ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 433 เทียนเมี่ยวอี ควรตายไปให้หมด!

ตอนที่ 433 เทียนเมี่ยวอี ควรตายไปให้หมด!

“หึหึ ถ้าอยากให้ข้ายกโทษให้ ก็ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะทำอย่างไร!”

หนิงฝานแสยะยิ้มพลางกล่าวตอบ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีเจตนาจะปล่อยจินเลี่ยไปง่าย ๆ!

“ข้าเข้าใจ!” จินเลี่ยพยักหน้า

ปึก! ปึก!

เขาหยัดกายยืนขึ้น ยื่นมือไปจับเทียนชางและเทียนหลิงจื่อ แรงบีบกดดันอันน่าสะพรึงกลัวทำให้ขาของพวกเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ แล้วทั้งคู่ก็คุกเข่าลงแทบเท้าของหนิงฝาน

“นายท่าน ข้าคิดว่าเหตุการณ์ที่นี่เกิดจากคนทั้งสอง ยามนี้สองคนนี้ขึ้นอยู่กับท่านแล้วว่าจะจัดการอย่างไร!”

จินเลี่ยพูดอย่างเคารพด้วยท่าทีที่จริงใจมาก กลัวว่าหากเขาทำได้ไม่ดี จะทำให้หนิงฝานไม่พอใจ!

และหากหนิงฝานไม่พอใจ แล้วเชิญจิตวิญญาณของซวินหวังมา เขาย่อมหนีไม่พ้นความผิด!

จินเลี่ยยังเป็นเช่นนี้ เทียนชางและเทียนหลิงจื่อย่อมแย่ยิ่งกว่า ทันทีที่พวกเขาคุกเข่าลง ทั้งคู่รีบถือโอกาสโค้งคำนับหนิงฝานอ้อนวอนขอความเมตตา “หนิงฝาน โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ข้ามีตาหามีแววไม่ เจ้าอย่าได้ถือสาหาความกับผู้น้อยเลย!”

“องค์ราชันฮวงเทียน ฝูเทียน!”

หนิงฝานไม่สนใจคนทั้งสองที่กำลังร้องขอความเมตตา แต่หันไปกวักมือเรียกองค์ราชันฮวงเทียนและฝูเทียนแทน “องค์ราชันฮวงเทียน ฝูเทียน ชะตากรรมของพวกเขาและตระกูลเทียนขึ้นอยู่กับพวกเจ้าแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ฆ่าหรือทำลายล้าง พวกเจ้าตัดสินกันเอง!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เทียนชางและเทียนหลิงจื่อก็ตกอยู่ในความสิ้นหวังทันที!

หากหนิงฝานตัดสินใจ พวกเขาอาจยังพอมีโอกาสรอด เพราะพวกเขาไม่ได้มีความแค้นกับหนิงฝาน แต่พวกเขาพุ่งเป้าไปที่องค์ราชันฮวงเทียนและฝูเทียน สองพ่อลูกเป็นเวลาหลายล้านปี เกือบจะฆ่าพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วพวกนั้นจะไว้ชีวิตพวกตนง่าย ๆ ได้อย่างไร!

ทว่าองค์ราชันฮวงเทียนกลับไม่ต้องการเอาชีวิตของพวกเขาในทันที เพียงกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “เทียนชาง ปล่อยเมี่ยวอีออกมา!”

“ได้ ปะ ปล่อยแล้ว!”

เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ เทียนชางย่อมไม่กล้าพูดอะไรอีก และสั่งให้คนปล่อยเทียนเมี่ยวอีทันที

ไม่นานหลังจากนั้น…

“พี่ฝูฮวง!”

เสียงเรียกหนึ่งดังขึ้น หญิงสาวในชุดขาวก็ทะยานออกมาจากส่วนลึกของตระกูลเทียน ใบหน้าของนางดูมีอายุเล็กน้อย ผมสีขาวยาวลงมาถึงเอว เห็นได้ชัดว่าในอดีตนางเป็นโฉมสะคราญไร้ผู้ใดเทียบได้อย่างแน่นอน!

“เมี่ยวอี!”

หลังจากสามล้านปี เมื่อได้เห็นหญิงสาวที่เขาคิดถึงตลอดมาปรากฏตัวต่อหน้า น้ำตาสองสายไม่สามารถหยุดไหลจากใบหน้าองอาจขององค์ราชันฮวงเทียนได้ เขารีบพุ่งตัวเข้าไปทันที

พรึ่บ!

ในชั่วพริบตา ทั้งสองกอดกันอย่างแนบแน่น รู้สึกถึงลมหายใจที่คุ้นเคยแต่เกือบจะลืมไปแล้วของกันและกัน

“เมี่ยวอี นี่คือลูกของเรา ฝูเทียน!” ทั้งคู่กอดกันอยู่พักหนึ่ง จากนั้นฝูฮวงก็รีบชี้ไปทางฝูเทียนที่มีใบหน้างุนงง

“ลูก ลูกข้า!” เทียนเมี่ยวอีมองร่างของฝูเทียน น้ำตายิ่งไหลรินลงมา

“ท่านแม่!” ฝูเทียนลังเลอยู่นาน จนในที่สุดก็เรียกคำขานที่เขาไม่เคยเรียกมาก่อน!

“ลูกแม่!”

หลังจากเวลากว่าสามล้านปี ในที่สุดครอบครัวของฝูฮวง ฝูเทียนและเทียนเมี่ยวอี ทั้งสามก็ได้อยู่พร้อมหน้ากันในที่สุด!

ชั่วขณะหนึ่งทั้งสามคนหลั่งน้ำตาแห่งความรักที่มีต่อกันอย่างสุดหัวใจ!

ยามได้เห็นภาพนี้ หนิงฝานก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ทว่าขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกประทับใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และอดคิดถึงหลัวชิงเซียนไม่ได้

เมื่อใดกันที่ข้าจะสามารถโอบกอดชิงเซียนไว้ในอ้อมแขนได้อีกครา!

อีกไม่ไกล!

วันนั้นอยู่ไม่ไกลแล้ว!

ชิงเซียน…รอข้า ข้าจะชิงโชคชะตามาให้เจ้า!

…

หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อสมาชิกครอบครัวขององค์ราชันฮวงเทียนต่างได้ระบายอารมณ์ของพวกเขาแล้ว องค์ราชันฮวงเทียนก็พาเทียนเมี่ยวอีไปหาหนิงฝาน “เมี่ยวอี นี่คือหนิงฝาน น้องชายที่ดีของข้า ทั้งยังเป็นอาจารย์ของเทียนเอ๋อร์เช่นกัน วันนี้ที่ข้าช่วยเจ้าออกมาได้สำเร็จทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณหนิงฝาน!”

“น้องชาย ขอบคุณเจ้ามาก!”

เทียนเมี่ยวอีมองหนิงฝานด้วยความประหลาดใจ แต่แล้วนางก็รู้สึกอยากจะคุกเข่าขอบคุณเขาจากใจจริง!

“พี่สะใภ้ มิต้องทำเช่นนี้หรอก!”

หนิงฝานยื่นมือออกไปหยุดอีกฝ่าย องค์ราชันฮวงเทียนเป็นพี่ชาย เขาเป็นน้องชาย ย่อมไม่สามารถให้พี่สะใภ้คุกเข่าลงได้!

“น้ำใจอันยิ่งใหญ่ของน้องชาย ครอบครัวของพวกเราจะไม่มีวันลืม!”

เทียนเมี่ยวอีเอ่ยปาก พลางมองไปที่ฝูเทียน “ลูกแม่ ขอบคุณอาจารย์ของเจ้าแทนแม่ด้วย!”

“ขอรับ!”

ฝูเทียนพยักหน้าและโค้งคำนับให้หนิงฝานสามครั้งทันที

“เอาล่ะ ลุกขึ้นฝูเทียน ข้ามีความสุขจริง ๆ ที่ครอบครัวทั้งสามของเจ้าสามารถกลับมาพร้อมหน้ากันได้อีกครั้ง!”

หนิงฝานส่ายหัวและยิ้มออกมา จากนั้นเขาเปลี่ยนหัวข้อ “องค์ราชัน ท่านควรหารือกับพี่สะใภ้ว่าจะจัดการสองคนนี้และตระกูลเทียนอย่างไร!”

“น้องหญิง เจ้าคิดว่าอย่างไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ องค์ราชันฮวงเทียนก็มองเทียนเมี่ยวอีทันที

“ฆ่า!”

เทียนเมี่ยวอีมองเทียนชาง เทียนหลิงจื่อ และคนอื่น ๆ ในตระกูลเทียนด้วยนัยน์ตาเย็นชา

“ใครก็ตามที่ทำร้ายสามีของข้าจะต้องตาย!”

“ใครก็ตามที่ฆ่าลูกของข้า…ตาย!”

คำว่า ‘ตาย’ นั้นเย็นชาและทิ่มแทงจนทำให้เทียนชาง เทียนหลิงจื่อ และสมาชิกของตระกูลเทียนต่างสั่นสะท้าน!

“น้องสาว แม้เจ้ากับข้าจะเป็นพี่น้องต่างมารดากัน แต่ข้าก็ยังเป็นพี่ชายของเจ้าอยู่ดี เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ เจ้าจะฆ่าพี่ชายไม่ได้!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เทียนชางรีบหงายไพ่ครอบครัวด้วยความตกใจ

“ตอนนี้เจ้ารู้แล้วหรือว่าข้าเป็นน้องสาวของเจ้า และเจ้าเป็นพี่ชายของข้า เมื่อก่อนเจ้าทำให้ครอบครัวของเราสามคนแตกแยก เจ้าขังข้าไว้ที่ภูเขาเย็นมากว่าสามล้านปี ก่อนหน้านั้น เจ้าส่งคนไปไล่ฆ่าสามีและลูกข้า เจ้ามันสมควรตาย!!”

พรึ่บ!

ทันทีที่คำว่า ‘ตาย’ จบลง ฝ่ามือของเทียนเมี่ยวอีก็สะบัดลงไปเหมือนดาบ หัวของเทียนชางลอยขึ้นทันที สีหน้าที่แสดงออกมานั้นเจ็บปวดทรมานอย่างยิ่ง แม้ตายก็ไม่ได้ตายอย่างสงบ!

เวลานี้ เทียนเมี่ยวอีมองไปยังเทียนหลิงจื่อและสมาชิกตระกูลเทียนคนอื่น ๆ ในปัจจุบัน “พวกเจ้าทุกคนที่ทำร้ายสามีและลูกชายของข้าก็สมควรตาย!”

ฉับ! ฉับ!

ขณะที่เทียนเมี่ยวอีตวัดฝ่ามืออีกครั้ง สมาชิกตระกูลเทียนที่นำโดยเทียนหลิงจื่อถูกสังหารทิ้งทีละคน ไม่นานนัก ธารโลหิตสีแดงฉานก็อาบภูเขาและแม่น้ำหลายพันลี้ของตระกูลเทียนทันที!

ส่วนตระกูลเทียนที่เหลือ ไม่มีใครกล้าพูด พวกเขาต่างเงียบปากกันหมด

“ประมุขเทียนชางกักขังน้องสาว ตามฆ่าหลานชายของเขา ละเมิดความสัมพันธ์ของมนุษย์ ตายไปไม่น่าเสียดาย!”

สุดท้าย ใครบางคนในของตระกูลเทียนก็พูดขึ้น ก่อนจะโค้งคำนับเทียนเมี่ยวอี “จากนี้ไป ข้าเต็มใจให้เจ้าเป็นประมุขตระกูลเทียน!”

“เราทุกคนยินดีที่จะถือว่าเจ้าเป็นประมุขตระกูลเทียน!”

แล้วสมาชิกทุกคนในตระกูลเทียนก็ก้มคำนับต่อเทียนเมี่ยวอี!

เทียนเมี่ยวอีไม่ได้น่ากลัว องค์ราชันฮวงเทียนก็ไม่ได้น่าหวาดกลัว แต่หนิงฝานที่อยู่เบื้องหลังทั้งสองนั้นต่างหากที่น่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง!

แม้แต่องครักษ์ชุดทองของด่านหนึ่งร้อยยังให้ความเคารพและไม่กล้าทำอะไรผิดต่อเขา!

แน่นอนตระกูลเทียนของพวกเขาย่อมรู้สถานการณ์ แต่งตั้งเทียนเมี่ยวอีเป็นหัวหน้าตระกูล และแสดงท่าทียอมจำนนต่อหนิงฝาน เช่นนี้ ตระกูลเทียนจึงยังพอมีโอกาสที่จะดำรงอยู่ต่อไปในชีวิตใหม่ได้!

“ได้!”

เทียนเมี่ยวอีดูเหมือนจะคาดไว้แล้วว่าคนในตระกูลเทียนจะทำอย่างไร นางพยักหน้ารับทันทีและกลายเป็นประมุขคนใหม่ของตระกูลเทียนอย่างถูกต้องเหมาะสม

ในที่สุด นางมองไปรอบ ๆ ภายในและภายนอกตระกูลเทียน “ตระกูลเทียนปิดประตูสามปี ผู้ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง ออกไปได้!”

ตึก! ตึก! ตึก!

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา แขกในงานเลี้ยงก็ไม่กล้าอยู่ต่อ ต่างพากันออกจากตระกูลเทียนทันที

เพียงครู่เดียว ตระกูลเทียนซึ่งเมื่อครู่ยังคงมีเสียงดังโหวกเหวกพลันเงียบสงบลงในที่สุด