แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了]

ตอนที่ 625 เรื่องราวในฮ่องกง

เช้าวันรุ่งขึ้น ภายใต้การอ้อนวอนของฟางจั๋วเยวี่ย ฟางจั๋วหรานพาเขาและหลินม่ายไปดื่มชาตอนเช้า

ฟางจั๋วเยวี่ยหิวโหยเป็นอย่างมากจึงสั่งติ่มซำมาจนเต็มโต๊ะ

อาหารอันโอชะมากมาย เช่น ตีนไก่นึ่งซอสถั่วดำ ซี่โครงหมูนึ่งซอสถั่วดำ ขาหมูนึ่งนม…ล้วนถูกวางตรงหน้าหลินม่าย

หลังจากเกลี้ยกล่อมพี่สะใภ้ของเขาแล้ว ฟางจั๋วเยวี่ยก็มีช่วงเวลาที่ดีในฮ่องกง

เมื่อเทียบกับชายามเช้าของกว่างโจว อาหารเช้าของชาวหูเป่ยนั้นเรียบง่ายและเบากว่า

แทบจะไม่มีใครกินซี่โครงและขาหมูในตอนเช้า

หลินม่ายเติบโตในหูเป่ย ดังนั้นโดยปกติแล้วเธอจะไม่กินอาหารเนื้อสัตว์ชิ้นใหญ่ในตอนเช้า

เธอกินเกี๊ยวกุ้งสองสามคำและโจ๊กหมูเพียงเท่านั้น

ฟางจั๋วหรานกลัวว่าเธอจะกินไม่อิ่มท้อง ดังนั้นเขาจึงบังคับให้เธอกินเกี๊ยวอีกสองสามชิ้นและซุปหูฉลาม

อาหารส่วนใหญ่บนโต๊ะถูกฟางจั๋วเยวี่ยกลืนกิน ส่วนฟางจั๋วหรานและหลินม่ายกินอย่างเรียบเฉยเพียงไม่กี่คำ ไร้ซึ่งความตื่นเต้นใด

หลังจากดื่มชายามเช้า ฟางจั๋วหรานก็ไปยังโรงพยาบาลอี๋เหอเพื่อเข้าร่วมการสัมมนาทางวิชาการ

ส่วนหลินม่ายและฟางจั๋วเยวี่ยไปซื้ออุปกรณ์ด้วยกัน

พวกเขาไปเยี่ยมผู้ผลิตสายการผลิตอาหารไม่ต่ำกว่าห้ารายในตอนเช้า อุปกรณ์ของผู้ผลิตแต่ละรายนั้นล้ำหน้ามาก แต่ก็มีราคาแพงจนน่าตกใจเช่นกัน

อุปกรณ์ทั้งหมดล้วนซื้อมาในมูลค่าเกือบหนึ่งล้านหยวน

หลินม่ายสามารถซื้อได้ แต่ก็ไม่ง่ายเลยที่จะได้รับเงินคืนจำนวนมากเช่นนี้

หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินทางไปยังโรงพยาบาลอี๋เหอเพื่อพบกับฟางจั๋วหรานและรับประทานอาหารกลางวัน

ฟางจั๋วเยวี่ยกล่าวกับหลินม่าย “พี่สะใภ้ อุปกรณ์พวกนั้นมีหลักการง่าย ๆ ผมประดิษฐ์เองก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้อมันหรอก”

หลินม่ายส่ายศีรษะพลางกล่าว “ถึงนายจะประดิษฐ์เองได้ แต่ฉันเกรงว่านายจะส่งสินค้าได้ไม่ทันสิ้นปีน่ะสิ ซึ่งมันจะทำให้สิ่งต่าง ๆ ล่าช้า”

ฟางจั๋วเยวี่ยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เดิมทีเขาวางแผนที่จะสร้างอุปกรณ์เหล่านั้นสำหรับหลินม่าย และหาเงินมาแสดงต่อหน้าเถาจืออวิ๋นผู้ไม่คิดว่าเขาจะมีความสามารถในการทำเงิน

น่าเสียดายที่พี่สะใภ้ของเขาปฏิเสธ

ทั้งสองมาถึงโรงพยาบาลอี๋เหอ แต่การสัมมนาวิชาการยังไม่จบ

ฟางจั๋วเยวี่ยและหลินม่ายนั่งรออยู่ข้างนอก

สิบห้านาทีต่อมา ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก และบุคลากรทางการแพทย์จำนวนมากที่เข้าร่วมการสัมมนาทางวิชาการต่างพูดคุยกันเป็นภาษาอังกฤษขณะเดิน

ฟางจั๋วหรานเดินออกมาพร้อมกับชายและหญิงหลายคน

แม้ว่าผู้หญิงเหล่านั้นจะหน้าตาดูธรรมดา แต่ก็มีบุคลิกที่โดดเด่น

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือผู้หญิงเหล่านั้นมองไปยังฟางจั๋วหรานด้วยความชื่นชม

ฟางจั๋วเยวี่ยเตือนหลินม่าย “ดูเหมือนคุณจะมีคู่แข่งทางความรักแล้ว”

หลินม่ายยิ้มอย่างมั่นใจ “เดี๋ยวพี่ชายนายจะจัดการพวกหล่อนเอง”

ฟางจั๋วหรานเห็นหลินม่ายยิ้มให้ จึงหันกลับมาพูดอะไรบางอย่างกับคนรอบตัวเขา ก่อนจะเดินไปหาเธออย่างรวดเร็ว

แม้ว่าหลินม่ายจะไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่ดูจากสีหน้าของผู้หญิงเหล่านั้น ก็เดาได้ว่าเขาคงปฏิเสธคำเชิญของพวกหล่อนที่จะรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน

ฟางจั๋วหรานเดินมาหาเธอ หยิบกระเป๋าแอร์เมสของหลินม่ายสะพายไว้บนหลังของเขาตามปกติ และถามเธอว่าจัดการธุระทั้งหมดและดูเครื่องมือผลิตเรียบร้อยแล้วหรือไม่

หลินม่ายพยักหน้า “ดูแล้ว แต่มันแพงเกินไป”

ฟางจั๋วหรานกล่าว “ถึงอย่างไรเราจะอยู่ที่ฮ่องกงเป็นเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์อยู่แล้ว คุณค่อยต่อรองราคากับผู้ผลิตก็ได้”

หลินม่ายพยักหน้า

ทันใดนั้นเท้าของฟางจั๋วหรานก็แข็งทื่อขณะมองไปข้างหน้า

หลินม่ายมองตามสายตาของเขา แล้วก็เห็นครอบครัวสามคนของกวนหย่งหัว

แต่ครอบครัวทั้งสามของกวนหย่งหัวไม่เห็นพวกเขา

ทั้งคู่จับมือเล็ก ๆ ของลูกสาว พูดคุยและหัวเราะก่อนจะออกจากลิฟต์ไป

หลินม่ายรู้สึกงุนงง “คุณกวนมีภรรยาและลูกแล้วเหรอคะ?”

ฟางจั๋วหรานพยักหน้า “ใช่”

ทันใดนั้นหลินม่ายหันมองเขา “คุณรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ส่วนตัวของกวนหย่งหัวด้วยเหรอคะ?”

ฟางจั๋วหรานพยักหน้าอย่างลังเล “ใช่”

“คุณรู้ได้อย่างไร?”

ฟางจั๋วหรานบอกหลินม่ายเกี่ยวกับการช่วยชีวิตลูกสาวของกวนหย่งหัว

ฟางจั๋วเยวี่ยถามอย่างงุนงง “ทำไมพี่ถึงไม่บอกพี่สะใภ้ล่ะ?”

ฟางจั๋วหรานอธิบาย “ตอนแรกฉันไม่ได้บอกพี่สะใภ้ของนาย เพราะฉันไม่เคยคิดว่ากวนหย่งหัวและพี่สะใภ้ของนายจะไม่ลงรอยต่อกัน”

“แล้วเกิดอะไรขึ้น? ทำไมหลังจากนั้นคุณถึงไม่บอกฉัน?” หลินม่ายถาม

ฟางจั๋วหรานหยุดชั่วขณะและพูดอย่างไม่สบายใจ “เพราะหลังจากนั้นผมก็ได้รู้ว่านายกวนต้องการหลอกให้หวังหรงแต่งงานกับเขา ซึ่งผมแอบหวังให้แผนการแต่งงานของเขาไม่สำเร็จเหมือนกัน ผมไม่บอกคุณในเรื่องนี้เพราะกลัวว่าคุณจะคิดมาก”

หลินม่ายกอดอก มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ถึงเขาจะดูนิสัยไม่ดีเท่าไหร่ แต่ฉันก็ชอบนะ”

ฟางจั๋วหรานยิ้มทันที “ผมจะไปสืบหน่อยว่าทำไมนายกวนถึงพาลูกสาวของเขามาโรงพยาบาล?”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินคนเดียวไปยังแผนกครอบครัวที่กวนหย่งหัวเดินออกมาพร้อมภรรยาและลูกของเขา

ในไม่ช้าก็พบว่ากวนหย่งหัวและภรรยาของเขาพาลูกสาวที่ได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูกมาตรวจอีกครั้ง

ลูกสาวของเขาได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูกเพราะเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว ซึ่งตรงกับที่ฟางจั๋วหรานคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้

ดูเหมือนว่าหวังหรงจะเป็นผู้มอบไขกระดูกให้แก่ลูกสาวของเขา

ฟางจั๋วหรานเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เขาได้ยินให้หลินม่ายฟัง

หลินม่ายขนลุกซู่ทันที

กวนหย่งหัวใช้ความพยายามอย่างมากในการแต่งงานเพียงเพื่อให้ลูกสาวของเขาได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูก

ตอนนี้พวกเขาไม่เห็นหวังหรง เห็นเพียงภรรยาและลูกของเขาเท่านั้น

เป็นไปได้ไหมว่าหลังจากหลอกใช้หวังหรงแล้ว เขาก็ทิ้งขว้างหล่อนเหมือนผ้าขี้ริ้ว?

เฮ้อ ชีวิตหวังหรงช่างน่าสงสาร แต่หลินม่ายไม่เห็นใจหล่อนเลยสักนิด

คนเลวก็สมควรได้รับผลเลวร้ายแล้ว

หลังรับประทานอาหารกลางวัน พวกเขาก็งีบหลับในโรงแรม พอถึงตอนบ่ายหลินม่ายและฟางจั๋วเยวี่ยก็ออกไปคุยธุรกิจกับหัวหน้าโรงงานอุปกรณ์

หลังจากคุยกันเรื่องธุรกิจตลอดบ่าย แม้ว่าเจ้าของกิจการเหล่านั้นจะลดราคาสินค้า แต่หลินม่ายก็ยังคิดว่ามันแพงเกินไป

เธอวางแผนที่จะกลับมาพรุ่งนี้เพื่อต่อรองราคาอีกครั้ง ตราบเท่าที่เธอทำงานหนักพอที่จะฝนทั่งให้เป็นเข็มได้ เธอก็จะต่อรองราคาให้ลดลงทีละนิดจนได้ราคาที่พอใจ

เมื่อเดินผ่านบริษัทหลักทรัพย์ หลินม่ายก็หยุดลง

เธอไม่ได้ซื้อขายหุ้นในชาติที่แล้ว

ในสายตาของเธอ การซื้อขายหุ้นคือการพนัน เธอไม่เคยคิดที่จะรวยข้ามคืนด้วยการซื้อขายหุ้น เธอชอบหาเงินแบบติดดินมากกว่า

แต่คนคดโกงอย่างอู๋เสี่ยวเจี๋ยนชอบเล่นหุ้น เขาคาดหวังจะชนะเพื่อที่ทุกอย่างจะเป็นของเขา ต้องขอบคุณเขาที่เป็นดังอาจารย์ใหญ่ของหลินม่าย สอนว่าการเล่นหุ้นต้องใช้ความระมัดระวัง

น่าเสียดายที่เขาอ่านหนังสือไม่พอและไม่มีการศึกษา เขาจึงสูญเสียเงินทั้งหมดไป

เมื่อหลินเพ่ยหญิงผู้เป็นที่รักของเขาเห็นว่าเขาสูญเงินไปหลายล้านก็ทนไม่ได้อีกต่อไป และปฏิเสธที่จะให้เขาซื้อขายหุ้น ดังนั้นเขาจึงยุติอาชีพการซื้อขายหุ้น

หลินเพ่ยไม่ให้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนซื้อขายหุ้น ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิดเพราะหลินม่าย แต่เป็นเพราะทำให้สูญเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์

แม้ในสายตาของหล่อน เงินทั้งหมดของหลินม่ายจะเป็นของหล่อนในอนาคต และสิ่งที่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนกำลังสูญเสียไปคิอเงินของหล่อน ดังนั้นจะให้เธอเพิกเฉยได้อย่างไร?

แม้ว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนเพิ่งเริ่มซื้อขายหุ้นหลังจากปี 1995 แต่เขาจริงจังกับการลงทุนในตลาดหุ้นมาก

เขาได้ศึกษาตลาดหุ้นตั้งแต่ปี 1970 ถึงปี 1995 รวมถึงตลาดหุ้นในฮ่องกงในช่วงปี 1980

หลินม่ายจำได้ว่าเขาบอกหลินเพ่ยว่าตลาดหุ้นฮ่องกงในช่วงปี 1980 ได้เข้าสู่สมรภูมิดุเดือดเนื่องจากการปฏิรูปและการเปิดของแผ่นดินใหญ่ และไม่ว่าเขาจะซื้อหุ้นอะไร เขาก็จะทำเงินได้

เธอควรลองซื้อหุ้นเพื่อหารายได้อุดหนุนค่าใช้จ่ายในการซื้ออุปกรณ์หรือไม่?

หลินม่ายเดินเข้าไปในตลาดหลักทรัพย์

ฟางจั๋วเยวี่ยตามมาข้างหลังและเอ่ยถาม “พี่สะใภ้ คุณรู้วิธีเก็งกำไรในตลาดหุ้นเหรอ?”

หลินม่ายส่ายหัว “ฉันไม่รู้ แต่ก็ลองดูได้”

ในสายตาของฟางจั๋วเยวี่ย การกระทำเช่นนี้ของหลินม่ายไม่ถูกต้อง หลังการสนทนา เธอก็ใช้เงินครึ่งล้านหยวนเพื่อซื้อหุ้น

หลินม่ายซื้อหุ้นเหล่านี้เพราะอู๋เสี่ยวเจี๋ยนเคยพูดในชีวิตที่แล้วว่า หากเขาซื้อหุ้นเหล่านี้ในทศวรรษ 1980 เขาจะรวยแน่นอนในเดือนธันวาคม ปี 1983

ไม่นานเวลาก็ดำเนินมาถึงเดือนธันวาคม ปี 1983

ฟางจั๋วเยวี่ยถามอย่างงุนงง “คุณบอกว่าคุณจะไม่ซื้อหุ้น แล้วทำไมถึงซื้อยังมันอีก? ซื้อเป็นจำนวนมากเสียด้วย~”

หลินม่ายพูดอย่างกล้าหาญ “เพราะฉันมีความสุข”

เหตุผลของเธอทำให้ฟางจั๋วเยวี่ยพูดไม่ออก

เมื่อเขาเดินทางกลับมาและได้พบกับพี่ชาย เขาก็บอกเล่าถึงเรื่องที่พี่สะใภ้ของตนซื้อหุ้นไปจำนวนห้าแสนหยวน ซึ่งเป็นเงินจำนวนมาก

ฟางจั๋วหรานหรี่ตามองหลินม่าย “ถึงพี่สะใภ้ของนายจะสุรุ่ยสุร่าย แต่เธอก็ไม่เคยให้นายต้องจ่ายเลยสักหยวน นายจะเป็นกังวลทำไม?”

ฟางจั๋วเยวี่ยเกาหูด้วยความลำบากใจ

คนแผ่นดินใหญ่ที่มาฮ่องกงแล้วไม่กินอาหารทะเลก็เหมือนไปเมืองหลวงแล้วไม่ได้กินเป็ดย่าง

สำหรับอาหารค่ำ ฟางจั๋วเยวี่ยเสนอให้กินอาหารทะเล

ฟางจั๋วหรานทำแสร้งไม่ได้ยินข้อเสนอของเขา และถามหลินม่ายอย่างอ่อนโยนว่าเธออยากกินอะไร

ฟางจั๋วเยวี่ยขยิบตาให้หลินม่ายอย่างสิ้นหวัง หวังว่าเธอจะบอกว่าเธออยากกินอาหารทะเล

หลินม่ายเห็นว่าอีกฝ่ายขยิบตาให้เธอจนลูกตาแทบจะถลนออกมา จึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไปกินอาหารทะเลกันเถอะ”

ฟางจั๋วเยวี่ยกล่าวอย่างตื่นเต้น “งั้นไปถนนคนเดินเทมเปิ้ลสตรีทเพื่อกินอาหารทะเลกัน”

แม้จะไม่เคยไปฮ่องกง แต่คำว่าถนนคนเดินเทมเปิ้ลสตรีทก็คุ้นหูพวกเขาอย่างมาก

เนื่องจากภาพยนตร์ฮ่องกงมักถ่ายทำที่ถนนคนเดินเทมเปิ้ลสตรีท ผู้ชมจากแผ่นดินใหญ่จำนวนมากจึงรู้ว่าถนนคนเดินเทมเปิ้ลสตรีทเป็นแหล่งรวมแผงขายอาหารที่พลุกพล่านที่สุดในฮ่องกง

ฟางจั๋วหรานคิดอยู่ครู่หนึ่งและปฏิเสธข้อเสนอของเขา “มีคนดีและคนไม่ดีมากมายในถนนคนเดินเทมเปิ้ลสตรีท และก็มีผู้ชายเยอะมากด้วย พี่สะใภ้นายสวยเกินไป คงไม่ปลอดภัยถ้าจะไปที่นั่น”

ฟางจั๋วเยวี่ยก็คิดแบบนั้นเช่นกัน “แล้วเราจะไปหาอาหารทะเลที่ไหนกันดี?”

“ไปไซกุงกันเถอะ”

ทั้งสามคนเดินทางไปยังไซกุง

หลินม่ายเห็นเรือประมงจอดอยู่บนชายหาดและหันหน้าไปทางถนน

นักกินหลายคนซื้ออาหารทะเลโดยตรงจากเรือแล้วนำไปยังแผงเพื่อแปรรูปซึ่งเป็นวิถีชีวิตของหมู่บ้านชาวประมง

หลินม่ายชอบกินอาหารทะเล แต่ไม่ชอบเลือกอาหารทะเลด้วยตัวเองเพราะกลัวมีกลิ่นคาว

ฟางจั๋วหรานและพี่น้องของเขาขึ้นเรือเพื่อเลือกอาหารทะเล

แม้ว่าคนฮ่องกงจะดูถูกคนแผ่นดินใหญ่เล็กน้อยในยุคนี้ แต่ทัศนคติของชาวประมงก็ค่อนข้างดี และพวกเขากระตือรือร้นมากที่จะช่วยสองพี่น้องเลือกอาหารทะเล

คนธรรมดาต้องการเพียงหาเงิน และพวกเขาก็ไม่สนใจว่าลูกค้าจะมาจากแผ่นดินใหญ่หรือมาจากพื้นที่ท้องถิ่น

หลินม่ายเห็นพวกอันธพาลที่น่าสงสัยสองสามคนกำลังกวนใจหญิงสาวอยู่ไม่ไกล เธอตกใจมากจนรีบซ่อนตัวในมุมที่ลับตาคน

นี่ไม่ใช่สนามรบของเธอ และเธอไม่ต้องการสร้างปัญหา

……………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

บังเอิญเจอกวนหย่งหัวอีกแล้ว นึกไปถึงยัยหรงเลย ป่านนี้จะมีสภาพเป็นยังไงบ้างนะ

ไหหม่า(海馬)

แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 625 เรื่องราวในฮ่องกง

นิยายแนะนำ

เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค 70 [宠婚蜜恋在八零]

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม

ชีวิตของผมเปลี่ยนไปเมื่อไปปรากฏตัวในรายการ VTuber ของเพื่อนสมัยเด็ก

หลังจากช่วย [องค์หญิงน้ำแข็ง] จากโรงเรียนอื่น เราก็เริ่มต้นด้วยการเป็นเพื่อนกันล่ะครับ

บันทึกการเดินทางต่างโลกของท่านอัศวินกระดูก

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

ปรับฟอนต์

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 625 เรื่องราวในฮ่องกง