องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 605 เหยื่อกับองค์ชาย

บทที่ 605 เหยื่อกับองค์ชาย

“​หาก​เป็น​เช่นนั้น​ ​คราวหลัง​พวกเรา​ควรระวัง​คำพูด​เอาไว้​ตอนที่​สนทนา​กัน​ใน​ตำหนัก​เพื่อ​หลีกเลี่ยง​ไม่​ให้​ผู้อื่น​สืบ​ข้อมูล​อัน​ใด​ไป​จาก​เรา​ได้​”​ ​เงา​ทมิฬ​ขมวดคิ้ว​ ​สถานการณ์​ใน​ตำหนัก​ของ​พวกเขา​นั้น​ยากลำบาก​กว่า​ที่​ตำหนัก​อื่น​ ​หาก​พวกเขา​พูด​อะไร​ผิด​ไป​แม้แต่​คำ​เดียว​ ​แทนที่จะ​ถูก​ลงโทษ​ ​พวกเขา​อาจ​ทำให้​ฝ่า​บาท​เดือดร้อน​ได้​ ​สิ่ง​สุดท้าย​ที่​ฮองเฮา​ต้องการ​เห็น​ก็​คือ​ความผิดพลาด​ของ​ฝ่า​บาท​ ​ยกตัวอย่างเช่น​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​ใน​วันนี้​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ข้า​รับใช้​ของ​องค์​ชาย​ใหญ่​คง​กลั่นแกล้ง​ฝ่า​บาท​แรง​จน​เกินไป​ ​จึง​ทำให้​ฝ่า​บาท​หาทาง​ตอบโต้​ ​ใคร​เล่า​จะ​รู้​ว่า​องค์​ชาย​ใหญ่​จะ​ไป​เข้าเฝ้า​ฮ่องเต้​ ​ทันทีที่​ฮ่องเต้​ได้ยิน​เรื่อง​นั้น​ ​เขา​จึง​สั่ง​ลงโทษ​ฮองเฮา​ทันที​ ​และ​เป็นผล​ให้​นาง​รู้สึก​ไม่พอใจ​ ​และ​สุดท้าย​คนที​่​ต้อง​ทนทุกข์​กับ​ผล​ที่​ตามมา​ก็​คือ​ตัว​ฝ่า​บาท​เอง​…

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​พยักหน้า​ตามอย่าง​เห็นด้วย​ ​“​ที่​สำคัญ​อย่า​ให้​นาง​รู้​ว่า​ฝ่า​บาท​ออกมา​ตอนกลางคืน​ ​ข้า​กลัว​ว่านาง​จะ​สะกดรอย​ตาม​ฝ่า​บาท​ ​แล้ว​สุดท้าย​เรื่อง​นี้​จะ​ไม่​เป็นความลับ​อีกต่อไป​”

ทันทีที่​ได้ยิน​เช่นนี้​ ​มือ​ที่​ถือ​เสื้อคลุม​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​ชะงัก​ไป​ ​จากนั้น​เขา​จึง​ยกมือ​ขึ้น​ ​แล้ว​หยิบ​เสื้อคลุม​มาสว​มอี​กค​รั้ง​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​นั้น​เยือกเย็น​ ​“​ข้า​จะ​หาทาง​รับมือ​กับ​นาง​เอง​ ​พวก​เจ้า​สอง​คน​ไป​ได้​แล้ว​”

“​เพ​คะ​”​ ​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​เอ่ย​อย่าง​ไม่เต็มใจ​นัก​ ​พวกเขา​เคย​พึ่งพา​กันและกัน​ใน​ยาม​ที่​พบ​เจอ​กับ​เรื่อง​ลำบาก​ ​ดังนั้น​การปรากฏ​ตัวอย่าง​กะทันหัน​ของ​ผู้หญิง​คน​นั้น​จึง​ทำให้​สถานการณ์​ค่อนข้าง​กระอักกระอ่วน​เล็กน้อย

ยิ่งกว่านั้น​ ​นาง​ยัง​เห็น​น้ำแกง​หัว​ปลา​ที่​ผู้หญิง​คน​นั้น​ทำ​ไว้​ตอนที่​นาง​เดิน​เข้าไป​ที่นั่น​เมื่อเช้า​ ​แน่นอน​ว่า​กลิ่นหอม​นั้น​ย่อม​ไม่ใช่​สิ่ง​ที่​เคย​มี​ใน​ตำหนัก​แห่ง​นี้​มาก​่อน

นาง​ก็​อยาก​ทำอาหาร​อร่อย​ๆ​ ​ให้​กับ​ฝ่า​บาท​เช่นกัน​ ​แต่​นอกจาก​นาง​จะ​ไม่ใช่​คน​ทำอาหาร​เก่ง​แล้ว​ ​สำหรับ​นาง​ ​การย่อง​เข้าไป​เอา​วัตถุดิบ​จาก​ใน​ห้องเครื่อง​มาก​็​นับว่า​ไม่ใช่​เรื่อง​ง่าย​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​สงสัย​ว่า​ผู้หญิง​คน​นั้น​สามารถ​ทำได้​อย่างไร​ ​ยิ่ง​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​คิด​เช่นนั้น​ ​อีก​ฝ่าย​ก็​ยิ่ง​ดู​เป็นอันตราย​มากขึ้น​ ​ดังนั้น​การ​จับตามอง​นาง​คงจะ​เป็น​ทางเลือก​ที่​ดีกว่า

แต่​…​ ​ว่าที่​พระ​ชายา​ในอนาคต​หรือ

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​เหยียด​ยิ้ม​เย้ยหยัน​ ​ใน​สายตา​ของ​ฝ่า​บาท​ ​เขา​มี​เพียงแค่​บุตรสาว​จาก​ตระกูล​เฮ่อ​เหลียน​เท่านั้น​ ​ดังนั้น​เขา​ย่อม​ไม่มีทาง​ชอบ​ผู้หญิง​ที่​อายุ​ห่าง​จาก​เขา​ถึง​แปด​หรือ​เก้า​ปี​เช่น​นาง​แน่

แต่​คุณหนู​ใหญ่​ของ​ตระกูล​เฮ่อ​เหลียน​ก็​ไม่คู่ควร​ที่จะ​ได้​เป็น​พระ​ชายา​ของ​พวกเขา

ตลอด​ช่วง​สอง​สาม​ปี​ที่ผ่านมา​นี้​ ​มี​แค่​เพียง​เงา​ทมิฬ​กับ​นาง​เท่านั้น​ที่​คอย​อยู่​เคียงข้าง​ฝ่า​บาท​ด้วย​ความรัก​สุด​หัวใจ​ ​ส่วน​คุณหนู​ใหญ่​ตระกูล​เฮ่อ​เหลียน​นั่น​น่ะ​หรือ​ ​นาง​ไม่เคย​สนใจ​ฝ่า​บาท​เลย​ด้วยซ้ำ

ไม่เป็นไร

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​หลุบ​ตาลง​แล้ว​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ฝ่า​บาท​จะ​ต้อง​เป็น​ของ​นาง​…

ท้องฟ้า​นอก​วัง​หลวง​เริ่ม​เปลี่ยนเป็น​สีเข้ม​ขึ้น​ ​แสงจันทร์​สาดส่อง​ลงมา​ผ่าน​เงามืด

เงา​เล็ก​ๆ​ ​เอนกาย​พิง​กำแพง​ ​ดวงตา​ไร้อารมณ์​ของ​เขา​กำลัง​เงย​ขึ้น​มอง​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​ที่สูง​กว่า​เขา​หลายเท่า

ขนของ​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​ตัว​นั้น​มีสี​แดง​เจิดจ้า​ราวกับ​เปลวเพลิง​อัน​สว่างไสว​และ​งดงาม

“​นายท่าน​ ​ท่าน​จะ​ปล่อย​ข้า​ออก​ไป​เมื่อใด​หรือ​ขอรับ​”​ ​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​รู้สึก​เหมือน​ถูก​ทำร้าย​ ​มัน​ถูก​ขัง​อยู่​ใน​กรง​ที่​ทำ​ขึ้น​เป็นพิเศษ​สำหรับ​มัน​ ​มัน​วาง​กรงเล็บ​ลง​บน​กะหล่ำปลี​จำนวน​มหาศาล​ ​มัน​ทนไม่ไหว​ต่อไป​แล้ว​เพราะ​มันต​้​อง​กินเจ​้า​พวก​นี้​มาต​ลอด​เจ็ด​วัน​เต็ม​ ​มัน​พร้อม​ทำ​ทุกอย่าง​ให้​เขา​เป็นการ​ตอบแทน​ ​ขอ​เพียงแค่​เด็กชาย​ตัว​น้อย​ยอม​ปล่อย​มัน​ออก​ไป​ ​อันที่จริง​แล้ว​สถานที่​แห่ง​นี้​ไม่มีทาง​สู้​พละกำลัง​ของ​มัน​ได้​ ​แต่​สิ่ง​เดียว​ที่สามา​รถ​กักขัง​มัน​เอาไว้​ได้​ก็​คือ​เด็กชาย​ที่อยู่​ตรงหน้า​มัน​ ​คน​คน​นี้​คือ​ผู้​เป็น​นาย​เพียง​คนเดียว​ของ​มัน​นั่นเอง​!

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยป​ราย​ตาม​อง​มัน​ก่อน​จะ​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​ไม่แยแส​ว่า​ ​“​ข้า​เพิ่ง​จับ​เจ้า​ขัง​ได้​เพียงแค่​เจ็ด​วัน​เท่านั้น​”​ ​เวลานี้​ยัง​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​เขา​ล่า​กิเลน​อัคคี​มา​ได้​ ​เขา​ตั้งใจ​ว่า​จะ​รอ​จนกระทั่ง​เสด็จ​ปู่​กลับมา​ ​และ​จัด​พิธี​ล่าสัตว์​ของ​ราชสำนัก​ขึ้น​ ​เวลา​นั้น​ต่างหาก​คือ​เวลา​ที่​สมควร​บอก​ทุกคน

“​มัน​ผ่าน​มาตั​้ง​เจ็ด​วัน​แล้ว​ต่างหาก​ขอรับ​”​ ​กิเลน​อัคคี​ตัวสั่น​พร้อมกับ​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ท้องฟ้า​ ​จากนั้น​จึง​เอ่ย​ว่า​ ​“​คน​พวก​นั้น​ยัง​ปฏิบัติ​ต่อ​ท่าน​เหมือน​เป็น​องค์​ชาย​ผู้​ไร้ค่า​อยู่​หรือ​ขอรับ​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เม้ม​ริมฝีปาก​ ​และ​ยื่น​ผัก​ใบ​หนึ่ง​ใน​มือ​ให้​กับ​มัน​ ​รอยยิ้ม​ของ​เขา​นั้น​สง่างาม​แต่​ก็​โหดเหี้ยม​ทีเดียว​ ​“​ความสนุก​เพิ่งจะ​เริ่มต้น​เท่านั้น​”

สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​มอง​ผัก​ที่อยู่​ตรงหน้า​พร้อมกับ​ร้องไห้​ออกมา​ ​“​ข้า​ไม่​หิว​ขอรับ​นายท่าน​”​ ​แค่​เรอ​มัน​ก็ได้​กลิ่น​ผัก​ใบ​เขียว​แล้ว​ ​ช่าง​เป็นความ​ทรง​จำ​ที่​เลวร้าย​ยิ่งนัก​!

เด็กชาย​ตัว​น้อย​ดูเหมือน​จะ​พอใจ​กับ​นิสัย​ที่​ดีขึ้น​ของ​มัน​ ​เขา​ชัก​มือ​กลับ​แล้ว​ใช้​ผ้าเช็ดหน้า​เช็ดมือ​พลาง​บอกว่า​ ​“​ช่วงนี้​ข้า​เจอ​เหยื่อ​ที่​น่าสนใจ​มาก​ตัว​หนึ่ง​ ​ข้า​จะ​พานา​งมา​ขัง​ไว้​กับ​เจ้า​เมื่อถึง​เวลา​”

“​เหยื่อ​ที่​น่าสนใจ​หรือ​ขอรับ​”​ ​ดวงตา​ของ​กิเลน​อัคคี​เป็นประกาย​ ​“​สัตว์​อสูร​กลืน​เวหา​หรือ​ขอรับ​”

เด็กชาย​ตัว​น้อย​ส่ายหน้า​ด้วย​สีหน้า​ราบเรียบ​ ​“​ไม่ใช่​สัตว์​อสูร​ ​มัน​เป็น​มนุษย์​ผู้หญิง​”

“​ผู้หญิง​หรือ​”​ ​กิเลน​อัคคี​ทำ​หน้า​เหมือน​ถูก​ฟ้าผ่า​ ​ผู้หญิง​คน​ไหน​ดวงตก​ถึง​เพียงนี้​หนอ

เด็กชาย​ตัว​น้อย​ตอบ​ราวกับ​ยืนยัน​แล้วจึง​พูด​ต่อ​ ​“​นาง​บอกว่า​นาง​ไม่​ชอบ​ถูก​ขัง​ ​ดังนั้น​โซ่​ใน​กรง​ของ​เจ้า​จึง​มีประโยชน์​ทีเดียว​”

กิเลน​อัคคี​ ​:​ ​…

“​นายท่าน​ ​ท่าน​เคย​คิด​หรือไม่​ขอรับ​ว่านา​งอาจ​จะ​เกลียด​โซ่​มากกว่า​ก็ได้​”

นิสัย​ชอบ​จับ​ทุกอย่าง​ขัง​ราวกับว่า​มัน​เป็น​เหยื่อ​นี้​ช่าง​น่า​เหลือทน​จริงๆ​!

มิหนำซ้ำ​อีก​ฝ่าย​ยัง​เป็น​มนุษย์​ผู้หญิง​เสียด​้วย​ ​หลังจาก​แดน​ปีศาจ​ล่มสลาย​ ​มัน​ก็​มักจะ​ถอยหลัง​ทุกครั้งที่​เห็น​มนุษย์​ผู้หญิง​…

แต่​ดู​จาก​นิสัย​ของ​นายท่าน​แล้ว​ ​เขา​คง​ไม่สน​ใจ​ว่า​คนอื่น​จะ​คิด​อย่างไร​ ​เขา​คง​จับ​นาง​มัด​แล้ว​พามา​ที่นี่​ตามใจ​ตัวเอง​แน่​!

แต่​กิเลน​อัคคี​ก็​ตั้งตัว​ไม่ทัน​เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​บ่นพึมพำ​ของ​เด็กชาย​ที่​กำลัง​หน้านิ่วคิ้วขมวด​อยู่​ตรงนั้น​ ​“​เจ้า​คิด​ว่านาง​จะ​ชอบ​การ​ขัง​แบบ​ไหน​หรือ​”

“​นาง​…​ ​อาจจะ​ไม่​ชอบ​เลย​ขอรับ​…​”​ ​แม้กระทั่ง​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​อย่าง​เขา​ก็​ยัง​เกลียด​การถูก​ขัง​ ​นับประสา​อะไร​กับ​มนุษย์​เล่า

เด็กชาย​ตัว​น้อย​รับฟัง​ด้วย​สีหน้า​ราบเรียบ​ ​“​เช่นนั้น​ข้า​คง​ต้องหา​รือ​เรื่อง​นี้​กับ​นาง​ให้​รู้เรื่อง​ ​นาง​ปฏิเสธ​ข้า​ไม่ได้​”

กิเลน​อัคคี​ ​:​ ​…

เช่นนั้น​ท่าน​จะ​หารือ​กับ​นาง​ไป​ทำไม​หรือ​!​ ​ไม่มี​ความจำเป็น​เลย​ด้วยซ้ำ​!

ความจริง​แล้ว​นายท่า​นก​็​เพียงแค่​รู้สึก​อยาก​จับ​นาง​มัด​แล้ว​พาตัว​มาที​่​นี่​ใช่​หรือเปล่า

“​นาง​ดู​มี​เอกลักษณ์​เฉพาะตัว​ ​แต่​โชคดี​ที่นาง​ไม่ได้​น่ารำคาญ​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​กระชับ​ถุงมือ​สีดำ​ของ​ตัวเอง​ ​“​ถ้า​นาง​เป็น​คนที​่​ศัตรู​ส่ง​มา​จริง​ ​พวกเรา​คงได้​ลำบาก​แน่​ ​มัน​คง​ใช้เวลา​พักใหญ่​ทีเดียว​กว่า​จะ​จับ​นาง​มา​ขัง​ได้​”

การเคลื่อนไหว​ของ​กิเลน​อัคคี​ชะงัก​ไป​เล็กน้อย​ ​“​หาก​นาง​ดู​ไม่ปลอดภัย​ ​เช่นนั้น​เรา​อย่า​เพิ่ง​เคลื่อนไหว​จะ​ดีกว่า​ขอรับ​”

“​จะ​ปลอดภัย​หรือไม่​นั้น​ไม่ใช่​ปัญหา​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​เงยหน้า​ขึ้น​ ​ดวงตา​ของ​เขา​ลึกล้ำ​และ​ไร้​ซึ่ง​ความเมตตา​ ​กลิ่นอาย​อัน​สง่างาม​แทรก​อยู่​ใน​สีหน้า​ของ​เขา​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ไม่ได้​สูง​นัก​ ​แต่​มัน​ก็​ฟัง​ดู​น่า​จดจำ​ทีเดียว​ ​“​ข้า​เพียงแค่​ต้อง​ฆ่า​คนที​่​ส่ง​นาง​มาซะ​ ​แล้ว​นาง​ก็​จะ​กลายเป็น​ของ​ข้า​”

ทันทีที่​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เด็กชาย​ ​กิเลน​อัคคี​ก็​หรี่​ตาลง​ ​หากว่า​กันตา​มนิ​สัย​ของ​นายท่าน​แล้ว​ ​หาก​เขา​พบ​ว่า​ผู้หญิง​คน​นั้น​ทรยศ​เขา​เข้า​ละ​ก็​ ​มัน​กลัว​ว่า​คนที​่​จะ​ต้องตา​ยน​่า​จะ​ไม่ใช่​แค่​คนที​่​ส่ง​นาง​มา​ ​แต่​แม้กระทั่ง​ตัวผู้​หญิง​คน​นั้น​เอง​ก็​อาจจะ​ต้องตา​ยด​้วย​เหมือนกัน​…

ความโหดเหี้ยม​ของ​นายท่าน​ไม่ได้​ลดน้อยลง​เพราะ​อาการ​สูญเสีย​ความทรงจำ​ของ​ชาติก่อน

แทนที่จะ​เป็น​เช่นนั้น​ ​เขา​ที่​เป็น​มนุษย์​กลับ​อารมณ์​แปรปรวน​ยิ่งกว่า​ตัว​เขา​ตอนที่​อยู่​ใน​แดน​ปีศาจ​เสียอีก

แม้ว่า​เขา​จะ​เป็น​เพียง​เด็ก​ตัวเล็ก​ๆ​ ​แต่​มือ​ของ​เขา​ก็​เปื้อน​เลือด​ตั้งแต่​อายุ​ยังน้อย

เรื่อง​นี้​ย่อม​มี​ความเกี่ยวข้อง​กับ​สภาพแวดล้อม​ที่​เขา​เติบโต​มา​ ​วัง​หลวง​…​ ​มัน​เป็น​สถานที่​ที่สามา​รถ​ทำให้​มนุษย์​สูญเสีย​ความเป็นมนุษย์​ ​และ​ปีศาจ​สูญเสีย​ความ​ชั่วร้าย

ใน​อดีต​นั้น​ ​ไม่ว่า​ใคร​ได้​สบตา​กับ​นายท่าน​ ​พวกเขา​ย่อม​รู้​ว่า​ตัวเอง​จำเป็นต้อง​หลบเลี่ยง​เขา

แต่​ใน​ปัจจุบัน​ ​ผู้​เป็น​นาย​ของ​มัน​กลับ​สามารถ​พราง​ตัว​ได้​อย่าง​สมบูรณ์แบบ​ ​แต่​ภายใต้​การ​พราง​ตัว​นั้น​กลับ​แฝง​ไป​ด้วย​พิษ​ที่​อันตราย​ร้ายแรง​ยิ่งกว่า​ผู้ใด

คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​มี​มนุษย์​ผู้หญิง​กล้า​เข้าใกล้​เขา​ในเวลานี้​ด้วย

ยาก​จะ​นึก​ภาพ​ออก​นัก​ว่า​สุดท้าย​แล้ว​คน​คน​นี้​จะ​ลงเอย​เช่นใด​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท