Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 310 เตรียมเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย

ตอนที่ 310 เตรียมเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย

หลินเยวียนไม่ได้สนใจหัวข้อสนทนาเกี่ยวกับรูปลักษณ์หน้าตาในความเป็นจริง

ถ้ามีคนถามหลินเยวียนว่า ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกนี้คือใคร หลินเยวียนคงจะตอบไปตามช่วงอายุ

เริ่มแรกคือพาวเวอร์เรนเจอร์ส หลังจากนั้นก็เป็นอุลตราแมน หลังจากนั้นอีกก็คือคาเมนไรเดอร์

ส่วนตอนนี้น่ะหรือ…

ก็คือทรานส์ฟอร์เมอร์ส

ดังนั้น ขณะที่โลกภายนอกกำลังกังวลว่าหลินเยวียนจะเปิดเผยหน้าตาในงานดรากอนอวอร์ดหรือไม่ หลินเยวียนกลับเป็นห่วงว่ารางวัลนี้จะนำพาประโยชน์อะไรมาให้แก่ตนบ้าง

มีประโยชน์จริงๆ

เพราะหลังจากที่คว้ารางวัลเพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม หลินเยวียนก็สังเกตเห็นว่าค่าความโด่งดังด้านภาพยนตร์ของเขาทะยานสูงขึ้นมาก แตะถึง 280,000 แล้ว

นี่ทำให้หลินเยวียนตระหนักได้ว่า ดรากอนอวอร์ดมีผลกับค่าความโด่งดังสูงมาก

หลังจากนั้น หลินเยวียนจึงนึกถึงบทเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพายซึ่งเขาได้รับมา

เรื่องนี้เกี่ยวโยงถึงภารกิจ

แม้จะยังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ในตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็ถึงเวลาที่ควรให้ทางบริษัทเตรียมตัวได้แล้ว

หลินเยวียนถือบทภาพยนตร์ เดินไปหาเหล่าโจว

“บทเรื่องใหม่?”

เมื่อเหล่าโจวรู้ถึงเจตนาของหลินเยวียน ชั่วขณะนั้นก็พลันกระปรี้กระเปร่า เอ่ยด้วยใบหน้าเปี่ยมความคาดหวัง

“ขอฉันดูหน่อย!”

สำหรับความสามารถในการเขียนบทของหลินเยวียน เหล่าโจวเชื่อสนิทใจแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อรู้ว่าหลินเยวียนเขียนบทภาพยนตร์เรื่องใหม่เสร็จแล้ว เหล่าโจวจึงให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก

“ครับ”

หลังจากที่หลินเยวียนส่งบทภาพยนตร์ให้กับเหล่าโจวแล้ว ก็ไม่ได้หยุดรอจนเขาอ่านจบแล้วค่อยออกมา

ตอนนี้พูดมากเกินไปก็เปล่าประโยชน์ จำเป็นต้องดูว่าบริษัทประเมินบทนี้ว่าอย่างไร

ถ้าหากบริษัทไม่ให้ความสำคัญกับบทนี้ หลินเยวียนวางแผนว่าตนจะลงทุนเพิ่มเติมด้วยตัวเอง

เหล่าโจวเองก็ไม่ได้อ่านอยู่คนเดียว

เขารีบร้อนไปยังแผนกภาพยนตร์ทันที เข้าไปในห้องทำงาน กล่าวกับผู้ช่วยซึ่งอยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงขึงขังประโยคหนึ่ง

“เรียกประชุม หัวหน้าระดับกลางและสูงของแผนกภาพยนตร์ทุกคนต้องเข้าประชุม”

“ทราบแล้วค่ะ”

ผู้ช่วยออกไปแจ้งข่าวในทันที

จุดประสงค์ของการประชุมลักษณะนี้ ก็เพื่อทำให้แผนกภาพยนตร์กำหนดเกณฑ์ต่างๆ เช่น เงินลงทุน ให้กับภาพยนตร์เรื่องใหม่ของหลินเยวียน

ไม่นาน

บรรดาหัวหน้าระดับสูงจากแผนกภาพยนตร์สตาร์ไลท์ก็มารวมตัวกันที่ห้องประชุม ความสำเร็จของเรื่องนักปรับเสียงเปียโนทำให้บริษัทเห็นความสำคัญของเซี่ยนอวี๋มากขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเถลไถล

“หัวหน้าโจว”

สิ่งที่ทำให้เหล่าโจวประหลาดใจก็คือ ผู้กำกับตัวท็อปของบริษัทอย่างตู้อั้นก็มาด้วย ด้านหลังของตู้อั้น จางอวี้ซึ่งเป็นนักเขียนบทชื่อดังของบริษัทก็ตามมาเช่นกัน

“พวกเราจะได้อ่านบทด้วยกันไหมคะ” จางอวี้เอ่ยอย่างยิ้มแย้ม

“ได้แน่นอนครับ ผมเชิญผู้อาวุโสของวงการทั้งสองท่านมาเพื่อขอคำแนะนำ” เหล่าโจวยิ้มอย่างเกรงอกเกรงใจ จากนั้นเอ่ยว่า “ทุกท่านเชิญนั่ง พวกเราแจกจ่ายบทกันไปอ่าน”

ทุกคนนั่งลงเรียบร้อย

ตู้อั้นและจางอวี้ก็หาที่นั่งได้แล้ว

ตามหลักแล้ว บทภาพยนตร์ของเซี่ยนอวี๋ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อรู้ว่าเซี่ยนอวี๋มีบทภาพยนตร์เรื่องใหม่ ทั้งตู้อั้นและจางอวี้ต่างรู้สึกสงสัยขึ้นมา

ฉะนั้นจึงตามมาด้วย

ไม่ทันไร บทภาพยนตร์ถูกแจกจ่ายออกไป

ทุกคนอ่านข้อมูลในบท

ชื่อภาพยนตร์: ชีวิตอัศจรรย์ของพาย (ชื่ออื่น: การเดินทางอัศจรรย์ของเด็กชายพาย)

ประเภท: ดราม่า ผจญภัย

ทุกคนไม่พูดพร่ำทำเพลง ก้มหน้าก้มตาอ่านบททันใด จนในห้องประชุมเงียบกริบขึ้นมาถนัดตา

เวลาในการอ่านบทภาพยนตร์ โดยทั่วไปแล้วจะมากกว่าครึ่งชั่วโมง ทว่าอยู่ในระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง

ระหว่างกระบวนการนี้ ในห้องประชุมมีเพียงเสียงพลิกหน้ากระดาษ

เนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อน

อย่างน้อย การบรรยายก็ไม่ซับซ้อน

ฉากเปิดเรื่อง เป็นการแนะนำครอบครัวหนึ่ง ครอบครัวนี้เปิดสวนสัตว์เอกชน ตัวเอกเป็นลูกชายคนเล็กของครอบครัวนี้ มีนามว่าพาย

ดังนั้นจึงเรียกว่าเด็กชายพาย

เรื่องราวเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ เมื่อครอบครัวนี้ตัดสินใจย้ายบ้าน

พ่อของพายตัดสินใจขายสวนสัตว์ และย้ายไปตั้งรกรากที่อื่น ฉะนั้นพวกเขาทั้งครอบครัวจึงขึ้นเรือเพื่อไปยังดินแดนใหม่

ปรากฏว่า เรือของพวกเขาอับปางลง

นอกจากพายแล้ว คนอื่นๆ ล้วนหายสาบสูญ

พายใช้ชีวิตอยู่กับเสือตัวหนึ่ง บนเรือชูชีพนานถึง 227 วัน

คนและเสือสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่เหมือนใคร ทั้งยังเอาชนะความยากลำบากมาด้วยกัน และได้รับชีวิตใหม่

หากอ่านจากตัวอักษรแล้ว โครงเรื่องไม่ได้ซับซ้อน

ทว่า…

ยามที่ทุกคนอ่านบทจบ ในห้องประชุมก็ตกอยู่ในความเงียบงันประหนึ่งทุกคนอันตรธานหายไป

ในนั้น

เมื่อนักเขียนบทอย่างจางอวี้อ่านหน้าสุดท้ายของบทภาพยนตร์แล้ว นิ้วมือถึงกับสั่นเล็กน้อย

และยามที่ผู้กำกับตู้อั้นอ่านบทจบ ลมหายใจของเขากลับขาดห้วงไปบ้าง ในแววตาเกิดประกายสว่างวาบขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!

“พูดได้เลยครับ…”

เหล่าโจวกลืนน้ำลาย เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบในห้องประชุม

น่าประหลาดใจ

เพราะคนที่เอ่ยขึ้นมาคนแรกก็คือผู้กำกับตู้อั้น น้ำเสียงของเขากระตือรือร้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด “บทนี้ ให้ผมกำกับได้ไหม”

พูดจบ ตู้อั้นก็หันไปมองจางอวี้ด้วยรอยยิ้มขื่น “ขอโทษครับ…”

“ฉันเข้าใจ”

จางอวี้ไม่ได้โกรธเคือง แต่กลับสูดลมหายใจเข้าลึก “นี่เป็นหนึ่งในบทที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาในอาชีพของฉันเลย!”

“ดังนั้น…”

มีหัวหน้าระดับสูงบางคนคล้ายกับยังไม่ปักใจเชื่อ “เด็กชายพายกินครอบครัวของตัวเอง?”

จางอวี้มองได้ทะลุปรุโปร่งมากที่สุด ถึงอย่างไรเธอก็เป็นนักเขียนบทมืออาชีพที่มากประสบการณ์ “จากอุปลักษณ์ในบท และบทสนทนาที่พายคุยกับนักเขียนในตอนท้ายเป็นแบบนี้ค่ะ เช่นเดียวกับเซตติงของเรื่องนักปรับเสียงเปียโน ตัวเอกโกหกคำโต…บทนี้คุณภาพสูงมาก เซี่ยนอวี๋ยอดเยี่ยมกว่าที่ฉันจินตนาการไว้ซะอีก”

จางอวี้ดูเหมือนจะตกใจอยู่บ้าง

ฉะนั้นแล้ว ในห้องประชุมจึงกลายเป็นเสียงดังโหวกเหวกขึ้นมา

“กินคน?!”

“ฉันตกใจจนเหงื่อท่วมเลย!”

“อ่านถึงช่วงกลางๆ ผมก็รู้สึกตะหงิดใจแล้ว จากภาพบอกว่าพายลอยอยู่กลางทะเลกับเสือ แต่ในความจริงแล้วไม่มีเสืออะไรหรอก!”

“บทนี้ของเซี่ยนอวี๋เข้มข้นมาก แถมการถ่ายทำก็ยากอย่างเหลือเชื่อเลย!”

“ไม่หรอก ไม่ได้เข้มข้นอะไรเลย”

ตู้อั้นข่มความตื่นเต้นในน้ำเสียง “บทนี้สามารถถ่ายทอดออกมาได้งดงามที่สุด ส่วนสิ่งที่เรียกว่าเข้มข้นน่ะ เป็นสิ่งที่เหลือไว้ให้ผู้ชมขบคิดหลังจากที่เรื่องราวจบลง เรื่องนี้สำหรับผู้กำกับแล้วเป็นความท้าทายครั้งใหญ่! หัวหน้าโจว…”

ตู้อั้นมองไปทางเหล่าโจวอีกครั้ง หลังจากที่เขาอ่านบทนี้แล้ว พลันเกิดเสียงดังสะท้อนอยู่ในใจ

ฉันจะกำกับ! เรื่องนี้ ฉันจะกำกับให้ได้!

เหล่าโจวไม่ได้รับปากทันที “ต้องดูความตั้งใจของเซี่ยนอวี๋ก่อนครับ ผู้กำกับตู้น่าจะรู้ว่ากองถ่ายของเซี่ยนอวี๋มีนักเขียนบทเป็นแกนหลัก”

หว่างคิ้วของตู้อั้นพลันขมวดมุ่นขึ้นมา ขบคิดด้วยความกลัดกลุ้ม

ในใจของเขา ด้านหนึ่งเขารู้สึกยินดีปรีดา อีกด้านหนึ่งยังคงยืนหยัดในระบบผู้กำกับเป็นแกนหลัก

“เรื่องนี้เอาไว้ทีหลังก็แล้วกันครับ ก่อนอื่นคุณภาพของบทคงไม่มีปัญหาใช่ไหม” เหล่าโจวเอ่ยถาม

“ไม่มีปัญหา!”

“บทเรื่องนี้ดีกว่านักปรับเสียงเปียโนซะอีก!”

“เพียงแต่น่าจะคุมเงินทุนยากอยู่นะ”

“ต้องใช้ฝีมือด้านสเปเชียลเอฟเฟ็กต์สูงมาก”

“ต้องใช้เทคโนโลยีการถ่ายภาพที่สมจริงด้วย”

“…”

การอนุมัติงบน่ะไม่มีปัญหาหรอก

เหล่าโจวพยักหน้า “ประเดี๋ยวผมจะไปยื่นเรื่องงบ หลังจากนั้นก็เป็นปัญหาเรื่องการคำนวณงบประมาณล่วงหน้าและการเตรียมการในระยะแรก นอกจากนั้นการคัดเลือกนักแสดงก็ไม่ง่าย เราอาจต้องงานยุ่งกันมากทีเดียว ส่วนเรื่องผู้กำกับ เราจะพิจารณากันภายหลัง ถึงอย่างไรก็น่าจะยังถ่ายทำในปีนี้ไม่ได้”

เหล่าโจวกล่าวพลาง เหลือบมองตู้อั้น

ตู้อั้นยังคงขบคิด

เขาไม่อยากละทิ้งอำนาจในกองถ่าย แต่ก็อยากกำกับเรื่องนี้ แต่เซี่ยนอวี๋ก็ดันยืนกรานในระบบนักเขียนบทเป็นหลัก

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มั่นใจได้ก็คือ การเตรียมการสำหรับภาพยนตร์เรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

…………………………………………..

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

  1. Min พูดว่า:

    รอดูแอคชั่นของแฟนคลับเซี่ยนอวี้ที่ได้ดูหนังเรื่องนี้นะคะ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท