รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 503 มังกรสิ้นกรงเล็บ จากมังกรกลายเป็นงู!

บทที่ 503 มังกรสิ้นกรงเล็บ จากมังกรกลายเป็นงู!

ฝาโลงร่วงหล่น ในที่สุดหยวนอีก็ได้เห็นสิ่งที่อยู่ในโลง นับว่าเกินความคาดหมายของนางไปมาก นางคิดไม่ถึงเลยสักนิด

ด้านในคือเด็กผู้หญิงวัยละอ่อน อายุราว ๆ แปดขวบ ผิวขาวผ่องนวลเนียน ดวงหน้าวิจิตรงดงาม ผมดกดำวาววามเป็นพิเศษ สยายประบ่า ท่าทางน่ารักเป็นที่สุด ดูเหมือนองค์หญิงน้อยผู้สูงศักดิ์

นางหลับตาสองข้าง ขนตากระเพื่อมขึ้นลงเล็กน้อย นี่คือสิ่งมีชีวิตในโลงศพ…เซียนท่านหนึ่งอย่างนั้นหรือ!?

หยวนอีคิดไม่ถึงจริง ๆ ไม่อาจเชื่อได้ลง

นางคิดว่าผู้ที่อยู่ในโลงคงเป็นปีศาจเฒ่า หรือเป็นสิ่งมีชีวิตโบราณน่าขนลุกบางอย่าง ถึงอย่างไรโลงศพนี้ก็อยู่มาแสนนาน และเรื่องที่สิ่งมีชีวิตในโลงศพสั่งให้มังกรดำทำช่างชั่วร้ายอำมหิต

ทว่าหลังฝาโลงร่วงหล่น ภายในกลับเป็นองค์หญิงน้อยวัยละอ่อนผู้น่ารัก ไม่เข้าข่ายชั่วร้ายแม้แต่น้อย จะให้นางเชื่อได้เยี่ยงไร ประหลาดเกินไปแล้ว!

“นาย…ท่าน!?”

มังกรดำคงคิดไม่ถึงเช่นกัน เนตรมังกรของมันเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ เจ้านายของมันผู้เป็นเซียนท่านหนึ่ง ไยจึงกลายเป็นเด็กผู้หญิงไปได้

มันเกาหัวด้วยกรงเล็บมังกร นิ่งค้างไปอย่างสิ้นเชิง นี่ไม่เหมือนกับเจ้านายในภาพจำของเขาเลย ห่างกันไกลโข!

“คงมิใช่ว่านายท่านถูกสลับตัวหรอกหรือ!”

มันพึมพำในใจ คิดว่าเด็กหญิงผู้นี้อาจเป็นลูกของนายท่าน นายท่านมิได้ผนึกตัวเองในโลง หากแต่ผนึกลูกของตนไว้ในโลง

“ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้!”

มันมองพินิจอีกครั้ง หน้าตาเด็กหญิงมีความคล้ายคลึงกับภาพจำเจ้านายของมันอยู่บ้าง เป็นไปได้ว่านี่อาจเป็นลูกของนายท่านจริง ๆ!

“น่ารักไปหรือไม่!”

มันมองอยู่อย่างนั้น คิดไม่ถึงว่าลูกของนายท่านจะน่ารักเพียงนี้ มันอยากเกินทน อดไม่ได้ที่จะเอื้อมเข้าไป หมายลูบผมเด็กหญิง

และมันยื่นกรงเล็บมังกรเข้าไปจริง ๆ เด็กหญิงตัวจ้อยน่ารักน่าเอ็นดู สะกดใจมันไว้เต็ม ๆ

พรวด!

ในตอนนั้นเอง เด็กหญิงเบิกตาโพลง ประหนึ่งสัตว์ร้ายตื่นขึ้น กลิ่นอายชั่วร้ายถาโถมสู่ฟ้าดิน กรงเล็บมังกรที่มังกรดำยื่นเข้าไปสลายกลายเป็นหมอกเลือดในบัดดล ถูกบดขยี้ด้วยพลังอันน่ากลัว!

“เจ้า…อยากตายหรือ!”

เด็กหญิงปริปาก เสียงนั้นเย็นยะเยือกไปถึงกระดูก เหลือเค้าความน่ารักที่ไหน นางดูคล้ายยมทูตผู้ออกจากอเวจีจิ่วโยว เห็นแล้วชวนให้ผวาใจสั่น!

โดยเฉพาะยามนางบดขยี้กรงเล็บข้างนั้นของมังกรดำ นางปล่อยให้โลหิตมังกรสาดกระเซ็นเปื้อนใบหน้าขาวนวลของนางโดยมิได้หยุดยั้ง ส่งผลให้นางดูน่ากลัวยิ่งขึ้น!

“นาย…ท่าน!”

มังกรดำตกใจแทบแย่ หัวมังกรขนาดใหญ่โขกกับพื้นไม่หยุด ร่างมังกรสั่นเหมือนเจ้าเข้า นี่ใช่ลูกของนายท่านที่ไหน นี่คือนายท่านของมันชัด ๆ!

มันบังอาจอยากลูบผมนายท่าน ช่างรนหาที่ตายยิ่งนัก!

ชั่วอึดใจนี้ มันหนาวสะท้านไปทั้งตัว วิญญาณสั่นเทิ้ม มิกล้ามองนายท่านของมันแม้แต่น้อย

เด็กหญิงใช้มือเช็ดโลหิตมังกรบนหน้า ก่อนจะเอาเข้าปาก ใช้ลิ้นค่อย ๆ แตะโลหิตมังกรบนมือ

หยวนอีเห็นภาพนี้แล้วชาไปทั้งหนังศีรษะ ขนตั้งชันไปทั้งตัว

เด็กหญิงตัวกระจ้อยน่าเอ็นดูปานนั้น กลับมีกิริยาเช่นนี้ สวนทางกันเกินไปแล้ว เด็กหญิงไม่ลืมตายังจะดีเสียกว่า!

“กรงเล็บของเจ้าเกินจำเป็น!”

เด็กหญิงเลียโลหิตมังกรบนมือ จ้องมองมังกรดำด้วยสายตามุ่งร้าย

พรวด พรวด พรวด!

จากนั้น พลังอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงปรากฏ ตัดกรงเล็บที่เหลือของมังกรดำออก มังกรดำเจ็บจนใบหน้าเหยเก แทบหมดสติ

เด็กหญิงโบกมือ กรงเล็บมังกรที่ถูกตัดไปของมังกรดำลอยไปอยู่กับเด็กหญิง นางหยิบกรงเล็บมังกรขึ้นมากัดกินคำโต โลหิตมังกรไหลลงมาตามมุมปากเด็กหญิงไม่หยุด

หยวนอีเห็นภาพนี้แล้วคลื่นไส้นัก คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กหญิงตัวกระจ้อยน่ารักเช่นนี้จะโหดร้ายน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้!

‘สิ่งที่อยู่ในโลงมิใช่อะไรดี ๆ จริง ๆ ด้วย!’

นางคิดในใจอย่างอดไม่ได้ การคาดเดาทุกอย่างในตอนแรกไม่ผิดเพี้ยน สิ่งที่อยู่ในโลงศพนั้นชั่วช้าสามานย์ มิใช่คนดี ภาพเด็กหญิงตัวกระจ้อยน่ารักเป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น

“ข้า…!”

มังกรดำร่ำไห้ ร่างมังกรชักกระตุก มือมันพาซวยโดยแท้ ไม่สิ กรงเล็บพาซวย!

บัดนี้สิดี มันสูญเสียกรงเล็บทั้งหมด แล้วมันต้องกลายเป็นตัวกระไร จากมังกรกลายเป็นงูอย่างนั้นหรือ

“เจ้าใจกล้าไม่เบา…”

เด็กหญิงกัดกรงเล็บมังกรในมือคำโต ดวงตาจ้องมองหยวนอีด้วยความมุ่งร้าย “ว่ามาสิ เจ้าอยากตายด้วยวิธีใด”

หยวนอีมองเด็กหญิง เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ไหว “เจ้าเปลี่ยนรูปลักษณ์ยามสนทนากับข้าได้หรือไม่ เป็นปีศาจเฒ่าแท้ ๆ แต่กลับอยู่ในรูปลักษณ์เด็กหญิงไร้เดียงสา เจ้าไม่รู้สึก…กระดากบ้างหรือ”

นางหมดคำบรรยายจริง ๆ ไม่เชื่อหรอกว่าร่างเด็กหญิงนี้คือร่างจริงของนาง เป็นไปได้อย่างไรกัน?

ไม่มีทางเลย!

“เจ้ากล้าหาญยิ่ง ป่านนี้แล้วยังบังอาจพูดจาเยี่ยงนี้กับข้า ผู้ใดมอบความกล้าให้เจ้ากัน”

เด็กหญิงกินกรงเล็บมังกรมหึมาในมือเข้าไปในไม่กี่คำ ตนเช็ดปากที่มีโลหิตมังกรเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ดวงตาน้อย ๆ เปล่งประกายน่าหวาดหวั่น “ผู้ใดอยู่เบื้องหลังเจ้าหรือ”

เด็กหญิงมิได้ลงมือทันที เพราะรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล กระบี่หยกเล่มนั้นตนเองมิสู้จะมองออกเท่าใด จึงสงสัยว่ามีใครบางคนชักจูงหยวนอีอยู่เบื้องหลัง

เด็กหญิงตัวกระจ้อยผู้น่ารักกลับน่าสะอิดสะเอียนชวนผวาเยี่ยงนี้ รบกวนจิตใจหยวนอีเป็นอย่างยิ่ง

ทว่า นางข่มความรู้สึกไม่ชอบใจก่อนจะเอ่ยขึ้น “ซี เจ้ารู้จักซีหรือไม่”

“ซี!”

หลังเด็กหญิงได้ยินชื่อนี้ มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “ซีส่งเจ้ามารึ!?”

นางจะไม่รู้จักซีได้อย่างไร ตนนั้นคุ้นเคยเป็นอย่างดี คุ้นเคยจนไม่อาจคุ้นเคยไปกว่านี้ไดัอีก!

มิน่า แม้แต่นางยังมองกระบี่หยกเล่มนี้ไม่ออกเท่าใด หญิงสาวผู้นี้ถูกซีส่งมาหรือนี่ หากเป็นเช่นนี้ ทั้งหมดมีคำอธิบายที่สมเหตุสมผล

อีกด้าน หลังหยวนอีเห็นการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของเด็กหญิง รวมถึงวาจาที่เด็กหญิงเอื้อนเอ่ย ดวงตาของนางก็ลุกวาว

ตามคาด สิ่งที่อยู่ในโลงศพเกี่ยวพันกับซี!

“ซีอยู่ที่ใด!?”

คุณชายส่งนางมาเพื่อสืบหาร่องรอยของซี หยวนอีถามขึ้นอย่างรีบร้อน

เด็กหญิงผงะ ซีเป็นคนส่งหยวนอีมาจัดการตัวนางมิใช่หรือ ไฉนจึงยังมาถามว่าซีอยู่ที่ใด

หรือตนคิดผิดไป?

“ผู้ใดอยู่เบื้องหลังของเจ้า!?”

ดวงตาของเด็กหญิงเปล่งประกายน่าพรั่นพรึง สีหน้าเคร่งเครียดถึงขีดสุด ดูเหมือนเรื่องราวซับซ้อนกว่าที่นางคิดไว้มาก!

ยังมีคนเสาะหาร่องรอยของซี หาเบาะแสมาจนเจอตนเอง หมายจะทราบที่อยู่ของซี!

คนผู้นี้เป็นใครกัน!? จุติลงจากภพเซียนเหมือนกันหรือ

มาจากตระกูลไหนกัน

“นี่ ข้าถามเจ้าอยู่ เจ้าอย่าเอาแต่ย้อนถามข้าสิ เจ้าช่วยตอบคำถามของข้าได้หรือไม่”

หยวนอีหมดคำบรรยาย เหตุใดเด็กหญิงผู้นี้มีคำถามมากกว่านางเสียอีก!

“ไว้หน้าเจ้าเกินไปหรือ!”

เด็กหญิงแค่นเสียงเย็น พลังปราณสยดสยองแผ่ซ่านออกจากรอบตัว นางก้าวออกจากโลง

ชั่วพริบตานั้น ปฐพีสั่นคลอนเพราะนาง!