องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 566 นางถูกพบเข้าซะแล้วสิ

บทที่ 566 นางถูกพบเข้าซะแล้วสิ

หยวน​หมิง​มองออก​ไป​ไกล​พร้อมกับ​เอ่ย​ว่า​ ​”​ด้านหลัง​ของ​มัน​เป็น​เส้นทาง​ที่​นำไปสู่​โลก​มนุษย์​ ​แต่ก่อน​อื่น​เจ้า​ต้อง​กำราบ​มัน​ให้​ได้เสีย​ก่อน​ ​และ​ต้อง​เคลื่อนไหว​ให้​น้อยที่สุด​เพื่อ​ป้องกัน​ไม่​ให้​เจ้าของ​ของ​มัน​รู้สึกตัว​”

“​หากว่า​กัน​ด้วย​รสนิยม​ด้าน​ความงดงาม​แล้ว​ ​เจ้าของ​ของ​มัน​คงมี​รสนิยม​ที่​น่าสงสัย​เอา​การ​ทีเดียว​”​ ​ตอน​อยู่​ใน​ยุคปัจจุบัน​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอง​ก็​มีสัตว​์​เลี้ยง​เช่นกัน​ ​สุนัข​พันธุ์​ทิเบตั​นมาส​ทิฟฟ​์​ที่นาง​เลี้ยง​หน้าตา​หล่อเหลา​กว่า​เจ้าตัว​ที่อยู่​ตรงหน้า​เป็น​ไหน​ๆ​ ​อย่างน้อย​สุนัข​ของ​นาง​ก็​ไม่ได้​นอน​น้ำลายไหล​ยืด

แต่​ภารกิจ​นี้​ถือว่า​เป็น​ภารกิจ​สุด​หิน​สำหรับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลย​ก็​ว่า​ได้​ ​การประชัน​หน้า​กับ​สุนัข​สอง​หัว​ทำให้​นาง​แทบ​ไม่มี​โอกาส​ลอบ​ผ่าน​มัน​ไป​ได้​ง่ายๆ​ ​เพราะ​เมื่อ​หัว​หนึ่ง​หลับ​ ​อีก​หัว​หนึ่ง​ก็​จะ​ตื่นขึ้น​มาระ​วัง​ภัย​ทันที

แน่นอน​ว่า​หยวน​หมิง​ย่อม​เข้าใจ​ถึง​ความยากลำบาก​ที่นา​งกำ​ลัง​เผชิญ​อยู่​ ​มัน​หัวเราะ​ขึ้น​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​”​แม่นาง​ ​คราวนี้​เจ้า​คิด​ที่จะ​ทำ​อย่างไร​ ​คราวนี้​เจ้า​คง​ไม่​สามารถ​หลบ​ผ่าน​มัน​ไป​ได้​กระมัง​”

“​ถ้า​ข้า​หลบ​ไม่ได้​ ​เช่นนั้น​ข้า​ก็​จะ​เผชิญหน้า​กับ​มันต​รง​ๆ​”​ ​จากนั้น​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​ยิ้ม​ออกมา​พร้อมกับ​ถาม​หยวน​หมิง​ว่า​ ​”​เจ้า​เคย​ได้ยิน​เรื่อง​คน​สอง​บุคลิก​หรือไม่​”

หยวน​หมิง​ยังคง​งุนงง​ ​เขามอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก้าว​ออกจาก​กำแพง​หิน​ ​นาง​ปรากฏตัว​ขึ้น​และ​หยุด​ยืน​อยู่​ตรงหน้า​ของ​สุนัข​สอง​หัว​อย่าง​ไม่​กลัวเกรง

ทุกอย่าง​เกิดขึ้น​ใน​เวลา​เพียงพริบ​ตาเดียว​!

หัว​ที่​ตื่น​อยู่​ของ​สุนัข​ตัว​นั้น​หันมา​หา​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทันที​ ​ดวงตา​สีแดง​ของ​มัน​จับจ้อง​อยู่​ที่นาง​ ​ก่อน​จะ​คำราม​ขึ้น​ว่า​ ​”​กลิ่นหอม​ยิ่งนัก​ ​ข้า​ไม่ได้​กลิ่นหอม​น่ากิน​เช่นนี้​มานาน​แล้ว​!​”

มัน​เข้ามา​หา​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พร้อมกับ​เอ่ย​เช่นนั้น

หัว​อีก​หนึ่ง​ข้าง​ที่​หลับสนิท​อยู่​ก็​ลืมตา​ขึ้น​มา​เช่นกัน​ ​”​เฮ้ย​ ​เจ้า​ทำ​อะไร​อยู่​ ​เจ้า​ไม่เห็น​หรือว่า​ข้า​กำลัง​นอนหลับ​อยู่​”

“​มี​มนุษย์​อยู่​ที่นี่​ ​และ​กลิ่น​ของ​นาง​ก็​หอม​อร่อย​ยิ่งนัก​”

“​มนุษย์​หรือ​”​ ​มัน​เงย​คอ​ขึ้น​ ​แล้ว​มอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ด้วย​ดวงตา​เป็นประกาย​ราวกับ​ไม่ได้​กิน​เนื้อ​มา​เป็นเวลา​นาน

“​กลิ่น​นาง​หอมดี​มิใช่​หรือ​ ​จับ​นาง​มา​แบ่ง​กัน​ดีกว่า​!​”​ ​หนึ่ง​ใน​นั้น​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ความตื่นเต้น​เพราะ​จะ​ได้​กิน​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​!

แต่​น่าประหลาด​ใจ​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับหัว​เราะ​ขึ้น​ ​”​เจ้า​แน่ใจ​หรือว่า​พวก​เจ้า​จะ​แบ่ง​ร่าง​ของ​ข้า​กัน​คนละ​ครึ่ง​ ​เช่นนั้น​คนที​่​ได้​ร่าง​ครึ่ง​บน​ของ​ข้า​ไป​คง​โชคดี​ยิ่งนัก​ ​เพราะ​ครึ่ง​บน​ของ​ข้ามี​ไขมัน​มากกว่า​ครึ่ง​ล่าง​”

“​ข้า​จะ​กิน​ครึ่ง​บน​!​”

สุนัข​สอง​หัว​พูด​ขึ้น​แทบจะ​พร้อมกัน

พวก​มัน​จ้องหน้า​กัน​อย่าง​ดุร้าย​หลังจาก​พูด​จบ​ ​ไม่มีใคร​คิด​ที่จะ​ยอมแพ้​ใคร​ ​”​ข้า​เป็น​คน​พบ​นาง​ ​ข้า​ควรจะเป็น​คน​แรก​ที่​ได้​กิน​สิ​!​”

“​เจ้า​กิน​ก่อน​ก็ได้​ ​แต่​ต้อง​ยก​ครึ่ง​บน​ให้​ข้า​”​ ​ในที่สุด​การทะเลาะวิวาท​ระหว่าง​หัว​สุนัข​ทั้งสอง​หัว​ก็​เริ่ม​ขึ้น​ ​พวก​มัน​จ้อง​ตากัน​ด้วย​สายตา​ดุดัน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยิ้ม​อย่าง​เงียบๆ​ ​และ​ตั้งใจ​ว่า​จะ​ใช้​โอกาส​นี้​วิ่ง​ผ่าน​สัตว์​ตัว​นั้น​ไป

แต่​ในเวลานั้น​เอง​ ​น้ำเสียง​ที่นา​งคาด​ไม่​ถึง​ก็​ดัง​ขึ้น​ขัด​ความตั้งใจ​นั้น​เข้า

น้ำเสียง​นุ่มนวล​นั้น​เอ่ย​ขึ้น​เรียบๆ​ ​ว่า​ ​”​เจ้า​ใหญ่​ ​เจ้า​รอง​ ​พวก​เจ้า​ช่าง​โง่เขลา​ยิ่งนัก​ถึง​ได้​ไม่รู้​ว่า​ตัวเอง​ถูก​หลอก​เข้า​เสีย​แล้ว​!​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หันหน้า​ไป​มอง​บริเวณ​ที่​แสงส่อง​ลงมา

คนที​่​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​เป็น​เด็กชาย​ตัว​น้อยหน้า​ตา​งดงาม​ ​เขา​ดู​มีอายุ​ราว​ห้า​ขวบ​เห็นจะ​ได้

ใน​จำนวน​เด็ก​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เคย​พบ​มา​ ​นาง​ไม่เคย​เห็น​เด็ก​คน​ไหน​งดงาม​เท่า​เด็กชาย​คน​นี้​มาก​่อน​ ​นาง​สามารถ​เดา​ได้​ว่า​เด็ก​คน​นี้​จะ​ต้อง​โต​ขึ้น​กลายเป็น​ชายหนุ่ม​รูปงาม​ขยี้​ใจ​สาวน้อย​สาว​ใหญ่​ทุกคน​อย่างแน่นอน

บรรยากาศ​มั่นใจ​ที่​เขา​แผ่ออก​มานั​้น​เหมือนกับ​กำลัง​ประกาศ​ให้​โลก​รู้​ว่า​สาวงาม​ทุกคน​ต้อง​เป็น​ของ​ข้า​ ​แต่​เขา​กลับ​คาบ​จุก​นม​เอาไว้​ใน​ปาก​ ​สวม​สร้อยคอ​ทำ​จาก​กระดูก​ไว้​รอบ​คอ​ ​และ​ถือ​ขวาน​ขนาดใหญ่​เอาไว้​ใน​มือ​ ​ขวาน​เล่ม​นั้น​มี​ขนาดใหญ่​กว่า​ตัว​เขา​ ​แต่​มัน​ก็​ไม่ได้​ดู​แปลกตา​เท่าใด​นัก​ใน​ยาม​ที่​ยก​มัน​ขึ้น​มา​พาด​ไว้​บน​บ่า​ ​เขามอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พร้อมกับ​หรี่​ตาลง​และ​ทำ​จมูก​ฟุดฟิด​ ​ทันใดนั้น​เขา​ก็​หัวเราะ​ออกมา​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​น่าขนลุก​ว่า​ ​”​น่าสนใจ​ ​นี่​มัน​กลิ่น​ของ​มนุษย์​เป็น​ๆ​ ​นี่​ ​ตอนนี้​ข้า​ก็​รู้​แล้ว​ว่า​ทำไม​เจ้า​ใหญ่​กับ​เจ้า​รอง​ถึง​อยากได้​เจ้า​นัก​ ​เจ้า​จะ​ยอม​เสนอตัว​ให้​สุนัข​สอง​หัว​ด้วย​ความเต็มใจ​ ​หรือ​จะ​ให้​ข้า​อัด​เจ้า​จนตาย​ดี​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เป็น​คนรัก​เด็ก​ ​ทันทีที่​เห็น​เด็กชาย​หน้าตา​น่ารัก​ ​นาง​ก็​ข่ม​ความตื่นเต้น​ของ​ตัวเอง​เอาไว้​ไม่ไหว​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​วิ่ง​เข้าไป​อุ้ม​เด็กชาย​ขึ้น​มาก​อด​โดย​ไม่​ถาม​ความสมัครใจ​ของ​เขา​ ​จากนั้น​ก็​ลูบ​ผม​สีดำ​ของ​เขา​ในทันที​ ​”​ทำไม​เจ้า​ถึง​มี​ปีกค้างคาว​ด้วย​ล่ะ​”

“​นั่น​ไม่ใช่​ปีกค้างคาว​เสียหน่อย​!​”​ ​เด็กชาย​รูปงาม​ฉุนเฉียว​ ​จากนั้น​เขา​ก็​หายใจเข้า​ลึก​ๆ​ ​แล้ว​เอ่ย​ว่า​ ​”​เจ้า​ ​วาง​ข้า​ลง​เดี๋ยวนี้​นะ​!​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ปล่อยมือ​จาก​เด็กชาย​อย่างรวดเร็ว

เด็กชาย​รูปงาม​หยิบ​กระจก​ขนาดเล็ก​ออกมา​จาก​กระเป๋า​ ​แล้ว​รีบ​ตรวจดู​สภาพ​หน้า​ผม​ของ​ตัวเอง​ใน​กระจก​ ​จากนั้น​เขา​จึง​ถอนหายใจ​ยาว​ออกมา​ ​”​โชคดี​ที่​ผม​ไม่​เสียทรง​ ​ข้า​ยัง​หน้าตา​หล่อเหลา​เช่นเคย​”

มุม​ปากของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กระตุก​ ​เด็ก​สมัยนี้​หลงตัวเอง​กัน​หมด​แล้ว​หรือ

“​เฮ้ย​ ​เจ้า​น่ะ​!​”​ ​เด็กชาย​รูปงาม​เอน​ตัว​ลง​แล้ว​ทับ​ร่าง​ของ​สุนัข​สอง​หัว​เอาไว้​ ​เขา​นั่งไขว่ห้าง​แล้ว​ถาม​ว่า​ ​”​เจ้า​มาที​่​นี่​ได้​อย่างไร​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตอบ​อย่างใจ​เย็น​ว่า​ ​”​มี​คน​สร้าง​ค่าย​กล​แล้ว​ขัง​ข้า​เอาไว้​ที่นี่​”

“​ค่าย​กล​หรือ​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​ถาม​พร้อมกับ​หรี่​ตาสี​อำพัน​ของ​ตัวเอง​ลง​ ​ทันใดนั้น​เขา​ก็​หัวเราะ​ออกมา​ ​พร้อมกับ​มอง​ไป​ที่นาง​ ​และ​กล่าวว่า​ ​”​เช่นนั้น​เจ้า​ก็​คือ​หนึ่ง​ใน​ลูกหลาน​ของ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​สินะ​ ​แต่​ถ้า​ข้า​เข้าใจ​ไม่ผิด​ ​เจ้า​มาจาก​ศตวรรษ​ที่​ยี่สิบ​เอ็ด​นี่​ ​แล้ว​เจ้า​มาป​รากฏ​ตัว​ในง​ยุค​โบราณ​ได้​อย่างไร​”

ทันทีที่​ได้ยิน​คำถาม​ของ​เขา​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​ตวัด​สายตา​ขึ้น​มอง​เขา​ทันที​ ​จากนั้น​นาง​จึง​ตอบ​ด้วย​ความมั่นใจ​ดังเดิม​ว่า​ ​”​ข้า​ก็​อยาก​ถาม​ผู้คุม​กฎ​ของ​ยมโลก​ด้วย​คำถาม​นี้​เหมือนกัน​ ​ทำไม​ถึง​ส่ง​ข้า​กลับ​ไป​ใน​สมัยโบราณ​”

“หื​ม.​..​”​ ​เด็กชาย​รูปงาม​ใช้​นิ้ว​ลูบ​คาง​พร้อมกับ​เอ่ย​ว่า​ ​”​ข้า​คง​ต้อง​ตรวจสอบ​ดู​เสีย​แล้ว​ว่า​พวกเขา​ทำ​อะไร​ผิด​ตรงไหน​หรือเปล่า​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยิ้ม​แล้ว​บอกว่า​ ​”​ไม่จำเป็น​ ​ข้า​ออกจะ​ชอบ​ที่นั่น​ด้วยซ้ำ​”

“​จริง​หรือ​”​ ​เด็กชาย​รูปงาม​หัวเราะ​อีกครั้ง​ ​ก่อน​จะ​ขู่​ว่า​ ​”​แต่​ข้า​ยัง​ไม่ทัน​อนุญาต​ให้​เจ้า​ออก​ไป​เลย​ ​ทำไม​เจ้า​ถึง​ตัดสินใจ​เอา​เอง​ล่ะ​ว่า​จะ​ได้​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​ ​แม้​จะ​เป็น​เชื้อสาย​ของ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ ​แต่​อย่างไร​เจ้า​ก็​ต้อง​จ่าย​ค่าชดเชย​ที่มา​หลอก​เจ้า​ใหญ่​กับ​เจ้า​รอง​อยู่ดี​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​ ​”​ข้า​คิด​ว่า​ชายหนุ่ม​รูปงาม​อย่าง​ท่าน​จะ​เป็นมิตร​กว่านี​้​เสียอีก​”

“​เจ้า​ว่า​อะไร​นะ​”​ ​ดวงตา​ของ​เด็กชาย​รูปงาม​เป็นประกาย​ด้วย​ความดีใจ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พูด​ช้าๆ​ ​ว่า​ ​”​ข้า​คิด​ว่า​ท่าน​จะ​เป็นมิตร​กว่านี​้​เสียอีก​”

“​ไม่​ ​ไม่ใช่​ประโยค​นั้น​”​ ​เด็กชาย​รูปงาม​พูด​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด

มุม​ปากของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กระตุก​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​”​ข้า​คิด​ว่า​ชายหนุ่ม​รูปงาม​อย่าง​ท่าน​…​”

“​ช่าง​เป็น​ผู้หญิง​ที่​สายตา​เฉียบแหลม​นัก​!​”​ ​เด็กชาย​รูปงาม​หยิบ​กระจก​พก​ขึ้น​มาชื่น​ชม​ใบหน้า​ของ​ตัวเอง​อีกครั้ง​ ​แล้ว​บอกว่า​ ​”​การกัง​วล​กับ​ความ​หล่อ​ของ​ตัวเอง​ทุกวัน​ก็​เป็นเรื่อง​ที่​ลำบาก​เช่นกัน​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แสร้ง​ยิ้ม​ออกมา​ ​เด็กชาย​หลอก​ง่าย​ยิ่งนัก​ ​เขา​ยัง​เป็น​แค่​เด็ก​แท้ๆ​ ​แต่กลับ​หลงใหล​ใน​หน้าตา​ตัวเอง​อะไร​ขนาด​นี้​!

“​ทำไม​เสี่ยว​โกว​ถึง​ไม่​ชอบ​เด็ก​ที่​ทั้ง​หล่อ​และ​รวย​เช่น​ข้า​กัน​นะ​”​ ​เด็กชาย​ย่อ​ตัว​ลง​แล้ว​เริ่ม​ถอนขน​สุนัข​อย่างใจ​ลอย​ ​ใบหน้า​ยับยู่ยี่​ของ​เขา​แสดงออก​ถึง​ความเสียใจ

ดวงตา​ของ​สุนัข​สอง​หัว​เอ่อ​คลอ​ไป​ด้วย​น้ำตา​เพราะ​ถูก​เด็กชาย​ทรมาน​ ​พวก​มัน​ทน​แบกรับ​ความเจ็บ​นั้น​อยู่​เงียบๆ​ ​ไม่กล้า​ส่งเสียง​บ่น​หรือ​โอดครวญ​แต่อย่างใด

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​”​เสี่ยว​โกว​คือ​ใคร​หรือ​”​ ​ผู้หญิง​ที่​เขา​หลงรัก​หัวปักหัวปำ​เช่นนี้​คือ​ใคร​กัน​แน่

“​เพื่อนสนิท​ของ​ข้า​”​ ​รอยยิ้ม​ปรากฏ​ขึ้น​บน​ใบหน้า​ของ​เด็กชาย​ทันทีที่​เขา​นึกถึง​คนที​่​ตัวเอง​รัก​ ​”​เขา​ก็​เป็น​มนุษย์​เหมือนกัน​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถึงกับ​นิ่วหน้า​ ​เส้นเลือด​ที่​ขมับ​ของ​นาง​เต้น​ตุบๆ​ ​นาง​ถาม​ว่า​ ​”​คนที​่​เจ้า​ชอบ​เป็น​ผู้ชาย​หรือ​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท