องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 609 ออกไป!

บทที่ 609 ออกไป!

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่​ตอบ​ ​นาง​เท้าคาง​พร้อมกับ​ส่ง​ยิ้ม​ให้​กับ​อีก​ฝ่าย

สายตา​ของ​นาง​ทำให้​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​เสียว​สันหลัง​วาบ​ ​นาง​สูด​หายใจเข้า​ก่อน​จะ​ช้อน​ดวงตา​แดงก่ำ​ของ​ตัวเอง​ขึ้น​ ​“​ต่อให้​ท่าน​เกลียดชัง​ข้า​ ​แต่​ท่าน​ก็​ควร​บอก​ฝ่า​บาท​นะ​เจ้า​คะ​ ​ท่าน​ปล่อย​ให้​ข้า​ยืน​อยู่​ที่นี่​ท่ามกลาง​อากาศ​อัน​หนาวเย็น​ถึง​เพียงนั้น​ ​มัน​ไม่​มากเกินไป​…​”

“​ใคร​บอก​ให้​เจ้า​เข้ามา​ข้างใน​โดย​ไม่ได้​รับ​อนุญาต​จาก​ข้า​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​ตัดบท​นาง​อย่างไร​้​เยื่อใย

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ตกใจ​ไป​ชั่วขณะ​ ​ในไม่ช้า​ดวงตา​ของ​นาง​ก็​เบิก​กว้าง​ ​“​ฝะ​ ​ฝ่า​บาท​…​”

“​ออก​ไป​”​ ​คำพูด​สอง​คำ​นั้น​ปราศจาก​อารมณ์​ใดๆ

อวิ​๋น​ปี้ลั​่​วรู​้​ว่าความ​ใจร้อน​ของ​นาง​ละเมิด​กฎ​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ ​แต่​นาง​ก็​นึกไม่ถึง​ว่า​ฝ่า​บาท​จะ​ไม่​ฟัง​ใน​สิ่ง​ที่นาง​พูด​แม้แต่​คำ​เดียว

“​ฝ่า​บาท​!​”​ ​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ยัง​ต้องการ​ที่จะ​พูด​อะไร​บางอย่าง

เด็กชาย​ตัว​น้อย​มอง​นาง​อย่าง​เย็นชา​ ​“​ดูเหมือน​เจ้า​จะ​ยัง​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ไม่นาน​พอ​ ​กลับ​ไป​แล้ว​ลอง​ตรอง​ดู​ให้​ดี​เสียว​่า​ข้า​ควร​ไป​เข้าเฝ้า​เสด็จ​แม่​หรือไม่​ ​เลิก​ร้องไห้​ซะ​ ​ข้า​ไม่รู้​ว่าน​้ำ​ตาของ​เจ้า​เป็น​สิ่ง​ที่มา​จาก​การบีบ​น้ำตา​หรือ​เป็นน้ำ​ตา​ที่มา​จาก​ใจ​กัน​แน่​”

หมายความว่า​อย่างไร

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​มีสี​หน้า​หวาดกลัว​ ​แม้กระทั่ง​นิ้ว​ของ​นาง​ก็​ยัง​สั่น​ระริก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เดิน​เข้าไป​หานาง​ ​พร้อมกับ​หัวเราะ​ข้าง​หู​นาง​ ​“​ข้า​บอก​เจ้า​แล้ว​ว่า​ข้า​ไม่จำเป็น​ต้อง​ลงโทษ​เจ้า​เอง​”

ตอนนั้น​นั่นเอง​ที่​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ตระหนัก​ได้​ว่านาง​ติดกับ​เข้า​เสีย​แล้ว​!

แผนการ​เดิม​ของ​นาง​คือ​ต้องการ​ทำให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​โมโห​ ​และ​ทำให้​ฝ่า​บาท​สูญเสีย​ความเชื่อ​ใจ​ใน​ตัวผู้​หญิง​คน​นี้​ไป​!

สุดท้าย​คนที​่​ถูก​ยั่วโมโห​กลับเป็น​นาง​แทน​ ​อีกทั้ง​ยัง​สูญเสีย​กระทั่ง​ความเชื่อ​ใจ​จาก​ฝ่า​บาท​อีกด้วย​…

อวิ​๋น​ปี้ลั​่​วกำ​มือ​แน่น​ ​แต่​นาง​ไม่กล้า​ส่งเสียง​ออก​ไป​แม้แต่​คำ​เดียว​ ​นาง​เพียงแค่​เม้ม​ริมฝีปาก​แล้ว​ตอบ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ว่า​ ​“​เพ​คะ​”

จากนั้น​นาง​ก็​เดิน​ลาก​เท้า​อัน​หนักอึ้ง​กลับ​ออก​ไป​ยืน​ตำแหน่ง​เดิม​ของ​ตัวเอง

สายลม​เย็น​กรีด​ผ่าน​ใบหน้า​ของ​นาง​ราว​ใบ​มีด​อัน​คมกริบ​ ​นาง​ไม่เคย​ต้อง​ทน​รู้สึก​เจ็บปวด​ทรมาน​เช่นนี้​มาก​่อน​ ​ความ​หนาวเย็น​แทรก​เข้าไป​ถึง​กลาง​ใจ​ของ​นาง​ ​นาง​รู้สึก​เหมือน​ตัวเอง​ถูก​ขัง​อยู่​ใน​ห้องใต้ดิน​เย็นยะเยือก​อัน​ไร้​หนทาง​หนี​ ​และ​ทำได้​เพียงแค่​ทนทุกข์​กับ​ความ​ทรมาน​เท่านั้น

เด็กชาย​ตัว​น้อย​หันหน้า​ไป​อีก​ทาง​พร้อมกับ​นวด​ระหว่าง​คิ้ว​ของ​ตัวเอง​ ​จากนั้น​สายตา​ของ​เขา​จึง​มา​หยุด​อยู่​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยอมรับ​ตามตรง​ว่า​ ​“​ข้า​ทน​เฉย​ให้​ถูก​รังแก​ไม่ได้​ ​ไม่ว่า​นาง​จะ​ทำ​อะไร​ข้า​ ​ข้า​จะ​ต้อง​ตอบแทน​มัน​กลับ​ไป​ให้​นาง​อย่าง​สาสม​ ​เจ้า​ควร​โทษ​ที่​คน​รอบตัว​เจ้า​คิดมาก​เกินไป​ต่างหาก​ ​บอก​ข้ามา​สิ​ ​ข้า​ปฏิบัติ​ต่อ​เจ้า​ดี​ถึง​เพียงนี้​แต่​เจ้า​กลับ​เอาแต่​ระแวง​ข้า​ ​เจ้า​อย่า​ทำ​เช่นนี้​สิ​ ​เจ้า​ต้อง​ขอบคุณ​ข้า​ต่างหาก​ ​อีก​อย่าง​…​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พึมพำ​ซ้ำไปซ้ำมา​ ​แต่​บรรยากาศ​อัน​เงียบเชียบ​ที่เกิด​ขึ้น​อย่างกะทันหัน​นั้น​กลับ​ทำให้​นาง​รู้สึก​ขนลุก​ขึ้น​มา

เมื่อ​นาง​เงยหน้า​ขึ้น​ ​นาง​ก็​เห็น​ว่า​เด็กชาย​ตัว​น้อย​กำลัง​จ้องมอง​นาง​อย่าง​เสียดสี​ ​นาง​สัมผัส​ถึง​ความ​เย็นชา​จาก​สายตา​นั้น​ได้​อย่างชัดเจน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กระแอม​ ​ก่อน​จะ​ปิดปากเงียบ

“​พูด​จบ​แล้ว​หรือ​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​หัวเราะ​โดย​ปราศจาก​ความอบอุ่น

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รีบ​พูด​ต่อ​ ​“​อันที่จริง​ก็​ยัง​…​”

“​เจ้า​ลอง​พูด​ออกมา​อีก​ประโยค​สิ​ ​แล้ว​รอดู​ว่า​ข้า​จะ​จับ​เจ้า​โยน​ออก​ไป​เหมือนกัน​หรือเปล่า​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​กระตุก​ยิ้ม​ทรง​เสน่ห์

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หรี่​ตา​พร้อมกับ​กระแทก​ชาม​ใน​มือ​ลง​กับ​พื้น​ ​จากนั้น​จึง​หายใจเข้า​เฮือก​ใหญ่​ ​“​ดื่ม​น้ำต้ม​พุทรา​แดง​นี่​ซะ​”​ ​นาง​บอก

เด็กชาย​นึกไม่ถึง​ว่านาง​จะ​มี​ปฏิกิริยา​รุนแรง​ถึง​เพียงนี้​ ​นิ้ว​ของ​เขา​แข็ง​ราวกับ​หิน​ ​ในเวลานั้น​เขา​คิด​ว่านาง​จะ​หันหลัง​เดิน​ออก​ไป​แล้ว​เสียอีก

“​อย่า​ได้​พูด​คำ​ว่า​ ​‘​ออก​ไป​’​ ​อีก​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หลุบ​ตาล​งม​อง​พื้น​ ​“​เจ้า​ทน​ไล่​ข้า​ออก​ไป​ไม่ได้​หรอก​ ​ยิ่ง​พอ​เจ้า​โต​ขึ้น​ ​เจ้า​ก็​มี​แต่​จะ​จับ​คนอื่น​ขัง​เอาไว้​ ​ไม่ว่า​เจ้า​จะ​โมโห​เพียงใด​ ​แต่​อารมณ์​อัน​แปรปรวน​ของ​เจ้า​ก็​จะ​ทำให้​เจ้า​สับสน​ใน​ตัวเอง​ ​ดังนั้น​ข้า​จึง​ไม่​สามารถ​ออก​ไป​ไหน​ได้​ ​เพราะ​ต้อง​คอย​ระวัง​หลัง​ให้​เจ้า​ ​อย่างไร​ความ​ไว้ใจ​ก็​ไม่มีค่า​สำหรับ​ข้า​ ​เจ้า​จะ​ทำลาย​มัน​อย่างไรก็ตาม​ใจ​เจ้า​แล้วกัน​”

ทันทีที่​ได้ยิน​คำพูด​ของ​นาง​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​ก็​เงียบ​ลง​ ​เขา​จิบ​น้ำต้ม​พุทรา​แดง​ด้วย​ท่าทาง​ว่าง่าย​อย่าง​ไม่เคย​เป็นมา​ก่อน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยิ้ม​แล้ว​กอด​เขา​ ​“​พวกเรา​มาทำ​ให้​ร่างกาย​เจ้า​เย็น​ลง​น่าจะ​เร็ว​กว่า​”

เด็กชาย​ตัว​น้อย​ไอ​ออกมา​สอง​สาม​ครั้ง​ ​แก้ม​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​เขา​มี​รอย​สีแดง​จางๆ​ ​แต้ม​ไป​ทั่ว​ ​ใบหน้า​ของ​เขา​ยังคง​เย็นชา​ ​แต่​ก็​ไม่ได้ผลัก​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ออก

เหยื่อ​ต้อง​ได้รับ​การ​เอาใจ

ในเมื่อ​นาง​ชอบ​กอด​ ​เขา​ก็​จะ​ยอมให้​นาง​ได้​ทำ​เช่นนั้น​สักพัก​ ​ไม่มี​เจ้านาย​คน​ไหน​จะ​เอาใจใส่​มาก​เท่า​เขา​อีกแล้ว

ใคร​จะ​ไป​สนใจ​เรื่อง​ตอน​โต​ ​ตอนนี้​เขา​ก็​คือ​เขา

ถ้า​นาง​อยากได้​เจ้านาย​ที่​เป็นผู้ใหญ่​และ​ทรงอำนาจ​กว่านี​้​ ​เวลานี้​เขา​ก็​สามารถ​เป็น​ให้​นาง​ได้​เหมือนกัน

เด็กชาย​จม​อยู่​ใน​ภวังค์​ความคิด​ของ​ตัวเอง​พร้อมกับ​จับมือ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แน่น

ตราบใดที่​นาง​ไม่​ไป​จาก​ที่นี่​ ​เขา​ก็​สามารถ​ให้​นาง​ได้​ทุกอย่าง​…

เด็กชาย​หลับสนิท​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​เสียง​ฝีเท้า​ที่​พรวดพราด​เข้ามา​จาก​นอก​ประตู​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​คง​ไม่​ตื่น​เร็ว​ถึง​เพียงนี้​ ​ฝ่ามือ​ของ​เขา​ยัง​อุ่น​อยู่​ตอนที่​ตื่นขึ้น​ ​ความรู้สึก​นี้​ทำให้​เขา​รู้สึก​ผ่อนคลาย​ทีเดียว​ ​จากนั้น​เขา​จึง​ห่ม​ผ้า​ให้​กับ​นาง​ ​ก่อน​จะ​เดิน​ตรง​ไป​ที่​ประตู

“​ฝ่า​บาท​”​ ​เงา​ทมิฬ​สังเกตเห็น​เขา​ ​จึง​พูด​ขึ้น​อย่าง​หวาดหวั่น​ว่า​ ​“​องค์​ชาย​ใหญ่​ไป​เข้าเฝ้า​ฮ่องเต้​มา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​เขา​กล่าวว่า​ท่าน​ ​ท่าน​…​”

“​ว่า​อะไร​”​ ​เด็กชาย​ไม่ได้​พูด​อะไร​มาก​นัก​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ได้ยิน​เสียง​นั้น​ ​แต่​นาง​ก็​ยัง​หลับตา​อยู่​ ​ไม่รู้​ว่า​ทำไม​ ​แต่​จู่ๆ​ ​นาง​ก็​รู้สึก​สังหรณ์ใจ​ไม่ดี​ขึ้น​มา

เงา​ทมิฬ​ก้มหน้า​ลง​ ​แล้ว​พูด​ต่อ​ด้วย​น้ำเสียง​สั่นเครือ​ว่า​ ​“​…​บอกว่า​ฝ่า​บาท​ทั้ง​โหดเหี้ยม​และ​ชั่วร้าย​ ​อีกทั้ง​ยัง​บอกว่า​ท่าน​สังหาร​ขันที​ไปมา​กอี​กด​้วย​ ​เขา​ยัง​บอกอี​กว่า​ท่าน​หมายตา​ตำแหน่ง​องค์​รัชทายาท​เอาไว้​ ​ดังนั้น​ท่าน​ถึง​ได้​มุ่ง​ทำร้าย​คนที​่​อยู่​รอบกาย​เขา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ข้อกล่าวหา​เหล่านั้น​ล้วนแต่​เป็น​สิ่ง​ที่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ในเวลานี้​ไม่​สามารถ​รับได้

เมื่อ​เขา​โต​ขึ้น​ ​เขา​ยัง​ได้รับ​การปกป้อง​ทั้ง​จาก​พลัง​ปราณ​ของ​ตัวเอง​และ​อดีต​ฮ่องเต้

แต่​เวลานี้​อดีต​ฮ่องเต้​ไม่ได้​อยู่​ที่นี่​ ​และ​เขา​เป็น​แค่​เด็ก​ที่​ไม่มี​ญาติ​อยู่​ข้างนอก​ ​เขา​จะ​รับมือ​กับ​เรื่อง​นี้​ได้​อย่างไร

องค์​ชาย​ใหญ่​ต้องการ​เอาชีวิต​เขา​หรือ

“​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​”​ ​เด็กชาย​ยังคง​สุขุม​เยือกเย็น​ ​จากนั้น​เขา​จึง​ถาม​ว่า​ ​“​หลังจาก​เขา​พูด​เช่นนั้น​ ​เสด็จ​พ่อ​มี​ปฏิกิริยา​เช่นใด​หรือ​”

เงา​ทมิฬ​ส่ายหน้า​ ​“​กระหม่อม​ไม่ทราบ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ว่า​ฮ่องเต้​มี​ปฏิกิริยา​เช่นใด​ ​แต่​ข่าว​นี้​ได้​แพร่สะพัด​ไป​ทั่ว​วัง​หลวง​แล้ว​ ​ฝ่า​บาท​ ​ท่าน​ควรจะ​ไป​เข้าเฝ้า​ฮ่องเต้​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​ไป​ไม่ได้​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มีสี​หน้า​จริงจัง​ ​“​ฮ่องเต้​ระแวง​เขา​มาต​ลอด​อยู่​แล้ว​ ​ดังนั้น​พวกเรา​ไม่​ควร​พูด​อะไร​มาก​เกี่ยวกับ​เรื่อง​นี้​ ​เรา​ควร​ทำให้​มัน​เป็น​เพียง​เรื่องตลก​ ​ไม่มีใคร​เชื่อ​หรอก​ว่า​เด็ก​ที่​ไร้​อาวุธ​จะ​ฆ่า​ขันที​ที่​เป็นผู้ใหญ่​ได้​ ​ถ้า​ฝ่า​บาท​ไป​เข้าเฝ้า​เขา​ตอนนี้​ ​ก็​จะ​ยิ่ง​ดึงดูด​ความสนใจ​อัน​ไม่​พึงปรารถนา​จาก​ฮ่องเต้​เข้าหา​ตัว​เท่านั้น​”

เมื่อ​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​ก็​หันกลับ​มาม​อง​นาง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​ว่า​เขา​ไม่เชื่อ​นาง​ ​นาง​จึง​กล่าว​อย่างหนัก​แน่น​ว่า​ ​“​อย่า​ให้​องค์​ชาย​ใหญ่​ใส่ร้าย​เจ้า​ได้​ง่ายๆ​”

“​อืม​”​ ​เด็กชาย​ตอบ​ ​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​เขา​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​แต่​เขา​ก็​เชื่อฟัง​คำแนะนำ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เขา​ไม่ได้​ไป​ไหน​ ​และ​อยู่​แค่​ใน​ตำหนัก​ของ​ตัวเอง​ตลอดเวลา​ร่วม​สาม​วัน​เพื่อ​ทำให้​สุขภาพ​ของ​ตัวเอง​กลับมา​ดีดัง​เดิม

ใน​ข่วง​สาม​วันนี้​ ​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ปฏิบัติตัว​เป็น​อย่างดี​ ​แต่​ทันทีที่​นาง​มอง​ฝ่ามือ​อัน​เจ็บปวด​ของ​นาง​ ​ความเกลียดชัง​ก็​พลัน​กระจาย​ไป​ทั่ว​ดวงตา​ ​นาง​อยาก​ใช้​โอกาส​นี้​เอาเรื่อง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไป​บอก​ฮองเฮา

ฮองเฮา​ไม่เคย​ใส่ใจ​บุตรชาย​ที่​อม​ทุกข์​ของ​ตัวเอง​มาก​่อ​นก​็​จริง​ ​แต่​นาง​ก็​ไม่​ชอบ​ให้​เขา​ทำ​ใน​สิ่ง​ที่อยู่​นอกเหนือ​การควบ​คุม​ของ​นาง​ ​แม้ว่า​เขา​จะ​ไม่ได้​มา​เข้าเฝ้า​นาง​ ​แต่​มัน​ก็​ไม่ได้​ทำให้​นาง​อารมณ์เสีย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​แทนที่จะ​เป็น​อย่างนั้น​ ​นาง​กลับดี​ใจเสีย​อีก​ ​แต่​กับ​เรื่อง​นางกำนัล​คน​ใหม่​ผู้​นี้​ ​นาง​ต้อง​ยอมรับ​ว่านาง​ทำเกินไป​หน่อย

ความคิด​ของ​ฮองเฮา​หยุด​อยู่​ที่​ตรงนั้น​ ​นาง​วาง​ชาด​ใน​มือ​ลง​ ​แล้ว​ถาม​อย่าง​สบาย​ๆ​ ​ว่า​ ​“​นางกำนัล​ที่ว่า​นั่น​หน้าตา​เป็น​อย่างไร​”

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ตา​เป็นประกาย​ ​“​นาง​มี​ใบหน้า​รูปไข่​ ​ดวงตา​สุกใส​ ​ดู​ยั่วยวน​ทีเดียว​เพ​คะ​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท