บทที่ 557 แดนสังสารวัฏ จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงได้รับมอบหมายหน้าที่สำคัญ!
รำจบไปหนึ่งบทเพลง ผู้นำตระกูลเซียวทุกข์ระทมเหลือคณา เท่านี้ยังไม่พอ ผู้นำตระกูลชิงเหลียนไม่เอ่ยว่าจบ สั่งให้เขารำต่อ อ้างว่าเมื่อครู่ที่ตนรำ หาได้กระมิดกระเมี้ยนน่าเกลียดเช่นนี้ไม่
เขาใกล้กระอักเลือดออกมาจริง ๆ แล้ว เขามิเคยร่ายรำมาก่อน ซ้ำยังต้องรำต่อหน้าคนมากมายเพียงนี้ เขารำได้จบบทเพลงก็ดีเท่าไรแล้ว!
ทว่าผู้นำตระกูลชิงเหลียนหาได้สนใจไม่ เอ่ยเพียงว่าต้องรำจนกว่านางจะพอใจ
ผู้นำตระกูลท่านอื่นต่างมีจุดยืนหนักแน่น ล้วนอยู่ฝ่ายเดียวกับผู้นำตระกูลชิงเหลียน
ช่วยมิได้ เขาต้องรำอยู่อีกหลายรอบถึงจบ
ท้ายที่สุด เขานำคัมภีร์โบราณแขนงหนึ่งของตระกูลเซียวออกมาให้เหล่าผู้นำมหาตระกูลได้เชยชม ทั้งยังชดใช้สิ่งที่เขาใช้ไปเป็นเท่าตัว แล้วถึงส่งตัวเหล่าผู้นำมหาตระกูลกลับไปได้
“อะไรกัน!”
เขาอัดอั้นจนแทบบ้า หินโกลาหลของตัวเองถูกผู้อื่นสลับหายไปไม่พอ เขายังต้องชดใช้สมบัติล้ำค่าอีกมหาศาล ทั้งยังต้องแบ่งปันคัมภีร์โบราณอีกหนึ่งแขนง ซ้ำร้ายยังถูกบังคับให้ร่ายรำอยู่หลายรอบ!
ความรู้สึกนี้…ทุกข์ทนเหลือเกิน!
“สืบ! ต้องสืบให้ได้ว่าเป็นฝีมือผู้ใด!”
เขาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ไม่เชื่อว่าจู่ ๆ หินโกลาหลจะสลายพลังทั้งหมดไปเสียเอง เป็นไปได้อย่างไรกัน ไม่เข้าเค้าความจริงสักนิด
ต้องมีผู้อื่นมาที่นี่ แล้วทำการสลับหินโกลาหล!
เขาไม่มีทางยอมจบง่าย ๆ ขอสืบให้ถึงที่สุด หลังจากสืบจนรู้แล้วว่าเป็นฝีมือผู้ใด เขาจะให้คนผู้นั้นชดใช้เป็นร้อยเท่าพันเท่า!
…
ณ แดนสังสารวัฏ
ศึกสงครามที่ยืดเยื้อมานาน ในที่สุดก็ยุติลงวันนี้
อาณาจักรเก้าแดนต้องห้ามล่าถอยเต็มกำลัง พวกเขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าแดนสังสารวัฏจะต่อกรด้วยยากเยี่ยงนี้ หลังจากรบกันไป พวกเขาเสียหายร้ายแรงไม่พอ ซ้ำร้ายยังไม่สามารถฝ่าเข้าไปถึงภายในแดนสังสารวัฏด้วยซ้ำ!
มิน่า แดนสังสารวัฏถึงสามารถวางหมากไว้ในอาณาจักรทั้งปวง รวมถึงอาณาจักรเก้าตอนบน สายน้ำของพวกเขาลึกล้ำอย่างยิ่ง
ทว่านี่มิใช่สาเหตุที่พวกเขายอมล่าถอยเต็มกำลัง
แม้ว่าแดนสังสารวัฏจะทรงพลัง แต่อาณาจักรเก้าแดนต้องห้ามของพวกเขาก็มิได้ธรรมดา พวกเขามิได้ล่าถอยเพราะพ่ายแพ้ต่อแดนสังสารวัฏจนต้องยอมไป แต่เพราะพวกเขาได้รับข่าวว่า กระดานหมากที่พวกเขาวางไว้ในอาณาจักรนั้นของแดนบรรพโกลาหลประสบปัญหา!
จู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนไม่รู้ที่มาที่ไปปรากฏในอาณาจักรนั้น พลังแกร่งกล้าจนปั่นป่วนหมากที่พวกเขาวางไว้ในอาณาจักรนั้นจนเละเทะไปหมด!
แม้กระทั่งเส้นทางเชื่อมตรงที่พวกเขาเตรียมมาหลายปียังถูกคนกลุ่มนี้ผนึก!
พวกเขาวางอุบายมาอย่างยาวนานก็เพื่อแดนบรรพโกลาหล บัดนี้หมากในอาณาจักรนั้นประสบปัญหา พวกเขาไฉนเลยจะนิ่งเฉยต่อไปได้?
เป็นไปมิได้เลย!
พวกเขาล่าถอยจากสมรภูมิแดนสังสารวัฏก็เพราะเหตุนี้ พวกเขาจะยอมให้คนกลุ่มนี้ทำลายอุบายของพวกเขาไปเฉย ๆ ได้อย่างไร
ไม่ว่าคนกลุ่มนี้เป็นใครก็ไม่ได้!
เส้นทางต้องคงสภาพ สามารถเดินทางได้อย่างราบรื่นเท่านั้น!
เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงการแย่งชิงหลังแดนบรรพโกลาหลปรากฏ!
“พวกคนท้องถิ่นที่ตกต่ำถูกทอดทิ้งไปนานแสนนาน ป่านนี้แล้วยังริอ่านข่มขู่จำกัดการเคลื่อนไหวของเราอยู่หรือ?”
“พวกเราทำตัวเงียบเชียบเกินไปในอาณาจักรนั้น จนเหล่าคนท้องถิ่นเข้าใจผิดว่าบดขยี้เราได้ตามใจชอบ! น่าขันยิ่งนัก!”
“ในอดีต อาณาจักรนั้นรุ่งเรืองมากก็จริง แต่กลุ่มคนท้องถิ่นได้ของวิเศษโบราณมาเพียงน้อยนิดก็ทึกทักเอาว่ายิ่งใหญ่เกรียงไกรได้แล้วหรือ!?”
“พวกคนท้องถิ่นต่ำต้อยเหล่านี้ต้องถูกสั่งสอนบ้างเสียแล้ว!”
บรรดาจ้าวแห่งอาณาจักรเก้าแดนต้องห้ามพากันเอ่ยเสียงเย็น
พวกเขาโมโหเหลือเกิน คนท้องถิ่นเหล่านั้นพากันบุกเข้าไปในฐานทัพของพวกเขาในอาณาจักรนั้น ไม่เพียงแต่สะกดเส้นทางเชื่อมต่อสู่ภายนอกของพวกเขา ซ้ำยังนำสมบัติล้ำค่าไปจากฐานทัพพวกเขาอีก!
พวกเขาทนมิได้เลย!
เคยต้องอัปยศอดสูเช่นนี้ที่ไหน แม้แต่อาณาจักรเก้าตอนบนยังสู้พวกเขาไม่ได้!
และในบรรดาจ้าวแห่งอาณาจักรเก้าแดนต้องห้าม จ้าวแห่งอาณาจักรทะเลต้องห้ามดูจะเดือดดาลเป็นพิเศษ
ฐานทัพของพวกเขาเสียหายหนักที่สุด ฐานทัพอาณาจักรแดนต้องห้ามอื่นเพียงถูกสะกดเส้นทาง และสูญเสียสมบัติล้ำค่าต่าง ๆ ไปเท่านั้น ฐานทัพของเขามิใช่ สมาชิกในฐานทัพของเขาถูกฆ่าล้างจนเหลือรอดอยู่เพียงผู้เดียว!
มิหนำซ้ำ ก่อนหน้านี้พวกเขายังส่งบูรพาจารย์ไปตนหนึ่ง จากรายงานจากสมาชิกผู้เหลือตัวคนเดียวที่นั่น บูรพาจารย์ตนนั้นก็ประสบปัญหา ถูกคนท้องถิ่นสังหาร!
ใช่แล้ว สมาชิกเพียงผู้เดียวที่เหลืออยู่ก็คือจ้าวสมุทร
อันที่จริง เหล่าสมาชิกในฐานทัพที่ตายไปล้วนเป็นฝีมือของจ้าวสมุทร ตอนนั้น จ้าวสมุทรบูชายัญสมาชิกทุกตนในฐานทัพ
แม้แต่บูรพาจารย์ตนนั้นก็ถูกฆ่าโดยจ้าวสมุทร
ยามนั้น บูรพาจารย์กลายเป็นกระต่ายสีขาวธรรมดาไร้พลัง ทันทีที่ทะลุเส้นทางไปได้ ก็ถูกจ้าวสมุทรปลิดชีพในฝ่ามือเดียว ยามนั้น จ้าวสมุทรคิดว่าอย่างไรกระต่ายน้อยสีขาวตัวนี้ก็ไม่มีทางใช่บูรพาจารย์จากอาณาจักรของเขา
แต่แล้วต่อมา เขาก็ต้องอึ้งไป
เพราะมีระดับสูงจากอาณาจักรทะเลต้องห้ามติดต่อเขา เอ่ยถามเขาว่าพบกับบูรพาจารย์แล้วหรือไม่ แล้วยังบอกกับเขาว่าตะเกียงชีวีตของบูรพาจารย์ในอาณาจักรดับลงแล้ว!
เขาเพิ่งฆ่ากระต่ายน้อยสีขาวไป ตะเกียงชีวิตของบูรพาจารย์ในอาณาจักรก็ดับลง มิหนำซ้ำ กระต่ายน้อยสีขาวยังทะลุมาจากเส้นทาง!
ยังต้องสงสัยกระไร กระต่ายน้อยสีขาวคือบูรพาจารย์จากอาณาจักรเขาแน่นอน มิฉะนั้น ไยจึงบังเอิญถึงเพียงนี้!?
เป็นไปไม่ได้เลย!
เขาฆ่าบูรพาจารย์จากอาณาจักรเขาตายในฝ่ามือเดียวหรือนี่ ครานั้น เขาตกใจจนแทบปัสสาวะราด
ต่อมา เขาโบ้ยทุกอย่างไปที่พวกเมิ่งจีซึ่งเดินทางเข้ามายืมของวิเศษในขณะนั้น!
เขาเอ่ยว่า สมาชิกทั้งหมดในทะเลต้องห้าม รวมถึงท่านบูรพาจารย์ ต่างถูกพวกเมิ่งจีสังหาร!
พับผ่าสิ เขามิกล้าสารภาพความจริง ขืนสารภาพความจริงไป ต่อให้เขามีอยู่หมื่นชีวิตก็มิพอ!
บูชายัญสิ่งมีชีวิตทุกตนในฐานทัพ ปลิดชีพบูรพาจารย์ด้วยฝ่ามือเดียว…
ความผิดนี้ใหญ่หลวงนัก!
“จะปล่อยไปเช่นนี้มิได้! พวกเจ้าต้องชดใช้อย่างสาสม!”
จ้าวแห่งอาณาจักรทะเลต้องห้ามสายตาเยียบเย็น ออกคำสั่งลงไป เตรียมบุกเต็มกำลังเข้าไปในอาณาจักรแห่งนั้น!
จ้าวแห่งอาณาจักรต้องห้ามอื่น ๆ ก็ออกคำสั่งคล้ายกัน พวกเขาเตรียมบุกเข้าไปในอาณาจักรนั้นเต็มกำลังด้วย!
จากนั้น พวกเขาเริ่มเคลื่อนไหว ต่างฝ่ายต่างกลับอาณาจักรของตน เตรียมใช้เส้นทางภายในอาณาจักรพวกเขาเดินทางไปยังอาณาจักรแห่งนั้น
อีกด้าน ภายในแดนสังสารวัฏ
“เจ้าคือจ้าวสังสารวัฏหวงหลงใช่หรือไม่ ไม่เลว ไม่เลว เจ้าทำผลงานในศึกนี้ได้เยี่ยมยอด เป็นผู้มากด้วยพรสวรรค์แห่งแดนสังสารวัฏของเราอย่างแท้จริง!”
ระดับสูงแห่งแดนสังสารวัฏมหาจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง กล่าวชื่นชมจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงอย่างยิ่งใหญ่
จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงทำความดีความชอบในศึกนี้ได้อย่างมาก เข้าต่อสู้เพื่อแดนสังสารวัฏโดยไม่ห่วงชีวิต ทั้งหมดนี้ล้วนอยู่ในสายตาพวกเขา
พวกเขาตัดสินใจมอบหมายหน้าที่สำคัญแก่จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง!
ใช่แล้ว ก่อนนี้ จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงคืนตัวตนเดิมของเขาตั้งแต่ก่อนหน้า เพื่อพ้นจากฐานะนายตำหนักตัวปลอม
เพราะเขารู้ดีว่า หากเขาต้องการก้าวหน้าขึ้นกว่านี้ เขาไม่อาจใช้ตัวตนของนายตำหนักต่อไปได้อีกแล้ว ขืนเป็นเช่นนั้นเขาต้องถูกจับได้แน่
เพราะอย่างนั้น ก่อนหน้านี้เขาถึงวางแผนให้นายตำหนักสู้จนตัวตายในศึกนี้ และคืนกลับตัวตนเดิมของเขา
“ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่ข้าสมควรทำแล้ว!”
จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงเอ่ยอย่างนอบน้อม
“สมควรทำจริง แต่ผู้ที่เป็นเฉกเช่นเจ้ากลับมีเพียงไม่กี่คน เจ้านั้นเปี่ยมด้วยความสามารถ ควรได้รบในตำแหน่งสำคัญ!”
ระดับสูงผู้นั้นกล่าวต่อจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง “แดนบรรพโกลาหลใกล้ปรากฏออกมาแล้ว เจ้าไปเถิด ไปเป็นหน่วยแนวหน้าสู้เปิดทาง!”
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")