บทที่ 513 มัจฉาสัตมายาลงบ่อ ลั่วสุ่ยได้โอกาสพิสูจน์ตนเอง!
ปลาน้อยใหญ่กระโจนออกมาไม่หยุดหย่อน พยายามแสดงความงามของตน หมายจะเรียกเอาความสนใจจากหลี่จิ่วเต้า หวังให้ตนหลุดพ้นออกจากโอ่งน้ำ ไปอยู่ในบ่อน้ำกลายเป็นปลาไว้ให้ดูชม
โอ่งน้ำกับบ่อน้ำ แม้ว่าต่างกันเพียงพยางค์เดียว กระนั้นความต่างชั้นก็ราวฟ้ากับดิน พวกมันรู้ดีแก่ใจว่าตัวที่อยู่ในโอ่งตาย ตัวที่อยู่ในบ่อรอด หากมิได้เข้าไปอยู่ในบ่อน้ำ สุดท้ายพวกมันก็ต้องกลายเป็นอาหารของลั่วสุ่ย
ขนาดบ่อน้ำไม่ใหญ่มากนัก น้ำในนั้นใสกระจ่างปราศจากสิ่งปนเปื้อน เป็นน้ำที่แตกต่างจากน้ำในโอ่งอย่างสิ้นเชิง ขุมปราณชีวิตที่ดำรงอยู่ในนั้นเข้มข้นเกินจินตนาการ!
หากได้เข้าไปอยู่ในบ่อน้ำ ต่อให้พวกมันไม่ฝึกฝน ขอบเขตพลังก็ยังคงพุ่งทะยาน สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ!
นี่คือน้ำนำโชคอย่างแท้จริง ขอเพียงได้เข้าไป พวกมันย่อมโดดเด่นเหนือผู้อื่น และบอกลาอดีตได้อย่างสิ้นเชิง
ไม่เห็นดอกบัวและสกุลบัวสายเหล่านั้นหรือ แต่เดิมเป็นเพียงดอกบัวและสกุลบัวสายธรรมดา ปราศจากพลังปราณ แต่หลังจากคุณชายโรยเมล็ดลงไปในบ่อ ก็มีการวิวัฒน์ทันที ขั้วความศักดิ์สิทธิ์ไหลเวียนไปทั้งต้น ซ้ำยังมีการเปลี่ยนแปลงต่อไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเริ่มมีขั้วจักรพรรดิเผยออกมา
ภายในโอ่งน้ำ ปลาตัวอื่นพยายามแสดงตน หมายจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตา มัจฉาสัตมายากลับมิได้ลุกลี้ลุกลนสักนิด นิ่งเฉยถึงที่สุด
ลุกลี้ลุกลนไปไย!
มัจฉาสัตมายาคิดในใจ วาดฝันแสนหวาน รู้สึกว่าครั้งนี้อย่างไรมันก็ต้องมีส่วน
คุณชายตามใจพี่ลั่วสุ่ยถึงเพียงนั้น ซ้ำพี่ลั่วสุ่ยยังดีกับมันขนาดนี้ เมื่อรักใครย่อมรักสิ่งที่ผู้นั้นให้ความสำคัญด้วย คุณชายคงไม่ฆ่ามัน และนำมันไปไว้ในบ่อกระมัง
ทว่าผ่านไปไม่นาน มันก็ต้องนิ่งอึ้งไป
คงไม่กระมัง!
ปลาตัวแล้วตัวเล่าได้รับเลือกโดยคุณชาย ถูกนำไปปล่อยไว้ในบ่อ แต่สุดท้ายก็ยังไม่มีมัน
มันเริ่มลนลาน ไม่เหลือเค้านิ่งเฉยอย่างก่อนหน้า
บุ๋ง บุ๋ง!
มันรีบร้อนแสดงตน กระโจนขึ้นจากน้ำไม่หยุด เพื่อเรียกร้องความสนใจจากคุณชาย
อนิจจา คุณชายก็ยังมิได้เลือกมัน!
หา?
เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้!?
มันร้อนใจจนแทบร้องไห้ คงไม่ใช่กระมัง ในฐานะปลาที่สุขุมที่สุดในโอ่งน้ำ สุดท้ายมันกลับกลายเป็นปลาที่ร้อนรนที่สุดอย่างนั้นหรือ?
อีกด้าน ลั่วสุ่ยยืนอยู่ข้างกายคุณชาย
นางดูคล้ายดอกพุดตานที่เพิ่งโผล่พ้นจากน้ำ งดงามเฉิดฉินทวีคูณ รูปร่างสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ขาเรียวยาวคู่นั้นกลมกลึงขาวเนียน อย่าให้พูดเลยว่ายั่วยวนปานใด
“ไม่มีเสี่ยวชีหรือ”
เมื่อเห็นมัจฉาสัตมายาไม่ได้รับเลือกเสียที นางเองก็เริ่มร้อนใจขึ้นมา กระนั้นนางมิกล้าแทรกแซงการตัดสินใจใด ๆ ของคุณชาย
สุดท้าย ในโอ่งน้ำเหลือปลาอยู่เพียงไม่กี่ตัว และหลี่จิ่วเต้าหยุดสิ่งที่ทำอยู่ มิได้จับปลาลงไปปล่อยในบ่อน้ำอีก
จบแล้ว จบแล้ว!
ภายในโอ่งน้ำ มัจฉาสัตมายาร่ำไห้ บางทีมันอาจโชคดีเกินไปในอดีต จนบัดนี้ความดวงดีของมันถูกผลาญไปจนสิ้น มันจึงไม่ได้รับเลือกในครั้งนี้!
“หมดแล้วหรือ คุณชาย”
ลั่วสุ่ยอดไม่ได้ ถามกับคุณชาย นางอยากให้เสี่ยวชีได้อยู่ในบ่อมาก
“เป็นอันใดไป เจ้ายังอยากใส่ปลาลงไปในบ่อเพิ่มอีกหรือ”
หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้ม “จะให้ข้าตัดเสบียงของเจ้าก็คงมิได้ ต้องเหลือปลาให้เจ้ากินด้วย ปลาในโอ่งล้วนไม่เลว หากเลี้ยงไว้ดูชม นับว่าชื่นตาชื่นใจทั้งสิ้น”
ปลาในโอ่งนั้นไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องอื่น รูปร่างลักษณะล้วนวิจิตรงดงาม หลี่จิ่วเต้ามีความคิดอยากปล่อยปลาทุกตัวในโอ่งลงบ่อ เลี้ยงเป็นปลาสำหรับดูชมเหมือนกัน
แต่เป็นดังที่เขาว่า เขาต้องเหลือจำนวนหนึ่งให้ลั่วสุ่ย หลังจากนี้ลั่วสุ่ยยังต้องกินปลาอยู่
ส่วนเขาได้คัดเลือกปลาเป็นพิเศษหรือไม่นั้น เปล่าเลย
เพราะปลาในโอ่งน้ำดูดีกันทั้งสิ้น ไม่จำเป็นต้องเลือกเฟ้นแต่อย่างใด เขาเองก็สุ่มหยิบปลาขึ้นมาเท่านั้น
“เอ๋ ตกหล่นปลาไปตัวหนึ่งนี่”
ยามเอ่ยวาจา หลี่จิ่วเต้าหันมองโอ่งน้ำ และได้เห็นมัจฉาสัตมายา
จากนั้น เขาตักมัจฉาสัตมายาขึ้นมา แล้วปล่อยลงไปในบ่อน้ำ
เขาจำมัจฉาสัตมายาได้แม่น ปลาตัวนี้เป็นปลา ‘เฒ่า’ อยู่มานานที่สุด รอดมาตั้งแต่ตอนแรกจวบจนตอนนี้
เขายังรู้สึกว่ามัจฉาสัตมายาตัวนี้ดวงดียิ่ง นับแต่เริ่มขุดบ่อน้ำ เขาคิดอยู่ว่าจะเลิกเลี้ยงปลาตัวไหนก็ได้ แต่มัจฉาสัตมายาตัวนี้ต้องเลี้ยงไว้ให้ได้
บุ๋งบุ๋ง!
ภายในบ่อน้ำ อย่าให้พูดเลยว่ามัจฉาสัตมายาตื่นเต้นดีใจเพียงใด จากนี้ไป ชะตาชีวิตของมันจักเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป!
มันสะบัดหางปลาไม่หยุด แสดงความขอบคุณต่อคุณชายรัว ๆ
“ร่าเริงจริงเชียว”
หลี่จิ่วเต้ามองมัจฉาสัตมายา เอ่ยยิ้ม ๆ “ไม่เลว ๆ เป็นปลาที่ดีทีเดียว”
เขาลุกเดินกลับห้อง นำอาหารปลาออกมาจำนวนหนึ่ง ล้วนเป็นอาหารปลาที่เขาปรุงด้วยตัวเอง
ก่อนนี้ไม่เคยปรุงอาหารปลามาก่อน เพราะเขาไม่เคยคิดเลี้ยงปลา แม้ว่าปลาในโอ่งมีจำนวนไม่น้อย ทว่าก็ไม่เคยให้อาหารมาก่อน ลั่วสุ่ยกินปลาได้หลายตัวในหนึ่งวัน ปลาในโอ่งจึงไม่จำเป็นต้องให้อาหาร ถึงอย่างไรอีกไม่กี่วันก็โดนลั่วสุ่ยกินไปหมด ต้องเปลี่ยนเป็นปลาชุดใหม่
และนี่เป็นเหตุผลที่เขาจำมัจฉาสัตมายาได้แม่น
เขาไม่เคยให้อาหารมัจฉาสัตมายามาก่อน ที่มัจฉาสัตมายาอยู่มาได้ถึงบัดนี้ บ่งบอกว่ามัจฉาสัตมายาไม่เพียงแต่โชคดี ซ้ำยังดวงแข็งอีกด้วย อยู่รอดมาได้ในสถานการณ์ต่าง ๆ ถือเป็นปลามหัศจรรย์อย่างแท้จริง ควรค่าให้เขาเลี้ยงเอาไว้
“มาสิ กินเร็ว”
เขาเทอาหารปลาลงไปในบ่อ ให้อาหารปลาเหล่านี้ และกับมัจฉาสัตมายา เขาจับตามองเป็นพิเศษ ให้อาหารมากที่สุด
เมื่ออาหารปลาลงท้อง มัจฉาสัตมายาพลันรู้สึกได้รับการยกระดับไปทั้งร่าง โลหิตในเส้นเลือดเดือดพล่าน มีพลังแกร่งกล้าบางอย่างไหลเวียนอยู่!
เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมหันต์!
มันได้บอกลาอดีตจริง ๆ ได้วิวัฒนาการอย่างยิ่งใหญ่แล้ว!
วาสนาการเปลี่ยนแปลง!
วาสนาการเปลี่ยนแปลงที่มันอยากได้ตั้งแต่ทีแรก ในที่สุดวันนี้คุณชายก็ประทานแก่มัน มันตื้นตันใจเหลือคณา!
ปลาตัวอื่นก็ตื้นตันใจเหลือแสนเช่นกัน พวกมันไม่เพียงแต่มิต้องหวาดผวาแล้ว ซ้ำยังได้รับวาสนาการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงปานนี้ ชั่วขณะนั้น พวกมันมีความสุขจนแทบเป็นลม!
“ฮ่า ๆ ต่อไปสร้างเขามอที่นี่ด้วยก็ได้ จริงสิ เลี้ยงเต่าชราอีกสักตัว หากเลี้ยงแค่ปลา ออกจะจืดไปหน่อย”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยยิ้ม ๆ
เขามอ?
เต่าชรา!?
หลังลั่วสุ่ยได้ยินคำกล่าวของคุณชาย ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที
ได้เวลาให้นางได้พิสูจน์ตัวเองแล้วหรือ
นางรีบบอก “หากคุณชายไม่รังเกียจ ข้าช่วยตามหาเต่าชรา และวัสดุหินให้คุณชายได้ คุณชายแค่สลักหินเป็นเขามอที่คุณชายต้องการก็พอ!”
เมื่อครั้งนางยังเป็นแมวน้อยสีขาว เห็นเซี่ยเหยียนและหลิงอินรับใช้คุณชาย ทั้งยังพิสูจน์ตัวเองต่อคุณชาย อย่าให้พูดเลยว่านางอิจฉาเพียงใด
บัดนี้นางได้รับโอกาสนี้แล้ว นางจะยอมพลาดได้เยี่ยงไร เสนอทันทีว่าจะช่วยคุณชายหาวัสดุหินและเต่าชรา
“ได้สิ!”
หลี่จิ่วเต้าตาลุกวาว เอ่ยยิ้ม ๆ “เช่นนี้ข้าตั้งตารอวัสดุหินและเต่าชราที่เจ้าหามาให้ข้าอย่างยิ่ง!”
“ไม่มีปัญหา ข้าขอรับประกันว่าจะหาวัสดุหินและเต่าชราที่ดีที่สุดมาให้คุณชาย!”
ลั่วสุ่ยตบหน้าอกรับประกันกับคุณชาย
นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้พิสูจน์ตัวเองกับคุณชาย ครั้งนี้นางต้องทำให้ดีที่สุด!
“ดี ๆ!”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยยิ้ม ๆ “เย็นมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยไปเถิด”
“ได้!”
ลั่วสุ่ยพยักหน้า ตัดสินใจไปหาวัสดุหินและเต่าชราในวันพรุ่งนี้
แต่จะไปหาที่ไหนเล่า
เวลานั้น นางกลุ้มใจขึ้นมา
หลังรับมื้อเย็นเสร็จ คุณชายไปนอน ทว่าลั่วสุ่ยนอนไม่หลับ ยังครุ่นคิดถึงปัญหาเรื่องวัสดุหินและเต่าชรา
“ไปถามเสี่ยวชีก่อน!”
นางคิดในใจ ตัดสินใจไปถามมัจฉาสัตมายา
ถึงอย่างไรมัจฉาสัตมายาก็มาจากอาณาจักรเก้าตอนบน พบเห็นอะไรมามาก ซ้ำยังเป็นเผ่าพันธุ์สัตว์น้ำเหมือนกับเต่าชรา บางทีมัจฉาสัตมายาอาจเสนอความคิดที่ดีให้กับนางก็ได้
จากนั้น นางมาอยู่ที่บ่อน้ำ
“พี่สาว ท่านคิดถูกแล้วที่มาถามข้า!”
มัจฉาสัตมายาเอ่ยยิ้ม ๆ “ในอาณาจักรอวี้ซวีของเรามีเต่าชราอย่างแท้จริงตัวหนึ่ง หากพี่สาวนำตัวมันมา ย่อมเป็นที่พอใจของคุณชาย! จริงสิ รวมถึงวัสดุหินด้วย ปัญหานี้ก็คลี่คลายได้ในอาณาจักรอวี้ซวีของเรา!”
หลังได้ฟังคำกล่าวของมัจฉาสัตมายา ลั่วสุ่ยตาวาวโรจน์ขึ้นมาทันที
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")