รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 630 มาให้ข้าฆ่า! ไม่สิ สหายมาช่วยข้าเร็ว!

บทที่ 630 มาให้ข้าฆ่า! ไม่สิ สหายมาช่วยข้าเร็ว!

บท​ที่​ 630 มาให้​ข้า​ฆ่า! ไม่สิ สหาย​มาช่วย​ข้า​เร็ว​!

ดีมาก​!

เจ้าหลวง​พอใจ​เป็น​อย่างยิ่ง​กับ​การแสดงออก​ของ​สิ่งมีชีวิต​ขน​เทา​พิศวง​

คำพูด​เหล่านั้น​ของ​ต้น​หลิว​ดู​วางท่า​ใหญ่โต​ เหยียดหยาม​พวก​มัน​เกินไป​ พวก​มัน​ควรจะ​ต้อง​ทำ​เช่นนี้​ เพื่อให้​ต้น​หลิว​ได้​เข้าใจ​ว่า​การวางท่า​ใหญ่โต​ และ​เหยียดหยาม​พวก​มัน​ต่อหน้า​มีราคา​ที่​ต้อง​จ่าย​อย่าง​สาสม!

“…”

ต้น​หลิว​พูดไม่ออก​ อัน​ใด​กัน​ มัน​เพียงแค่​บอกลา​ของ​วิเศษ​ทั้งหมด​ใน​ลาน​ กลับ​ทำให้เกิด​การยั่วยุ​เหน็บแนม​และ​การ​มุ่งเป้า​?

อัน​ใด​คือ​หมู​เอา​ต้น​หอม​ปัก​จมูก​อ้าง​ตน​เป็น​กุญชร​?

อัน​ใด​คือ​วางมาด​เสีย​ยกใหญ่​

มัน​จำเป็นต้อง​เสแสร้ง​อย่างนั้น​ด้วย​หรือ​?

น่าขบขัน​เสีย​จริง​…

“ต้องการ​จะวิ่งหนี​หรือ​ เจ้าคง​เห็น​ว่า​สถาการณ์​ไม่ดี​ อยู่​ไป​ก็​ต้อง​ประสบ​เคราะห์​สิน​ะ? อย่าง​น้อย​ก็​ยังมี​สายตา​เฉียบแหลม​อยู่​บ้าง​ แต่​เจ้าจะสามารถ​จากไป​ได้​หรือไม่​ ก็​ขึ้นอยู่กับ​การ​ติด​สิน​ใจของ​พวกเรา​!”

สิ่งมีชีวิต​ขน​เทา​พิศวง​เอ่ย​มาเสียง​เย็นเยียบ​

“ข้า​จะจัดการ​เจ้าเสีย​ประเดี๋ยวนี้​!”

มัน​เปิดปาก​พูด​ออกมา​ ขณะที่​ร่าง​ของ​มัน​หาย​ไป​จาก​จุด​เดิม​ภายใน​พริบตา​ เมื่อ​มัน​ปรากฏตัว​ขึ้น​อีกครั้ง​ ก็​อยู่​ด้านหน้า​ระยะใกล้​ต้น​หลิว​เสียแล้ว​

ฝุ่นละออง​สีเทา​ทะลัก​กระจาย​ อึดใจ​ต่อมา​ก็​ควบแน่น​กลายเป็น​ทวน​ยาว​พุ่ง​เข้าใส่​ต้น​หลิว​

ทวน​ยาม​เปล่งแสง​เจิดจ้า​ พลัง​ด้านใน​ชวน​ให้​ผู้คน​หวาดเกรง​ แม้ว่า​วาจา​ของ​มัน​จะเต็มไปด้วย​การ​ดูหมิ่น​ต้น​หลิว​ ทว่า​มัน​ก็​ไม่ได้คิด​ประมาท​ต้น​หลิว​แม้แต่น้อย​ ใส่พลัง​ทั้งหมด​ของ​ตัวเอง​ลง​ไป​ด้วย​

นี่​คือ​ทวน​ที่​ควบแน่น​ขึ้น​จาก​พลัง​พิศวง​ พลัง​ของ​มัน​น่าสะพรึงกลัว​ แม้กระทั่ง​ขั้น​เซียน​สมบูรณ์​ถูก​แทง​ก็​ไม่อาจ​ทน​รับได้​ ถูก​สังหาร​ทิ้ง​ภายใน​พริบตา​อย่าง​แน่นอน​!

พลัง​พิศวง​สามารถ​ทำลาย​ร่าง​เนื้อ​และ​วิญญาณ​ของ​เซียน​สมบูรณ์​ได้​

เหตุการณ์​ทั้งหมด​เกิดขึ้น​ภายใน​ชั่วพริบตา​ รวดเร็ว​เป็น​อย่างยิ่ง​ สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​ยิ้ม​เหยียด​มุมปาก​ ความเร็ว​เช่นนี้​ต้น​หลิว​จะต้อง​ไม่สามารถ​ตอบโต้​ได้​อย่าง​แน่นอน​!

ทว่า​เพียง​พริบตา​ต่อมา​ สีหน้า​ของ​มัน​ก็​พลัน​แปรเปลี่ยน​!

มัน​เข้าใจ​ว่า​ต้น​หลิว​คงจะ​ไม่ทัน​ได้​ตอบสนอง​ แต่​ความจริง​ไม่ได้​เป็น​ดั่ง​เช่น​ที่​มัน​คิด​

ต้น​หลิว​รับรู้​ทุกอย่าง​ได้​ตั้ง​นาน​แล้ว​

ฟิ้ว!​

กิ่ง​หลิว​เพียงแค่​กวัดแกว่ง​เบา​ ๆ พลัง​ที่​มองไม่เห็น​ก็​กระเพื่อม​ออกมา​ภายใน​ชั่วพริบตา​ จับ​ร่าง​ของ​สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​เอาไว้​กลางอากาศ​

ครู่​ต่อมา​สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​ก็​ถูกจับ​ห้อย​หัว​ลง​

เพียะ​ เพียะ​ เพียะ!​

เสียง​ฟาด​ดัง​ขึ้น​อย่าง​ชัดเจน​ไป​ทั่ว​ดินแดน​ กิ่ง​หลิว​เหวี่ยง​ฟาด​อย่าง​รุนแรง​ใส่ร่าง​สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​อย่าง​ต่อเนื่อง​

“อ๊ากกก!”​

สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​กรีดร้อง​ออกมา​ด้วย​ความเจ็บปวด​ พลัง​พิศวง​บน​ร่าง​ถูก​ฟาด​จน​กระเด็น​หาย​ สร้าง​ความเจ็บปวด​อย่าง​ถึงที่สุด​ ประหนึ่ง​มีอสนีบาต​ฟาด​กระหน่ำ​ เจ็บปวด​จน​ร้าวราน​ไป​ถึงหัวใจ​!

“เกิด​…อะไร​ขึ้น​!”

สีหน้า​ของ​เจ้าหลวง​แปรเปลี่ยน​อย่าง​มาก​ หัวใจ​ของ​มัน​เต้น​ระส่ำ​ขึ้น​มาทันที​

กระทั่ง​พลัง​พิศวง​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​ต้น​หลิว​แล้ว​กลับ​เปราะบาง​เป็น​อย่างยิ่ง​ สลาย​หาย​ไป​ภายใน​พริบตาเดียว​ ไม่ต้องสงสัย​เลย​ ความ​แข็งแกร่ง​ของ​ต้น​หลิว​จะต้อง​เหนือกว่า​สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​อย่าง​มาก​แน่นอน​

หรือว่า​จะเป็น​จ้าว​แห่ง​เซียน​กัน​?

มัน​อด​คิด​ขึ้น​มาใน​ใจไม่ได้​ รู้สึก​ว่า​ต้น​หลิว​น่าจะเป็น​ขั้น​จ้าว​แห่ง​เซียน​!

สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​อาจหาญ​ไป​ยั่วยุ​จ้าว​แห่ง​เซียน​ นี่​มัน​ไม่ต่าง​อะไร​กับ​การ​รนหาที่​ตาย​!

“แข็งแกร่ง​ยิ่งนัก​!”

“นี่​มัน​ขอบเขต​ใด​กัน​แน่​!”

สิ่งมีชีวิต​นับไม่ถ้วน​ใน​อาณา​จัก​รอ​วี้ซ​วี​ต่าง​ตกตะลึง​จน​ไม่อาจ​บรรยาย​ออกมา​ได้​

ความต่าง​ชั้น​มากเกินไป​!

ต้น​หลิว​ตี​สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​ ประหนึ่ง​พ่อ​ทุบตี​สั่งสอน​ลูก​ สิ่งมีชีวิต​ขน​สีเทา​พิศวง​ไม่มีความสามารถ​จะต่อกร​แม้แต่น้อย​!

เพียะ!​

กิ่ง​หลิว​ฟาด​ลงมา​อีกครั้ง​ ร่าง​ของ​สิ่งมีชีวิต​ขน​เทา​พิศวง​ระเบิด​ออก​ทันที​ กลายเป็น​หมอก​โลหิต​ กระทั่ง​วิญญาณ​ยัง​แตกสลาย​ ตาย​ตกไป​โดยสิ้นเชิง​คาที่​

ก่อน​ตาย​มัน​มีหนึ่ง​ความคิด​เดียว​ ว่า​เหตุใด​มัน​จึงไม่เบิกตา​ดู​ให้​ดี​เสีย​ก่อน​ ไป​ยั่วยุ​ใคร​ก็แล้วไป​เถิด​ ไย​ต้อง​เป็นต้น​หลิว​ด้วย​!

ต้น​หลิว​จะไป​ก็​ควร​ปล่อยไป​เสีย​ แต่​มัน​กลับ​เข้าไป​ขัดขวาง​ วาด​มาด​เสีย​ใหญ่โต​!

มัน​ขุด​หลุม​ฝังตัวเอง​ด้วยมือ​ของ​มัน​เอง​…

จ้าว​แห่ง​เซียน​!

ต้อง​เป็น​ขั้น​จ้าว​แห่ง​เซียน​แน่นอน​!

หัวใจ​ของ​เจ้าหลวง​สั่นสะท้าน​ ไม่ต้องสงสัย​อีกต่อไป​ พลัง​ที่​ต้น​หลิว​สำแดง​นั้น​อย่าง​น้อย​ก็​ต้อง​อยู่​ขั้น​จ้าว​แห่ง​เซียน​แน่นอน​!

ด้วย​พลัง​พิศวง​ และ​โดยเฉพาะ​สสาร​พิศวง​ในร่างกาย​ของ​สิ่งมีชีวิต​สีเทา​ ทำให้​มัน​ตาย​ยาก​ยิ่งนัก​ ไม่มีทาง​ถูก​สังหาร​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​

แต่ต้น​หลิว​กลับ​ทำได้​ด้วย​อย่าง​ง่ายดาย​!

มัน​เกิด​ความสงสัย​เสีย​ด้วยซ้ำ​ว่า​ ต้น​หลิว​จะไม่ใช่จ้าว​แห่ง​เซียน​ธรรมดา​ แต่​อาจ​เป็น​ถึงระดับ​สูงสุด​ของ​ขั้น​จ้าว​แห่ง​เซียน​!

“อ่า​…พวก​เจ้าเล่น​กัน​ไป​เถิด​ ข้า​ไป​แล้ว​”

ต้น​หลิว​จากไป​ มัน​ไม่ใส่ใจจะลงมือ​ หาก​มัน​ลงมือ​ เพียงแค่​ใบ​หลิว​ใบ​เดียว​ก็​สามารถ​กวาดล้าง​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​เหล่านี้​ทั้งหมด​ลง​ได้​ เช่นนั้น​แล้ว​ของ​วิเศษ​ใน​ลานบ้าน​ก็​จะไม่มีอะไร​ให้​เล่น​

“ตกลง​ พี่​ต้น​หลิว​เดินทาง​ปลอดภัย​!”

มัจฉาสัต​มายา​ยิ้ม​ส่งต้น​หลิว​ ใน​ใจของ​มัน​นั้น​ พี่​ต้น​หลิว​แข็งแกร่ง​อย่าง​ถึงที่สุด​ ยกเว้น​คุณชาย​แล้วก็​ไร้​ผู้​เทียบเคียง​!

ไม่ดี​ ไม่ดีแล้ว​!

ความคิด​ของ​เจ้าหลวง​แปรเปลี่ยน​อย่าง​รวดเร็ว​

ก่อนหน้านี้​มัน​คิด​ว่า​เพราะ​ต้น​หลิว​เกิด​ความกลัว​ จึงคิด​จะหนี​จากไป​

ทว่า​ตอนนี้​ดู​จาก​สถานการณ์​แล้ว​ ไม่ได้​เป็น​เช่น​ที่​มัน​คิด​!

ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​ต้น​หลิว​แล้ว​ ต้น​หลิว​สามารถ​กวาดล้าง​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ทั้งหมด​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​

ทว่า​ต้น​หลิว​กลับ​จากไป​โดยที่​ไม่ได้​ลงมือ​

นี่​แสดงให้เห็น​ว่า​ต้น​หลิว​มีความเชื่อมั่น​ใน​เครื่องใช้​เหล่านี้​ เชื่อ​ว่า​เหล่า​เครื่องใช้​สามารถ​จัดการ​กับ​พวก​มัน​ได้​

ต้อง​รีบ​ติดต่อ​จ้าว​ตะเข้​!

มัน​ไม่กล้า​รีรอ​ รู้ดี​ว่า​หาก​ยัง​ไม่ติดต่อ​จ้าว​ตะเข้​ วันนี้​พวก​มัน​ทั้งหมด​คง​ต้อง​จบสิ้น​ลง​ที่นี่​!

“สหาย​รีบ​มาเถอะ​!”

มัน​รีบ​ติดต่อ​จ้าว​ตะเข้​ เล่า​ให้​ฟังถึงสถานการณ์​ที่นี่​ ก่อน​ขอให้​จ้าว​ตะเข้​นำ​ยอด​ฝีมือ​มาเสริมกำลัง​

“ตกลง​ ไม่มีปัญหา​ ข้า​จะรีบ​ไป​ทันที​! สหาย​วางใจ​ได้​ ข้า​จะไม่ปล่อย​ให้​เกิดเรื่อง​อัน​ใด​ขึ้นกับ​เจ้าอย่าง​แน่นอน​!”

จ้าว​ตะเข้​ตอบรับ​ กล่าวว่า​ตนเอง​จะไปหา​พร้อม​นำ​ยอด​ฝีมือ​ทั้งหมด​ใน​นคร​ไป​ด้วย​

หลังจาก​ได้รับ​การตอบรับ​จาก​จ้าว​ตะเข้​ เจ้าหลวง​ก็​โล่งใจ​ขึ้น​มา

จ้าว​ตะเข้​สามารถ​ต่อกร​กับ​ขั้น​จ้าว​แห่ง​เซียน​ได้​ ทั้ง​ยังมี​ยอด​ฝีมือ​อีก​จำนวนมาก​ เมื่อ​จ้าว​ตะเข้​มาถึงพร้อม​นำ​กองกำลัง​ที่​สามารถ​ต่อกร​กับ​จ้าว​แห่ง​เซียน​ได้มา​ด้วย​ แม้ว่า​ต้น​หลิว​จะกลับมา​ก็​ไม่เป็นอัน​ใด​ ทั้ง​อีก​ฝ่าย​ยัง​จะถูก​จัดการ​ลง​!

‘หยิ่งยโส​นัก​ เจ้าจะต้อง​จ่าย​ราคา​อย่าง​สาสมกับ​ความ​ถือดี​นี้​!’

เจ้าหลวง​เย้ยหยัน​ใน​ใจ ต้น​หลิว​หยิ่งยโส​เป็นอย่างมาก​ ไม่เห็น​พวก​มัน​อยู่​ใน​สายตา​เลย​แม้แต่น้อย​ ซ้ำยัง​จากไป​เช่นนี้​ หารู้ไม่​ว่า​นี้​เป็นการ​เปิดโอกาส​ให้​กับ​พวกเขา​ รอ​จ้าว​ตะเข้​มาถึง ต้น​หลิว​จะต้อง​ชดใช้​ให้​กับ​ความ​ยโส​ถือดี​อย่าง​สาสม!

“พี่น้อง​ทั้งหลาย​มาให้​ข้า​สังหาร​เสีย​!”

มัน​ตะโกน​ออกมา​ด้วย​เสีย​เย็นชา​ ไม่มีความกังวล​เหลืออยู่​แม้แต่น้อย​ มัน​เรียก​ดาบ​ยาว​ออกมา​ชี้ตรง​ไป​ทาง​มัจฉาสัต​มายา​และ​เหล่า​ของ​วิเศษ​

สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ทั้งหมด​ตอบรับ​คำสั่ง​ พวก​มัน​ทะยาน​ออก​มาจาก​ทุกหน​แห่ง​ใน​อาณา​จัก​รอ​วี้ซ​วี​เข้ามา​หมาย​สังหาร​มัจฉาสัต​มายา​และ​เหล่า​ของ​วิเศษ​

สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​สีขาว​นับไม่ถ้วน​ถือได้ว่า​มีจำนวนมาก​ที่สุด​ รอง​ลงมา​เป็น​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​สีเหลือง​ พลัง​อัน​น่าสะพรึงกลัว​แผ่​กระจาย​ ผืน​นภา​เปลี่ยนสี​ขมุกขมัว​อย่าง​ถึงที่สุด​ ดวงอาทิตย์​อยู่​เหนือ​ฟ้าถูก​ปกคลุม​

“พวก​พี่น้อง​มีจำนวน​จำกัด​ หาก​ช้าจะอด​เล่น​เอา​นะ​!”

แผ่น​หิน​ปูพื้น​ตะโกน​ออกมา​พร้อม​ทุ่ม​ตัว​ออก​ไป​ทันที​ สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​สีขาว​จำนวน​นับไม่ถ้วน​ถูก​ทุบ​จน​เละ​ กลายเป็น​หมอก​เลือด​ สสาร​พิศวง​สลาย​หาย​ไป​ ตาย​ลง​อย่าง​สิ้นเชิง​

“ใคร​เป็น​พี่น้อง​ของ​เจ้ากัน​! พวกเรา​มีแค่​พี่สาว​น้องสาว​!”

ชามกระเบื้องเคลือบ​ทั้ง​แปด​เปล่งแสง​ เสียง​ที่​ดัง​ออกมา​นุ่มนวล​ชวน​ฟัง ราวกับ​เสียงร้อง​ของ​นก​ขมิ้น​ คลื่น​แสงบางอย่าง​พูด​ออกมา​จากพวก​มัน​ เพียงแค่​พริบตาเดียว​ก็​สังหาร​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​สีขาว​ไป​จำนวน​นับไม่ถ้วน​!

“ไม่ต้อง​รีบร้อน​ ไม่ต้อง​รีบร้อน​”

เก้าอี้โยก​ส่งเสียง​สงบนิ่ง​ดั่ง​เช่นเคย​ออกมา​ แต่​การ​ลงมือ​กลับ​ดุดัน​เป็นอย่างมาก​

มัน​โยก​ตัวเบา​ ๆ สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​ขาว​หลาย​สิบ​ตัว​ที่​พุ่ง​มาสังหาร​มัน​ก็​สลาย​หาย​ไป​อย่าง​สมบูรณ์​ ไม่หลงเหลือ​แม้กระทั่ง​เลือด​เพียง​หยด​เดียว​

“พี่น้อง​ทั้งหลาย​ ดู​ข้า​สิ!”

ถังน้ำทิ้ง​โจมตี​ กลิ่น​โชย​ตลบอบอวล​ ไม่ต้อง​กล่าว​ถึงว่า​พลัง​โจมตี​นั้น​แข็งแกร่ง​แค่​ไหน​ สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​สีขาว​จำนวนมาก​ ณ จุด​นั้น​พา​กัน​อาเจียน​ออกมา​จน​ไม่มีอะไร​ให้​อาเจียน​ออกมา​ ทำให้​สิ่งที่​ออกจาก​ปาก​พวกเขา​มากลายเป็น​เลือด​!

พวก​มัน​ปิด​ประสาทการ​รับ​กลิ่น​ไป​ก็​ไร้ผล​ กลิ่น​น้ำ​เน่าเหม็น​สะอิด​สะเอียด​พุ่งตรง​สู่จิตวิญญาณ​ของ​พวก​มัน​ ทำให้​วิญญาณ​ของ​พวก​มัน​แทบ​พังทลาย​ ไม่อาจ​ทน​รับ​เอาไว้​ได้​!

“!!!”

“เจ้าเก็บ​มัน​ไป​เสีย​!”

ของ​วิเศษ​ชิ้น​อื่น​ ๆ ตะโกน​ออกมา​ ไม่ต้อง​พูดถึง​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​เหล่านี้​เลย​ กระทั่ง​พวก​มัน​เอง​ก็​ล้วน​ไม่อาจ​ทน​กับ​กลิ่น​น้ำทิ้ง​ได้​

“ได้​ ได้​!”

ถังน้ำทิ้ง​รีบ​เก็บ​กลิ่น​ของ​มัน​กลับมา​ ควบคุม​ให้​อยู่​เพียง​ใน​หนึ่ง​บริเวณ​ ช่วยไม่ได้​ มัน​เพิ่ง​ได้​ต่อสู้​เป็นครั้งแรก​ทำให้​ตื่นเต้น​จน​เกินไป​ กลิ่น​ที่​แผ่​ออกมา​จึงปกคลุม​พื้นที่​วง​กว้างใหญ่​เกินไป​เป็นอย่างมาก​!

ไม้เขี่ย​ฟืน​ กระบวย​ไม้ ตะเกียบ​ไม้ ถังไม้ อ่างล้างหน้า​ ตะเกียง​และ​ของ​วิเศษ​อื่น​ ๆ ก็​ลงมือ​โจมตี​ เป็น​ดังที่​แผ่น​หิน​ปูพื้น​พูด​ไว้​จริง​ จำนวน​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​มีจำนวน​จำกัด​ หาก​ลงมือ​ช้าก็​จะอด​เล่น​!

พวก​มัน​โจมตี​อย่าง​สุ่ม ๆ ทำให้​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​สีขาว​จำนวนมาก​ถูก​สังหาร​ ฆ่าล้าง​ไป​จน​หมดสิ้น​!

มีสสาร​พิศวง​อยู่​ใน​ร่าง​ สิ่งมีชีวิต​พิศวง​เหล่านี้​ก็​ยาก​ที่จะ​สังหาร​เป็น​อย่างยิ่ง​ ไม่อาจ​ตาย​ได้​โดยง่าย​

ทว่า​ต่อหน้า​เหล่า​ของ​วิเศษ​แล้ว​ สิ่งมีชีวิต​พิศวง​เหล่านี้​ก็​ประหนึ่ง​สิ่งมีชีวิต​ทั่วไป​ สามารถ​สังหาร​ทิ้ง​ได้​อย่าง​ไม่ยากเย็น​ เพียงแค่​ลงมือ​นิดเดียว​ก็​สามารถ​กำจัด​ได้​!

“เพียงแค่​กำลัง​พล​ทั่วไป​!”

เจ้าหลวง​ไม่ใส่ใจ กุญแจ​สำคัญ​ใน​การ​ตัดสิน​ผล​นั้น​ขึ้นอยู่กับ​กองกำลัง​ระดับสูง​อย่าง​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​เทา​!

“มาให้​ฆ่าสังหาร​เสีย​!”

มัน​ยก​ดาบ​ใหญ่​ขึ้น​แล้ว​พุ่ง​ไป​ข้างหน้า​ด้วย​จิต​สังหาร​

ทว่า​พริบตา​ต่อมา​มัน​ก็​หันหลัง​วิ่งหนี​!

มัน​เห็น​สิ่งใด​กัน​?

ขวาน​ทองสัมฤทธิ์​ที่​ใช้สำหรับ​ผ่า​ฟืน​ ฟาด​ลง​ไป​เพียง​ครั้ง​เดียว​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ขน​เทา​ก็​ร่าง​ขาด​ครึ่ง​!

“สหาย​รีบ​มาช่วย​ข้า​เถิด​!”

มัน​ติดต่อ​จ้าว​ตะเข้​แล้ว​ตะโกน​ออกมา​ด้วย​ความ​ร้อนใจ​ เรียก​ให้​จ้าว​ตะเข้​มาช่วยเหลือ​มัน​อย่าง​เร่งด่วน​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท