องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 572 เวยเวย…

บทที่ 572 เวยเวย...

เมื่อ​ไม่มีทาง​เลือก​อื่น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​ทำได้​เพียงแค่​นั่งลง​บน​ขั้นบันได​ข้าง​กาย​เขา​อย่าง​อับจน​หนทาง

มัน​เป็น​ฤดูหนาว​ตอนที่​มี​หิมะ​ตกหนัก​ใน​เมืองหลวง

แต่​เขา​กลับ​ไม่​ขยับเขยื้อน​ ​ใบหน้า​อัน​บอบบาง​ราวกับ​กระเบื้องเคลือบ​นั้น​ให้ความรู้​สึก​เย็นชา​โหดเหี้ยม​ผิดปกติ

บางที​พวก​นาง​อาจ​อยู่​ที่นั่น​นาน​เกินไป​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​เริ่ม​สัมผัส​ได้​ถึง​ความ​เย็น​ที่​แขนขา

ทันใดนั้น​เด็กชาย​ก็​เงยหน้า​ขึ้น​!

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​ว่า​ในที่สุด​เขา​ก็​มองเห็น​นาง​เสียที​ ​และ​กำลังจะ​อ้า​ปาก​คุย​กับ​เขา

แต่​เขา​กลับ​มองผ่าน​ใบหน้า​ของ​นาง​ไป​ ​ดวงตา​ของ​เขา​จับจ้อง​อยู่​ที่​เด็กผู้หญิง​ตัวเล็ก​แต่งกาย​ใน​ชุด​อัน​ประณีต​งดงาม​คน​หนึ่ง

เด็กหญิง​ตัว​น้อย​ช่าง​งดงาม​อย่างมาก​ ​และ​ยัง​ดูเหมือน​จะ​มีสาย​เลือด​สูงส่ง​อีกด้วย​ ​นาง​สวม​ชุด​กระโปรง​ยาว​ติดกระดุม​สอง​แถว​กับ​เสื้อคลุม​ขนสัตว์​สีชมพู​ ​นาง​หอบ​ขนม​ทาน​เล่น​จำนวน​หนึ่ง​เอาไว้​พร้อมกับ​มอง​เขา​ด้วย​สีหน้า​ค่อนข้าง​หวาดกลัว​ ​นาง​รีบ​วาง​สิ่ง​ที่อยู่​ใน​มือ​ลง​ ​แล้ว​วิ่งหนี​ไป​อย่างรวดเร็ว​ ​พวกเขา​ได้ยิน​นาง​พูดเสี​ยง​อู้อี้​ว่า​ ​”​องค์​ชาย​สาม​น่ากลัว​ยิ่งนัก​ ​พี่​ฉาง​เฟิง​ ​รอ​ข้า​ด้วย​!​”

“​น่ากลัว​หรือ​”​ ​เด็กชาย​ก้มลง​มอง​ฝ่ามือ​ของ​ตัวเอง​และ​หัวเราะ​อยู่​ใน​ลำคอ​ราวกับ​ได้ยิน​เรื่องตลก​ขบขัน​ ​พร้อมกับ​เผย​บรรยากาศ​แห่ง​ความ​ชั่วร้าย​ที่​เห็น​แล้ว​ชวน​ให้​ปวดร้าว​ใจ​ออกมา

ถ้า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เข้าใจ​ไม่ผิด​ ​เด็กผู้หญิง​คน​นั้น​คงจะ​เป็นเจ้าของ​ร่าง​เดิม​ใน​ความทรงจำ​สมัย​ที่นาง​ยัง​เด็ก

นาง​เป็น​เด็ก​ใจดี​ ​ดวงตา​ของ​นาง​เต็มไปด้วย​ความเห็นอกเห็นใจ​ตอนที่​นาง​มอง​เด็กชาย

นี่​คือ​สาเหตุ​ที่​ทำให้​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยป​ฏิ​บัติ​ต่อ​เจ้าของเดิม​ของ​ร่าง​นี้​แตกต่าง​ไป​จาก​คนอื่นๆ​ ​หรือ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​ร่างกาย​ของ​นาง​แข็งทื่อ

นาง​รู้สึก​ผิด​อยู่​ใน​ใจมา​โดยตลอด​ ​นาง​คิด​ว่า​ตัวเอง​ไม่​ควร​แย่ง​ร่าง​นี้​มา

แต่ก่อน​หน้า​นี้​หยวน​หมิง​เคย​บอก​กับ​นาง​ว่า​ ​ถ้า​นาง​ไม่​ยึด​ร่าง​นี้​มาตั​้ง​แต่แรก​ ​ป่านนี้​ร่าง​นี้​ก็​คงจะ​เน่าเปื่อย​ไป​แล้ว

ความคิด​ของ​หยวน​หมิง​นั้น​เรียบง่าย​ ​โดย​พื้นฐาน​แล้ว​หาก​นาง​ไม่ได้​เดินทาง​มาที​่​นี่​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คนใน​อดีต​ก็​คง​ตาย​อยู่​ใน​แม่น้ำ​สาย​นั้น​ ​และ​คง​ไม่ได้​เร่ร่อน​ไป​พร้อมกับ​วิญญาณ​คนตาย​เช่นนี้

การ​คิด​เช่นนั้น​ทำให้​นาง​รู้สึก​ผิด​น้อยลง

แต่​…

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หันกลับ​ไป​ ​ดวงตา​ของ​นาง​กระตุก​เล็กน้อย

คนที​่​องค์​ชาย​ต้องการ​คือ​นาง​ ​หรือ​…​ ​เจ้าของ​คน​เดิม​ของ​ร่าง​นี้​กัน​แน่

ทันใดนั้น​หัวใจ​ที่​เดิม​เคย​มั่นคง​มาต​ลอด​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​พลัน​เกิด​ความลังเล​ขึ้น​มา

นาง​ไม่ใช่​ผู้เชี่ยวชาญ​ด้าน​ความสัมพันธ์

แม้กระทั่ง​ตอนที่​อยู่​ด้วยกัน​ ​นาง​ก็​ยัง​ต้อง​ใช้​หนังสือคู่มือ​ช่วย

แต่​อย่างไร​ ​ความคิด​เดียว​ที่นาง​เห็น​เป็นสำคัญ​ก็​คือ​นาง​จะ​ไม่มีวัน​ปล่อย​ให้​คน​คน​นั้น​ต้อง​ทนทุกข์ทรมาน​!

แต่​สำหรับ​ผู้ชาย​ส่วนใหญ่​แล้ว​ ​นี่​คือ​สิ่ง​ที่​พวกเขา​ต้องการ​จริงๆ​ ​หรือ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่แน่ใจ

นาง​มักจะ​เอนเอียง​ไป​ทาง​ความ​เป็น​สตรี​นิยม​มากกว่า

นาง​ผ่าน​ช่วงเวลา​แห่ง​ความ​เยาว์วัย​และ​ไร้เดียงสา​มา​แล้ว​ ​จึง​เป็นธรรมดา​ที่นาง​จะ​ไม่​หลงเหลือ​ความเมตตา​อยู่​ใน​หัวใจ​อีกต่อไป

นาง​ชอบ​การ​ทุ่ม​ความรู้สึก​ของ​ตัวเอง​ลง​ไป​กับ​การ​มอง​ไป​ข้างหน้า​มากกว่า​ ​อีกทั้ง​ยัง​ไม่​สามารถ​เรียนรู้​การ​ทำตัว​ไร้เดียงสา​เหมือน​อย่าง​เด็กผู้หญิง​คน​นั้น​ได้​…

หาก​รู้สึก​หวาดกลัว​เขา​ ​ก็​จงอย​่า​ได้​เข้าใกล้

อย่างไร​องค์​ชาย​ที่​นิสัย​เหมือน​แมว​นั่น​ก็​เป็น​คน​อ่อนไหว​ยิ่งนัก

หาก​ดู​จาก​สายตา​ที่​เขา​ใช้​มอง​คนอื่น​ใน​ยาม​ปกติ​ ​ก็​สามารถ​บอก​ได้​ว่า​เขา​หยิ่งผยอง​เพียงใด​ ​เพราะ​เขา​สามารถ​รักษา​ท่าทาง​อัน​ทรงอำนาจ​ของ​ราชวงศ์​เอาไว้​ได้​อยู่​เสมอ

แต่​เจ้า​กลับ​ทำร้าย​เขา​ ​แล้วยัง​กล้า​พูดว่า​เจ้า​กลัว​เขา​อีก​หรือ​?​!

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยอมรับ​ว่านา​งค​่อ​นข​้าง​หัวเสีย​กับ​เรื่อง​นี้​มาก​ทีเดียว​ ​แต่​ไม่แน่ใจ​ว่านาง​โมโห​กับ​คำพูด​ของ​เด็กสาว​คน​นั้น​หรือ​เพราะ​ท่าทาง​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยกัน​แน่

ขา​ของ​นาง​เริ่ม​หมด​เรี่ยวแรง​ราวกับว่า​ร่าง​ทั้ง​ร่าง​กำลัง​จมน้ำ​ ​มัน​ควรจะเป็น​ความรู้สึก​ที่​สบาย​ตัว​ ​แต่​สี​ของ​น้ำ​กลับ​ทำให้​คนที​่​เห็น​รู้สึก​หดหู่​ ​สีแดง​เข้ม​ที่​ปรากฏ​ให้​เห็น​ทั่วทุกแห่ง​นั้น​สามารถ​ทำให้​ทุกคน​ขน​หัว​ลุก​ได้​เลย​ทีเดียว​ ​ของเหลว​ที่อยู่​ใน​แม่น้ำ​สาย​นี้​ดูเหมือน​เลือด​มนุษย์​มากกว่า​น้ำเสีย​อีก

นางกำนัล​กลุ่ม​เดิมที​่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เคย​เห็น​ปรากฏ​กาย​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​บน​ใบหน้า​ของ​พวก​นาง​ยังคง​ปราศจาก​อารมณ์​ใดๆ​ ​มันแข็ง​กระด้าง​ไม่​ต่าง​ไป​จาก​หุ่น​ไม้​ ​เสียงดัง​น่าสลดใจ​ดัง​ขึ้น​ทันทีที่​โซ่​บริเวณ​ข้อเท้า​ของ​พวก​นาง​จม​ลง​สู่​แม่น้ำ​ ​แต่​พวก​นาง​กลับ​ดูเหมือน​จะ​ไม่ได้​ยิน​เสียง​นั้น​ ​พวก​นาง​กลับ​มุ่งหน้า​เดิน​ต่อ​ด้วย​สีหน้า​เหม่อลอย​จนกระทั่ง​น้ำ​ใน​แม่น้ำ​ท่วม​พ้น​ศีรษะ​ของ​ตน​ ​และ​เหลือ​ทิ้ง​ไว้​เพียงแค่​กลุ่ม​ผม​สีดำ​ที่​ลอย​อยู่​บน​ผิวน้ำ​เท่านั้น

ภาพ​นั้น​จัด​ว่าน​่า​สยดสยอง​ทีเดียว​ ​แต่​แล้ว​ระยะห่าง​ระหว่าง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กับ​พวก​นาง​ก็​พลัน​หด​สั้น​ลง​เรื่อยๆ

กลุ่ม​ผม​สีดำ​นั้น​เคลื่อนตัว​เข้ามา​หา​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ราวกับ​ถูก​สิ่ง​ที่อยู่​ใต้​น้ำ​ควบคุม​เอาไว้​ ​ดูเหมือนว่า​มัน​กำลัง​พยายาม​ที่จะ​กลืน​ตัวนาง​เข้าไป

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พยายาม​หลบ​ ​แต่​แล้ว​นาง​ก็​ตระหนัก​ได้​ว่า​แขนขา​ทั้ง​สี่​ของ​นาง​ไม่ได้​อยู่​ภายใต้​คำสั่ง​ของ​ตัวเอง​อีกต่อไป​ ​นาง​รู้สึก​ราวกับว่า​พวก​มัน​ถูก​คนอื่น​ควบคุม​อยู่​ ​สติ​ของ​นาง​แจ่มชัด​แต่​นาง​กลับ​ไม่​สามารถ​เคลื่อนไหว​ได้​ดั่ง​ใจ​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​หันไป​เผชิญหน้า​กับ​กลุ่ม​ผม​สีดำ​เหล่านั้น

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หรี่​ตาลง​ ​นาง​ยก​แขน​ขึ้น​ ​และ​ฟาด​ไป​ทาง​กลุ่ม​ผม​สีดำ​ที่จับ​ตัว​กัน​เป็น​ก้อน​นั้น​สุด​แรง​!

กลุ่ม​ผม​สีดำ​นึกไม่ถึง​ว่านาง​จะ​โต้ตอบ​กลับ​ ​มัน​หยุด​อยู่กับที่​ไป​ชั่ว​อึดใจ​ ​ก่อน​จะ​ยิ่ง​ทวี​ความร้าย​กาจ​ขึ้น

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เม้ม​ริมฝีปาก​พร้อมกับ​เหงื่อ​ที่​ไหล​ลงมา​จาก​หน้าผาก​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​ซีด​จน​ขาว​จาก​สีสัน​ที่​ถูก​ดูด​หาย​ไป​ ​แต่​มัน​ก็​ไม่​สามารถ​หยุดยั้ง​การ​ลงมือ​ใน​ครั้ง​ที่สอง​ของ​นาง​ได้

ฟิ​้ว​!

ใบ​มีด​สีเงิน​บาง​ราว​กระดาษ​แทง​ทะลุ​ศูนย์กลาง​ของ​กลุ่ม​ผม​สีดำ​ด้วย​ความคม​อัน​น่า​ตกใจ​!

ในที่สุด​กลุ่ม​ผม​สีดำ​นั้น​ก็​หยุดนิ่ง​ ​มัน​ลอย​ค้างเติ่ง​อยู่​บน​ผิวน้ำ​เหมือนกับ​สาหร่าย​กอ​ใหญ่

แต่​สิ่ง​ที่​น่าหวาดกลัว​กว่านั​้​นก​ลับ​มาถึง​ตัวนาง​เสีย​แล้ว​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เงยหน้า​ขึ้น​และ​เห็น​ใบหน้า​ของ​คน​คน​หนึ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​ ​มัน​เป็น​ใบหน้า​ที่นา​งคุ​้น​เคย​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​แต่​เพราะ​นาง​อยู่​ใกล้​กับ​มัน​มากเกินไป​ ​ดังนั้น​ไม่ว่า​จะ​มอง​มุม​ไหน​ ​มัน​ก็​ชวน​ให้​ขนลุก​ยิ่งนัก

“​แม้​ปราณ​แห่ง​ความเคียดแค้น​จะ​ไม่มีผล​กับ​เจ้า​ ​แต่​ข้า​ก็​ไม่​อยาก​เชื่อ​เลย​ว่า​เจ้า​จะ​ดื้อด้าน​ถึง​เพียงนี้​ ​เจ้า​ควร​คืน​ร่าง​มา​ให้​ข้า​ตั้ง​นาน​แล้ว​ ​ทำไม​เจ้า​ถึง​ต้อง​เอาแต่​แย่ง​ของ​ที่​เป็น​ของ​ข้า​ไป​ด้วย​”​ ​ปาก​ที่อยู่​บน​ใบหน้า​นั้น​ขยับ​อย่าง​ไม่มี​ทีท่า​ว่า​จะ​หยุด​ ​สายตา​ที่ว่างเปล่า​ของ​มัน​จับจ้อง​อยู่​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยิ้ม​ ​แต่​กระทั่ง​ความเหน็ดเหนื่อย​ก็​ยัง​ไม่​สามารถ​ปิดบัง​ความสูง​ส่ง​ของ​นาง​เอาไว้​ได้​ ​”​เจ้า​เอง​ก็​น่าจะ​จมน้ำ​ตาย​ไป​นาน​แล้ว​มิใช่​หรือ​ ​ทำไม​ยัง​ไม่​ตาย​เสียที​เล่า​”

“​เจ้า​…​”​ ​ใบหน้า​นั้น​เผย​ความ​เดือดดาล​ออกมา​ ​แต่​ทันใดนั้น​มัน​ก็​เหมือนกับ​คิด​อะไร​บางอย่าง​ขึ้น​มา​ได้​ใน​ตอนที่​มองหน้า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​ดังนั้น​มัน​จึง​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​”​ตอนนี้​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​ ​สาเหตุ​ที่​เจ้า​ไม่ยอม​ทิ้ง​ที่นี่​ไป​นั้น​ไม่ใช่​เพราะ​เหตุ​อื่นใด​ ​แต่​เป็น​เพราะ​องค์​ชาย​สาม​นี่เอง​ ​แต่​เจ้า​ก็​เห็น​แล้ว​นี่​ว่า​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​ข้า​ ​องค์​ชาย​สาม​ย่อม​ไม่มีวัน​ปฏิบัติ​ต่อ​เจ้า​พิเศษ​กว่า​คนอื่น​แน่​ ​อย่า​บอก​นะ​ว่า​จนกระทั่ง​ถึง​ตอนนี้​ ​เจ้า​ก็​ยัง​ไม่เข้าใจ​ว่า​องค์​ชาย​สาม​หมกมุ่น​อยู่​กับ​ใคร​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำ​มีด​สั้น​ใน​มือ​แน่น​ ​”​เรื่อง​นี้​เป็น​สิ่ง​ที่​ข้า​ควร​ถาม​เขา​เป็นการ​ส่วนตัว​ ​ส่วน​เรื่อง​ที่ว่า​เจ้า​จะ​เป็น​เหตุผล​ที่​ทำให้​เขา​หมายตา​ข้า​หรือไม่​นั้น​ ​ข้า​ย่อม​ได้​คำตอบ​ทันทีที่​สามารถ​กลับ​ไป​ได้​ ​เจ้า​คิด​จริงๆ​ ​หรือว่า​ข้า​จะ​เชื่อ​ใน​ทุกสิ่ง​ที่​เจ้า​พูด​ ​เหอะ​ ​นี่​เจ้า​กำลัง​ดูถูก​สติปัญญา​ของ​ข้า​อยู่​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอ่ย​พร้อมกับ​ดวงตา​อัน​เย็นชา

“​เจ้า​รู้ดี​กว่า​ใคร​ว่า​องค์​ชาย​สาม​เป็นห่วง​เป็น​ใย​ร่าง​นี้​มาก​เพียงใด​ ​ข้า​คง​ไม่ต้อง​เตือน​เจ้า​หรอก​กระมัง​”​ ​ใบหน้า​นั้น​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​ราวกับ​พยายาม​เยาะเย้ย​นาง​ ​”​เขา​เป็นห่วง​ร่าง​นี้​มากกว่า​เจ้า​ด้วยซ้ำ​ ​ตอนนี้​พอ​มาคิด​ๆ​ ​ดูแล​้ว​ ​เจ้า​มัน​ก็​เป็น​แค่​เพียง​ตัวแทน​เท่านั้น​ ​จึง​ย่อม​ไม่คู่ควร​กับ​การ​ได้รับ​ความสนใจ​จาก​เขา​มาก​ถึง​เพียงนั้น​อยู่​แล้ว​ ​เวลานี้​ต่อให้​เจ้า​ดิ้นรน​ไป​ก็​เปล่าประโยชน์​ ​ทันทีที่​ผนึก​คลาย​ ​ปีศาจ​ทุก​ตน​จะ​คลุ้มคลั่ง​เสียสติ​ ​และ​ข้า​ก็​จะ​ได้​กลับ​ไป​!​”

ระหว่าง​ที่​ฟัง​นาง​พูด​อยู่​นั้น​ ​จู่ๆ​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​รู้สึก​ได้​ถึง​ความเจ็บปวด​ที่​แล่น​ไป​ทั่ว​กระดูกสันหลัง​!

นาง​หันกลับ​ไป​มอง​ข้างหลัง​ ​และ​ทันใดนั้น​นาง​ก็​ตระหนัก​ได้​ว่า​ก้อน​ผม​สีดำ​ก้อน​นั้น​ไม่ได้​หาย​ไป​ไหน​ ​กลับกัน​ ​มัน​กลับ​แทง​ทะลุ​ซี่โครง​ของ​นาง​ ​พร้อมกับ​ค่อยๆ​ ​พัน​รอบตัว​นาง​ทีละน้อย​ ​และ​ดึง​ตัวนาง​ให้​จม​ลง​สู่​แม่น้ำ​อัน​ไร้​ก้นบึ้ง​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท