามา​ใน​ร่าง​ของ​นาง​จน​ร้อนระอุ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตื่นขึ้น​มา​ใน​ห้อง​บรรทม​ใน​ช่วง​บ่าย​ของ​วัน​ต่อมา​ ​นาง​ได้รับ​จดหมาย​ที่​ไม่​สมเหตุสมผล​เอา​เสีย​เลย​ในทันที​ที่นาง​เพิ่ง​บ้วนปาก​ล้างหน้า​เสร็จ

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท