องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 625 ก่อเรื่อง

บทที่ 625 ก่อเรื่อง

คำ​ว่า​ ​‘​ข้า​รัก​เจ้า​’​ ​อาจ​พูด​ได้​หลายครั้ง​ ​แต่​คำ​ว่า​ ​‘​หนึ่งเดียว​สำหรับ​ข้า​’​ ​นั้น​น่าประทับใจ​กว่า​มาก​นัก

เฮ้อ​ ​หมอนี​่​เห็น​ชิง​จ้าน​เป็นหนึ่งเดียว​ของ​ตัวเอง​มานาน​แล้ว​นี่เอง​ ​ช่าง​น่าเอ็นดู​เสีย​จริง

อาจ​เป็นเพราะว่า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​โชคร้าย​ด้าน​ความรัก​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​รู้สึก​ว่า​หนา​นกง​เลี่ย​ดู​เจริญ​หู​เจริญตา​ขึ้น​สำหรับ​นาง

หนา​นกง​เลี่ย​ใน​วัยรุ่น​ยัง​ไร้เดียงสา​อยู่​มาก​ทีเดียว​ ​เพราะ​เขา​จะ​หน้าแดง​ทันทีที่​ชื่อ​ของ​ชิง​จ้าน​ถูก​เอ่ยถึง​ ​และ​เขา​เชื่อ​ใน​คำพูด​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตบ​บ่า​เขา​จาก​ใจ​ ​“​ถ้า​คนที​่​นัด​นาง​ออกมา​เป็น​เจ้า​ ​นาง​อาจจะ​ไม่​มา​ ​ดังนั้น​ข้า​จะ​นัด​นาง​ออกมา​เอง​ ​และ​เมื่อถึง​เวลา​นั้น​เจ้า​ค่อย​นำ​ดอกกุหลาบ​มา​ให้​นาง​…​”

“​ย่อม​ได้​ ​ถ้า​แผนการ​นี้​สำเร็จ​ ​ไม่ว่า​เจ้า​อยาก​ทำ​อะไร​ ​ข้า​จะ​ให้ความร่วมมือ​กับ​เจ้า​ทุกอย่าง​”

จากนั้น​ทั้งสอง​จึง​จับมือ​กัน​ปรึกษาหารือ​เรื่อง​แผนการ​เอาใจ​หญิงสาว​…

เงา​ทมิฬ​ยังคง​ยืน​อยู่​นอก​วิหาร​บวงสรวง​ ​ตอนแรก​เขา​คิด​ว่านา​ยน​้อย​เลี่ย​จะ​ทน​ผู้หญิง​ที่​องค์​ชาย​ส่ง​มา​ไม่ไหว​ ​และ​ไล่ออก​มา​ในไม่ช้า

แต่​สุดท้าย​หลังจาก​รอ​อยู่นาน​ ​เขา​ก็​ไม่ได้​ยิน​เสียง​อะไร​ดัง​ออกมา​จาก​ใน​นั้น​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ไม่มีทาง​เลือก​นอกจาก​ต้อง​กลับ​ไปรา​ยงาน​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย

“​ฝ่า​บาท​”​ ​เงา​ทมิฬ​คุกเข่า​ลง​ข้าง​หนึ่ง​พร้อมกับ​มอง​เด็กหนุ่ม​ผู้สูงศักดิ์​ที่นั่ง​อยู่​บน​ตั่ง​ยาว​ ​เขา​ลังเล​อยู่​ครู่หนึ่ง​ด้วย​ไม่รู้​ว่า​จะ​บอก​เรื่อง​นี้​กับ​เขา​อย่างไร

เด็กหนุ่ม​ยกนิ้ว​ขึ้น​จาก​ริมฝีปาก​บาง​ราวกับ​ไม่ใส่ใจ​ ​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​เฉยเมย​ว่า​ ​“​อา​เลี่ย​ปฏิเสธ​อย่างโจ่งแจ้ง​ถึง​เพียงนั้น​เชียว​หรือ​ ​เช่นนั้น​ก็​พานา​งก​ลับ​ม.​..​”

ยัง​ไม่ทัน​ที่​เด็กหนุ่ม​จะ​พูด​จบ​ประโยค​ ​เงา​ทมิฬ​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ ​เหงื่อ​เย็น​ๆ​ ​ไหล​อาบ​ไป​ทั่ว​แผ่น​หลัง​ของ​เขา​ ​“​นาย​น้อย​เลี่ย​ไม่ได้​ปฏิเสธ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​เขา​อนุญาต​ให้​นาง​อยู่​ที่นั่น​”

“​อนุญาต​ให้​นาง​อยู่​หรือ​”​ ​มือ​ของ​เขา​ที่​ถือ​ถ้วย​ชา​อยู่​ถึงกับ​ชะงัก​ไป​ ​ดวงตา​ของ​เขา​หม่น​แสง​ลง​ ​“​นาง​ไม่ได้​โวยวาย​ขอก​ลับ​มา​หรือ​”

เงา​ทมิฬ​ส่าย​ศีรษะ

เสียง​แก้ว​แตก​ดังก้อง​ใน​อากาศ​!

เด็กหนุ่ม​กำ​ถ้วย​ชา​ใน​ฝ่ามือ​แน่น​จน​มัน​แตก​เป็น​เสี่ยง

ชากับ​เลือด​ผสม​กัน​จน​ยาก​ที่จะ​แยก​ออก​ ​แต่​ใบหน้า​ของ​เด็กหนุ่ม​กลับ​ยังคง​เย็นชา​เฉยเมย​ ​“​ถ้วย​ชา​ใบ​นี้​แตก​ง่าย​เกินไป​ ​เอา​ไป​เปลี่ยน​แล้ว​ส่ง​ชุด​อื่น​มา​”

เงา​ทมิฬ​ก้มหน้า​ลง​ต่ำกว่า​เดิม​ ​และ​กลืนน้ำลาย​อย่าง​ยากลำบาก​ ​“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ถ้วย​ชา​ชุด​นั้น​เป็น​ของ​พระราชทาน​จาก​อดีต​ฮ่องเต้​ ​มัน​มี​เพียงแค่​หนึ่ง​หรือ​สอง​ชุด​ใน​โลก​เท่านั้น​ ​แต่​นายท่า​นก​ลับ​ทำ​มัน​แตก​เสีย​แล้ว​…

“​อา​เลี่ย​ไม่​ชอบ​ให้​ใคร​อยู่​ใกล้​ ​นาง​คงอยู่​ที่นั่น​ได้​อีกไม่นาน​”​ ​น้ำเสียง​ลุ่มลึก​และ​เย็นชา​ของ​เขา​ลอย​เข้ามา​ใน​หู​ของ​เงา​ทมิฬ

เงา​ทมิฬ​พยักหน้า​ทันที​ ​“​นิสัย​ของ​นาย​น้อย​เลี่ย​เป็น​เช่นนั้น​จริงๆ​…​”

ผ่าน​ไป​หนึ่ง​วัน

แต่​ก็​ยัง​ไม่มี​ข่าว​ ​‘​คน​ถูก​ไล่​’​ ​ออกมา​จาก​วิหาร​บวงสรวง​ ​แทนที่จะ​เป็น​เช่นนั้น​ ​ทุกคน​กลับ​กล่าว​กัน​ว่า​ผู้​บวงสรวง​อัจฉริยะ​ได้​รู้แจ้ง​แล้ว​ ​และ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​เขา​จะ​พาสาว​ใช้​ออก​ไป​เก็บ​ดอกไม้​ที่​นอก​วัง

“​เก็บ​ดอกไม้​หรือ​”​ ​เด็กหนุ่ม​กระตุก​ยิ้ม​ทันทีที่​ได้ยิน​เช่นนั้น​ ​“​ข้า​นึกไม่ถึง​เลย​ว่าการ​เป็น​ผู้​บวงสรวง​ของ​ราชวงศ์​เรา​จะ​สบาย​ถึง​เพียงนี้​ ​เช่นนั้น​ก็ดี​ ​เรา​มาหา​งาน​ให้​นาย​น้อย​เลี่ย​ทำ​กัน​ดีกว่า​ ​เขา​จะ​ได้​ไม่​คิด​ว่า​ชีวิต​ของ​ตัวเอง​น่าเบื่อ​เกินไป​”

ในเวลานั้น​หนา​นกง​เลี่ย​กำลัง​พยายาม​เอาอกเอาใจ​คน​คน​หนึ่ง​อยู่​ ​เขา​ไม่รู้​เลย​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​แต่​ทันทีที่​กลับมา​ถึง​วิหาร​บวงสรวง​ ​เขา​ก็​ถูก​งาน​จำนวนมาก​ถาโถม​เข้าใส่​ ​แม้แต่​เวลานอน​เขา​ก็​ยัง​ไม่มี​เลย​ด้วยซ้ำ​ ​แล้ว​นับประสา​อะไร​กับ​เวลา​ออก​ไป​ข้างนอก​!

“​ทำไม​จู่ๆ​ ​วัง​หลวง​ถึง​ส่ง​งาน​มา​ให้​ข้ามา​กมาย​ถึง​เพียงนี้​เล่า​”​ ​หนา​นกง​เลี่ย​แนบ​ใบหน้า​หล่อเหลา​ลง​บน​โต๊ะ​ ​เขา​รู้สึก​เหนื่อย​สุดขีด​ ​แต่​เขา​ก็​หัวไว​พอที่​จะ​รู้​ว่า​มีบา​งอย​่าง​ผิดปกติ​ ​เขา​ยกมือ​ซ้าย​ขึ้น​เท้าคาง​ ​คิ้ว​ยาว​ของ​เขา​ขมวด​มุ่น​ ​“​แปลก​มาก​”

อย่างไร​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​เป็นสาว​ใช้​ของ​เขา​ ​ตอนนี้​ทั้งสอง​จึง​เป็น​หุ้นส่วน​ที่​ลงเรือ​ลำ​เดียวกัน​ ​ดังนั้น​จึง​เป็นธรรมดา​ที่นาง​จะ​รู้สึก​เป็นห่วง​เขา

เมื่อ​เห็น​เตา​ ​นาง​จึง​ต้ม​น้ำ​ขิง​มาส​อง​ถ้วย​ ​และ​ตั้งใจ​ว่า​จะ​นำ​มัน​ไป​ส่ง​ให้​เขา

นาง​นึกไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​บังเอิญ​พบ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เข้าที่​ทางเข้า​วิหาร​ ​เขา​ยังคง​ดู​สูงศักดิ์​และ​ผึ่งผาย​ ​อีกทั้ง​ใบหน้า​ของ​เขา​ก็​ยังคง​เย็นชา​ ​ทุกอย่าง​ก้าว​ของ​เขา​ทั้ง​เชื่องช้า​และสง่า​งาม​ ​เขา​สวม​เสื้อคลุม​สีเหลือง​นวล​ราวกับ​แสงจันทร์​ ​บ่น​บ่ามี​เสื้อคลุม​ขนสัตว์​ไร้​รอย​ฝุ่น​พาด​เอาไว้​อีก​ชั้น​ ​เงา​ทมิฬ​ถือ​ร่ม​เดินตาม​อยู่​ข้างหลัง​เขา​ ​และ​พวกเขา​กำลัง​เดิน​ตรง​เข้ามา​หา​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อย่าง​ไม่รีบร้อน

เขา​ก้มหน้า​ลง​และ​ปรายตา​มอง​ถ้วย​กระเบื้อง​ใน​มือ​นาง​ ​ดวงตา​ของ​เขา​ที่​เดิมที​ขาด​ความอบอุ่น​อยู่​แล้วก็​พลัน​ยิ่ง​ดู​เย็นชา​ขึ้น​อีก

“​องค์​ชาย​ ​นาย​น้อย​อยู่​ข้างใน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ศิษย์​ของ​วิหาร​ยัง​ไม่รู้​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​เขา​นำทาง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยด​้วย​รอยยิ้ม

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​้าว​เท้า​ออก​เดิน​ ​เขา​เดินผ่าน​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เขา​ไป​ใน​วิหาร​ ​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​กำปั้น​ที่อยู่​ใต้​แขน​เสื้อ​ยาว​ของ​เขา​กำ​เข้าหา​กัน​แน่น​เพียงใด

หนา​นกง​เลี่ย​ยังคง​นอน​อยู่​บน​โต๊ะ​ ​เมื่อ​เขา​สังเกตเห็น​การ​มาถึง​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​เขา​ก็​เริ่ม​บ่น​เรื่อง​ทุกข์ใจ​ของ​ตัวเอง​ออกมา​ ​“​อา​เจ​วี​๋ย​ ​ช่วง​สอง​วันนี้​เกิด​อะไร​ขึ้น​ใน​วัง​หลวง​กัน​แน่​ ​บน​โต๊ะ​ข้ามี​งาน​กอง​อยู่​เต็มไปหมด​ ​ข้า​เหนื่อย​จะ​ตาย​อยู่​แล้ว​!​”

“​เหนื่อย​หรือ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยนั​่ง​ลง​บน​เก้าอี้ยาว​แล้ว​เอนหลัง​ลง​พร้อมกับ​ใช้​มือ​ปลด​กระดุม​คอเสื้อ​บน​เสื้อ​ขนสัตว์​ของ​ตัวเอง​ออก​ ​“​ข้า​นึก​ว่า​เจ้า​อยู่​ที่นี่​ก็​สุขสบาย​ดี​เสียอีก​”

เจ้า​ออก​ไป​เก็บ​ดอกไม้​นอก​วัง​หลวง​ ​อีกทั้ง​ตอนนี้​ก็​ยัง​มี​คน​บางคน​ต้ม​น้ำ​ขิง​มา​ให้​เจ้า​ด้วย

ใน​อดีต​นั้น​เขา​เป็น​เพียง​คนเดียว​ที่​ได้​อภิสิทธิ์​นั้น

แต่​ตอนนี้​…​ ​หึ

เขา​รู้อยู่​นาน​แล้ว​ว่า​เขา​ไม่ได้​สำคัญ​กับ​นาง

แต่​เขา​ก็​นึกไม่ถึง​เลย​ว่าความ​อบอุ่น​ที่​ครั้งหนึ่ง​นาง​เคย​มอบให้​เขา​นั้น​มัน​จะ​ถูก​มอบให้​กับ​คนอื่น​ด้วย

ย้อน​แย้ง​เสีย​ไม่มี

“​ข้า​จะ​สุขสบาย​ดี​ได้​อย่างไร​ ​เจ้า​จงใจ​ทำ​เช่นนี้​ใช่ไหม​ ​เจ้า​จงใจ​ส่ง​งาน​มา​ให้​ข้า​ทำ​”​ ​หนา​นกง​เลี่ย​ไม่ใช่​คนโง่​ ​เขา​เพียงแค่​คิดไม่ออก​ต่างหาก​ว่า​ทำไม​ ​“​ข้า​ทำ​อะไร​ให้​เจ้า​โกรธ​หรือ​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หันหน้า​ไป​ด้าน​ข้าง​ ​เขามอง​เห็น​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เดิน​เข้ามา​จาก​หาง​ตา​ ​เขา​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​เย็นชา​ว่า​ ​“​เจ้า​คิดมาก​เกินไป​แล้ว​”

“​ก็ดี​ ​ถ้า​ข้า​คิดมาก​เกินไป​ ​เช่นนั้น​จาก​พรุ่งนี้​เป็นต้นไป​ก็​หา​คนอื่น​มาช​่วย​เจ้า​ทำงาน​ก็แล้วกัน​ ​อย่าง​คดี​ทุจริต​ของ​เสนาบดี​จาก​กรม​ขุนนาง​ภายใน​อะไร​นี่​มัน​ใช่​หน้าที่​ข้า​ที่ไหน​กัน​”​ ​หนา​นกง​เลี่ย​กัด​พู่กัน​พร้อมกับ​เคาะ​มัน​ลง​บน​กระดาษ​ใน​มือ​ ​เขา​อยากรู้​นัก​ว่า​อา​เจ​วี​๋ย​จะ​ว่า​อย่างไร​เรื่อง​นั้น

แต่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ลับ​ไม่สน​ใจ​มัน​มาก​นัก​ ​“​ผู้ใต้บังคับบัญชา​ข้า​คง​ส่ง​มา​ผิด​กระมัง​”

ข้า​หัวหมุน​กับ​มัน​อยู่​ตั้ง​นานสองนาน​เชียว​นะ​!

แต่​ตอนนี้​เจ้า​กลับ​บอก​ข้าว​่า​ผู้ใต้บังคับบัญชา​ของ​เจ้า​ส่ง​พวก​มัน​มา​ผิด​อย่างนั้น​หรือ​!

มุม​ปากของ​หนา​นกง​เลี่ย​กระตุก​ไม่​หยุด​ ​ถ้า​นี่​ไม่ได้​เป็นเพราะว่า​องค์​ชาย​ไม่พอใจ​เขา​ ​มัน​จะ​ยัง​เป็น​อะไร​ไป​ได้​อีก​!

แต่​ด้วย​เหตุผล​บางประการ​ ​ทันทีที่​เขา​สบ​เข้ากับ​สายตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​เขา​ก็​รู้สึก​เหมือน​ตัวเอง​ทรยศ​พี่น้อง​ตัวเอง​ ​มัน​ทำให้​เขา​ชา​ไป​ทั้ง​หนัง​ศีรษะ

หนา​นกง​เลี่ย​สังเกตเห็น​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ที่​เดิน​เข้ามา​พร้อมกับ​น้ำ​ขิง​ ​เขา​จึง​พยายาม​เปลี่ยน​เรื่อง​ ​“​อา​เจ​วี​๋ย​ ​เจ้า​เดิน​มาถึง​นี่​คงจะ​หนาว​แย่​ ​ข้ามี​น้ำ​ขิง​อยู่​ ​เจ้า​เอา​สัก​ถ้วย​ไหม​”

“​ไม่​ล่ะ​ ​ขอบใจ​”​ ​น้ำเสียง​ของ​เด็กหนุ่ม​ยังคง​เย็นชา​เช่น​เดิม​ ​เขา​ทอดสายตา​มองออก​ไป​แสน​ไกล​ราวกับ​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่

หนา​นกง​เลี่ย​เข้าใจ​เขา​ ​“​โอ้​ ​จริง​สิ​ ​เจ้า​ไม่​ชอบ​ดื่ม​ของ​รสชาติ​แปลก​ๆ​ ​แบบนี้​นี่​นา​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​ ​เขา​ไม่​ดื่ม​ของ​พวก​นี้​หรือ​ ​ไม่​แปลกใจ​เลย​ที่​เขา​จะ​ขมวดคิ้ว​ทุกครั้งที่​นาง​เอา​น้ำ​ขิง​ให้​เขา​ดื่ม​สมัย​ยัง​เด็ก​ ​สรุป​ว่าที่​จริง​แล้ว​เขา​ไม่​ชอบ​มันนี​่​เอง​…

ในเมื่อ​เป็น​เช่นนั้น​ ​นาง​ก็​จะ​เก็บ​น้ำ​ขิง​ถ้วย​นี้​ไว้​ดื่ม​เอง​ทีหลัง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​วาง​ถ้วย​ไว้​ด้าน​ข้าง​ ​นาง​บังเอิญ​เห็น​จดหมาย​ที่​หนา​นกง​เลี่ย​เขียน​ให้​กับ​ชิง​จ้าน​เข้า​พอดี​ตอนที่​โน้มตัว​ลง​ไป​ ​นาง​จึง​หัวเราะ​ออกมา​อย่าง​อดไม่ไหว

หนา​นกง​เลี่ย​หัน​ศีรษะ​กลับมา​มอง​ ​แล้ว​รีบ​ใช้​มือ​บัง​กระดาษ​แผ่น​นั้น​ไว้​ทันที​ ​“​ห้าม​บอก​ใคร​เด็ดขาด​”

“​ไม่ต้อง​ห่วง​ ​ข้า​ไม่​บอก​หรอก​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถอน​สายตา​กลับมา​พร้อมกับ​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​มีเลศนัย

ทั้งสอง​คนดู​มี​ความลับ​เล็ก​ๆ​ ​ระหว่าง​กัน​ ​ทั้ง​ยัง​เข้าใจ​กันและกัน​เป็น​อย่างดี​อีกด้วย

เด็กหนุ่ม​ที่นั่ง​อยู่​บน​ตั่ง​ยาว​ผุด​ลุกขึ้น​ราวกับ​ไม่​สามารถ​ทน​กลิ่น​น้ำ​ขิง​ที่อยู่​ใน​ห้อง​ได้​อีกต่อไป​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท