บทที่ 524 ชอบดื่มชา? ได้! วันนี้พวกเรามาดื่มให้เต็มอิ่ม!
ช่างเสแสร้งอะไรเช่นนี้!?
มัจฉาสัตมายาแสดงสีหน้าแปลกประหลาดออกมา ชายวัยกลางคนผู้นั้นนั่งบนเก้าอี้จิบชาอย่างสบายใจ สั่งให้ผู้อื่นจัดการมัน เป็นตัวสารเลวที่ช่างเสแสร้งเหลือเกิน!
หมาป่าหางโต*[1] ช่างเสแสร้งอะไรเช่นนี้!
ชอบดื่มชานักใช่ไหม?
ได้!
รอก่อนเถอะ ข้าจะทำให้เจ้าได้ดื่มอย่างเต็มที่!
มัจฉาสัตมายาคิดขึ้นมาในใจ
“สุดยอดมาก…”
ลั่วสุ่ยที่อยู่ด้านข้างเห็นชายวัยกลางคนแสร้งวางท่าใหญ่โต พลันทำให้นางตกตะลึงเล็กน้อย เพราะไม่เคยเห็นผู้ชายวัยโตเช่นนี้เสแสร้งวางท่าขนาดนี้มาก่อน
นี่ให้ความรู้สึกว่า ชายวัยกลางคนไม่ได้เป็นเพียงขั้นสูงสุด แต่เป็นเทียนตี้ผู้ปกครองโลก!
ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!
นางชื่นชมจากใจจริง สามารถเสแสร้งได้ถึงเพียงนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะทำได้
ประกายแสงพุ่งเข้ามาทีละเส้น ร่างของคนหลายคนลงมือพร้อมกัน ต่างลงมือใส่มัจฉาสัตมายา
ขอบเขตความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นไม่ธรรมดา ทุกคนล้วนอยู่สูงกว่าขั้นกษัตริย์นักบุญ มีแม้กระทั่งผู้ที่เข้าสู่ขอบเขตสูงสุด นี่คือความน่าสะพรึงกลัวของผู้ปกครองอาณาจักรเก้าตอนบน มีกำลังรบระดับสูงจำนวนมากอยู่ในการครอบครอง
ขั้นสูงสุดผู้หนึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าประตูของพระราชวัง ทั้งยังมีกษัตริย์นักบุญ ภูมิหลังของเผ่ามัจฉาสัตมายาสามารถมองเห็นได้จากสิ่งนี้ ช่างน่าตื่นตะลึงเกินไป!
พวกเขาลงมือโจมตีพร้อมกัน พลังของขั้นนักบุญทรงพลังยิ่ง เจตนาไม่ปล่อยให้มัจฉาสัตมายามีโอกาสใด ทั้งยังช่วยกันใช้พลังจับตัวมัจฉาสัตมายาเอาไว้
ทว่ามัจฉาสัตมายาเค้นเสียงเย็นออกมา ก่อนพลังทั้งหมดที่จับตัวเองเอาไว้จะระเบิดออก!
นอกจากนี้ การโจมตีทั้งหลายยังถูกทำลายลงไปด้วย!
มัจฉาสัตมายาไม่ใช่ปลาตัวน้อยในขั้นนักบุญอีกต่อไป ตอนนี้มันแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก!
“อะไรกัน!”
“เป็นไปได้อย่างไร!?
สีหน้าของคนหลายคนแปรเปลี่ยนอย่างมากในชั่วพริบตา ใบหน้ามีความสยดสยองปรากฏขึ้นมา เพียงแค่หนึ่งเสียงก็สามารถทำลายการโจมตีทั้งหมดของพวกเขาลงได้ มัจฉาสัตมายาแข็งแกร่งถึงเพียงไหนกัน!?
ชายวัยกลางคนผู้นั้นก็คาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ชาที่เพิ่งจิบเข้าไปถูกพ่นออกมาทั่วเสื้อผ้าของเขา
นี่มันจะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!
มัจฉาสัตมายามีความสามารถฝืนฟ้าสวรรค์อย่างนั้นหรือ? ถึงได้แข็งแกร่งเพียงนี้โดยที่ยังเป็นเพียงวัยรุ่นเท่านั้น!?
แม้จะเป็นตัวเขาเอง ก็ไม่มีทางที่จะทำลายการโจมตีทั้งหมดได้ด้วยการเค้นเสียงเพียงครั้งเดียว!
ในช่วงที่มัจฉาสัตมายาหายตัวไป เกิดอะไรขึ้นกันแน่!
ภายในใจของเขาเกิดความรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมากขึ้นมาทันที การกลับมาครั้งนี้ของมัจฉาสัตมายาอาจไม่ใช่เรื่องง่ายอะไร!
“ศัตรูบุก!”
เขาตะโกนออกมาเสียงดังทันใด แจ้งให้สมาชิกคนอื่นในเผ่าออกมาช่วย
ในขณะเดียวกัน เขาลุกขั้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว เตรียมตัวหนีออกไปจากที่นี่
มัจฉาสัตมายาแข็งแกร่งเกินไป แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ปะมือกับมัจฉาสัตมายา แต่ก็รู้ได้เลยว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ ความแข็งแกร่งของมัจฉาสัตมายาเหนือยิ่งกว่าเขาอย่างแน่นอน!
ถ้าไม่หนี เกรงว่าจุดจบของเขาอาจไม่มีอะไรดีนัก
ทว่ามัจฉาสัตมายาไม่ได้กะปล่อยให้เขาหนีไป เขาเพิ่งลุกจากเก้าอี้ แรงกดดันมหาศาลก็กดเข้าทับ บังคังให้เขากลับไปนั่งอยู่บนเก้าอี้
เขาหวาดกลัว รู้สึกอกสั่นขวัญหายเป็นอย่างยิ่ง!
นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
ขอบเขตของมัจฉาสัตมายาไปถึงขั้นใดกัน!?
พลังที่กดดันมานี้ เขาไม่มีความสามารถแม้แต่จะต้านทาน ความห่างชั้นมีอยู่มากเกินไป จนไม่อาจเทียบได้!
“อย่าเพิ่งรีบไปไหนสิ!”
มัจฉาสัตมายายิ้มกว้าง “เจ้าชอบดื่มชาไม่ใช่หรือ? มาสิ วันนี้พวกเรามาดื่มกันให้เต็มอิ่ม!”
“เจ้า…เจ้าคิดจะทำสิ่งใด!”
สีหน้าของชายวัยกลางคนไม่น่าดูอย่างยิ่ง เขาตะโกนใส่มัจฉาสัตมายา “เจ้า…เจ้าอย่าเข้ามานะ!”
“มา พวกเรามาดื่มชากันเถอะ!”
มัจฉาสัตมายาเดินเข้ามาก่อนจะเทชาน้ำชาลงบนโต๊ะ ปล่อยให้ใบชาไหลลอยออกมา
“ข้าจะใช้น้ำทั้งหมดของทะเลเหนือมาชงชาให้เจ้าดื่ม เจ้าต้องพึงพอใจอย่างแน่นอน!”
มัจฉาสัตมายากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม
มารดาเจ้าเถอะ!
กำลังกล่าววาจาไร้สาระอันใดอยู่!
ในถ้วยน้ำชามีใบชาอยู่เพียงไม่กี่ใบ ใช้น้ำทั้งทะเลเหนือมาชงได้ ยังจะสามารถเรียกสิ่งนี้ว่าการชงชาได้อีกหรือ? มันยังจะมีรสชาเหลือแม้แต่นิดหรือไม่?
เห็นได้ชัดว่ามัจฉาสัตมายาตต้องการจะกรอกน้ำทะเลเหนือให้เขา
บัดซบ!
เขาเป็นขั้นสูงสุด ทั้งยังเป็นเผ่ามัจฉาที่มีสายเลือดอันสูงส่ง แม้ว่าเขาจะดื่มน้ำทั้งหมดของทะเลเหนือก็ยังไม่เป็นอะไร
แต่ทว่า หากเขาถูกชนรุ่นหลังอย่างมัจฉาสัตมายาบังคับกรอกน้ำทั้งหมด นั่นนับเป็นเรื่องน่าอับอายขายหน้าอย่างยิ่ง!
นี่ไม่ถือว่าเป็นเรื่องอันตราย แต่นับเป็นการดูหมิ่นอย่างร้ายแรง!
มารดามัน! หากรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก เหตุใดเขาจึงต้องหาเรื่องโดยการแสร้งทำท่าทางเช่นนั้นด้วย!
ชายวัยกลางคนอึดอัดคับข้องใจเป็นอย่างยิ่ง ตอนนั้นเขาเพียงนึกครึ้มเลยทำท่าทางเช่นนั้น ไม่คาดว่าจะเป็นการสร้างหายนะครั้งใหญ่ให้กับตัวเอง!
“เจ้า…อย่าสร้างเรื่อง!”
เขารีบพูดขึ้นมาหมายจะตักเตือนมัจฉาสัตมายา ทว่าทันทีที่เขาเพิ่งจะอ้าปาก น้ำทะเลจำนวนมากก็ไหลทะลักเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง!
มีพลังบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถปิดปากลงได้ เขาทำได้แต่เพียงปล่อยให้น้ำทะเลไหลเข้าไปในปากอย่างบ้าคลั่ง
ไม่นานหลังจากนั้น ท้องของเขาก็กลมและขยายใหญ่ขึ้น!
“ดื่มสิ ดื่มให้เต็มอิ่ม ทะเลเหนือของเรามีมุกสมุทรอยู่มากมาย ผลิตน้ำทะเลได้ไม่จบสิ้น ครั้งนี้เจ้าจะต้องได้ดื่มจนพึงพอใจอย่างแน่นอน!” มัจฉาสัตมายากล่าว
ไม่นะ!
หลังจากชายวัยกลางคนได้ยินสิ่งที่มัจฉาสัตมายากล่าว เขาพลันรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
เขาจะต้องถูกน้ำทะเลกรอกจนตายหรือ!
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เขาก็รู้สึกหดหู่อึดอัดคับข้องใจอย่างถึงที่สุด เขาเป็นถึงขั้นสูงสุดผู้หนึ่ง ทั้งยังเป็นเผ่ามัจฉาที่มีสายเลือดสูงสุด หากถูกน้ำทะเลกรอกจนตาย จะยอมรับได้อย่างไร!
เขาคงถูกคนอื่นเยาะเย้ย!
ตอนนี้เขาเสียใจเป็นอย่างมากจนอดร้องไห้ออกมาไม่ได้
มุกสมุทรเป็นสมบัติที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ สามารถผลิตน้ำทะเลออกมาได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด แม้เขาจะเป็นขั้นสูงสุด ทั้งยังเป็นเผ่ามัจฉา ก็ไม่สามารถต้านทานน้ำทะเลที่มุกมหาสมุทรผลิตออกมาได้ หากมีน้ำทะเลกรอกลงมาเรื่อย ๆ สุดท้ายเขาจะต้องถูกน้ำทะเลอันไม่มีที่สิ้นสุดกรอกจนตาย!
เขาร้องไห้ ร้องไห้ออกมาอย่างสุดชีวิต หลังจากนี้เขาจะไม่ดื่มชาอีกต่อไปแล้ว!
“นี่มัน!”
มู่จวินที่ตามมาด้วยได้แต่มองด้วยความตกตะลึง อดอุทานขึ้นมาในใจไม่ได้
เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
เดิมทีเมื่อเขาเห็นชายวัยกลางคนแสดงท่าทางสบายใจเหยียดยามมัจฉาสัตมายา เขาก็ต้องการจะปรบมือให้กับชายวัยกลางคนทันที
แต่สุดท้ายก็หยุดตัวเองเอาไว้ เนื่องจากกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก
“ยังดีที่หยุดเอาไว้!”
บนใบหน้าของเขามีเหงื่อไหลออกมา ภายในใจเต็มไปด้วยความโล่งอก ไม่คิดว่ามัจฉาสัตมายาจะน่าเกรงกลัวและอาจหาญถึงเพียงนี้ กระทั่งชายวัยกลางคนที่อยู่ในขั้นสูงสุดก็ยังนับว่าอ่อนแอต่อหน้ามัจฉาสัตมายา ถูกมัจฉาสัตมายาจัดการโดยไม่อาจต้านทาน!
โชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป ไม่เช่นนั้นจุดจบของเขาจะต้องน่าเวทนาอย่างแน่นอน!
ขณะเดียวกัน ก็มียอดฝีมือจำนวนมากเร่งรุดมาที่นี่
เมื่อพวกเขาเห็นน้ำทะเลจำนวนมากหลั่งไหลเข้าไปในปากของชายวัยกลางคนอย่างบ้าคลั่ง พวกเขาต่างก็พากันตกตะลึง
สถานการณ์เป็นเช่นไรกันแน่!?
“ไม่ได้นะ เจ้ากระหายน้ำมากหรืออย่างไร? แต่ไม่ว่าเจ้าจะกระหายน้ำมากแค่ไหนก็ดื่มเช่นนี้ไม่ได้!”
ยอดฝีมือผู้หนึ่งอดพูดขึ้นมาไม่ได้ เขาคิดว่าชายวัยกลางคนผู้นี้ดื่มน้ำทะเลด้วยตนเอง
เพราะว่าเขาไม่พบ ‘ศัตรูที่แข็งแกร่ง’ เลย ทั้งลั่วสุ่ยและมัจฉาสัตมายาต่างก็ดูไม่แข็งแกร่ง
บัดซบ!
เจ้ายังรู้นี่ว่ากระหายแค่ไหนก็ไม่อาจดื่มเช่นนี้ได้
เจ้ารู้แล้ว เหตุใดจึงยังพูดออกมาแบบนั้น!?
ได้นำสมองมาด้วยหรือไม่!
ชายวัยกลางคนยิ่งร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด เหตุใดจึงคิดเช่นนี้ออกมา เขาต้องถูกบังคับอย่างแน่นอน ไยจึงยังไม่มาช่วยเขาอีก!
เขากำลังจะระเบิดออกมาจริง ๆ ไม่รู้ว่าดื่มน้ำทะเลลงไปมากเท่าใด ท้องของเขาจึงขยายออกใหญ่เสียยิ่งกว่าพระราชวัง!
ไม่ต้องบรรยายเลยว่าเขาในตอนนี้อึดอัดมากเพียงใด!
[1] หมาป่าหางโต (大尾巴狼) ใช้ล้อเลียนคนเสแสร้ง วางท่าไปทุกที่
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")