Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 340 ความคืบหน้าของภารกิจสุขภาพ

ตอนที่ 340 ความคืบหน้าของภารกิจสุขภาพ

‘คุณโปโลจะมาเป็นนิยายชุดเลยเหรอเนี่ย!’

‘สองเรื่องก่อนหน้านี้ก็พอจะมองออกแล้วว่าฉู่ขวงใช้ปัวโรต์เป็นตัวเอก เมื่อก่อนเวลาอ่านนิยายสืบสวน สิ่งที่สนใจไม่ใช่ตัวละคร แต่เป็นคดีกับการสืบคดี นิยายสืบสวนสอบสวนของฉู่ขวงทำให้ผมสนใจอย่างอื่นนอกจากคดี รู้สึกแปลกใหม่ดีจริงๆ’

‘นิยายสืบสวนสอบสวนของฉู่ขวงให้ความสำคัญกับตัวละคร’

‘ถึงยังไงฉู่ขวงก็เติบโตมาจากแนวแฟนตาซี กระบวนการคิดของเขาต่างจากนักเขียนนิยายสืบสวนรูปแบบดั้งเดิม เป็นเรื่องปกติที่เขาจะให้ความสนใจกับการบรรยายบุคคลและการสำรวจลึกลงในธรรมชาติของมนุษย์ ตอนจบของเรื่องการฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด มีแค่ฉู่ขวงเท่านั้นที่จะเขียนให้ตัวเอกปล่อยตัวฆาตกรไป!’

‘หวังว่าหลังจากนี้จะไม่ปล่อยฆาตกรไปอีกนะ’

‘ฉู่ขวงคงไม่กล้าทำเรื่องที่คล้ายคลึงกัน ถึงยังไงการใช้ความรุนแรงเพื่อจัดการกับความรุนแรงก็ไม่ใช่คำเชิงบวก เพียงแต่เมื่อกฎหมายไม่สามารถปกป้องเราได้จริงๆ เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลุกขึ้นมาจับอาวุธ’

‘ใช้ได้ ฉันชอบปัวโรต์!’

‘เป็นโชว์สืบสวนสอบสวนของปัวโรต์ที่น่าตื่นเต้นเรื่องหนึ่ง ฉู่ขวงกำลังจะทำให้ปัวโรต์กลายเป็นนักสืบมือหนึ่งของโลกนิยายสืบสวนสอบสวน บลูสตาร์มีนักเขียนสืบสวนสอบสวนตั้งเยอะแยะ แต่น้อยคนนักที่จะเขียนตัวละครตัวเดียวตลอด บางที่นี่อาจเป็นการทดลองที่ไม่เลวเลยก็ได้นะ!’

‘…’

หลังจากที่ฉู่ขวงใช้ปัวโรต์เป็นตัวเอกในนิยายสองเรื่องติดต่อกัน ปัวโรต์ก็นับว่าเป็นที่รู้จักแล้ว หลายคนจดจำตัวละครนี้ได้ ดังนั้นเมื่อคลังหนังสือซิลเวอร์บลูประกาศอย่างเป็นทางการว่าปัวโรต์จะมีเรื่องราวออกมายกชุด ก็ได้รับเสียงตอบรับจากผู้อ่านเป็นอย่างดี

สำหรับพล็อตของเรื่องลึกลับที่สไตล์ส แฟนวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนต่างก็ชื่นชอบ

หากจะถามว่ามีใครที่ไม่ชอบใจบ้างละก็ เห็นจะเป็นแฟนคลับของฉู่ขวงที่ไม่ได้สนใจนิยายสืบสวนสอบสวน

ฉู่ขวงเขียนนิยายมาหลายเรื่อง ตกแฟนคลับมาได้มากมาย

แต่เพราะฉู่ขวงเปลี่ยนแนวของผลงานอย่างไม่หยุดหย่อน ดังนั้นจึงไม่ใช่แฟนคลับทุกคนที่จะติดสอยห้อยตามฉู่ขวงไปด้วย

ผู้อ่านโดยทั่วไป ต่อให้ชื่นชอบนักเขียนมากแค่ไหน เมื่อนักเขียนคนนั้นเขียนผลงานชิ้นใหม่ซึ่งเป็นแนวที่ตนไม่ชอบออกมา ก็เป็นไปได้มากที่พวกเขาจะไม่ตามไปอ่าน

นี่เป็นเรื่องปกติ

เพราะฉะนั้น ถึงแม้แฟนคลับของฉู่ขวงจะเพิ่มขึ้น แต่อันที่จริงแฟนคลับบางกลุ่มก็ ‘หล่นหาย’ ไประหว่างทาง

ตัวอย่างเช่นแฟนนิยายแฟนตาซีของเขา

คนอ่านที่ติดตามเขามาโดยตลอด ไม่ว่าจะเขียนแนวไหนก็เต็มใจอ่าน ถึงอย่างไรก็เป็นจำนวนน้อย

ทว่าความเก่งกาจของฉู่ขวงอยู่ที่…

ผู้อ่านของเขา อันที่จริงไม่ได้ ‘หล่นหาย’ ไปเสียทั้งหมด ในที่นี้ใช้คำว่า ‘หลับใหล’ น่าจะเหมาะสมกว่า

ขอเพียงฉู่ขวงเขียนแนวที่พวกเขาสนใจ แฟนคลับกลุ่มนี้ก็พร้อมที่จะตื่นขึ้นทันที

นอกจากนั้นแล้ว ในตอนนี้ผู้อ่านที่เต็มใจจะตามผลงานทุกชิ้นของฉู่ขวงมีมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นคงจะเกี่ยวกับที่ฉู่ขวงแสดงพรสวรรค์ออกมา และทำให้ผู้คนชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ

ไอดอลบางคนมีเสน่ห์ถึงขั้นที่ไม่ว่าจะเขียนอะไร แฟนคลับก็ถึงขั้นเห็นดีเห็นงามตามเสมอ

เรื่องนี้คล้ายกับการตามดารานักร้อง

แฟนคลับซึ่งคลั่งไคล้มากๆ ไม่ว่าศิลปินที่ตนชื่นชอบจะความสามารถต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ไหน ร้องเพลงห่วยแค่ไหน บางคนก็ยังรับได้

แน่นอน

ฉู่ขวงไม่ได้จัดอยู่ในกลุ่มที่ความสามารถต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ตรงกันข้ามเลยด้วยซ้ำ เขายอดเยี่ยมจนถูกผู้คนขนานนามว่ามีฝีมือระดับ ‘ปีศาจ’

ถึงอย่างไรก็เซี่ยนอวี๋ใต้ ฉู่ขวงเหนือ

เรื่องหนึ่งที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือ เสียงตอบรับหลังจากที่นิยายเรื่องลึกลับที่สไตล์สวางขายนั้นไม่เลวเลย ทว่าคำวิจารณ์โดยภาพรวมยังเทียบกับนิยายสืบสวนสอบสวนสองเรื่องแรกไม่ได้

นี่เป็นเรื่องที่มีคนคาดการณ์ไว้แล้ว แต่กลับไม่มีใครตำหนิว่าฉู่ขวงสมองตันอะไรเทือกนั้น

เพราะอย่างไรเสีย ฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ก็บุกเบิกรูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้

ส่วนฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสก็เป็นผลงานที่ระเบิดทั้งวงการวรรณกรรมสืบสวนสอบสวน

ถ้าหากเรื่องลึกลับที่สไตล์สยังรักษามาตรฐานระดับนี้ไว้ได้อีก ก็ออกจะเกินจริงไปสักหน่อย ปีศาจก็ต้องมีขีดจำกัดกันบ้าง

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องก็ยังน่าทึ่ง

เพราะฉะนั้นจึงเหมือนกับนิยายชุดที่ยอดเยี่ยมชุดอื่นๆ

มาตรฐานด้านบนของรหัสคดีของปัวโรต์นั้นสูงมาก ทว่ามาตรฐานด้านล่างกลับไม่ต่ำ!

ตราบใดที่นิยายชุดนี้รักษามาตรฐานไว้ในจุดที่ต่อให้เป็นเรื่องที่มาตรฐานต่ำสุด ผู้อ่านก็ยังอ่านต่อไปได้ นั่นก็นับว่าเป็นนิยายชุดที่ประสบความสำเร็จแล้ว

รหัสคดีชุดดังอย่าง ‘เชอร์ล็อก โฮล์มส์’ ซึ่งทุกคนคุ้นเคยก็เช่นกัน แต่ละเรื่องในนั้น มักจะมีคุณภาพที่สูงต่ำต่างกันไป

ที่สำคัญก็คือ รักษามาตรฐานด้านล่างให้มั่นคง

และเมื่อนิยายชุดนี้เผยแพร่ต่อไปเรื่อยๆ วันหนึ่งปัวโรต์จะก้าวขึ้นสู่บัลลังก์เทพเจ้าแห่งวงการวรรณกรรมสืบสวนสอบสวน นี่เป็นสิ่งที่หลินเยวียนทำนายได้

แต่เหนือสิ่งอื่นใด กล่องสมบัติเงินใบนี้ใจดีจริงๆ!

ให้รหัสคดีทั้งหมดของปัวโรต์กับเขามาในรวดเดียว!

เช่นนั้นก็หมายความว่าในหนึ่งปีหรือสองปีนี้ ตนก็แทบไม่ต้องสั่งผลิตนิยายขนาดยาว?

หลินเยวียนคำนวณมาแล้ว รหัสคดีของปัวโรต์มีทั้งหมด 38 เรื่อง

นิยายขนาดกลางและขนาดยาวมี 33 เรื่อง

เมื่อตัดเรื่องลึกลับที่สไตล์สและอีกสองเรื่องที่ตีพิมพ์แล้วออกไป ก็ยังเหลืออีก 30 เรื่อง

สามสิบเรื่องนี้ หากตีพิมพ์เดือนละเรื่อง ก็สามารถตีพิมพ์​ได้นานถึงสองปี

ต่อให้หลินเยวียนอยากร่นเวลา อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งปีเศษกว่าจะตีพิมพ์ชุดรหัสคดีของปัวโรต์จบ

และเมื่อพิจารณาถึงเงื่อนไขที่ระบบต้องการจากตน หลินเยวียนรู้สึกว่าจะต้องร่นระยะเวลาลงสักหน่อย

ถ้าไม่ได้จริงๆ ระหว่างนั้นค่อยแทรกประเภทอื่นเข้าไป?

แผนการตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นหลินเยวียนจึงไม่ได้วางแผนไว้เคร่งครัดเกินไป

และหลังจากที่เรื่องลึกลับที่สไตล์สวางแผง หลินเยวียนก็อุตส่าห์ตรวจสอบข้อมูลของตนในระบบสักหน่อย

[ชื่อสกุล: หลินเยวียน]

[ค่าความโด่งดังด้านดนตรี: 800,000]

[ค่าความโด่งดังด้านวรรณกรรม: 830,000]

[ค่าความโด่งดังด้านจิตรกรรม: 270,000]

[ค่าความโด่งดังด้านภาพยนตร์: 220,000]

[ค่าความโด่งดังด้านการเขียนตัวอักษร: 33,300]

ตัวเลขด้านหลังหลินเยวียนไม่ได้สนใจมากนัก เขาสนใจค่าความโด่งดังด้านวรรณกรรมและดนตรี

เพราะเขามีภารกิจระยะยาว หลายเรื่องที่หลินเยวียนทำไปก็เพื่อภารกิจนี้

[ชื่อภารกิจ: ร่างกายคือต้นทุนของการปฏิวัติ]

[เนื้อหาภารกิจ: ค่าความโด่งดังของสองด้านหลักอันได้แก่ด้านวรรณกรรมและดนตรีแตะถึงหนึ่งล้าน]

[รางวัลภารกิจ: โฮสต์จะไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ มีชีวิตอยู่อย่างร่างกายแข็งแรงจนถึงอายุสามสิบปี]

[หมายเหตุภารกิจ: สิ่งที่เรียกว่ามาตรฐานสุขภาพ หมายถึงโฮสต์มีร่างกายซึ่งระบบปรับปรุงอย่างรอบคอบ คุณสมบัติเหนือกว่าคนธรรมดา นอกจากนั้นภารกิจจะดำเนินไปจนกว่าโฮสต์จะอายุ 27 ปี]

หลินเยวียนรับภารกิจนี้มาตั้งแต่ที่เขาอยู่ปีสอง

ตอนนี้ที่ตรวจสอบเนื้อหาภารกิจอีกครั้ง หลักๆ แล้วหลินเยวียนพบว่าภารกิจนี้ใกล้จะสำเร็จแล้ว

ถึงแม้ค่าความโด่งดังด้านวรรณกรรมและดนตรีจะยังแตะไม่ถึงหนึ่งล้าน แต่ตอนนี้แตะถึงประมาณแปดแสนแล้ว

ยังขาดอีกสองแสน

หลินเยวียนพยายามมากขึ้นอีกสักหน่อย ก็ทำสำเร็จแล้ว!

เมื่อถึงตอนนั้น หลินเยวียนจะมีร่างกายที่แข็งแรง

ร่างกายที่แข็งแรงหมายความว่าจะมีเวลาและกำลังวังชามากขึ้น

ถึงแม้ตอนนี้หลินเยวียนจะมียาชูกำลังจากระบบ มีหลายครั้งที่สามารถแตะถึงผลลัพธ์ระดับร่างกายแข็งแรง แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้อย่างชะงัดเท่ากับภารกิจนี้

ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นการแก้ปัญหารอบด้าน!

รวมไปถึงปัญหาที่เสียงของเขาด้วย ต้องเข้าใจว่าตอนนี้ถ้าหลินเยวียนไม่ใช้ยาชู​กำลัง แม้แต่นอนดึกเขาก็ยังไม่กล้าทำ

ตอนนี้หลินเยวียนนับว่าเป็นคนรวย

สำหรับคนรวยแล้ว สุขภาพแข็งแรงคือความมั่งคั่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

…………………………………………………….

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท