ตอนที่ 414 ตี้เฉวี่ยน การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!
บึ้ม!
เพียงพริบตา พลังทั้งสองปะทะกันราวกับสุริยันและจันทรา ก่อเกิดพายุทำลายล้างไร้ที่สิ้นสุด หลังจากพายุผ่านไป พื้นที่รอบนอกทั้งหมดก็พังทลายสู่ความว่างเปล่าและตกอยู่ในความมืดมิดชั่วนิรันดร์
เคร้ง!
เสียงกระบี่ดังก้องไปทั่วความว่างเปล่า จากนั้นพลังงานสีเลือดดังดวงดาวก็พังทลายลง
ลำแสงกระบี่ต้าหลัวราวกับน้ำตกกระบี่ คลุมครอบสัตว์ประหลาดสีเลือดนั้นทันที!
เห็นสัตว์ประหลาดสีเลือดท่ามกลางลำแสงกระบี่เริ่มพังทลายลงทีละนิ้ว แม้ว่าเสียงขลุ่ยในกระแสน้ำวนจะฮึกเหิม แต่ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตมันได้
ปัง!
ท้ายที่สุด เมื่อแสงกระบี่ปะทุออกมา สัตว์ประหลาดสีเลือดก็ระเบิดออกอย่างสมบูรณ์ และตายตกในทันที!
“อ๊ะ! ตายแล้ว!”
“สัตว์ประหลาดสีเลือดกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นเจ็ดถูกสังหารแล้ว!”
“กึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นเจ็ดถูกสังหารโดยกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นสี่ หากสิ่งนี้ไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ใครเล่าจะเชื่อ ใครจะกล้าเชื่อกัน!”
“…”
เมื่อเห็นฉากนี้ สิ่งมีชีวิตในด่านที่สิบซึ่งนำโดยผู้พิทักษ์โบราณต่างอึ้งตกใจเป็นอย่างยิ่ง!
ทว่าจิตใจที่ถูกยกขึ้นของทุกคนไม่ได้ลดลง เพราะแม้ว่าสัตว์ประหลาดสีเลือดจะตาย แต่ร่างลึกลับในกระแสน้ำวนยังคงอยู่
แล้วเมื่อสัตว์ประหลาดสีเลือดล้มลง ร่างลึกลับในกระแสน้ำวนก็พูดขึ้นอีกครั้ง “จิ๊จิ๊! ถึงกับสังหารกึ่งราชันจักรพรรดิเซียนสวรรค์ขั้นเจ็ดได้ เจ้าเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากจริง ๆ!”
หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ บุคคลลึกลับดูเหมือนจะสนใจหนิงฝานเป็นอย่างมาก แล้วในที่สุดก็เชื้อเชิญเขาอย่างกระตือรือร้น “ไอ้หนู เจ้าเก่งมาก ยินดีเป็นผู้ติดตามเปิ่นจั้ว*[1] ผู้นี้หรือไม่ ตราบใดที่เจ้าเป็นผู้ตามของเปิ่นจั้ว ด่านทั้งหนึ่งร้อยแปดของเส้นทางจักรพรรดิย่อมอยู่ในกำมือเจ้า!”
“เหอะ! ให้ข้าติดตาม? คิดว่าลูกสมุนลับ ๆ ล่อ ๆ เช่นเจ้า คู่ควรรึ!”
เมื่อเผชิญกับการให้ความสำคัญจากบุคคลลึกลับ หนิงฝานเพียงยิ้มดูถูกและมองอย่างเหยียดหยาม!
“หือ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของร่างลึกลับพลันมืดมนทันที จากนั้นเขาก็แค่นเสียง “ดี ดียิ่ง! ในเมื่อเจ้าพูดดี ๆ ไม่ชอบ เช่นนั้นเปิ่นจั้วจะมอบความตายให้เจ้า!”
“ตี้เฉวี่ยน!”
โฮก!
ทันทีทันใด เสียงคำรามของอสูรดังขึ้น อสูรสุนัขตัวหนึ่งพุ่งออกมาจากกระแสน้ำวน มันดูดุร้ายและอำมหิต ร่างกายของมันใหญ่ราวภูเขา แขนขาและกรงเล็บทั้งแหลมคมทั้งน่ากลัวพอ ๆ กับอาวุธจักรพรรดิ!
บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!
ทันทีที่อสูรสุนัขวิ่งออกมา มันก็พุ่งเข้าหาหนิงฝานอย่างเกรี้ยวกราด ระหว่างที่พุ่งตะบึงมา ความว่างเปล่าทั้งหมดไม่แคล้วพังทลายลง
“หืม?” หัวใจของหนิงฝานราวกับถูกบีบรัดแน่นขึ้น!
เนื่องจากอสูรสุนัขตัวนี้น่ากลัวกว่าสัตว์ประหลาดสีเลือดเมื่อครู่นี้ มันทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายเป็นอย่างยิ่ง!
“ตัด!”
หนิงฝานไม่กล้าประมาท มือจับฝักกระบี่ต้าหลัว พลันกระบี่สี่วิถีเข้าขัดขวางและสังหารตี้เฉวี่ยนที่กำลังพุ่งเข้ามา!
ปัง!
แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็คือ กระบี่ที่ฟันสัตว์ประหลาดสีเลือดนั้นถูกกรงเล็บของตี้เฉวี่ยนตบแตกเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นร่างสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาก็เพิกเฉยต่อพลังทำลายล้างที่โหมกระหน่ำ ยังคงพุ่งเข้ามาหาหนิงฝานอย่างรวดเร็ว
บึ้ม!
เมื่อเข้าใกล้หนิงฝาน ตี้เฉวี่ยนก็โบกอุ้งเท้าอีกครั้ง มันตบเพียงอุ้งเท้าเดียว ความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดก็พังทลายลง!
พอเห็นเช่นนี้ หนิงฝานรีบสกัดกั้นด้วยกระบี่ของเขา!
เคร้ง!
เหนือความว่างเปล่าเสียงระเบิดของโลหะดังขึ้นทันที แล้วพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุเข้าใส่ร่างของเขาอย่างเดือดพล่าน
ตู้ม!
ภายใต้การระเบิดนี้ลำแสงนับร้อยล้านตกลงมาแตกสลาย หนิงฝานถูกบังคับให้ถอยร่นไป
พรวด!
หนิงฝานถอยห่างออกไปหลายพันจั้ง ขณะที่กำลังตกลงสู่พื้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะกระอักเลือดออกมา!
คล้ายกับว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส!
“อ๊าก!”
“แย่แล้ว!”
“นี่มันสุนัขชั่วร้ายอะไรกัน เหตุใดจึงน่ากลัวถึงเพียงนี้!”
“บัดซบ! คนคนนี้เป็นใครกันแน่? ถึงกับมีอสูรร้ายอยู่ใต้บัญชาเขา!”
“…”
ใบหน้าของทุกคนในด่านแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้พิทักษ์โบราณ ภายในใจหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
สุนัขชั่วร้ายตัวนี้น่ากลัวเกินไป หากบุคคลลึกลับปล่อยสุนัขชั่วร้ายตัวนี้มาตั้งแต่ตอนแรก ด่านที่สิบของพวกเขาคงพินาศราบเป็นหน้ากลองไปนานแล้ว!
แต่บุคคลลึกลับไม่ได้ทำ ชัดว่าเขาต้องมีแผนการอื่น ไม่ใช่เพียงแค่อยากเหยียบย่ำด่านที่สิบอย่างแน่นอน!
แต่ด้วยเหตุผลอะไร เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้ในตอนนี้
ผู้พิทักษ์โบราณทำได้เพียงมองดูความว่างเปล่าในระยะไกล คิดในใจว่า ‘ทำไมกำลังเสริมจากสภาผู้พิทักษ์ยังมาไม่ถึงอีก!’
โฮก!
ในความว่างเปล่านอกอาณาเขต หลังจากที่ตี้เฉวี่ยนตบหนิงฝานไปหนึ่งที มันก็ไม่หยุดมือ แหงนหน้าขึ้นฟ้าส่งเสียงคำรามก้องอีกครั้ง!
มันยืนขึ้นและยื่นมือคว้าความว่างเปล่า ณ ที่ห่างไกลไร้สิ้นสุด สุริยัน จันทรา และดวงดาราจำนวนมากถูกกรงเล็บของมันคว้าจับโดยตรง แล้วมันก็เหวี่ยงกรงเล็บเข้าใส่หนิงฝานอย่างแรง!
บึ้มฟุ่บ! บึ้มฟุ่บ! บึ้มฟุ่บ!
จู่ ๆ สุริยัน จันทรา และดวงดาราจำนวนมากก็กลายเป็นอุกกาบาตนับอนันต์ ลากหางเปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวและพลังทำลายล้างโลกันตร์ ทะยานเข้าหาหนิงฝาน!
“ป้องกัน!”
หนิงฝานตะโกนออกมาทันที ไม่เพียงแต่กระบี่ต้าหลัวในมือของเขาที่ฟาดฟันแสงกระบี่ออกไป ทว่ากงล้อโชคชะตาที่แขวนอยู่เหนือศีรษะก็ปล่อยแสงนับร้อยล้านดวงออกไปด้วย!
บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!
ลมหายใจต่อมา ความว่างเปล่าทั้งหมดนอกอาณาเขตพลันโกลาหลวุ่นวาย ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยรัศมีแสงสี พลังทำลายล้างโหมกระหน่ำ ร่างของหนิงฝานถูกดวงดาวจำนวนมากกลืนกินจนหมดสิ้น!
เสียงคำรามและเสียงระเบิดดังขึ้นเป็นเวลาหนึ่งเค่อเต็ม ๆ แล้วในที่สุดมันก็ค่อย ๆ อ่อนลง!
“อย่าตายนะ!!”
เวลานี้ ผู้คนในด่านที่สิบรวมถึงผู้พิทักษ์โบราณ ทุกคนมองความว่างเปล่านอกอาณาเขตด้วยความกังวลใจ!
หนิงฝานเป็นความหวังเดียวของพวกเขา หากอีกฝ่ายตาย ด่านที่สิบย่อมถูกทำลายลงไปด้วย!
ไม่มีใครอยากเห็นเขาถูกฆ่า!
ควับ!
ภายใต้สายตาของทุกคน ร่างของชายหนุ่มปรากฏขึ้นอีกครั้งในความว่างเปล่า
“ยังไม่ตาย! เขายังไม่ตาย!”
บางคนอุทานแต่ไม่มีใครตื่นเต้น
ต่อให้เห็นว่าหนิงฝานจะไม่ตาย แต่เขากลับดูน่าสังเวชอย่างหาที่ใดเปรียบ ร่างกายอาบไปด้วยเลือด กระทั่งลมหายใจยังอ่อนแอลงมาก เห็นได้ชัดว่าการถูกอุกกาบาตทั่วฟ้าระเบิดใส่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างมาก!
โฮก!
ช่วงเวลาต่อมา สิ่งที่ทำให้สิ้นหวังคือ เมื่อเห็นว่าหนิงฝานยังมีชีวิตอยู่ ตี้เฉวี่ยนก็ชูหัวคำรามขึ้นฟ้า จากนั้นเพลิงร้ายกาจพวยพุ่งออกไปโจมตีหนิงฝานอีกครั้ง!
“ปีศาจบ้าบออะไรกัน!!”
หนิงฝานพลันมีโทสะขึ้นแล้วเช่นกัน
ตั้งแต่เขาฝึกยุทธ์มาจวบจนปัจจุบัน ไม่เคยเลยที่จะเสียทีด้วยน้ำมือของปีศาจร้ายใหญ่หลวงเช่นนี้!
หึ่ง! หึ่ง! หึ่ง!
ลมหายใจต่อมา ขณะมองไปยังตี้เฉวี่ยนที่พุ่งเข้ามาสังหาร ฝักกระบี่ต้าหลัวในมือของหนิงฝานเริ่มสั่นอย่างรุนแรง แล้วเจตจำนงที่แท้จริงของตี้ลั่วกำลังจะผลิบาน เห็นได้ชัดว่าเขาต้องใช้กระบี่ตี้ลั่วฆ่าตี้เฉวี่ยนตัวนี้!
ใกล้!
ใกล้เข้ามาแล้ว!
ความไวของตี้เฉวี่ยนนั้นรวดเร็วมาก มันพุ่งมาตลอดทาง ข้ามผ่านความว่างเปล่า จนในที่สุดก็อยู่ไม่ไกลจากตัวหนิงฝาน ปากเปื้อนเลือดอ้ากว้างราวกับจะกลืนกินอย่างดุดัน!
“ตี้ลั่ว…”
เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็สะบัดกระบี่หมายสังหาร
แต่ช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อนี้เอง พลันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!
บึ้ม!
เสาแสงสวรรค์สาดส่องลงมาจากฟากฟ้า แล้วกลุ่มคนที่ราวกับเทพปีศาจก็ปรากฏตัวขึ้นในสนามรบ
[1] คำเรียกแทนตัวเอง หมายถึง ฉันหรือข้า