ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 408 ร่างลึกลับ ศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียน!

ตอนที่ 408 ร่างลึกลับ ศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียน!

วูบ!

ไม่ทันสิ้นเสียงหัวเราะแปลกประหลาด จู่ ๆ กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่านอกอาณาเขต และในกระแสน้ำวนนั้น มีร่างลึกลับสูงกำยำยืนอยู่ ราวกับทรราชผู้ชั่วร้ายมาเยือนโลก!

“บังอาจ!!”

“เจ้าเป็นใคร? เหตุใดถึงต้องพาสัตว์ประหลาดมาโจมตีด่านที่สิบของข้า? เจ้าไม่กลัวผู้แข็งแกร่งในสภาผู้พิทักษ์ของข้าหรือ!”

เมื่อเห็นร่างลึกลับในกระแสน้ำวน กู่เจิ้นโส่วก็ตะโกนออกมาด้วยโทสะอย่างอดไม่ได้

ตั้งแต่ครึ่งเดือนที่ผ่านมา สัตว์ประหลาดบางส่วนซึ่งไม่รู้ว่ามาจากที่ไหนได้เริ่มโจมตีด่านที่สิบ จากแรกเริ่มมีร้อยตัว พันตัว หมื่นตัว แสนตัว จนถึงวันนี้ฝูงสัตว์ประหลาดนับร้อยล้านใกล้เข้ามา ซ้ำแล้วสัตว์ประหลาดยักษ์สองตัวไม่ได้แข็งแกร่งน้อยไปกว่าเขาเลย

ตอนแรกเขาไม่ได้จริงจังอะไร แต่เมื่อเห็นว่าสถานการณ์กำลังจะควบคุมไม่ได้เขาจึงแจ้งขอความช่วยเหลือ!

ทว่า กองกำลังเสริมจำต้องใช้เวลาสักระยะจึงจะมาถึง!

“เคี๊ยกเคี๊ยก! เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ว่าข้าคือใคร เจ้าแค่ต้องรู้ว่าหลังจากวันนี้ เส้นทางราชันด่านที่สิบจะไม่มีอยู่อีกต่อไป!!”

ร่างลึกลับในกระแสน้ำวนเอ่ยเย้ยหยันอีกครั้ง ทว่าคำกล่าวนี้กลับทำให้ทั้งด่านสั่นคลอน

เมื่อเสียงหัวเราะเงียบลง เสียงขลุ่ยที่แปลกประหลาดและเสียดแทงแก้วหูก็ดังออกมาจากกระแสน้ำวน

โฮก! โฮก! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

หลังเสียงขลุ่ยดัง สัตว์ประหลาดดุร้ายดูเหมือนจะถูกกระตุ้น รูม่านตาของพวกมันแดงก่ำ กองทัพสัตว์ประหลาดทั้งหมดกลายเป็นกระแสน้ำทมิฬ พุ่งเข้าใส่ด่านที่สิบอย่างบ้าคลั่ง

โฮก! โฮก!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์ประหลาดยักษ์ทั้งสองที่ถูกผู้พิทักษ์โบราณโจมตีจนถอยร่นไป ปราณปีศาจของพวกมันแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าภายใต้เสียงขลุ่ย ร่างของพวกมันขยายสูงถึงหมื่นจั้ง พุ่งเข้าหากู่เจิ้นโส่วด้วยปราณปีศาจอันน่าสะพรึงกลัว

“ฆ่า!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้พิทักษ์โบราณก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตะโกนสั่งให้บุก แล้วเขาก็ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดทั้งสองที่อยู่เหนืออากาศอีกครั้ง

ขณะที่ด่านที่สิบทั้งหมดสับสนวุ่นวายมากขึ้น…

“ลูกพี่ เราจะลงมือกันหรือไม่”

เวลานี้ เหลยเหมิงและซวีคุนเอ่ยถามหนิงฝาน

หนิงฝานเหลือบมองฝูงสัตว์ร้าย “ในเมื่อกฎของบททดสอบได้เปลี่ยนเป็นฆ่าสัตว์ประหลาดแล้ว เช่นนั้นก็ทดสอบให้เสร็จก่อน!”

“ได้!”

เหลยเหมิงและซวีคุนพุ่งไปที่ขอบกำแพงเมืองทันที นอกกำแพงเมือง กลุ่มสัตว์ประหลาดดุร้ายและรูปร่างน่าสะพรึงกลัวกำลังโจมตีแนวป้องกันของด่านเส้นทางราชันจักรพรรดิอย่างบ้าคลั่ง!

“หมัดบุกเบิกฟ้าดิน!”

“วิถีพลังว่างเปล่า!”

ทันใดนั้นเหลยเหมิงและซวีคุนก็สำแดงพลังของพวกเขา คนหนึ่งต่อย อีกคนหนึ่งใช้กรงเล็บฟาดฟัน แล้วคลื่นพลังที่รุนแรงอย่างไม่มีผู้ใดเทียบได้สองระลอกก็ซัดสาดออกไปราวกับมหานที!

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!

ไม่ว่าพวกเขาผ่านไปที่ใด สัตว์ประหลาดดุร้ายก็ตายตกลง ณ จุดนั้น จนในที่สุด ความแข็งแกร่งของทั้งสองก็สังหารสัตว์ประหลาดไปนับหมื่นตัว และจากนั้นพวกมันก็ค่อย ๆ หายไปในความว่างเปล่า

“โอ๊ะ!”

“สองคนนี้คือใครกัน พวกเขากล้าหาญมาก!”

“สวรรค์! ฆ่าสัตว์ประหลาดหลายหมื่นตัวด้วยการโจมตีครั้งเดียว สองคนนี้ไม่ต่างจากกู่เจี้ยนเยวียน ศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียน เทพธิดาหลิวอวิ๋นและคนอื่น ๆ มากนัก!”

“จุ๊ ๆ แท้จริงแล้วมียอดฝีมือสองคนซ่อนอยู่ในด่านที่สิบ!”

“หืม! หรือว่าเขาเพิ่งมาถึงด่านที่สิบ?”

“คงใช่!”

“…”

หลังจากการโจมตีของเหลยเหมิงและซวีคุน ก็ทำให้เกิดความโกลาหลบนกำแพงเมืองทันที!

ตู้ม! ตู้ม!

ทว่าเหลยเหมิงและซวีคุนไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเสียงสนทนาของฝูงชน พวกเขาโจมตีอย่างต่อเนื่องจนบังเกิดเสียงคำรามกึกก้องน่าสะพรึงกลัว ก่อนจะสังหารกองทัพสัตว์ประหลาดสิ้น!

ไม่นานนัก บนกำแพงที่ทั้งสองคนอยู่ แรงกดดันของฝูงสัตว์ประหลาดนั้นน้อยลงมาก

หนิงฝานซึ่งอยู่ข้าง ๆ ต้องการจะเคลื่อนไหว แต่เมื่อได้ยินบทสนทนาของฝูงชน เขาก็เลิกคิ้วทันที “ศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียน? หรือว่า…”

พรึ่บ!

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาเดินไปหายอดฝีมือที่กำลังพูดถึงเรื่องนี้ และถามทันทีว่า “ศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียนที่เจ้ากำลังพูดถึงอยู่ที่ใด”

“กำลังต่อสู้ในกองทัพสัตว์ประหลาด แต่ไม่ได้มีเพียงศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียน กู่เจี้ยนเยวียนเท่านั้น เทพธิดาหลิวอวิ๋นและกลุ่มยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในด่านที่สิบต่างก็พุ่งเข้าไปในกองทัพสัตว์ประหลาด!” ชายคนนั้นเห็นหนิงฝานมาพร้อมกับเหลยเหมิงและซวีคุน อีกฝ่ายจึงไม่กล้าละเลย และพูดอย่างชัดเจนทันที

พรึ่บ!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายหนุ่มก็มองไปยังฝูงสัตว์ร้ายหนาแน่นข้างนอกเมืองทันที แล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังผันผวนของสมรภูมิในส่วนลึกของฝูงสัตว์ร้าย

“เหลยเหมิง ซวีคุน ตามข้าออกไปนอกเมือง!”

แม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียนผู้นี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์ราชันฮวงเทียนหรือไม่ แต่หนิงฝานก็ตัดสินใจจะลองดู

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

ทันใดนั้น เขานำเหลยเหมิง ซวีคุนออกจากกำแพงเมืองและพุ่งเข้าใส่กองทัพสัตว์ประหลาด

ซุบซิบ!

เมื่อทุกคนเห็นเช่นนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้นบนกำแพงเมืองทันที

“โอ้! ดูสิ มีคนออกไปจากเมืองเพื่อต่อสู้อีกแล้ว!”

“จุ๊จุ๊! ดูเหมือนว่าจะมีชายสามคนที่ต้องการชิงตำแหน่งผู้นำการทดสอบ!”

“นั่นสิ! กู่เจี้ยนเยวียน ศิษย์ขององค์ราชันฮวงเทียน เทพธิดาหลิวอวิ๋น ต่างเป็นผู้กล้าที่ออกไปนอกเมืองเพื่อต่อสู้!”

“เมื่อเทียบกับคนเหล่านี้ เราแย่กว่ามากจริง ๆ!”

“อย่าไปคิดมาก ตราบใดที่เราป้องกันเมืองอย่างดี เราก็ยังสามารถทำการทดสอบได้!”

“…”

ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน หนิงฝาน เหลยเหมิงและซวีคุนก็พุ่งเข้าสู่กองทัพสัตว์ประหลาดแล้ว

ทันทีที่พวกเขาเข้าไป สัตว์ประหลาดทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ ก็โจมตีพวกหนิงฝานอย่างบ้าคลั่ง

“หมัดบุกเบิกฟ้าดิน!”

“วิถีพลังว่างเปล่า!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เหลยเหมิงและซวีคุนปกป้องหนิงฝานทางด้านซ้ายและด้านขวา โจมตีและสังหารสัตว์ประหลาดที่จู่โจมรอบกายเขา

ปัง! ปัง! ปัง!

เมื่อพลังของทั้งสองถูกปลดปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง สัตว์ประหลาดต่างตายตกกลายเป็นซากล้มลง!

พวกเขาทั้งสามเป็นเหมือนดาบแหลมคมที่เจาะเข้าไปในส่วนลึกของกองทัพสัตว์ประหลาด

แต่ช่วงเวลาที่ดีก็อยู่ได้ไม่นาน

ยิ่งเข้าไปลึกก็ยิ่งมีสัตว์ประหลาดมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่กลิ่นอายยังเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ พวกมันจำนวนมากอยู่ถึงขอบเขตกึ่งราชันจักรพรรดิเซียน!

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เหลยเหมิงและซวีคุนก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อสังหารสัตว์ประหลาดขอบเขตกึ่งจักรพรรดิเซียนที่จะเข้ามาฆ่าพวกเขา

โฮก! โฮก! โฮก!

ทันใดนั้น หลังจากเสียงคำรามของสัตว์ดุร้าย ก็เห็นสัตว์ประหลาดหลายร้อยตัววิ่งออกมาจากส่วนลึกของกองทัพสัตว์ประหลาด แต่ละตัวอยู่ขอบเขตกึ่งราชันจักรพรรดิเซียน หรือแม้แต่มีสิบกว่าตัวอยู่ขอบเขตกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นสี่!

ตู้ม! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

ทันทีที่สัตว์ประหลาดเหล่านี้ปรากฏตัว พวกมันต่างสำแดงพลังต่าง ๆ โถมเข้าสังหารพวกหนิงฝานอย่างน่าสยดสยอง!

“คุ้มกัน!”

เหลยเหมิงและซวีคุนตื่นตกใจ ก่อนจะรวมพลังกันเพื่อสร้างกำแพงป้องกันที่หนาดุจภูเขาทันที

ลมหายใจต่อมา บังเกิดเสียงระเบิดรุนแรง กำแพงโล่สั่นสะเทือนและแตกสลายในที่สุด!

ปัง! ปัง!

เมื่อกำแพงโล่พังทลายลง ทั้งสองคนก็ล่าถอยทันที

โฮก! โฮก! โฮก!

เวลานี้ สัตว์ประหลาดที่อยู่รายล้อมฉวยโอกาสไล่ตามในทันที พวกมันแยกเขี้ยวกางกรงเล็บพุ่งเข้าหาด้วยใบหน้ากระหายเลือด

“แย่แล้ว!”

เหลยเหมิงและซวีคุนรู้สึกตกใจ แต่ก็คิดจะต่อสู้กับพวกมันอีกครั้ง

ชิ้ง!

พลันตอนนี้เอง เสียงกระบี่ดังขึ้น พร้อมกับเสียงนิ่งเรียบของหนิงฝานที่เอ่ยขึ้น

“ข้าเอง!”