องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 597 ชิ้นส่วนวิญญาณชิ้นที่สอง

บทที่ 597 ชิ้นส่วนวิญญาณชิ้นที่สอง

อากาศ​หนาว​จัด​ ​มัน​หนาว​จน​สามารถ​มองเห็น​ได้​แม้กระทั่ง​ลมหายใจ​ของ​ตัวเอง​ ​ภูมิประเทศ​ปกคลุม​ไป​ด้วย​ฤดูหนาว​และ​พื้นที่​สีขาว​ที่​กว้างใหญ่​ไพศาล

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยืน​อยู่​ตรงกลาง​ที่​แห่ง​นั้น​ ​นาง​รู้สึก​สับสน​เล็กน้อย​ ​ที่นี่​คือ​…​ ​วัง​หลวง​หรือ

เกล็ด​หิมะ​โปรยปราย​ลง​รอบกาย​นาง​อย่าง​นุ่มนวล​ ​พวก​มัน​เต้นรำ​อยู่​ใน​ลม​เหนือ​ที่​พัดมา​ ​ก่อน​ตกลง​บน​ขั้นบันได​หินอ่อน​ราวกับ​ดอก​ปุยฝ้าย​ ​มองเห็น​เหล่า​นางกำนัล​และ​ขุนนาง​เดิน​ไปมา​อยู่​ใน​วัง​หลวง

ที่นี่​คือ​วัง​หลวง​จริงๆ

แต่​คำถาม​ก็​คือ​ ​ทำไม​นาง​ถึง​มา​อยู่​ที่นี่​ได้

นาง​กลับมา​ที่​โลก​ปัจจุบัน​แล้ว​หรือ

ไม่​ ​เป็นไปไม่ได้​!

ตาม​คำกล่าว​ของ​กิเลน​อัคคี​ ​หลังจากที่​นาง​รวบรวม​เศษ​ชิ้นส่วน​วิญญาณ​ได้​สำเร็จ​ ​นาง​จะ​ถูก​ส่งตัว​มายัง​สถานที่​ที่​มี​เศษ​ชิ้นส่วน​วิญญาณ​ชิ้น​ถัดไป​อยู่

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก้มลง​มอง​มงกุฎ​ที่อยู่​ใน​มือ​แล้ว​กำ​มัน​แน่น​ ​นาง​ยัง​จำ​ภาพ​ของ​คน​คน​นั้น​ตอนที่​เขา​หันกลับ​มา​เป็น​ครั้งสุดท้าย​ได้

ให้​ทุกอย่าง​เป็นไป​อย่างที่​มัน​ควร​เป็น​…​

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เข้าใจ​เหตุผล​ที่อยู่​เบื้องหลัง​ประโยค​นั้น​ได้​เป็น​อย่างดี​ ​แต่​เพราะว่า​นาง​เข้าใจ​มัน​ดี​ ​หัวใจ​ของ​นาง​ถึง​ได้​เจ็บปวด​จน​นาง​รู้สึก​แย่​ถึง​เพียงนี้

นิ้ว​ของ​นาง​กำ​เข้าหา​กัน​ราวกับ​พยายาม​ข่ม​กลั้น​อารมณ์​เหล่านั้น​ ​เมื่อ​นาง​ลืมตา​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​สายตา​ของ​นาง​ก็​กลับมา​แจ่มชัด​ดังเดิม

ในเมื่อ​ที่นี่​คือ​ที่​ที่​มี​เศษ​ชิ้นส่วน​วิญญาณ​อยู่​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​น่าจะ​อยู่​ที่ไหน​สัก​แห่ง​ใกล้​ๆ​ ​นี้​เช่นกัน​มิใช่​หรือ

แต่​ข้า​จะ​หา​ตัว​เขา​ได้​จาก​ส่วน​ไหน​ของ​วัง​หลวง

อีก​อย่าง​ ​ทำไม​มัน​ถึง​ได้​เงียบ​ขนาด​นี้​ล่ะ

นาง​เคย​ไป​ตำหนัก​เย็น​มาก​่อน​ ​แต่​มัน​ก็​ยัง​ไม่​เหมือนกับ​ที่นี่

แต่​นอกจาก​ตำหนัก​เย็น​แล้ว​ ​ยัง​มีตำ​หนัก​อื่น​อีก​หรือ​ที่​มีนา​งกำ​นัล​เพียง​ไม่​กี่​คน​เหมือน​อย่างที่​นี่

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก้าว​เท้า​ออก​ไป​แล้ว​ผลัก​ประตู​บาน​หนึ่ง​เปิด​ออก​ ​แสงสว่าง​เจิดจ้า​จน​แทบ​ทำให้​ตาบอด​สาดส่อง​ลงมา​บน​ใบหน้า​ของ​นางใน​ทันใด

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยกมือ​ขึ้น​บังตา​ตัวเอง​โดยสัญชาตญาณ

นาง​มอง​ไป​ทาง​ด้าน​ซ้าย​อันเป็น​ทิศทาง​ของ​แหล่งกำเนิด​แสง​นั้น

นาง​หรี่​ตาล​งอย​่าง​ระวัง​เพราะ​ดวงตา​ของ​นาง​ยัง​ไม่​ชิน​กับ​แสงสว่าง​นั้น

แต่​สิ่ง​เดียว​ที่นาง​เห็น​กลับเป็น​ร่าง​ของ​คน​คน​หนึ่ง​ที่​ยืน​อยู่​ท่ามกลาง​ลำแสง​สีทอง​เจิดจ้า

ร่าง​นั้น​ตัวเล็ก​เพียง​นิดเดียว

ดังนั้น​ตอนแรก​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​คิด​ว่า​เป็น​เจ้า​เจ็ด

แต่​เมื่อ​ร่าง​นั้น​เดิน​เข้ามา​ใกล้​ ​นาง​ก็​ตระหนัก​ได้​ว่านั​่น​ไม่ใช่​เจ้า​เจ็ด

คน​คน​นั้น​สวม​ชุด​สีดำ​ ​อีกทั้ง​ยัง​มี​เสื้อคลุม​หนา​หนัก​พาด​อยู่​บน​ไหล่

มัน​เป็น​เสื้อคลุม​ประเภท​ที่ว่า​คง​ดู​แปลกตา​ยิ่งนัก​หาก​คนที​่​สวม​มัน​อยู่​เป็น​เด็ก​คนอื่น​ ​แต่​มัน​กลับ​ดู​เข้ากับ​เด็กชาย​คน​นี้​อย่าง​น่าประหลาด

คิ้ว​และ​ดวงตา​คมกริบ​ของ​เขา​ดูรา​วกับ​จะ​สามารถ​ผ่า​ค่ำคืน​ออก​ได้​เป็น​สอง​ ​ดวงตา​ของ​เขา​ไม่ได้​เย็นชา​หรือ​เย้ยหยัน​ ​มัน​เพียงแค่​ดูป​ราศ​จาก​อารมณ์​ใดๆ

เขา​ดู​เยือกเย็น​ ​แต่​ก็​มีบร​รยา​กาศ​ของ​ผู้นำ​อัน​ยาก​จะ​หลีกเลี่ยง

แม้​จะ​มี​เลือด​ซึม​ออกมา​จาก​ระหว่าง​นิ้ว​ ​แต่​เด็กชาย​ก็​ดูเหมือน​จะ​ไม่รู้​สึก​ถึง​มัน​แม้แต่น้อย​ ​เขา​เดิน​ตัว​แข็งทื่อ​จนกระทั่ง​สังเกตเห็น​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​ดวงตา​เยือกเย็น​ของ​เขา​แปรเปลี่ยน​เป็น​เย็นชา​สุดขั้ว​ทันที

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ได้​ถึง​ความ​เป็น​ศัตรู​จาก​เขา​ ​แต่​นั่น​กลับ​ไม่ใช่​สิ่ง​ที่​ทำให้​นาง​ตกใจ​ ​เพราะ​เด็ก​คนที​่​ว่านี​้​…​ ​หน้าตา​เหมือน​องค์​ชาย​สาม​ขนาด​ย่อส่วน​ไม่มี​ผิด​!

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยืน​นิ่ง​อยู่กับที่​ ​นาง​รู้สึก​คุ้นเคย​กับ​ภาพ​ตรงหน้า​แม้ว่า​มัน​จะ​ไม่เคย​เกิดขึ้น​เลย​ก็ตาม

ตอนที่​นาง​ถูก​ขัง​อยู่​ใน​ค่าย​กล​ ​หนี​เฟิ​่ง​พยายาม​ใช้​ทุก​วิถีทาง​เพื่อ​ทำให้​นาง​รู้​เกี่ยวกับ​อดีต​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย

ตอนนี้​ดูเหมือนว่า​จะ​ไม่ใช่​แค่​มือ​ของ​เขา​เท่านั้น​ ​แต่​แม้กระทั่ง​แผ่น​หลัง​ก็​อาจจะ​เต็มไปด้วย​รอยแผล​จาก​เข็ม​ที่มา​รดา​ผู้​โหดร้าย​ของ​เขา​ทิ้ง​ไว้​ก็​เป็นได้

อย่าง​เดียว​ที่​ต่าง​ออก​ไป​จาก​สิ่ง​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เคย​เห็น​ใน​ความฝัน​ก็​คือ​ตอนนี้​เด็กชาย​ที่อยู่​ตรงหน้า​นาง​มีตัว​ตน​อยู่​จริงๆ​ ​เขา​ดู​มีตัว​ตน​อยู่​จริงๆ​ ​จน​นาง​สามารถ​สัมผัส​ได้​ถึง​ความ​เย็นชา​ที่อยู่​ใน​ดวงตา​คู่​นั้น​ทั้งที่​นาง​ไม่ได้​อยู่​ใกล้​เขา​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​!

หมายความว่า​ครั้งนี้​เศษ​ชิ้นส่วน​วิญญาณ​ก็​คือ​องค์​ชาย​สาม​ใน​วัยเด็ก​หรือ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​สับสน​เล็กน้อย

หลังจาก​สบตา​กัน​ครั้งแรก​ ​เด็กชาย​ก็​ไม่ได้​หัน​มอง​นาง​อีก​ ​เขา​เดิน​หาย​เข้าไป​ใน​ประตู​ตำหนัก​แห่งหนึ​่ง​พร้อมกับ​ใช้​มือซ้าย​กุม​แขนขวา​ของ​ตัวเอง​เอาไว้

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตาม​เขา​ไป​โดย​ไม่​เสียเวลา​คิด​เป็น​หน​ที่สอง​ ​ที่นี่​เงียบ​กว่า​ตำหนัก​อื่น​จริงๆ​ ​นี่​อาจจะ​เป็น​ตำหนัก​ที่​เขา​เคย​อยู่​ก่อน​จะ​เกิดเหตุ​การณ์​ไฟไหม้​ขึ้น​ ​จึง​ไม่น่า​แปลกใจ​ที่นาง​จะ​ไม่รู้​สึก​คุ้นเคย​กับ​มัน​…

ซ่า​!

ใน​บ่อน้ำ​เก่าๆ​ ​มี​ถัง​ไม้วา​งอยู​่​ถัง​หนึ่ง​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ใน​วัยเด็ก​เริ่ม​ดึง​เชือก​ที่​ผูก​มัน​เอาไว้​เพื่อนำ​ถังน้ำ​ขึ้น​มา

แต่​การ​ใช้​แค่​มือซ้าย​ก็​เจ็บปวด​เกินไป​ ​จึง​ย่อม​ส่งผล​กระทบ​ต่อ​การเคลื่อนไหว​ของ​เขา

เขา​กำลัง​คิด​ที่จะ​ยอมแพ้

ตอนนั้น​นั่นเอง​ที่​มือ​เรียว​สวย​คู่​หนึ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​ต่อหน้า​เขา​โดย​ไม่​คาดคิด​ ​ถัง​ไม้​ถูก​ดึง​ขึ้น​มาด​้ว​ยการ​ชัก​มือ​เพียง​ครั้ง​เดียว

เมื่อ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หันกลับ​ไป​ ​สิ่ง​ที่​เขา​เห็น​ก็​คือ​รอยยิ้ม​อัน​อ่อนโยน​บน​ใบหน้า​ของ​สตรี​นาง​หนึ่ง

เขา​เคย​เห็น​ใบหน้า​นี้​มาก​่อน​ ​มัน​เป็น​ใบหน้า​ของ​ผู้หญิง​ที่​จู่ๆ​ ​ก็​โผล่​มาจาก​ไหน​ไม่รู้​คน​นั้น​นั่นเอง

“​ข้า​ไม่ได้​คิด​ที่จะ​ถากถาง​อะไร​เจ้า​ ​ไม่ต้อง​มาทำ​ดี​กับ​ข้า​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ผลัก​นาง​ออก​และ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​ราบเรียบ

เดิมที​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​ว่า​องค์​ชาย​ใน​วัยเด็ก​จะ​รับมือ​ได้​ง่าย​ ​แต่​ดูเหมือนว่า​เด็กชาย​ผู้​ซับซ้อน​และ​ดื้อรั้น​ที่อยู่​ต่อหน้า​นาง​ดูจะ​รับมือ​ได้​ยาก​ที่สุด

ท่าทาง​ตอน​เขา​ดื่ม​น้ำ​ดู​สูงส่ง​ยิ่งนัก

การ​วางตัว​ของ​เขา​ดู​สูงศักดิ์​อย่างมาก​ ​แต่​เขา​ก็​ยัง​เด็ก​นัก​!​ ​เขา​ดูเหมือน​เพิ่งจะ​อายุ​ได้​เพียงแค่​เจ็ด​แปด​ขวบ​เท่านั้น

ทำไม​เขา​ถึง​ทำ​เหมือน​ตัวเอง​กำลัง​ถ่ายทำ​ภาพยนตร์​มูลค่า​เหยียบ​ล้าน​อยู่​เลย​ล่ะ

ยิ่งกว่านั้น​ ​ขน​ตาของ​เขา​ก็​ยัง​ทั้ง​ยาว​และ​งอน​สวย​ ​พวก​มัน​เป็น​สีดำ​เหมือน​น้ำหมึก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยื่นมือ​ออก​ไป​สัมผัส​ตัว​เขา​ ​รูปลักษณ์​อัน​งดงาม​ชวนมอง​นั้น​ดึงดูด​นาง​ได้​เป็น​อย่างดี​ ​นาง​ไม่​อาจ​ต้านทาน​ความรู้สึก​ที่เกิด​ขึ้น​ได้​…

เด็กชาย​ชะงัก​ ​เขา​นึกไม่ถึง​ว่า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จะ​ทำ​เช่นนั้น​ ​จากนั้น​ดวงตา​ของ​เขา​ก็​หรี่​ลง​อย่าง​ดุร้าย​ราวกับ​แมว​ ​และ​เอ่ย​ถาม​ว่า​ ​“​เจ้า​อยาก​เสียมือ​คู่​นั้น​ไปรึ​”

“​ยัง​เด็ก​อยู่​แท้ๆ​ ​ทำไม​ทำตัว​ใจร้าย​ถึง​เพียงนี้​เล่า​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตัดสินใจ​ที่จะ​อบรม​ผู้​เป็น​สามี​ให้​รู้เรื่อง​ขณะที่​เขา​ยัง​เด็ก​ ​หลังจากนี้​ตอนที่​นาง​ตาม​ขอ​ความรัก​จาก​เขา​ ​ทุกอย่าง​จะ​ได้​ง่าย​ขึ้น​ ​“​ถ้า​ท่าน​เอาแต่​ทำตัว​ใจร้าย​อยู่​เช่นนี้​ ​ระวัง​จะ​ไม่มี​เพื่อน​ล่ะ​”

“หืม​ ​อย่างนั้น​หรือ​…​”​ ​สีหน้า​ชั่วร้าย​อวดดี​ปรากฏ​ขึ้น​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​ ​ในเวลาเดียวกัน​ ​ดวงตา​คู่​นั้น​ก็​พลัน​เผย​ความ​เย็นชา​ออกมา

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตกใจ​กับ​สีหน้า​ของ​เขา​ ​นาง​จับมือ​ติดจะ​อวบ​ของ​เขา​พร้อมกับ​ถาม​ว่า​ ​“​ท่าน​คิด​อะไร​อยู่​หรือ​ ​รอยยิ้ม​ของ​ท่าน​น่าขนลุก​ทีเดียว​”

“​ข้า​กำลัง​คิด​ว่า​จะ​ฆ่า​เจ้า​อย่างไร​ดี​”​ ​เด็กชาย​ตอบ​อย่างไร​้​อารมณ์

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตัว​แข็ง​ ​จากนั้น​นาง​จึง​ใช้​มือ​ข้าง​หนึ่ง​ดึง​ตัว​เขา​เข้ามา​พร้อมกับ​กอด​เขา​แน่น​ ​แล้ว​ถู​ใบหน้า​เข้ากับ​เขา​ ​“​อย่า​ทำตัว​โหดร้าย​กับ​ผู้หญิง​สิ​ ​ท่าน​ควร​เป็น​สุภาพบุรุษ​ให้​มากกว่า​นี้​ ​แต่​ ​เอ่อ​ ​ท่าน​ไม่​ควร​ทำตัว​เป็น​สุภาพบุรุษ​กับ​ผู้หญิง​ทุกคน​นะ​ ​จำ​หน้า​ข้า​ไว้​ ​แล้ว​เป็น​สุภาพบุรุษ​กับ​ข้า​เพียงแค่​คนเดียว​ก็​พอ​ ​ไม่ต้อง​สนใจ​คนอื่น​หรอก​ ​ท่าน​จะ​ต้อง​จำ​หน้า​ข้า​เอาไว้​ให้​ดีล​่ะ​ ​เพราะ​ในอนาคต​ท่าน​จะ​รัก​ข้า​ไป​จน​วัน​ตาย​ ​เข้าใจ​หรือเปล่า​”

เด็กชาย​ดูเหมือน​จะ​โมโห​กับ​การกระทำ​ของ​นาง​ ​ใบหน้า​ของ​เขา​ยิ่ง​ดำทะมึน​ ​ผู้หญิง​คน​นี้​ไม่​กลัว​ตาย​หรือ​ ​ช่างพูด​ช่าง​จา​เสีย​ไม่มี​ ​ข้า​ไม่​คิด​ว่า​จะ​มี​ใคร​พูดมาก​ไป​กว่านา​งอีก​แล้ว

แต่​อ้อมกอด​ของ​นาง​ก็​อุ่นดี​ทีเดียว​ ​ดังนั้น​ตอนนี้​ข้า​จะ​ยัง​ไม่​ทุ่ม​นาง​เข้ากับ​ผนัง​ก็แล้วกัน​…​ ​เขา​คิด​กับ​ตัวเอง​ใน​ใจ​อย่าง​ชั่วร้าย​ ​แต่​ทันทีที่​ได้ยิน​คำพูด​ประโยค​สุดท้าย​ของ​นาง​ ​เขา​ก็​อด​เย้ยหยัน​ขึ้น​มา​ไม่ได้​ว่า​ ​“​ข้า​น่ะ​หรือ​ ​ข้า​จะ​รัก​เจ้า​จน​วัน​ตาย​หรือ​ ​แม่นาง​ ​เจ้า​ฝัน​อยู่​หรือเปล่า​ ​จะ​ฝันกลางวัน​ข้า​ก็​ไม่ได้​ว่า​อะไร​หรอก​ ​แต่​ช่วย​ระลึกถึง​อายุ​ของ​ตัวเอง​เอาไว้​ด้วย​เถิด​ ​ข้า​ไม่ได้​ชอบ​ผู้หญิง​ที่​แก่​แล้ว​อย่าง​เจ้า​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…​เขา​ไม่น่ารัก​เอา​เสีย​เลย​!​ ​เกิด​มาก​็​ปาก​คอ​เราะร้าย​เช่นนี้​เลย​หรือ​ ​ตามใจ​ข้า​สักครั้ง​แล้ว​จะ​ตาย​หรือ​อย่างไร​ ​ตอนนี้​ข้า​อายุ​แค่​สิบ​เจ็ด​เอง​นะ​!​ ​ข้า​ยัง​สาวอ​ยู่​เลย​นะ​!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท