องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 580 ความฉลาดทางอารมณ์ของฝ่าบาท

บทที่ 580 ความฉลาดทางอารมณ์ของฝ่าบาท

ด้วยเหตุนี้​เมือง​ปีศาจ​จึง​ได้​ประสบ​กับ​วันที่​แปลกประหลาด​ที่สุด​เท่าที่​เคย​มีมา​ ​แต่​สิ่ง​ที่​ทำให้​พวกเขา​ประหลาดใจ​จริงๆ​ ​ก็​คือ​การ​ที่​องค์​ราชา​ผู้​ไม่เคย​สนใจ​อะไร​มาต​ลอด​หนึ่ง​พันปี​ ​กลับ​คิด​ที่จะ​จับ​มนุษย์​เข้าไป​อยู่​ใน​กรง​ที่​เขา​ใช้​บ่อย​ที่สุด​นั่นเอง​!

มัน​กลายเป็น​เรื่องใหญ่​แน่​!

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ​เสี่ยว​ขุย​ที่​คิด​ว่า​ตัวเอง​หน้าตา​ดี​มาต​ลอด​ก็​ค้อม​ศีรษะ​คำนับ​พวกเขา​ไม่​ต่ำกว่า​สิบ​ครั้ง​กว่า​จะ​ได้รับอนุญาต​ให้​ติดตาม​เด็กสาว​ชุด​สีชมพู​ไป​ ​แทนที่จะ​ถูก​ปีศาจ​กิน

ตลอดเวลา​นั้น​นาง​รู้สึก​ว่า​ทุกสิ่ง​ที่เกิด​ขึ้นกับ​นาง​ล้วนแต่​เป็น​เพราะ​ผู้หญิง​ที่​โผล่​มาจาก​ไหน​ก็​ไม่รู้​คน​นั้น​!

ไม่อย่างนั้น​มี​หรือ​ที่​องค์​ราชา​จะ​ไม่​ตกหลุมรัก​ใน​ความงดงาม​ของ​นาง​!

เสี่ยว​ขุย​ยิ่ง​รู้สึก​โมโห​เมื่อ​คิด​เช่นนี้​ ​เมื่อ​นาง​หยุด​ยืน​อยู่​ตรงหน้า​เด็กสาว​ชุด​สีชมพู​ ​นาง​จึง​เอ่ย​อย่าง​ขุ่นเคือง​ว่า​ ​”​พี่​หนี​ ​ท่าน​คง​นึกไม่ถึง​ว่า​ผู้หญิง​คน​นั้น​ไร้ยางอาย​ขนาด​ไหน​ ​นาง​ถึงกับ​จูบ​องค์​ราชา​ต่อหน้า​ผู้คน​มากมาย​เชียว​นะ​เจ้า​คะ​!​ ​หญิง​เช่นนี้​สมควร​จมน้ำ​ตาย​อยู่​ใน​คอก​หมู​ทั้งเป็น​!​”

“​นาง​จูบ​เขา​หรือ​”​ ​เด็กสาว​ชุด​สีชมพู​ตกตะลึง​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​นาง​ดู​สับสน​อย่างมาก​ ​”​เขา​ปล่อย​ให้​นาง​จูบ​เขา​หรือ​”

เสี่ยว​ขุย​พ่นลม​หายใจออก​มา​อย่าง​เย็นชา​ ​”​ทุกอย่าง​เป็น​เพราะ​หญิง​หน้าไม่อาย​คน​นั้น​!​ ​แต่​พี่​หนี​ไม่ต้อง​กังวล​ไป​นะ​เจ้า​คะ​ ​ฝ่า​บาท​สั่ง​ให้​คน​นำ​นาง​ไปล่าม​ไว้​ใน​กรง​เรียบร้อย​แล้ว​ ​และ​ตั้งใจ​จะ​ทรมาน​นาง​อย่าง​ช้าๆ​ ​เจ้าค่ะ​”

“​ล่าม​ไว้​ใน​กรง​หรือ​”​ ​เด็กสาว​ชุด​สีชมพู​ฟัง​ที่นาง​พูด​พลาง​ขมวดคิ้ว​ ​”​นาง​จะ​ตกอยู่ในอันตราย​หรือไม่​”

เสี่ยว​ขุย​ไม่สน​ใจ​ ​”​พี่​หนี​ ​ท่าน​ใจดี​เกินไป​แล้ว​เจ้าค่ะ​ ​อย่า​ไป​ห่วง​นาง​เลย​ ​นาง​ทำ​อย่างไร​ก็​สมควร​ได้​อย่างนั้น​ ​พี่​หนี​ ​ท่าน​เป็น​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ที่​อายุ​น้อยที่สุด​ ​และ​ใน​ครั้งนี้​องค์​ราชา​ทรง​พบ​ท่าน​ใน​โลก​มนุษย์​ก็​เพราะ​ท่าน​ไม่ใช่​คนธรรมดา​ ​แต่​อย่างไร​พวกเรา​ก็​ยัง​ไม่​สามารถ​รับประกัน​ความปลอดภัย​ของ​ตัวเอง​ขณะ​อยู่​ที่​เมือง​ปีศาจ​ได้​ ​ดังนั้น​เรา​เลิก​เป็นห่วง​คนอื่น​กัน​ดีกว่า​เจ้าค่ะ​”

“​ที่​เจ้า​พูด​ก็​ถูก​เหมือนกัน​”​ ​เด็กสาว​ชุด​สีชมพู​ถอนหายใจ​ ​”​เวลานี้​ทุกอย่าง​คง​ขึ้นอยู่กับ​โชคชะตา​ของ​นาง​แล้ว​…​”

ยามค่ำคืน​ ​ลึก​เข้าไป​ใน​วัง​ปีศาจ

กิเลน​อัคคี​ผลัก​กรง​เหล็ก​เปิด​ออก​อย่างแรง​จน​เกิด​เสียงดัง​ปัง​พร้อมกับ​มอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​แล้ว​เอ่ย​ว่า​ ​”​คุณหนู​เวย​เวย​ ​จากนี้ไป​นี่​คือ​ที่อยู่​ของ​ท่าน​ ​องค์​ราชา​รัก​ความสะอาด​มาก​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ไม่​ชอบ​ให้​เหยื่อ​ของ​ตน​มีกลิ่น​ไม่ชอบมาพากล​ ​ข้างๆ​ ​นั้น​มี​ห้องอาบน้ำ​อยู่​ ​ทุกวัน​ก่อนที่​ท่าน​จะ​ขึ้น​เตียง​ ​ข้า​จะ​สั่ง​ให้​คน​มาป​ล่อย​ท่าน​และ​คอย​ช่วย​ท่าน​ตอน​อาบน้ำ​ ​เอาล่ะ​ ​ตอนนี้​ก็​ให้​คน​พวก​นี้​พาท​่าน​ไป​อาบน้ำ​ได้​แล้ว​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่​ปฏิเสธ​ ​แม้นาง​จะ​ต้องการ​พา​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ลับ​ไป​ยิ่งนัก​ ​แต่​นาง​ก็​รู้​ว่า​ใน​สถานการณ์​เช่นนี้​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​คง​ไม่มี​ความอดทน​มาก​พอที่​จะ​ฟัง​สิ่ง​ที่นาง​พูด​แน่

เพราะ​ตอนนี้​เขา​ไม่รู้​จัก​นาง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่ลืม​สายตา​ที่​เขา​ใช้​มอง​นาง​ตอน​อยู่​ใน​ท้องพระโรง​ ​สายตา​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​ความ​เย็นชา​เฉยเมย​ราวกับ​เป็น​คนแปลกหน้า​ ​แม้​มัน​จะ​มี​ความ​ซุกซน​แฝง​อยู่เล็ก​น้อย​ ​แต่​ความรู้สึก​ใกล้ชิด​และ​ความอ่อนโยน​ที่​คุ้นเคย​นั้น​กลับ​สูญหาย​ไป​…

เมื่อ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิดถึง​เรื่อง​นี้​ ​นาง​ก็​รู้สึก​เจ็บปวด​ใน​หัวใจ​ ​แต่​นาง​ก็​ก้มหน้า​ลง​และ​ยิ้ม​ออกมา​อีกครั้ง

“​ค่อยเป็นค่อยไป​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แช่​ตัว​ลง​ใน​น้ำ​จาก​อ่าง​ไม้​เพื่อ​ปลอบใจ​ตัวเอง​ให้​สงบ​ลง

หลังจาก​อาบน้ำ​เสร็จ​ ​นาง​จึง​เดิน​ออกมา​และ​ใช้​ผ้าขนหนู​เช็ด​ผม​ตัวเอง​ ​จากนั้น​นาง​ก็​เห็น​แสงไฟ​ถูกจุด​ขึ้น​กลาง​โถง​อัน​มืดมิด​ ​ที่นั่น​ดูเหมือน​จะ​มี​อะไร​เคลื่อนไหว​อยู่

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ลอบมอง​สิ่ง​นั้น​จาก​ทาง​หาง​ตา​ ​และ​เห็น​ชาย​คน​หนึ่ง​นั่ง​อยู่​บน​เก้าอี้​ไม้แดง​แกะสลัก​ ​เขา​สวม​เสื้อคลุม​สีดำ​ ​อีกทั้ง​ยัง​ไม่ได้​ผูก​เชือก​เอาไว้​ ​ดังนั้น​มัน​จึง​เผย​ให้​เห็น​หน้าท้อง​แกร่ง​แสน​เย้ายวน​กับ​ขายา​วที​่​ทับกัน​อยู่​ ​เขา​ถือ​หนังสือ​เอาไว้​ใน​มือ​และ​กำลัง​ก้มหน้า​อ่าน​มัน​อยู่​ ​บน​โต๊ะ​ตัวเล็ก​ข้างๆ​ ​เขา​มี​โซ่​สีดำ​วาง​อยู่​ ​มัน​ทำให้​นาง​รู้สึก​ว่า​ท่าทาง​ของ​เขา​ช่าง​สง่างาม​เป็น​อย่างยิ่ง

แต่​โซ่​สีดำ​พวก​นั้น​คือ​อะไร​กัน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พลัน​รู้สึก​สังหรณ์ใจ​ไม่ดี

ทันทีที่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ได้ยิน​เสียง​การเคลื่อนไหว​นั้น​ ​เขา​ก็​วาง​หนังสือ​ใน​มือ​ลง​ ​แล้ว​เคลื่อน​สายตา​ขึ้น​มอง​ไป​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

มัน​ยังคง​เป็น​ใบหน้า​เดิม​ ​ผิวพรรณ​ของ​เขา​ยังคง​สวย​และ​ดู​สง่างาม​เช่นเคย​ ​แต่​มัน​กลับ​ดู​ชั่วร้าย​กว่า​ที่นาง​จำได้​ ​ใน​สายตา​ของ​เขา​มี​ความ​เย็นชา​ปรากฏ​ขึ้น​…​ ​ราวกับว่า​เขา​กำลัง​ไม่พอใจ​อย่างมาก

เขามอ​งมา​ที่นาง​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​ว่า​เขา​กำลังจะ​พูด​อะไร​บางอย่าง​ออกมา​ ​แต่​แล้ว​เขา​ก็​ก้มหน้า​ลง​อีกครั้ง​ ​และ​เล่น​กับ​โซ่​สีดำ​เส้น​นั้น​แทน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มองหน้า​เขา​ ​ใบหน้า​นั้น​แสดงออก​อย่างชัดเจน​ว่า​ไม่​อนุญาต​ให้​คนแปลกหน้า​เข้าใกล้

แต่​ทันใดนั้น​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​อ้า​ปาก​ขึ้น​ ​รอยยิ้ม​โหดเหี้ยม​ปรากฏ​ขึ้น​ที่​มุม​ปากของ​เขา​ระหว่าง​ที่​ใช้​ดวงตา​คมกริบ​คู่​นั้น​จับจ้อง​มาที​่​นาง​ ​”​เจ้า​ไม่ได้​มาจาก​วิหาร​ขับไล่​วิญญาณ​ร้าย​ใช่​หรือไม่​”

“​ใช่​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่​คิด​ที่จะ​ปิดบัง​ข้อมูล​ใด​จาก​เขา​ ​ไม่ว่า​ผู้ชาย​คน​นี้​จะ​มีนิ​สัย​เช่นใด​ ​แต่​สติปัญญา​เหนือ​มนุษย์​ของ​เขา​ก็​ยังคง​ไม่เปลี่ยนแปลง​ ​ดังนั้น​นาง​ควร​ซื่อตรง​กับ​เขา​ ​”​ข้า​ถูก​สัตว์​อสูร​ของ​ท่าน​พาตัว​มา​ ​ส่วน​เรื่อง​วิหาร​ขับไล่​วิญญาณ​ร้าย​นั้น​ ​ข้า​ไม่เคย​ได้ยิน​มาก​่อน​”​ ​ระหว่าง​พูด​ ​นาง​ก็​ชี้​ไป​ที่​โซ่​สีดำ​ ​”​ท่าน​จะ​ใช้​เจ้า​สิ่ง​นั้น​ล่าม​ข้า​หรือ​”

ดวงตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยังคง​จ้อง​อยู่​ที่นาง​ ​ภายใน​นั้น​ ​แม้​จะ​เพียง​นิดเดียว​…​ ​แต่​มัน​ก็​มี​รอยยิ้ม​อ่อนโยน​ปรากฏ​อยู่​ ​”​เจ้า​ชอบ​หรือ​”

มุม​ปากของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กระตุก​ ​”​ข้า​ไม่​คิด​ว่า​จะ​มี​มนุษย์​คน​ไหน​ชอบ​ของ​พรรค์​นั้น​หรอก​”

“​โซ่​เส้น​นี้​คง​ยังดี​ไม่พอ​”​ ​ดวงตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยดู​ราวกับ​ไม่แยแส​ ​”​เจ้า​ไม่​ชอบ​ก็​ไม่​แปลก​ ​ข้า​จะ​สั่ง​ให้​กิเลน​อัคคี​เปลี่ยน​เส้น​อื่น​ให้​เจ้า​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​ ​…​ ​ประเด็น​มัน​อยู่​ที่​วัสดุ​ของ​โซ่​เสียที​่​ไหน​กัน​!​!​!​ ​ประเด็นสำคัญ​ในเวลานี้​มัน​อยู่​ที่​ท่าน​จะ​เอา​โซ่​มา​ล่าม​ข้า​ต่างหาก​!

“​ไม่จำเป็น​ ​ส่ง​มา​ให้​ข้า​สิ​ ​ข้า​จะ​ปรับ​มัน​ให้​”​ ​อย่างไร​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​คุ้นเคย​กับ​การ​สร้าง​อาวุธ​ ​นาง​รู้​ว่า​มัน​เป็น​ของดี​ทันทีที่​เห็น​ ​หลังจาก​นาง​ปรับ​โซ่​จาก​ซ้าย​ไป​ขวา​ ​บน​ลง​ล่าง​ ​นาง​ก็​จัดการ​ล่าม​ข้อมือ​ตัวเอง​เสร็จสรรพ​โดย​ไม่​รอ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย

เรื่อง​นี้​อยู่​เหนือ​ความคาดหมาย​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​เขา​ลุกขึ้น​มอง​นาง​อย่าง​อวดดี​ ​”​คนที​่​รู้​วิธี​ปรับ​โซ่​เช่น​เจ้า​ย่อม​รู้​วิธี​ปลด​มัน​เหมือนกัน​มิใช่​หรือ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชะงัก​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ผู้ชาย​คน​นี้​ฉลาด​เกินไป​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​ทำได้​เพียง​ยอมรับ​ ​”​ข้า​ก็​รู้อยู่​นิดหน่อย​”

“​ช่าง​เป็น​เหยื่อ​ที่​ทำให้​ข้า​ประหลาดใจ​จริงๆ​”​ ​น้ำเสียง​ชั่วร้าย​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ฟัง​ดู​ผ่อนคลาย​ราวกับ​เขา​กำลัง​ฮัม​เพลง​อยู่

ในขณะที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำลัง​พยายาม​หาคำ​ตอบ​อยู่​ว่า​อารมณ์​ที่อยู่​ใน​น้ำเสียง​ของ​เขา​เป็นความ​พอใจ​หรือ​ความโกรธ​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​ดึง​นาง​เข้ามา​ใกล้​ ​นิ้วมือ​ของ​เขา​วาง​อยู่​บน​ข้อมือ​ของ​นาง​ ​จากนั้น​เขา​ก็​บีบ​ข้อมือ​ของ​นาง​ครั้งหนึ่ง​ ​และ​กล่าว​ขึ้น​อย่างไร​้​ความปรานี​ว่า​ ​”​บอก​ข้ามา​สิว​่า​ข้า​ควร​หัก​เขี้ยวเล็บ​ของ​เจ้า​เพื่อ​ความปลอดภัย​ดี​หรือเปล่า​”

หัวใจ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เต้น​ไม่​เป็นจังหวะ​ ​จากนั้น​นาง​จึง​อ้า​ปาก​ขึ้น​อย่าง​ช้าๆ​ ​ว่า​ ​”​ข้า​ไม่ได้ตั้งใจ​จะ​ตำหนิ​ท่าน​หรอก​นะ​ ​แต่​ท่าน​ควร​ล้มเลิก​ความคิด​ที่จะ​หัก​แขน​คน​โน้น​คน​นี้​ได้​แล้ว​”

“หืม​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยิ้ม​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ทุ้ม​ต่ำ​ทำให้​รู้สึก​จั๊กจี้​หู​ ​”​ไม่ต้อง​ห่วง​ ​ฝีมือ​ข้า​ดีที​เดียว​ ​มัน​จะ​ไม่​ทำให้​เจ้า​รู้สึก​เจ็บปวด​แน่​”

แก้ม​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขึ้น​สีแดง​ระเรื่อ​ ​นาง​รู้สึก​แปลก​ๆ​ ​กับ​บทสนทนา​นี้​ ​เพราะ​เขา​เคย​ใช้​คำพูด​แบบ​เดียวกัน​นี้​ใน​ตอนที่​เขา​กำลังจะ​ทำ​อย่างว่า​กับ​นาง

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ขมวดคิ้ว​ ​”​ทำไม​เจ้า​ถึง​หน้าแดง​ล่ะ​”

“​ไม่มี​อะไร​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอียง​ศีรษะ

ทันใดนั้น​ ​เขา​ก็​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​และ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​ชั่วร้าย​ว่า​ ​”​เจ้า​คิดถึง​เรื่อง​อื่น​อยู่​หรือ​”

ใบหน้า​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยิ่ง​เห่อ​ร้อน​ขึ้นไป​อีก​ ​แต่​นาง​ก็​ใจเย็น​ลง​ได้​ในไม่ช้า​…​ ​ด้วย​ความ​ฉลาด​ทาง​อารมณ์​ที่​ฝ่า​บาท​ผู้​นี้​มี​ ​เขา​คง​ไม่มีทาง​คิด​ไป​ใน​ทาง​นั้น​แน่

เป็น​อย่างที่​คิด​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยอ​้า​ปาก​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​”​มนุษย์​มักจะ​ขี้ขลาด​และ​หวาดกลัว​ต่อ​ความเจ็บปวด​อยู่​เสมอ​ ​ข้า​เข้าใจ​เรื่อง​นั้น​ดี​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อยาก​ถาม​เขา​เหลือเกิน​ว่า​ ​ท่าน​เข้าใจ​อะไร​หรือ​ ​แต่​เมื่อ​เห็น​เขา​สูงส่ง​เช่นนี้​ ​นาง​ก็​อด​ขำ​ไม่ได้​ที่​สติปัญญา​ทาง​ด้าน​อารมณ์​ของ​เขา​ต่ำ​ถึง​เพียงนั้น​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท