องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 615 องค์ชายน้อยเดือดดาล

บทที่ 615 องค์ชายน้อยเดือดดาล

“​เรื่อง​อะไร​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​ผละ​มือ​ออกจาก​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อย่าง​ช้าๆ

เงา​ทมิฬ​หน้าซีด​ไป​ทั้ง​หน้า​ ​เขา​ดู​อับจน​วาจา​ ​และ​ทำได้​เพียง​พูด​ต่อ​หลังจาก​ชำเลือง​มอง​ไป​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​“​ฮองเฮา​มี​รับสั่ง​ว่า​หลังจาก​การกั​กบ​ริ​เวณ​องค์​ชาย​ใหญ่​สิ้นสุดลง​ ​พี่​เวย​จะ​ต้อง​ไปรับ​ใช้​เขา​ที่นั่น​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ตุ้บ​!

เด็กชาย​ทำ​ของ​ที่อยู่​ใน​มือ​ร่วง​ลง​กับ​พื้น​ ​เขา​หันหน้า​กลับ​ไป​ ​ดวงตา​ของ​เขา​แดงก่ำ​ ​“​เจ้า​ว่า​อะไร​นะ​”

“​ฝ่า​บาท​ ​กระหม่อม​ไม่​คิด​ว่า​ฮองเฮา​จะ​หมายความ​ตามนั้น​…​”​ ​เงา​ทมิฬ​พยายาม​อธิบาย

แต่​เด็กชาย​ตัว​น้อย​กลับ​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​ ​รอยยิ้ม​นั้น​งดงาม​แต่​ก็​ดู​คุกคาม​ในเวลาเดียวกัน​ ​เขา​ขู่​ฟ่อ​เหมือนกับ​อสรพิษ​ที่​โผล่​ขึ้น​มา​อย่างกะทันหัน​หลังจาก​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​พงหญ้า​ ​“​ไป​บอก​เสด็จ​แม่​ว่า​เรื่อง​นี้​คง​เป็นไปไม่ได้​ ​เว้นแต่​นาง​จะ​ไม่​อยาก​ให้​เสด็จ​พ่อ​ไปหา​นาง​อีก​!​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​เงา​ทมิฬ​ไม่เคย​เห็น​องค์​ชาย​เป็น​เช่นนี้​มาก​่อน​ ​ร่าง​ที่​มี​ผ้าพันแผล​ปิดบัง​ดวงตา​ข้าง​หนึ่ง​เอาไว้​ ​ส่วน​ตา​อีก​ข้าง​หนึ่ง​แดงก่ำ​เต็มไปด้วย​เส้นเลือด​นั้น​ดู​เย็นชา​ชั่วร้าย​สุดขั้ว​ ​เขา​ดูเหมือน​กับ​ปีศาจ​ที่มา​จาก​ขุมนรก​ไม่มี​ผิด

หน้าอก​ของ​เด็กชาย​กระเพื่อม​ขึ้น​ลง​อย่างแรง​ขณะที่​เขา​กล่าวว่า​ ​“​ไป​เรียก​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​เข้ามา​”

“​ฝ่า​บาท​…​”​ ​เงา​ทมิฬ​หวาดกลัว​ต่อ​ภาพ​ที่อยู่​ตรงหน้า​อย่างมาก​ ​ใบหน้า​…​ ​ของ​นายท่า​น.​..

เด็กชาย​ตัว​น้อย​ดูเหมือน​จะ​รู้สึกตัว​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ค่อยๆ​ ​สงบ​ลง​ ​จากนั้น​จึง​เอ่ย​ว่า​ ​“​ไป​เรียก​นาง​มา​”

เงา​ทมิฬ​ถอนหายใจ​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​เขา​คง​คิด​ไป​เอง​กระมัง​ ​บน​ใบหน้า​ของ​ฝ่า​บาท​จะ​มี​เลือด​อยู่​ได้​อย่างไร

เด็กชาย​ตัว​น้อย​ยืน​หันหลัง​ให้​กับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​ไม่เห็น​ใบหน้า​ของ​เขา​ ​แต่​นาง​ก็​รู้​ว่า​เรื่อง​นี้​ซับซ้อน​เพียงใด​จาก​สีหน้า​ของ​เงา​ทมิฬ​ ​นาง​เดิน​เข้าไป​แล้ว​คุกเข่า​ลง​ ​ก่อน​จะ​กอด​เด็กชาย​ตัว​น้อย​จาก​ทาง​ด้านหลัง​แล้ว​พึมพำ​ว่า​ ​“​อารมณ์ร้อน​เช่นนี้​ไม่​สม​เป็น​เจ้า​เลย​”

“​ไม่มีใคร​เอา​ของ​ๆ​ ​ข้า​ไป​จาก​ข้า​ได้​ ​โดยเฉพาะ​…​”​ ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​สูด​หายใจเข้า​ลึก​ๆ

เขา​ดู​เยือกเย็น​ลง​ราวกับ​พยายาม​สงบสติอารมณ์​ ​และ​ยั้ง​ตัวเอง​ไม่​ให้​พูด​คำ​ว่า​ ​‘​เจ้า​’​ ​เอาไว้​ได้​ทัน​ ​แต่​เด็กชาย​กลับ​จิก​เล็บ​เข้าไป​ใน​เนื้อ​ด้วย​ความโกรธ​จนกระทั่ง​มี​เลือด​ไหล​ลงมา​จาก​นิ้ว​ของ​เขา

เมื่อ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เห็น​มัน​ ​นาง​ก็​จ้องมอง​อยู่​ครู่หนึ่ง​แล้ว​จูบ​หน้าผาก​เขา​ ​พร้อมกับ​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ ​“​ใจเย็น​ๆ​ ​อย่า​ให้​อารมณ์​ควบคุม​เจ้า​ได้​”

ร่าง​ของ​เด็กชาย​สั่น​น้อย​ๆ​ ​แต่​เขา​ไม่ได้​เงยหน้า​ ​เขา​ยก​แขน​ขึ้น​บัง​ใบหน้า​ของ​ตัวเอง​เอาไว้​ ​และ​พึมพำ​ว่า​ ​“​ลืม​ทุกอย่าง​ที่​เจ้า​เห็น​ไป​ซะ​”

“​ตกลง​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ลูบ​ศีรษะ​ของ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​ ​นาง​รู้สึก​เหมือน​หัวใจ​กำลังจะ​สลาย

ก่อนหน้านี้​นาง​เคย​ได้ยิน​เรื่อง​เกี่ยวกับ​เขา​มามาก​มาย​ ​และ​รู้​ว่า​เขา​มี​วัยเด็ก​ที่​ปราศจาก​ความสุข

แต่​เมื่อ​นาง​ได้มา​เห็น​ ​นาง​ก็​ตระหนัก​ได้​ว่าวัย​เด็ก​ของ​เขา​ไม่ใช่​แค่​ปราศจาก​ความสุข​เพียง​อย่าง​เดียว

ใครๆ​ ​ต่าง​ก็​พยายาม​ทำร้าย​เขา​หรือไม่ก็​เหยียบย่ำ​เขา​กัน​ทั้งสิ้น

ทั้ง​พ่อ​และ​แม่​ของ​เขา​ต่าง​ก็​ไม่ได้​เห็น​เขา​เป็น​อะไร​ไปมา​กก​ว่า​หมาก​ใน​การต่อสู้​เพื่อ​แย่งชิง​อำนาจ​นี้​ ​ทั้งสอง​หวาดระแวง​เขา​ ​แต่​ก็​ยัง​ใช้​เขา

แต่​เห็นได้ชัด​ว่า​องค์​ชาย​ยัง​เด็ก​อยู่

ถึงแม้ว่า​เขา​จะ​ดู​เย็นชา​และ​ปาก​คอ​เราะร้าย​ ​แต่​ดวงตา​ของ​เขา​ก็​จะ​เบิก​กว้าง​และ​เป็นประกาย​ระยิบระยับ​สวยงาม​เหมือนกับ​เด็ก​คนอื่นๆ​ ​ทุกครั้งที่​เขา​เห็น​ของ​อร่อย

แต่​วันนี้​ดวงตา​ของ​เขา​กลับ​เต็มไปด้วย​สีแดง​ฉาน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้​ว่า​มัน​เป็น​สัญญาณ​การ​ฝึก​พลัง​ปีศาจ​ของ​เขา

สรุป​ว่าวัง​หลวง​บังคับ​ให้​เขา​ต้อง​เป็น​เช่นนี้​มาตั​้ง​แต่ต้น​แล้ว​นี่เอง

เมื่อ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิดได้​ดังนี้​ ​นาง​ก็​กุมมือ​เขา​แน่น

นึกไม่ถึง​ว่า​เด็กชาย​ตัว​น้อย​จะ​เป็น​ฝ่าย​ปลอบ​นาง​ด้วย​น้ำเสียง​ทุ้ม​ลึก​แทน​ ​“​ไม่ต้อง​ห่วง​ ​ข้า​ไม่​ปล่อย​เจ้า​ไป​ไหน​แน่​ ​ต่อให้​เจ้า​จะ​ไม่​ค่อย​ฉลาด​นัก​ ​แต่​ก็​ไม่ได้​หมายความว่า​พวกเขา​จะ​พา​เจ้า​ไป​จาก​ข้า​ได้​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​ ​ช่าง​น่า​ซาบซึ้งใจ​ยิ่งนัก​!​ ​เดี๋ยว​…​ ​เขา​บอกว่า​ใคร​ไม่​ค่อย​ฉลาด​นะ​!

“​ฝ่า​บาท​”​ ​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​เข้ามา​ได้​ครู่หนึ่ง​แล้ว​ ​แต่​นาง​กลับ​ทำ​เพียงแค่​รอ​ ​นาง​อยากรู้​ว่า​ต้อง​ใช้เวลานาน​เพียงใด​กว่า​ที่​องค์​ชาย​จะ​สังเกตเห็น​ว่านาง​เข้ามา​ถึง​แล้ว​ ​แต่​ตลอดเวลา​นั้น​เด็กชาย​กลับ​ไม่​แม้แต่​จะ​ปรายตา​มอง​นาง​เลย​สักนิด​เดียว

นัง​แก่นั​่​นมี​ดี​อะไร​นักหนา​!

อวิ​๋น​ปี้ลั​่​วกำ​มือ​เข้าหา​กัน​แน่น​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​เต็มไปด้วย​ความคับ​ข้องใจ​ขณะ​ถาม​ว่า​ ​“​ท่าน​เรียกหา​หม่อมฉัน​หรือ​เพ​คะ​”

เด็กชาย​ตัว​น้อย​ใช้​ดวงตา​เย็นชา​ของ​เขามอง​ไป​ที่นาง​ ​แล้วจึง​เอ่ย​ขึ้น​โดย​ไม่มี​การ​เตือน​ว่า​ ​“​เก็บ​ข้าวของ​ของ​เจ้า​ ​แล้ว​กลับ​ไป​ที่​ตำหนัก​หลวน​เฟิ​่ง​ซะ​”

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​แทบ​ไม่เชื่อ​หู​ตัวเอง​ ​ดวงตา​ของ​นาง​สั่นสะท้าน​อย่างรุนแรง​ ​พร้อมกันนั้น​นาง​ก็​ยื่นมือ​ออก​ไป​คว้า​ขา​ของ​เด็กชาย​ตัว​น้อย​เอาไว้​แล้ว​ร้อง​ว่า​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​หม่อมฉัน​ไม่​ไป​เพ​คะ​!​ ​หม่อมฉัน​อยู่​กับ​ท่าน​มาส​อง​ปี​แล้ว​นะ​ ​หม่อมฉัน​ทำ​อะไร​ผิด​หรือ​ ​หม่อมฉัน​จะ​เปลี่ยนแปลง​ตัวเอง​เพ​คะ​ ​เชื่อ​หม่อมฉัน​เถิด​!​ ​อย่า​ไล่​หม่อมฉัน​ไป​เลย​!​”

เด็กชาย​ตัว​น้อย​มอง​นาง​ด้วย​ใบหน้า​ไร้อารมณ์​ ​แล้วจึง​เอ่ย​ว่า​ ​“​เจ้า​ชอบ​ส่งจดหมาย​ไป​ให้​เสด็จ​แม่​มิใช่​หรือ​ ​เช่นนั้น​ก็​ส่งตัว​เอง​ไป​แทน​เสีย​จะ​ไม่ดี​กว่า​หรือ​”

“​ฝ่า​บาท​…​”​ ​อวิ​๋น​ปี้ลั​่​วอ​้า​ปาก​ค้าง​ ​นาง​ตัวสั่น​ด้วย​ความตกใจ​ ​เขา​รู้​หรือ

“​ไป​ซะ​”​ ​องค์​ชาย​เอ่ย​ขึ้น​ ​น้ำเสียง​นั้น​ราบเรียบ​ปราศจาก​อารมณ์

อวิ​๋น​ปี้ลั​่​วนอ​นอยู​่​บน​พื้น​อย่าง​น่าเวทนา​ ​ผม​ยาว​ของ​นาง​ยุ่งเหยิง​ ​สายตา​ของ​นาง​จับจ้อง​ไป​ที่​ใบหน้า​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

คนที​่​ควรจะ​ถูก​ส่งตัว​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​คือ​นัง​แก่นี​่​มิใช่​หรือ​ ​ทำไม​ถึง​เป็น​ข้า​แทน​ล่ะ

มัน​ไม่​ควรจะเป็น​เช่นนี้​!

มัน​ไม่​ควร​เป็น​เช่นนี้​!

“​ฝ่า​บาท​ ​ฝ่า​บาท​!​”​ ​เมื่อ​ถูก​เงา​ทมิฬ​คว้า​ร่าง​ไว้​ ​อวิ​๋น​ปี้ลั​่​วก​็​ร้องไห้​ออกมา​ด้วย​หวัง​ว่า​มัน​จะ​สามารถ​ทำให้​อีก​ฝ่าย​ใจอ่อน​ลง​ได้​ ​นาง​ขอร้อง​ทั้ง​น้ำตา​ว่า​ ​“​ได้​โปรด​ฟัง​หม่อมฉัน​อธิบาย​ก่อน​…​”

แต่​สายตา​เย็นชา​สุดขั้ว​หัวใจ​กลับเป็น​สิ่ง​เดียว​ที่นาง​ได้รับ​กลับมา

เงา​ทมิฬ​ใช้​ความพยายาม​อย่างมาก​ใน​การลาก​ตัว​อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ไป​ที่​หน้า​ประตู​ ​เขา​ก้มหน้า​มอง​อวิ​๋น​ปี้ลั​่​วที​่​นั่ง​อยู่​บน​พื้น​เปื้อน​โคลน​ด้วย​สีหน้า​ถมึงทึง​ ​“​ข้า​เคย​บอก​เจ้า​แล้ว​ว่า​อย่า​ได้​ริอ่าน​ทดสอบ​ความอดทน​ของ​ฝ่า​บาท​ ​เขา​ปกป้อง​พวกเรา​ได้​ ​แต่​นั่น​ไม่ได้​หมายความว่า​เรา​จะ​สามารถ​ทำ​ทุกอย่าง​ได้​ตามอำเภอใจ​ ​เจ้า​เอง​ก็​รู้ดี​ว่า​ฝ่า​บาท​ปฏิบัติ​กับ​แม่นาง​เวย​แตกต่าง​จาก​คนอื่น​ ​แต่​เจ้า​ก็​ยัง​เอาเรื่อง​นาง​ไป​บอก​กับ​ฮองเฮา​ ​ฝ่า​บาท​ไม่ได้​ฆ่า​เจ้า​ ​แต่​ส่ง​เจ้า​กลับ​ไป​ที่​ตำหนัก​หลวน​เฟิ​่ง​ ​เจ้า​รู้​หรือไม่​ว่า​มัน​หมายความว่า​อย่างไร​ ​อย่า​คิด​ว่า​ฝ่า​บาท​ยัง​มี​เยื่อใย​ให้​กับ​ความสัมพันธ์​เก่าๆ​ ​ล่ะ​ ​ฝ่า​บาท​ใช้​เจ้า​เพื่อ​เตือน​ฮองเฮา​ต่างหาก​ ​ถ้าหาก​ฮองเฮา​กล้า​แตะต้อง​แม่นาง​เวย​จริงๆ​ ​ละ​ก็​ ​นาง​จะ​ต้อง​พบ​กับ​ชะตากรรม​เช่นเดียวกัน​กับ​เจ้า​อย่างแน่นอน​”

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ตัว​แข็ง​เป็น​หิน​ทันทีที่​ได้ยิน​เช่นนั้น​ ​จากนั้น​นาง​ก็​ส่ายหน้า​อย่างรุนแรง​ ​และ​พูดว่า​ ​“​ไม่มีทาง​ ​ฝ่า​บาท​ไม่มีวัน​คิด​เช่นนั้น​หรอก​ ​เขา​จะ​ต้อง​ถูก​ผู้หญิง​คน​นั้น​หลอก​หลวง​อยู่​แน่​!​ ​เงา​ทมิฬ​ ​ปล่อย​ข้า​เข้าไป​ข้างใน​เดี๋ยวนี้​ ​ข้า​จะ​นำ​เรื่อง​นี้​ไป​บอก​ฝ่า​บาท​ด้วยตัวเอง​…​”

เพี​๊​ยะ​!

จู่ๆ​ ​เงา​ทมิฬ​ก็​ตบหน้า​นาง

“​ฝ่า​บาท​สั่ง​ให้​ข้า​ตบหน้า​เจ้า​ยี่สิบ​ครั้ง​ ​เจ้า​อยาก​โดน​ตบ​ให้​ครบ​ ​หรือ​เจ้า​จะ​ไป​จาก​ที่นี่​เดี๋ยวนี้​”

อวิ​๋น​ปี้ลั​่ว​ขวัญเสีย​ทันทีที่​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เงา​ทมิฬ​ ​นาง​ยกมือ​ขึ้น​กุม​ใบหน้า​ที่​ยัง​เจ็บ​อยู่​ของ​ตัวเอง​เอาไว้​ ​มือ​และ​เท้า​ของ​นาง​เริ่ม​มี​อาการ​ปวด​จาก​ความ​เย็น​ที่​เสียดแทง​เข้ามา​ ​โดยเฉพาะ​ขา​ซ้าย​ของ​นาง​ที่​สั่น​ไม่​หยุด​เพราะ​เคย​ถูก​แช่แข็ง​มา​แล้ว​ครั้งหนึ่ง

นาง​ไม่มีทาง​ยอมให้​ผู้หญิง​คน​นั้น​ทำสำเร็จ​แน่

ต่อให้​นาง​จะ​ต้อง​ไป​จาก​ที่นี่​ ​แต่​นาง​ก็​จะ​ทำให้​มั่นใจ​ว่า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จะ​ไม่ได้​อยู่​ข้าง​กาย​ฝ่า​บาท​!

อวิ​๋น​ปี้ลั​่​ววาง​แผนการ​อัน​ชั่วร้าย​กับ​ตัวเอง​ ​สอง​วัน​จากนี้​ ​หลังจาก​องค์​ชาย​ใหญ่​ถูก​ปล่อยตัว​ออกมา​ ​นาง​จะ​ต้อง​ถูก​เขา​เล่น​สนุก​ด้วย​จน​พังทลาย​!

แม้​ตระกูล​หลี​่​จะ​ล่มสลาย​ไป​แล้ว​ ​และ​องค์​ชาย​ใหญ่​จะ​ไม่ได้​มีอำนาจ​มาก​เท่า​เมื่อก่อน​ ​แต่​เขา​ก็​เป็น​คนที​่​ฮ่องเต้​ทรงโปรด​ปราน​มาก​ที่สุด​เสมอมา​ ​ตราบใดที่​เขา​ไม่ได้​ทำความ​ผิด​ใหญ่โต​อัน​ใด​ ​ฮ่องเต้​ย่อม​สามารถ​ยกโทษให้​เขา​ได้​ทุก​เรื่อง

ยิ่งกว่านั้น​ ​สิ่ง​ที่​เขา​ทำ​ก็​แค่​ขอตัว​นางกำนัล​คน​หนึ่ง​เท่านั้น​ ​ใคร​จะ​หยุด​เขา​ได้​หรือ

คราวนี้​ต่อให้​ฝ่า​บาท​ต้องการ​จะ​ปกป้อง​ผู้หญิง​คน​นั้น​ก็​เปล่าประโยชน์

วันมะรืนนี้​ ​สิ่ง​เดียว​ที่​ผู้หญิง​คน​นั้น​ทำได้​ก็​คือ​การปรนนิบัติ​รับใช้​องค์​ชาย​ใหญ่​ด้วย​ความเชื่อ​ฟัง​เท่านั้น​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท