องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 582 สำหรับคู่สามีภรรยาเท่านั้น

บทที่ 582 สำหรับคู่สามีภรรยาเท่านั้น

“​จูบ​ราตรีสวัสดิ์​ไม่ใช่​วิธีการ​ทักทาย​ระหว่าง​เจ้านาย​กับ​เหยื่อ​ ​มัน​สงวนไว้​ให้​เพียง​คู่สามีภรรยา​เท่านั้น​”​ ​ใบหน้า​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขึ้น​สีแดง​ระเรื่อ

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เคลื่อน​สายตา​ลง​มอง​นาง​อยู่​ครู่หนึ่ง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​ว่า​เขา​กำลังจะ​ตอบ​อะไร​กลับมา

“​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​…​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยพู​ดก​่อ​นที​่​เขา​จะ​กลับ​ไป​นอน​ต่อ​เอา​ดื้อ​ๆ​!​ ​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น​นั้น​อยู่​เหนือ​ความคาดหมาย​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​มัน​ถึงกับ​ทำให้​นาง​พูดไม่ออก​เลย​ทีเดียว

แล้ว​เมื่อครู่นี้​นาง​จะ​รู้สึก​ประหม่า​ไป​เพื่อ​อะไร​กัน​!

หลังจาก​สรุป​ได้​แล้ว​ว่า​ฝ่า​บาท​ไม่ได้​คิด​อะไร​กับ​นาง​ ​หนังตา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​เริ่ม​หนัก​ขึ้น​และ​ปิด​ลง​ในที่สุด

การ​อยู่​ใน​อ้อมกอด​ของ​เขา​ไม่ได้​ทำให้​นาง​รู้สึก​อบอุ่น​แม้แต่น้อย​ ​อาจ​เป็นเพราะว่า​ปีศาจ​มี​อุณหภูมิ​ร่างกาย​ต่ำกว่า​ปกติ​ ​ตอนที่​ถูก​เขา​กอด​ ​นาง​รู้สึก​เหมือนกับ​ว่า​ตัวเอง​กำลัง​นอน​ซุก​ก้อน​น้ำแข็ง​อยู่​ไม่มี​ผิด

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถูก​สัมผัส​อัน​หนาวเย็น​นั้น​ปลุก​ขึ้น​หลาย​ต่อ​หลายครั้ง​ใน​คืน​เดียว​ ​แต่​เมื่อ​เห็น​ว่า​เขา​กำลัง​หลับ​สบาย​ ​นาง​ก็​ไม่​สามารถ​ทำใจ​แกะ​แขน​ของ​เขา​ออกจาก​ร่าง​ได้

ดวงตา​กระจ่าง​ใส​ของ​นาง​จับจ้อง​อยู่​ที่​เขา​ ​จากนั้น​นาง​จึง​ขยับตัว​เข้าไป​จูบ​เขา​ที่​มุม​ปาก

นาง​ลืมตา​ตื่นขึ้น​มา​อีกครั้ง​เพราะ​เสียง​เอะอะ​จาก​ข้างนอก

เดิมที​โครงร่าง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​จัด​ว่า​เพรียว​บาง​อยู่​แล้ว​ ​ดังนั้น​เมื่อ​นาง​ยก​ร่าง​ท่อน​ล่าง​ขึ้น​ ​นาง​จึง​ดู​งดงาม​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย

ชาย​ที่อยู่​ข้าง​นาง​ลุก​ออก​ไป​นาน​แล้ว​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่รู้​ว่า​ตอนนี้​เป็นเวลา​กลางวัน​หรือ​กลางคืน​เลย​ด้วยซ้ำ​ ​เพราะ​แสงอาทิตย์​ไม่​สามารถ​ส่อง​ผ่าน​เข้ามา​ใน​วัง​ปีศาจ​แห่ง​นี้​ได้

แต่​ที่​ห้อง​นี้​กลับ​ไม่​มืด​เลย​แม้แต่น้อย​ ​มัน​กลับ​สว่างไสว​ด้วย​แสง​อัน​งดงาม​จาก​ไข่มุก​ที่​ส่อง​ประกาย​ระยิบระยับ​อยู่​รอบ​ห้อง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มอง​ไข่มุก​เหล่านั้น​อย่าง​หลงใหล​ ​นาง​ค่อยๆ​ ​สาวเท้า​เข้าไป​หามัน​ ​จากนั้น​นาง​ก็ได้​ยิน​เสียง​โซ่​เหล็ก​ดัง​กระทบ​กัน

ดูเหมือนว่า​ใน​ระหว่าง​ที่นาง​หลับ​ ​ผู้ชาย​คน​นั้น​จะ​ใช้​โซ่​ที่​เคย​อยู่​บน​มือ​ของ​นาง​มา​ล่าม​เท้า​ของ​นาง​เอาไว้​แทน​ ​นี่​หมายความว่า​นาง​ไม่ได้​รับ​อนุญาต​ให้​ไป​ไหน​เลย​หรือ

แต่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่ใช่​คนที​่​เชื่อฟัง​ ​นาง​ใช้​นิ้ว​คลำ​ตาม​โซ่​และ​พยายาม​ทำความเข้าใจ​กับ​โครงสร้าง​ของ​มัน​ ​สิ่ง​ที่​ตามมา​หลังจากนั้น​คือ​เสียง​โซ่​ตกกระ​ทบ​พื้น​ดัง​เคร​้ง

โซ่​ถูก​ปลดออก​ทันทีที่​นาง​ขยับ​ข้อเท้า​ ​เส้น​ผม​สีน้ำตาล​เกาลัด​ยาว​สยาย​ลงมา​จนถึง​ต้นขา​ของ​นาง​ ​ผิว​ของ​นาง​ขาว​ใส​จน​แทบ​โปร่งแสง

นาง​ยิ่ง​ดู​งดงาม​ยิ่งนัก​เมื่อยืน​หันหลัง​อยู่​เช่นนี้

เมื่อ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เดิน​เข้ามา​ด้านใน​และ​บังเอิญ​เห็นภาพ​นี้​เข้า​พอดี​ ​ความงาม​ของ​นาง​ทำให้​เขา​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​จากนั้น​เขา​จึง​สวมกอด​นาง​จาก​ทาง​ด้านหลัง​ ​แล้ว​กระซิบ​ข้าง​หู​นาง​ว่า​ ​”​เจ้า​ต้อง​แต่งตัว​ให้​เรียบร้อย​ก่อน​มื้อ​ค่ำ​ ​อย่า​ให้​ข้า​ต้องเตือน​เจ้า​อีก​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​”

ร่าง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สะดุ้ง​เล็กน้อย​เพราะ​นาง​ไม่​คิด​ว่า​เขา​จะ​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​อีก​อย่างหนึ่ง​ ​นาง​ก็​รู้สึก​ว่า​ท่าทาง​ของ​พวก​นาง​ดู​ใกล้ชิด​กัน​เกินควร

แต่​เขา​กลับ​ดูเหมือน​จะ​ไม่รู้​สึก​ว่า​มัน​แปลก​แต่ประการใด​ ​เพราะ​ทันใดนั้น​เขา​ก็​อุ้ม​นาง​ขึ้น​มานั​่​งบน​ตัก​ทันที​ ​นิ้ว​เรียว​ของ​เขา​ชี้​ไป​ด้าน​หนึ่ง​ ​พร้อมกับ​เอ่ย​ว่า​ ​”​นั่น​คือ​อาหาร​ของ​เจ้า​ใน​วันนี้​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สัมผัส​ได้​ถึง​ความร้อน​ที่​แผ่ออก​มาจาก​ด้านหลัง​ของ​นาง​ ​ตอนนี้​นาง​ไม่สน​ใจ​ด้วยซ้ำ​ว่า​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ชี้​ไป​ทาง​ไหน​ ​นาง​ต้องการ​เพียง​ให้​เขา​ปล่อย​นาง​เท่านั้น

นาง​ไม่​สามารถ​รวบรวม​ความคิด​ของ​ตัวเอง​ได้​เพราะ​เสื้อคลุม​ขนสัตว์​ที่​มี​เกล็ด​น้ำแข็ง​ติด​มาจาก​นอก​วัง​นั้น​กำลัง​ถู​ไป​กับ​ต้นขา​ของ​นาง​ ​ส่งผลให้เกิด​ความรู้สึก​ราวกับ​ถูก​กระแสไฟฟ้า​ทิ่มแทง​เข้าไป​ใน​ร่าง

เมื่อ​เห็น​นาง​ก้มหน้า​งุด​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​จึง​ยื่นมือ​ออก​ไป​บีบ​ปลาย​คาง​ของ​นาง​ ​และ​บังคับ​ให้​นาง​เงยหน้า​ขึ้น​ ​ใน​วินาที​ต่อมา​ ​ดวงตา​ของ​เขา​ก็​พลัน​ดู​ลึกล้ำ​ยิ่งกว่า​ที่​เคย

เขา​ไม่เคย​รู้​เลย​ว่า​มนุษย์​จะ​หน้าตา​ดี​ได้​ถึง​เพียงนี้

โดยเฉพาะ​ดวงตา​คู่​นี้​ ​ดวงตา​ของ​นาง​เป็นประกาย​ด้วย​ความชุ่มชื่น​และ​ด้วย​สาเหตุ​อื่น​ที่​เขา​ไม่เคย​รู้มาก​่อน​ ​แม้กระทั่ง​ปลาย​หาง​ตาของ​นาง​ก็​ยัง​เป็น​สีแดง​ระเรื่อ

ไม่รู้​ว่า​ทำไม​ ​แต่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ลับ​ต้องการ​ที่จะ​เห็น​สีหน้า​ของ​นาง​ให้​มากกว่า​นี้​ ​มือ​ของ​เขา​เคลื่อน​ลง​ไป​ตาม​ร่างกาย​ของ​นาง​ราวกับ​ถูก​อะไร​บางอย่าง​นำทาง​ ​และ​สัมผัส​เข้ากับ​สิ่ง​ที่อยู่​ระหว่าง​ขา​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กัด​ริมฝีปาก​ ​ร่างกาย​ของ​นาง​สั่น​ระริก​เพราะ​ความรู้สึก​วาบหวาม​ที่เกิด​ขึ้น​ ​เมื่อ​ตก​อยู่​ภายใต้​สายตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี่ย​ ​แม้กระทั่ง​ลมหายใจ​ของ​นาง​ก็​เริ่ม​ขาด​ห้วง​และ​ไม่​เป็นจังหวะ

ดวงตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เข้ม​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​แต่​เขา​ก็​ยัง​มีสติ​มาก​พอ​ ​หาง​ตาของ​เขา​กระตุก​เล็กน้อย​ขณะ​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​อัน​ชั่วร้าย​ว่า​ ​”​ดูเหมือน​เจ้า​คงจะ​ชอบ​ให้​ข้า​สัมผัส​เจ้า​ยิ่งนัก​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้​ว่า​เขา​กำลัง​พยายาม​ทำให้​นาง​เริ่ม​พูด​อีกครั้ง​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ชัก​มือ​กลับ​ ​แล้ว​ใช้​ผ้าเช็ดหน้า​ของ​ตัวเอง​เช็ดมือ​ข้าง​นั้น​ ​ดวงตา​ของ​นาง​แจ่มใส​ใน​ระหว่าง​ที่​เอ่ย​ขึ้น​พร้อมกับ​รอยยิ้ม​ว่า​ ​”​ข้า​บอก​ท่าน​ไป​ตั้งแต่​ทีแรก​แล้ว​ว่า​ข้า​ชอบ​ท่าน​จริงๆ​ ​แต่​น่าเสียดาย​ที่​ท่าน​ไม่​อยาก​กลับ​ไป​กับ​ข้า​”

“​เจ้า​อยาก​พา​ข้า​กลับ​ไป​ที่​โลก​มนุษย์​หรือ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยถา​มด​้วย​รอยยิ้ม​เย็นชา​อย่าง​น่า​เหลือเชื่อ​ ​”​เก็บ​อุบาย​โง่เง่า​นั่น​เอาไว้​เถอะ​”

“​อุบาย​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขมวดคิ้ว​ ​นาง​สงสัย​ว่านาง​ใช้​กลอุบาย​พวก​นั้น​ไป​ตั้งแต่​เมื่อใด

“​อย่า​ได้​ขอให้​ข้า​ไป​จาก​ที่นี่​พร้อมกับ​เจ้า​อีก​ ​ไม่อย่างนั้น​ข้า​อาจจะ​ห้าม​ตัวเอง​ไม่อยู่​และ​หัก​มือ​ทั้งสอง​ของ​เจ้า​ก็ได้​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​บอก​พลาง​กำ​นิ้ว​รอบ​ข้อมือ​ของ​นาง​ ​แม้​เขา​จะ​ไม่ได้​ออกแรง​มาก​นัก​ ​แต่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​รู้สึก​เจ็บปวด​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​ดวงตา​ของ​เขา​แปรเปลี่ยน​เป็น​เย็นชา​ราวกับ​น้ำแข็ง​ ​และ​สายตา​ของ​เขา​ก็​ยัง​เย็นเฉียบ​จน​ทำให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ราวกับว่า​นาง​ถูก​ขัง​อยู่​ใน​ห้องน้ำ​แข็ง​ ​มัน​หนาว​ไป​ถึง​กระดูก​เลย​ทีเดียว

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เงียบ​ ​นาง​สามารถ​ให้สัญญา​กับ​เขา​ได้​ทุกอย่าง​ ​เว้น​ก็​แต่​เรื่อง​นี้​เพียง​เรื่อง​เดียว​เท่านั้น​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่​สามารถ​ให้สัญญา​กับ​เขา​ได้

นาง​คิดไม่ออก​เลย​ว่า​อะไร​คือ​สาเหตุ​ที่​ทำให้​เขา​ไม่​อยาก​ไป​ที่​โลก​มนุษย์

เมื่อ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เห็น​ว่านา​งก​้​มห​น้า​เงียบ​ ​เขา​ก็​กลับมา​มีท​่า​ที​ดังเดิม​ ​และ​ถาม​กับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ว่า​ ​”​ทำไม​เจ้า​ไม่​หันไป​ดู​อาหาร​ของ​ตัวเอง​เสียหน่อย​ล่ะ​”

“​อาหาร​อะไร​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตอบ​แล้ว​หัน​มอง​ไป​ยัง​ฝั่ง​ที่​เขา​ชี้​ไป​ก่อนหน้านี้​ ​ตรงนั้น​มี​ซาลาเปา​เนื้อนุ่ม​ๆ​ ​ยี่สิบ​ลูก​วาง​อยู่​ ​อีกทั้ง​พวก​มัน​ก็​ยัง​ร้อน​ๆ​ ​อยู่​อีกด้วย​ ​”​ท่าน​กำลังจะ​บอกว่า​ข้า​ต้อง​กินเจ​้า​พวก​นี้​ทั้งวัน​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถาม​ ​มุม​ปากของ​นาง​กระตุก​ ​เขา​คิด​ว่านาง​เป็น​เจ้า​เจ็ด​หรือ

“​ไม่พอ​หรือ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หัน​มอง​นาง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…​ปัญหา​มัน​อยู่​ที่​จำนวน​เสียที​่​ไหน​กัน​!

“​อืม​ ​มัน​อาจจะ​น้อย​ไป​จริงๆ​ ​เพราะ​ขนาด​อสูร​กลืน​นภา​ยัง​กิน​ตั้ง​หกสิบ​ลูก​ต่อมื​้อ​เลย​นี่​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยพึม​พำ​ด้วย​น้ำเสียง​ราบเรียบ​ ​”​ข้า​คิด​ว่า​เจ้า​คง​ไม่จำเป็น​ต้อง​กิน​เยอะ​ขนาด​นั้น​เพราะ​เจ้าตัว​เล็ก​กว่า​มัน​มาก​”​ ​เขา​พูด​ต่อ

เป็น​อีกครั้ง​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​อับจน​วาจา

เขา​หมายความว่า​อย่างไร​ที่​บอกว่า​นาง​ ​’​ตัวเล็ก​’​!

นาง​สูง​หนึ่งร้อย​เจ็ดสิบ​เชียว​นะ​!

และ​ใน​จำนวน​ผู้หญิง​ด้วยกัน​ ​ข้า​ก็​นับว่า​สูง​ทีเดียว​!

แต่​ตอนนี้​ท่าน​กลับ​เอา​ข้า​ไป​เทียบ​กับ​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​…​ ​มัน​เทียบ​กันได​้​หรือ​?​!

มนุษย์​จะ​ไป​เทียบ​กับ​อสูร​กลืน​นภา​ ​หนึ่งในสี่​มหา​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​ได้​อย่างไร

เดี๋ยว​นะ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หรี่​ตาลง​เหมือน​เพิ่ง​นึก​อะไร​ออก

มัน​เป็น​เพียงแค่​เรื่อง​บังเอิญ​หรือ

ทำไม​อสูร​กลืน​นภา​ถึง​ได้​ชอบ​กิน​ซาลาเปา​เนื้อ​ถึงขนาด​นั้น​ล่ะ

ความจริง​แล้ว​ ​ก่อนหน้า​ที่นาง​จะ​มาที​่​นี่​ ​เสี่ยว​ไป๋​ก็​เคย​บอก​กับ​หยวน​หมิง​ว่า​เจ้า​เจ็ด​อาจจะ​เป็น​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์

เป็นไปได้​หรือไม่​ว่า​…​ ​ที่จริง​แล้ว​อสูร​กลืน​นภา​ก็​คือ​เจ้า​เจ็ด​นี่เอง

“​ข้า​ขอ​เจอ​อสูร​กลืน​นภา​ได้​ไหม​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถาม​หลังจาก​คิด​อยู่​ครู่หนึ่ง

“​ไม่ได้​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ตอบ​อย่าง​เย็นชา

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สังเกตเห็น​ว่า​เขา​คง​ไม่​อยาก​ให้​นาง​ถาม​คำถาม​เช่นนี้​ ​เขา​ระวังตัว​แจ​สม​กับ​เป็น​ปีศาจ​ไร้​หัวใจ​จริงๆ

ดูเหมือนว่า​ปีศาจ​ทุก​ตน​มักจะ​เป็น​เช่นนั้น

พวกเขา​ไม่เชื่อใจ​ใคร

แต่​พวกเขา​ก็​ไม่ได้​ชั่วร้าย​เหมือน​วิญญาณ​อาฆาต​อัน​น่าขนลุก​พวก​นั้น

พวกเขา​กลับ​ให้ความรู้​สึก​เหมือน​สุภาพบุรุษ​ที่​เร่ร่อน​อยู่​ใน​ความมืด​มิด​มากกว่า

พวกเขา​มี​แนวคิด​ด้าน​ความงาม​ตามแบบฉบับ​ของ​ตัวเอง​ ​และ​การ​เสาะแสวงหา​ความงดงาม​ของ​พวกเขา​นั้น​ไร้​ที่​สิ้นสุด

ยกตัวอย่าง​เรื่อง​การกิน​ ​วิญญาณ​ที่​พวกเขา​หมายตา​เอาไว้​ล้วนแต่​ได้รับ​การ​เลี้ยงดู​ทีละน้อย​จนกระทั่ง​มัน​สามารถ​กิน​ได้​ ​จากนั้น​พวก​มัน​จึง​จะ​เริ่ม​ลิ้มรส​มัน​อย่าง​ช้าๆ

เมื่อ​นาง​คิด​มาถึง​ตรงนี้​ ​จู่ๆ​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​เข้าใจ​ได้​ทันที​ว่า​ทำไม​ฝ่า​บาท​ถึง​มีนิ​สัย​ชอบ​ล่าม​คน​เอาไว้​ใน​กรง

เขา​ไม่ได้​ป้อน​นาง​เพียง​เพราะว่า​นาง​เป็น​แค่​เหยื่อ​ธรรมดา

แต่​เขา​คิด​ว่านาง​เป็น​อาหาร​ของ​เขา​มาตั​้ง​แต่แรก​แล้ว​ต่างหาก​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท