ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 500 ศึกมหาวิถี ประมุขผีแพ้พ่าย!

ตอนที่ 500 ศึกมหาวิถี ประมุขผีแพ้พ่าย!

“หึ! อยู่เพียงระดับตระหนักวิถี แต่ยังคิดจะมาประชันยอดฝีมือระดับควบคุมวิถี มิประมาณกำลังตนเอาเสียเลย!”

ประมุขผีปรภพแค่นยิ้มเยาะ ก่อนจะยกฝ่ามือฟาดลงไปอย่างรุนแรง “ข้าจะดับชีพให้!”

ตู้ม!

ฝ่ามือยักษ์ที่ปกคลุมนภาคว้าลำแสงกระบี่มหาวิถีเอาไว้ และด้วยอำนาจมหาวิถีระดับควบคุมวิถีอันน่าสะพรึงกลัว จู่ ๆ ประกายเพลิงแห่งอำนาจอันไร้สิ้นสุดก็ปะทุขึ้นระหว่างมือและกระบี่

ฝ่ามือยักษ์คิดจะทำลายลำแสงกระบี่ลงอย่างสมบูรณ์!

“หึ!”

เห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็แค่นหัวเราะก้องมิเผยจุดอ่อน กระบี่ต้าหลัวและกงล้อโชคชะตาสั่นสะท้านพร้อมเพรียง พลันอำนาจกระบี่ราชันจักรพรรดิก็ระเบิดออกจากลำแสงกระบี่สายนั้นอย่างบ้าคลั่ง!

โครม! เปรี้ยง!

ขณะที่สองฝ่ายยังคงเผชิญหน้ากัน เสียงระเบิดเลื่อนลั่นก็ดังขึ้นบนความว่างเปล่าอีกครั้ง และภายใต้อำนาจมหาวิถีระดับควบคุมวิถี มหาวิถีทั้งสามร้อยกว่าก็พังทลายลงดุจประทัด!

หนึ่งร้อย!

สองร้อย!

สามร้อย!

เพียงพริบตา อำนาจแห่งมหาวิถีทั้งสามร้อยก็ย่อยยับ ยามนี้ ลำแสงกระบี่แห่งมหาวิถีมืดหม่นยิ่งนัก!

ทว่าขณะนี้เอง สีหน้าของประมุขผีปรภพมิเพียงไร้ปรีดา ยังแปรเปลี่ยนไปเฉียบพลัน!

เมื่อมหาวิถีทั้งสามร้อยสิ้นไป อำนาจมหาวิถีระดับควบคุมวิถี ณ ฝ่ามือยักษ์เหนือเวหานั้นดูจะเหือดหายมลายไป!

“เหอะ ๆ มหาวิถีระดับควบคุมวิถีก็แค่นั้นเอง!”

เห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็แค่นยิ้มเยาะ กระบี่ต้าหลัวในมือเสือกไสแทงเฉียบพลัน!

เปรี้ยง!

พริบตาต่อมา ลำแสงกระบี่มหาวิถีก็พังทลายลงคาที่ และเมื่ออำนาจกระบี่ระเบิดออก ฝ่ามือยักษ์ปรกนภาก็แหลกสลาย อำนาจอันยิ่งใหญ่ถล่มเข้าใส่ร่างของประมุขผีปรภพทันที!

หลังจากถอยร่นไปหมื่นจั้ง เขาจึงตั้งหลักหยุดได้!

“เป็นไปไม่ได้!”

ประมุขผีปรภพร้องคำราม!

เขาแทบเชื่อเหตุนี้ไม่ลง เดิมทีเขาคิดว่าตนเป็นยอดฝีมือในระดับควบคุมวิถี ปกครองเหนือทะเลแห่งความตายมาเกินจะนับปี ทว่ายามนี้กลับถูกผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์ซึ่งอยู่เพียงระดับตระหนักวิถีฟาดกระเด็น!

แม้นี่จะมิใช่ร่างจริงของเขา มิอาจใช้พลังที่แท้จริงได้ แต่ก็ยังกล่าวได้อยู่ดีว่าอัปยศยิ่งนัก!

“หึ เป็นไปไม่ได้หรือ? วันนี้ข้าจะให้เจ้ารู้เองว่าอันใดเป็นไปได้บ้าง!”

ตอนนี้ หนิงฝานแค่นเสียงเย็นชาขึ้นอีกครั้ง แล้วเขาก็ยกกระบี่ขึ้นโจมตีประมุขผีปรภพอีกหน!

ตู้ม!

เพียงพริบตา ลำแสงกระบี่มหาวิถีอีกสายก็ทะยานเหิน บดขยี้ฟ้าดิน ทลายสรรพสิ่งลงทันที!

เห็นเช่นนี้ ประมุขผีปรภพก็เชิดหน้าคำรามลั่น ใช้พลังมหาวิถีระดับควบคุมวิถีเข้าขวางลำแสงกระบี่นั่นอีกครั้ง!

ตู้ม!

แต่ทว่า ยามเสียงกัมปนาทเลื่อนลั่น ร่างของประมุขผีปรภพก็ถูกลำแสงกระบี่มหาวิถีฟาดเข้าใส่อีกหน!

และหนนี้ยามเขาตั้งหลักได้ รอยร้าวก็ปรากฏขึ้นทั่วโครงกระดูกผีร้ายนี้อีกครั้ง ลมหายใจพลันริบหรี่แผ่วบาง!

“บัดซบเอ๊ย!”

ความแพ้พ่ายซ้ำ ๆ ทำให้ประมุขผีปรภพเดือดดาลโดยสมบูรณ์ คู่เนตรวาวโรจน์ด้วยความดุร้ายน่าสะพรึงกลัวกะทันหัน จากนั้นก็เอื้อมมือสู่กระแสวังวน ตะโกนขึ้นว่า “เพลิงปรภพ!!”

วู้ววว!

ทันทีที่สิ้นคำ เปลวเพลิงอันน่าสะพรึงกลัวกลุ่มหนึ่งก็ทะลักพุ่งจากกระแสวังวน มีสีเขียวเข้ม และเมื่อมันปรากฏขึ้นก็สาดแสงสีเขียวเรืองรองเป็นพันลี้!

ขณะเดียวกัน อุณหภูมิทั่วทั้งฟ้าดินทั่วทิศมิเพียงไม่เพิ่มสูง ยังร่วงลงหนาวเหน็บสุดขั้วในพริบตา!

หนาวเย็น!

หนาวสะท้าน!

เยือกแข็ง!

“นี่คือเพลิงปรภพ เพียงเสี้ยวเดียวก็ทำให้ยอดฝีมือผู้เข้าสู่ระดับควบคุมวิถีครึ่งก้าวสาบสูญได้แล้ว กลุ่มเพลิงนี้ ยอดฝีมือระดับควบคุมวิถีเหมือนข้ายังรับมือมิได้ ดูซิว่าเจ้าจะฝืนมันได้เช่นไร!”

ประมุขผีปรภพยิ้มเหี้ยมเกรียม และด้วยหนึ่งโบกมือ เพลิงปรภพเหนือนภาก็ทะลักพุ่งเข้าหาหนิงฝาน!

“สะบั้น!”

เห็นเช่นนี้ หนิงฝานก็กวัดไกวกระบี่รัวเร็ว เพียงพริบตาก็ฟันออกไปถึงหนึ่งแสนแปดพันกระบี่!

ตู้ม!

ทันใดนั้น ลำแสงจากกระบี่ต้าหลัวทั้งหนึ่งแสนแปดพันสายก็ทะยานตรงสู่เวหา บดขยี้ฟ้าดินแปดทิศ ฉีกกระชากสุญตาไร้จำกัด ลำแสงกระบี่แต่ละสายล้วนเจือด้วยอำนาจมหาวิถี น่าสะพรึงกลัวสุดขั้ว!

ปัง!!

ยามลำแสงจากกระบี่ต้าหลัวทั้งหนึ่งแสนแปดพันสายฟาดลงจากเวหา เพลิงปรภพซึ่งเคลื่อนผ่านนภาก็พลันแตกกระจาย!

ทว่าลมหายใจต่อมา หนิงฝานก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อพบว่าเพลิงปรภพมิได้สูญสลาย ทว่ามันแปรเปลี่ยนเป็นภูตผีต่างรูปลักษณ์เบียดเสียดหนาแน่นบนอากาศ!

พวกมันมีทั้งผีโครงกระดูกถือมีดกระดูกแหลมคม ยักษ์ร่างเน่าเปื่อยกู่คำรามก้องนภา มีกระทั่งปีศาจโลหิตกรีดร้องอย่างมิน่าอภิรมย์และอีกมากมาย ภูตผีเหล่านี้ล้วนปกคลุมด้วยเปลวเพลิงอันน่าสะพรึงกลัวอย่างไร้ข้อยกเว้น ทำให้พวกมันดูยิ่งแข็งแกร่ง!

“ฆ่า!”

เห็นเช่นนี้ สีหน้าของหนิงฝานก็เย็นชายิ่งนัก กงล้อโชคชะตาอยู่เหนือหัวขณะเขาตวัดกระบี่ต้าหลัวเข้าปะทะ!

โครม! ปัง!

หนิงฝานทะยานเข้าไปในฝูงผีสาง พึ่งพาการคุ้มกันไร้เทียมทานของกงล้อโชคชะตาและความคมไร้ใดเปรียบแห่งกระบี่ต้าหลัวทะลวงฆ่าฟันผีสางทั้งหลายอย่างไร้กังวล!

และเมื่อผีสางจากปรภพตายตกไปส่วนหนึ่ง กลุ่มเพลิงปรภพในมือประมุขผีปรภพก็ยิ่งหม่นรัศมี!

“ฆ่า!”

เห็นเช่นนี้ ประมุขผีปรภพก็อดตวาดลั่นอีกครั้งมิได้ หนึ่งมือถือเปลวเพลิง อีกมือกระชับกรงเล็บ โคจรอำนาจศึกอันบ้าคลั่งน่าสะพรึงกลัวในระดับควบคุมวิถีเข้าโจมตีหมายสังหารหนิงฝาน!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เพียงพริบตา หนิงฝานและประมุขผีปรภพก็ประชันดุเดือดกลางเวหา เสียงคำรามสะเทือนลั่นไร้สิ้นสุด อำนาจน่าสะพรึงกลัวแพร่กระจาย!

ร้อยกระบวน!

สองร้อยกระบวน!

สามร้อยกระบวน!

เพียงพริบตา หนึ่งคนหนึ่งผีก็สู้กันไปสามร้อยกระบวนแล้ว!

และหลังสามร้อยกระบวนนี้ สีหน้าของหนิงฝานยังคงเรียบเฉยเยือกเย็น จิตศึกบนร่างพลุ่งพล่านแข็งแกร่ง ขณะที่ประมุขผีปรภพโกรธจนเสียสติ โครงกระดูกของเขาแหลกร้าว กระทั่งเพลิงปรภพที่เรียกมายังหม่นหมองอย่างยิ่ง เปรียบดั่งเปลวเทียนต้องวายุ พร้อมดับมอดลงทุกที่ทุกยาม!

ผู้ใดได้เปรียบเสียเปรียบ ตัดสินได้ชัดเจน!

“ผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์น่ารังเกียจ หากมิใช่ร่างกระดูกนี้จำกัดพลังของข้าไว้อยู่ มีหรือข้าจะปล่อยให้เจ้ามาเหิมเกริมตรงหน้า!”

ในที่สุด ประมุขผีปรภพก็แผดเสียงอย่างโกรธเคือง ดวงตาเรืองประกายขุ่นเคืองใจ!

“เหอะ!”

หนิงฝานแค่นยิ้มดูแคลน แพ้ชนะยังต้องหาเหตุผลอีกหรือ ชนะคือชนะ แพ้ก็คือแพ้สิ!

เมื่อกระบี่ต้าหลัวฟาดฟันลงต่อ ประมุขผีปรภพก็มิอาจตั้งรับได้อีก ลมหายใจบนร่างของเขาอ่อนแอลงทุกขณะ!

เปรี้ยง!

ท้ายที่สุด เมื่อกระบี่มหาวิถีฟาดฟันลง ร่างกระดูกของประมุขผีปรภพก็พลันสะบั้นแหลก!

กระดูกของเขาปลิวว่อนทุกทิศทาง เศษกระดูกปลิดปลิวทั่วนภา!

“อ๊าก! ไอ้หนูเผ่ามนุษย์ ความแค้นวันนี้ ข้าจดจำไว้แล้ว สักวันข้าผู้นี้จะฆ่าเจ้าเสีย!”

หัวกะโหลกขยับปากคำรามยามแพ้ชนะในวันนี้ถูกตัดสิน และหลังจากนั้น หัวกะโหลกก็แปรเปลี่ยนเป็นเส้นแสง คิดจะหนีเข้าไปในกระแสวังวน!

“หึ! จะหนีไปไหน!”

หนิงฝานมีหรือจะปล่อยไป เขากลายเป็นลำแสงกระบี่เจิดจรัสไล่ตามไปทันที!

วูบ!

ทว่าหัวกะโหลกนั่นอยู่ใกล้ยิ่งนัก และแทบจะเผ่นหายสู่กระแสวังวนได้ในพริบตา!

“หึ!”

หนิงฝานเบื้องหลังลังเลเพียงน้อย แล้วพุ่งทะยานไล่ตามไปอย่างเด็ดเดี่ยว!

หากมิตัดรากถอนโคนเสีย ภายหน้าก็จะเกิดหายนะ!

วูบ!

เมื่อลำแสงกระบี่วูบไหวในความว่างเปล่า ร่างของหนิงฝานก็โถมหายเข้าสู่กระแสวังวน!