Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 347 พร้อมหรือยัง

ตอนที่ 347 พร้อมหรือยัง

เนื่องจากการตัดสินใจวาดเรื่องสมุดมรณะใหม่ของหลินเยวียน สิ่งที่คนในออฟฟิศทุ่มเทลงไปตลอดระยะเวลาเกือบสองเดือนจึงเสียเปล่า แต่เมื่อม้วนภาพวาดของนรกซึ่งดูประหนึ่งมีชีวิตจริงปรากฏสู่สายตา หลัวเวยก็ไม่คลางแคลงในตัวอิ่งจือหรือหลินเยวียนอีกต่อไป!

เธอใช้เวลาลงสีตลอดทั้งคืน

จริงจังกว่าการวาดภาพนกฟินิกซ์เสียอีก

ไม่ใช่เพียงแค่คืนนี้ เหลือเพียงไม่กี่วันก่อนที่เดือนสิงหาคมจะมาถึง เธอเองก็รับหน้าที่ผู้ช่วยวาดการ์ตูนของหลินเยวียนอย่างเต็มใจ และอุทิศตนให้กับการสร้างสรรค์ผลงานนี้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แม้แต่คนที่ความรู้สึกช้าอย่างหลินเยวียนก็ยังสัมผัสได้ว่าท่าทีที่หลัวเวยมีต่อตนนั้นเปลี่ยนไป

เมื่อก่อนหลัวเวยนับว่าเคารพหลินเยวียน แต่ถึงอย่างไรก็รุ่นราวคราวเดียวกัน หลัวเวยอายุมากกว่าหลินเยวียนสักปีสองปีด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นทั้งสองจึงพูดคุยและร่วมงานกันเหมือนคนรุ่นเดียวกันเป็นส่วนใหญ่

ทว่าตั้งแต่หลินเยวียนวาดเรื่องสมุดมรณะ เมื่อหลัวเวยเผชิญหน้ากับหลินเยวียน ท่าทีเหมือนกับยามลูกศิษย์เจออาจารย์เสียมากกว่า

ทั้งเคารพ และระมัดระวัง

ความระมัดระวังนี้มีหลายระดับ แม้แต่ในบทสนทนายังเป็นเช่นนี้ “ฉันคิดว่าท่านโกรธเรื่องชิวเตาอวี๋กับเซวี่ยไห่”

เมื่อก่อนหลัวเวยแทบไม่เคยใช้คำเรียกว่า ‘ท่าน’ กับหลินเยวียนเลย

แม้จะสังเกตเห็นเรื่องนี้ แต่หลินเยวียนก็ไม่ได้สนใจความเปลี่ยนแปลง เขาเพียงแค่อธิบายไป

“ผมไม่ได้โกรธ”

เพียงแต่ได้รับทักษะด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์ ก็เลยมีมาตรฐานเรื่องคุณภาพของการ์ตูนสูงขึ้น ไม่เกี่ยวอะไรกับชิวเตาอวี๋กับเซวี่ยไห่ ทั้งสองคนนี้บังเอิญมาชนเข้ากับคมกระบี่ของเขาพอดี

เมื่อได้รับทักษะด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์มา หลินเยวียนจะต้องทดสอบกระบี่สักหน่อย

หลัวเวยยิ้มแย้ม

ถ้าคุณไม่ได้โกรธ ทำไมถึงต้องวาดสมุดมรณะใหม่ ลงมือปลิดชีพพวกเขาโดยตรงเลยล่ะ

ครั้งก่อนหลัวเวยถามหลินเยวียนว่าทำไมถึงไม่โกรธ หลินเยวียนก็ตอบเช่นนี้ ครั้งนั้นหลัวเวยชักจะคิดแล้วว่าหลินเยวียนเป็นคนที่ใจเย็นโดยธรรมชาติ

ตอนนี้ดูแล้ว เขาเป็นคนใจเย็นโดยธรรมชาติซะที่ไหนกันล่ะ อาจารย์อิ่งจือตัดสินใจระเบิดโทสะแล้วเนี่ย!

แต่ก็ต้องขอบคุณชิวเตาอวี๋กับเซวี่ยไห่

ถ้าหากไม่ใช่เพราะทั้งสองออกมาเอะอะ เกรงว่าอาจารย์อิ่งจือคงขี้คร้านที่จะงัดพลังออกมาอย่างเต็มที่

ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทั้งที่อาจารย์อิ่งจือฝีมือร้ายกาจถึงขนาดนี้ ทำไมก่อนหน้าต้องแสร้งว่าฝีมือใกล้เคียงกับตนด้วย

หรือเขาคิดว่าการมาคลุกคลีกับไก่อ่อนอย่างเธอนั้นเป็นเรื่องสนุก?

‘บางทีนี่อาจเป็นมุมมองของยอดฝีมือ‘

หลัวเวยคิดเช่นนี้ จิตใจของยอดฝีมือนั้นสุดจะหยั่งรู้

บางทีอาจารย์อิ่งจืออาจคิดเพียงว่า การดึงดูดผู้อ่านด้วยการวาดไปแบบสบายๆ นั้นเป็นเรื่องที่น่าสนุก?

และหลินเยวียนย่อมไม่รู้ว่าจินตนาการของหลัวเวยในตอนนี้ออกห่างจากความจริงมากแค่ไหน

ทว่าเขาเองก็ไม่ได้เอื่อยเฉื่อย

ถึงแม้จะรับกล่องสมบัติมาสำเร็จ เขามีทักษะด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์ แต่ในเมื่อประกาศออกมาแล้วว่าเรื่องสมุดมรณะจะเริ่มปล่อยในเดือนสิงหาคม ในตอนนี้จึงต้องสำรองต้นฉบับไว้บ้าง

ในขณะนี้

บนปู้ลั่วการ์ตูน

การถกเถียงระหว่างชิวเตาอวี๋กับเซวี่ยไห่และอิ่งจือยังคงไม่ยุติเพียงเท่านี้ ถึงขั้นลามไปถึงความขัดแย้งระหว่างมณฑลด้วย

บนเว็บบอร์ดการ์ตูนสักแห่งหนึ่ง

มีชาวเน็ตจากฉู่มาแซวว่า ‘ทำดนตรี พวกเราไม่ไหว ส่วนการ์ตูน พวกเธอไม่ไหว’

พวกเธอ

‘พวกเธอ’ ในที่นี้แน่นอนว่าจงใจมุ่งเป้าไปยังนักวาดการ์ตูนจากฉินและฉี

ชาวฉินและชาวฉีต่างโกรธเคือง แต่กลับทำอะไรชาวฉู่ผู้หยิ่งทะนงเหล่านี้ไม่ได้ ก็ใครให้การ์ตูนและอนิเมชันของฉู่ได้รับความนิยมเป็นวงกว้างบนบลูสตาร์กันล่ะ

อย่างไรก็ดี ชาวเน็ตจากฉู่กลับตื่นเต้นดีใจกันยกใหญ่

เพราะดนตรีของฉู่ เพิ่งจะพ่ายแพ้ให้ฉินอย่างอเนจอนาถเมื่อช่วงต้นปี ดังนั้นจึงมีชาวฉู่บางส่วนรู้สึกหดหู่อยู่ในใจ

และในตอนนี้ พวกเขาก็สามารถกลับมาทวงบัลลังก์ได้แล้ว ย่อมรู้สึกตื่นเต้นเป็นธรรมดา

ถึงกับที่มีสื่อจอมสอดรู้สอดเห็นจากฉู่ อุตส่าห์เขียนคอลัมน์เกี่ยวกับการ์ตูนขึ้นมา เพื่ออธิบายโดยละเอียดว่าการ์ตูนของฉู่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้นมีอิทธิพลต่อบลูสตาร์แค่ไหนอย่างไร

เห็นได้ชัด

ว่าสื่อของฉู่หมายจะใช้โอกาสนี้ล้างแค้นที่คนดนตรีจากฉู่ปราชัยในครั้งก่อน

เพราะฉะนั้น ความหมายโดยนัยของข่าวเหล่านี้ก็คือ ‘ถึงแม้ด้านดนตรีเราจะพ่ายแพ้ให้คนฉิน แต่เราจะกลับมาเอาชนะในด้านการ์ตูน’

ก็เหมือนการแข่งขันเหย้าและเยือน

ดนตรีเป็นสนามเหย้าที่ชาวฉินได้เปรียบ ส่วนด้านการ์ตูนนั้น ถึงคราวที่คนฉู่จะได้เปรียบในสนามเหย้า

……

แน่นอนว่าโลกภายนอกไม่สามารถเข้ามารบกวนหลินเยวียนได้ ทว่าถึงแม้หลินเยวียนจะทุ่มเทสมาธิไปยังการ์ตูน แต่เขาก็ยังหาเวลาแวะไปยังบริษัท

จุดประสงค์ที่แวะมาบริษัทนั้นมีสองประการ

ประการที่หนึ่ง สอนการประพันธ์เพลงให้กับลูกศิษย์คนที่สามอย่างหลี่ลี่จื้อ

เวลาเข้าเรียนของหลี่ลี่จื้อ โดยทั่วไปแล้วต้องรอหลินเยวียนแจ้ง ถ้าหลินเยวียนมีเวลา เธอก็จะมาเรียน แต่ถ้าหลินเยวียนไม่มีเวลา เธอก็ไม่ต้องมา

ถึงแม้เวลาจะทิ้งช่วง แต่ด้วยเอฟเฟ็กต์อาจารย์เวอร์ชันอัปเกรดของหลินเยวียน ต่อให้หลี่ลี่จื้อมีพรสวรรค์ปานกลาง ความสามารถก็ยังรุดหน้าได้อย่างรวดเร็ว

บางทีเรื่องนี้อาจเป็นเพราะความขยันหมั่นเพียรของหลี่ลี่จื้อเองด้วย

สรุปว่าหลี่ลี่จื้อในตอนนี้ ฝีมือการประพันธ์เพลงโดดเด่น ส่วนจะจบหลักสูตรเมื่อไหร่ก็เป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น

ประการที่สอง เพื่อแก้ไขผลงานของเซวียเหลียงและเฟิงซั่ว

เดือนเมษายนปีนี้ เซวียเหลียงและเฟิงซั่วแบ่งกันเขียนเพลงให้ซุนเย่าหั่วและเจียงขุย ปรากฏว่าทั้งซุนเย่าหั่วและเจียงขุยขึ้นไปติดชาร์ตเพลงใหม่ในเดือนนั้น

เรื่องนี้จึงกลายเป็นที่ถกเถียงของในโลกภายนอกเกี่ยวกับ ‘ราชวงศ์ปลา’

และตลอดหลายเดือนหลังจากนั้น เซวียเหลียงกับเฟิงซั่วก็ยังคงเขียนเพลงให้กับซุนเย่าหั่วและเจียงขุยทุกเดือน

เพลงเหล่านี้ เป็นเพลงที่สร้างขึ้นภายใต้การชี้แนะของหลินเยวียนหลังจากที่เขาเปิดใช้การ์ดตัวละครหยางจงหมิง เพราะฉะนั้นคุณภาพจึงไม่เลวเลย นักร้องซึ่งรับผิดชอบการขับร้องบทเพลงทั้งสองคนก็ได้ขึ้นไปติดสิบอันดับแรกอีกหลายครั้ง

แน่นอนว่ามีช่วงเวลาที่พลาดพลั้งบ้าง

ตัวอย่างเช่นในเดือนมิถุนายน ซึ่งก็คือเมื่อเดือนที่แล้ว บทเพลงที่เซวียเหลียงเขียนให้ซุนเย่าหั่วนั้นได้เสียงตอบรับปานกลาง สุดท้ายก็รั้งอยู่ในอันดับที่ 23 บนชาร์ตเพลงใหม่

หรือในเดือนกรกฎาคม ซึ่งก็คือเดือนนี้เอง เพลงที่เฟิงซั่วเขียนให้เจียงขุยก็พ่ายแพ้ จนท้ายที่สุดหล่นไปอยู่ในอันดับที่ 19 บนชาร์ตเพลงใหม่

ยังดีที่ภาพรวมดูดีทีเดียว

ด้วยความช่วยเหลือของลูกศิษย์ทั้งสองและการ์ดตัวละครซึ่งหลินเยวียนเปิดใช้งาน ผลงานของซุนเย่าหั่วและเจียงขุยตลอดหลายเดือนที่ผ่านมานับว่าไม่มีปัญหา

เดือนสิงหาคมกำลังจะมาถึง

หลินเยวียนวางแผนว่าจะให้เซวียเหลียงและเฟิงซั่วรับผิดชอบเพลงของซุนเย่าหั่วและเจียงขุยต่อไป ส่วนตนก็ใช้การ์ดตัวละครหยางจงหมิงช่วยเหลือพวกเขา

เป็นไปตามนี้

หลังจากสอนลูกศิษย์คนที่สามเสร็จแล้ว และให้คำแนะนำเกี่ยวกับผลงานของลูกศิษย์คนโตกับลูกศิษย์คนที่สองแล้ว หลินเยวียนก็เตรียมตัวออกจากบริษัท

ยังไม่ทันได้เดินออกจากห้องทำงาน หลินเยวียนก็ถูกเรียกให้หยุด

“จะไปแบบนี้เลยเหรอครับ…”

คนที่รั้งหลินเยวียนไว้คือรองหัวหน้าชั้นเก้าอย่างอู๋หย่ง

หลินเยวียนหยุดฝีเท้า “มีอะไรหรือเปล่าครับ”

อู๋หย่งยิ้มขื่น “คุณน่าจะเข้าใจดีว่าใกล้จะถึงเดือนสิงหาคมแล้ว ภารกิจที่บริษัทให้เรามาคือการปั้นนักร้องแถวหน้าสองคน”

หลินเยวียนเอ่ย “ผมก็กำลังทำอยู่ไม่ใช่เหรอครับ?”

หลายเดือนที่ผ่านมาเซวียเหลียงและเฟิงซั่วง่วนอยู่กับเรื่องนี้ หลินเยวียนเองก็เปิดใช้งานการ์ดตัวละครเพื่อชี้แนะให้พวกเขาไปไม่น้อย เพื่อให้แตะถึงเป้าประสงค์นี้ของบริษัท

“ตัวแทนหลินครับ”

อู๋หย่งกล่าวอย่างจนใจ “แน่นอนว่าลูกศิษย์สองคนของคุณฝีมือดีมาก แต่ปัญหาคือความคืบหน้ายังไม่พอ เจียงขุยกับซุนเย่าหั่วพื้นฐานไม่นับว่าดี นอกจากนั้นอีกไม่กี่เดือนก็จะสิ้นปีแล้วนะครับ”

สรุปง่ายๆ ก็คือ ประสิทธิภาพในการปั้นนักร้องของเซวียเหลียงและเฟิงซั่วยังไม่มากพอ

ซุนเย่าหั่วและเจียงขุยมีพื้นฐานธรรมดา โดยเฉพาะซุนเย่าหั่ว หากจะปั้นเขานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

อ้างอิงตามความคืบหน้าในปัจจุบัน เมื่อถึงช่วงสิ้นปี ทั้งสองคงแตะไม่ถึงระดับนักร้องแนวหน้า

หลินเยวียนใช้ความคิด

อู๋หย่งเอ่ยพลางถอนใจ “คุณเคยรับปากว่าจะจัดการเอง ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงเดือนสิงหาแล้ว ถ้าคุณยังไม่ลงมือ ก็อาจไม่ทันการนะครับ”

“เข้าใจแล้วครับ”

หลินเยวียนพยักหน้า

ตนสามารถออกโรงได้ในเดือนกันยายน เพื่อเพิ่มไฟให้ซุนเย่าหั่วและเจียงขุย ทว่าเพลงที่จะสั่งผลิตจะต้องมีพลังมากพอถึงจะใช้ได้ เพราะถึงอย่างไรเป้าหมายก็เป็นการทำให้ทั้งสองกลายเป็นนักร้องแถวหน้า

หลินเยวียนคิดว่าจะกลับไปไตร่ตรองว่าจะใช้เพลงอะไรดี

นอกจากไปบริษัทแล้ว หลินเยวียนก็ยังแวะไปที่กองถ่ายเรื่องปากง สุนัขยอดกตัญญูอีกรอบหนึ่ง

ความคืบหน้าในการถ่ายทำคล้ายว่าจะดำเนินไปด้วยดี คงจะเป็นเพราะฉากหลักนั้นอยู่ที่หนานจี๋ ดังนั้นจึงไม่ได้ล่าช้ามากนัก

เมื่อสุนัขไม่ให้ความร่วมมือจริงๆ ทีมงานก็รู้ว่าต้องเรียกหลินเยวียนมาสอน

ระยะนี้กองถ่ายไม่ได้เรียกหลินเยวียนมาบ่อยนัก คงจะค่อยๆ เข้าสู่จุดที่รับมือได้เป็นอย่างดีแล้ว

หลินเยวียนเพียงแค่เดินไปรอบๆ อย่างไม่ใส่ใจและกลับไปยังห้องทำงาน

และหลังจากที่หลินเยวียนวิ่งไปวิ่งมาอยู่หลายรอบ ในที่สุดก็มาถึงสิ้นเดือนกรกฎาคม

พูดให้ชัดก็คือ เป็นวันที่ 31 กรกฎาคม

ในคืนวันนี้ ปู้ลั่วการ์ตูนคึกคักเป็นพิเศษ แฟนคลับหลายคนนั่งรออยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตลอดทั้งคืน

เพราะในค่ำคืนนี้ ชิวเตาอวี๋และเซวี่ยไห่จะปล่อยการ์ตูนเรื่องใหม่!

นี่เป็นข่าวซึ่งได้รับความสนใจมากที่สุดบนเว็บไซต์ในตอนนี้แล้ว!

นอกจากนั้น อิ่งจือก็จะปล่อยการ์ตูนออริจินัลเรื่องที่สองของเขาหลังจากจิตวิญญาณสือจี่อีกด้วย

ถึงแม้ว่าความสนใจที่โลกภายนอกมีต่ออิ่งจือนั้นจะมีไม่มากเท่าชิวเตาอวี๋และเซวี่ยไห่ แต่เพราะก่อนหน้านี้ชิวเตาอวี๋และเซวี่ยไห่ให้สัมภาษณ์ถึงอิ่งจือ จนเกิดเป็นประเด็นถกเถียงบนปู้ลั่วการ์ตูนอยู่นานครึ่งค่อนเดือน ถึงขั้นหยิบยกประเด็นความขัดแย้งระหว่างพื้นที่ขึ้นมาอีกครั้ง ดังนั้นทุกคนจึงพลอยสงสัยใคร่รู้ตามไปด้วยว่าผลงานใหม่ในครั้งนี้ของอิ่งจือจะเป็นอย่างไร

‘ท่านชิวเตาอวี๋โปรดไว้ชีวิตข้า’

เวลา 23.40 น. ซึ่งเหลือเวลาอีกยี่สิบนาทีก่อนที่ผลงานใหม่จะปล่อยออกมา จู่ๆ เซวี่ยไห่ก็กล่าวกับชิวเตาอวี๋เป็นการส่วนตัว พร้อมทั้งแนบมีมใบหน้าบวมฉุเขียวช้ำ ทำท่าทางขอโทษขอโพย อันที่จริงในใจหวังว่าตนจะเป็นที่หนึ่งและอีกฝ่ายเป็นที่สอง

‘ท่านเซวี่ยไห่อย่าเอ็ดไป’

ชิวเตาอวี๋รีบตอบกลับ พร้อมทั้งแนบอิโมจิร้องไห้ ‘ผมฟังจากในกลุ่มแฟนคลับของคุณมา คนรวยๆ ทางนั้นเตรียมพันธมิตรระดับเงินไว้แล้ว นี่กะจะระเบิดผมเลยใช่ไหมครับเนี่ย วัยรุ่นคุยกันดีๆ ก็ได้!’

‘ถึงยังไงผมก็นอนมาอันดับหนึ่งอยู่แล้ว’

เซวี่ยไห่เริ่มแดกดันคู่แข่ง

ชิวเตาอวี๋เองก็คร่ำหวอดในวงการ มีหรือจะไม่รู้ทันเจตนาแอบแฝงของเซวี่ยไห่ จึงตอบกลับในทันใด ‘คุณเอาที่หนึ่งไป ผมขอที่สองก็พอแล้ว’

‘คุณที่หนึ่ง!’

‘คุณนั่นแหละที่หนึ่ง!’

‘ฮ่าๆๆๆๆๆ พวกเราอย่าแซะกันเองเลย ถึงยังไงเราก็เป็นคนฉู่เหมือนกัน พวกเราสองคนไม่ว่าใครได้อันดับหนึ่ง ก็เท่ากับเป็นอันดับหนึ่งของคนฉู่’

‘ไม่มีปัญหา!’

ทั้งสองบรรลุฉันทามติกันในทันที

ขณะที่ทั้งสองกำลังแดกดันและยกยอปอปั้นกันเองอยู่นั้น ในออฟฟิศของอิ่งจือ หลัวเวยซึ่งวันนี้ตั้งใจอยู่ทำงานล่วงเวลาก็เหลือบมองไปยังเวลาที่มุมล่างขวาของคอมพิวเตอร์ ตอนนี้เป็นเวลา 23.55 น. แล้ว

‘พร้อมหรือยัง’

หลัวเวยมองไปยังบรรดาผู้ช่วยซึ่งอยู่ด้านข้าง

ในวันนี้ผู้ช่วยทั้งหมดในออฟฟิศของอิ่งจือล้วนอยู่ทำงานล่วงเวลา หากใช้คำพูดของหลัวเวยก็คือ ทุกคนควรได้เป็นสักขีพยานในการเปิดตัวเรื่องสมุดมรณะ

‘ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ!’

ไม่รู้ว่าใครตั้งปลุกเตือนในโทรศัพท์มือถือไว้ล่วงหน้าตอนเที่ยงคืนพอดี เสียงที่ดังขึ้นประหนึ่งลั่นกลองรบ ชิวเตาอวี๋และเซวี่ยไห่ต่างคนต่างปล่อยการ์ตูนเรื่องใหม่ออกมา

ขณะเดียวกัน

ในออฟฟิศของอิ่งจือ

ภายใต้การจับตามองของบรรดาผู้ช่วย หลัวเวยก็เปิดตัวห้าตอนแรกของเรื่องสมุดมรณะ หลังจากที่ตั้งเวลาโพสต์ไว้ล่วงหน้า

………………………………………….

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท