บทที่ 634 วัวนี่ดี มีเรี่ยวแรง สิบล้านรอบไปเลยแล้วกัน!
“เซียวฮุ่ยเองหรือ!”
ดวงตาของบุรุษวัยกลางคนฉายแววดุดัน เขาดวงดีถึงเพียงนี้เชียวรึ?
เยี่ยมไปเลย!
เขามิกล้าคลี่แผ่ประสาทสัมผัสเซียนเต็มที่ ถึงแม้ว่ายังคลี่แผ่ไม่เต็มที่ เขาก็ยังจับสัมผัสได้หลายอย่าง รับรู้ได้ว่าเซียวฮุ่ยอยู่ที่นี่
“นางพบเจอปัญหาใหญ่ ใช่เซียวฮุ่ยไม่ผิดแน่ มีร่องรอยความเป็นนิรันดร์อยู่!”
เพื่อมิให้เกิดข้อผิดพลาด เขายืนยันกับตนเองอีกครั้ง จนท้ายที่สุดแน่ใจได้ว่าคือเซียวฮุ่ย
เซียวฮุ่ย ผู้อาวุโสตระกูลเซียว จ้าวแห่งเซียนตนหนึ่ง
เขาเคยคลุกคลีกับอีกฝ่ายมาบ้าง
นางหายตัวไปจากภพเซียนตั้งแต่ก่อนกาลเวลาอันยาวนานเริ่มต้นขึ้น ไม่มีข่าวคราวแม้แต่น้อย บัดนี้ลองคิดดูแล้ว เซียวฮุ่ยคงถูกตระกูลเซียวส่งออกมาตามหากล่องสี่เหลี่ยม
“คำนวณเวลาแล้ว เซียวฮุ่ยหายไปตั้งแต่ตระกูลนั้นล่มสลาย…”
เขาพึมพำเสียงเบากับตนเอง
เรื่องของกล่องสี่เหลี่ยม ตระกูลของเขาได้รับข้อมูลมาไม่น้อย
ตระกูลเซียวเป็นกองกำลังแรกที่รับรู้ถึงการมีอยู่ของกล่องสี่เหลี่ยม และเป็นตระกูลเซียว ที่ฆ่าล้างตระกูลนั้น ตระกูลของเขา รวมถึงเจ็ดมหาตระกูลที่เหลือ ล้วนรับรู้ถึงการมีอยู่ของกล่องสี่เหลี่ยมหลังกาลเวลาอันยาวนานเริ่มต้นขึ้น
อีกอย่าง พวกเขาเพิ่งคาดคะเนได้เมื่อไม่นานที่ผ่านมาว่า กล่องสี่เหลี่ยมนั้นมิได้อยู่ในภพเซียน หากแต่อยู่ในอาณาจักรนี้
หลังตระกูลนั้นล่มสลาย เซียวฮุ่ยก็หายตัวไป บัดนี้เซียวฮุ่ยมาโผล่อยู่ในอาณาจักรนี้ มีเรื่องบังเอิญเช่นนั้นจริงหรือ
คิดแล้วเซียวฮุ่ยคงไล่ตามมาตั้งแต่ยุคนั้น
“ไม่ว่าอย่างไร เซียวฮุ่ยก็ต้องรู้อะไรมาแน่ จับนางไว้ให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”
เขาย่างกรายออกไป พริบตาเดียวก็มาอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่งในส่วนลึกของเขาญาณ
เซียวฮุ่ยอยู่บนยอดเขาแห่งนี้
บนเขาญาณมีค่ายกลใหญ่สลักอยู่ ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ค่ายกลใหญ่นี้เสมือนเป็นเพียงของตั้งวาง เขาสามารถข้ามผ่านเข้าไปได้ตรง ๆ ซ้ำยังปราศจากการส่งสัญญาณใด ๆ
กระทั่ง ‘ญาณ’ พระพุทธรูปทองคำของพระอมิตาภะพุทธเจ้ายังไม่รับรู้ถึงการมาของเขา
ไฉนเลยจะรับรู้ถึงเขาได้เล่า
เขาคือผู้ที่อยู่บนระดับสูงสุด แม้ว่าคราวออกจากภพเซียนจะได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส ทว่าเขาฟื้นตัวได้เต็มที่ตั้งแต่ก่อนเข้ามาในอาณาจักรแห่งนี้แล้ว
‘ญาณ’ พระพุทธรูปทองคำของพระอมิตาภะพุทธเจ้ามิอาจเทียบได้เลย
“ห้ามอู้ ต้าเต๋อฝอกล่าวไว้ว่า เจ้าต้องท่องคัมภีร์พระธรรมวันละหนี่งร้อยรอบ วันนี้เจ้าเพิ่งท่องไปเก้าสิบเก้ารอบเท่านั้น ยังขาดอยู่หนึ่งรอบ!”
ด้านหน้าเซียวฮุ่ย พระเก้าประทีปพุทธเจ้าเอ่ยกับเซียวฮุ่ยขณะถือไม้บรรทัดสำหรับลงโทษไว้ในมือ
เขามีหน้าที่กำกับตรวจตรา นี่คือภารกิจที่ต้าเต๋อมอบหมายให้เขา
เอ่อ… ใช่ว่าเป็นภารกิจของเขาคนเดียวเสียเมื่อไหร่ เซียวฮุ่ยก็ด้วย พวกเขาทั้งสองต้องกำกับตรวจตราซึ่งกันและกัน ทั้งคู่ต้องสวดคัมภีร์พระธรรมวันละหนึ่งร้อยจบ
กับคำสั่งของต้าเต๋อ เขาไม่กล้าไม่ทำตาม ในทุก ๆ วันจะปฏิบัติหน้าที่ของตนอย่างขะมักเขม้น มิกล้าละเลยแม้แต่น้อย ถึงอย่างไร ชีวิตของเขาก็อยู่ในกำมือต้าเต๋อ
เซียวฮุ่ยก็เช่นกัน มิกล้าไม่ปฏิบัติ
เขาสวดคัมภีร์พระธรรมไปหนึ่งร้อยจบแล้ว เวลานี้ถึงตาเขาจับตาดูเซียวฮุ่ย
และเซียวฮุ่ยก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง ต้องหยุดชะงักหลังท่องไปเก้าสิบเก้าจบ ไม่ยอมท่องคัมภีร์พระธรรมรอบที่หนึ่งร้อย
เซียวฮุ่ยต่อต้านหนึ่งร้อยรอบเป็นอย่างยิ่ง!
“อย่าได้เอ่ยคำว่าหนึ่งร้อยรอบต่อหน้าข้า!”
เซียวฮุ่ยถลึงตาใส่พระเก้าประทีปพุทธเจ้าด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว สายตานั้นแทบอยากฉีกพระเก้าประทีปพุทธเจ้าเป็นชิ้น ๆ
“เจ้าว่าอะไรนะ! วางอำนาจบาตรใหญ่อันใดอยู่! อยากโดนตีหรือไร!”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้ามิได้กลัวเกรงเซียวฮุ่ยแม้แต่น้อย เขายกไม้บรรทัดขึ้น หวดใส่เซียวฮุ่ย
ทั้งเขาและเซียวฮุ่ยต่างถูกสะกดพลัง แล้วเขาต้องกลัวเซียวฮุ่ยไปไย ไม่ต้องกลัวเลยสักนิด!
“ไม่ให้ข้าเอ่ย แต่ข้าจะเอ่ย! หนึ่งร้อยรอบไปเลยหนึ่งร้อยรอบ!”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้าหวดไปตะโกนไป
“เจ้า…อ๊าก ๆๆ!”
เซียวฮุ่ยพิโรธเดือดดาล ลุกขึ้นตีกับพระเก้าประทีปพุทธเจ้า นางขอสาบานเลยว่า หากวันหน้ามีโอกาสเมื่อใด นางจะให้พระเก้าประทีปพุทธเจ้าอยู่มิสู้ตาย!
บุรุษวัยกลางคนยืนตระหง่านอยู่บนท้องฟ้าเหนือเซียวฮุ่ยและพระเก้าประทีปพุทธเจ้า แต่เซียวฮุ่ยและพระเก้าประทีปพุทธเจ้ากลับไม่รู้สึกตัวเลย
“เฮ้อ จ้าวแห่งเซียนเซียวฮุ่ยผู้เคยเลื่องชื่อในภพเซียน บัดนี้กลับตกต่ำถึงเพียงนี้เชียวหรือ”
เขาทอดถอนใจ เซียวฮุ่ยและพระเก้าประทีปพุทธเจ้าต่างสะดุ้งตกใจกันทั้งคู่ ขนลุกขนชัน ผละออกจากกันทันที และแหงนมองท้องฟ้าพร้อมกัน
“เฟ่ยชง เจ้าเองหรือ!”
เซียวฮุ่ยตะลึง จำบุรุษวัยกลางคนได้ นี่คือจ้าวแห่งเซียนตระกูลเฟ่ยอันเป็นหนึ่งในเก้ามหาตระกูลของภพเซียน
เป็นไปได้อย่างไร?
การเดินทางออกจากภพเซียนยากลำบากปานนั้น พลาดพลั้งเพียงนิดอาจถึงแก่ชีวิต เฟ่ยชงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?!
‘รู้จักกันหรือ บัดซบ อย่าได้เป็นมิตรคนสนิทเชียว!’
พระเก้าประทีปพุทธเจ้าภาวนาในใจ
หากเป็นสหายกัน เขาได้แย่แน่!
“เจ้าก้บข้าเคยคลุกคลีกันมา แม้มิใช่สหาย กระนั้นข้าก็มิอาจทนดูเจ้าตกต่ำได้ เจ้าอยากให้ข้าช่วยเจ้าฆ่าเขาหรือไม่”
เฟ่ยชงเอ่ยต่อเซียวฮุ่ย
จ้าวแห่งเซียนตนหนึ่งต้องถูกเหยียบย่ำขนาดนี้ เขาทนดูมิได้ จ้าวแห่งเซียนไม่ควรประสบชะตากรรมเช่นนี้
หลังพระเก้าประทีปพุทธเจ้าได้ยินคำกล่าวของเฟ่ยชง ก็ผวาจนหมดเรี่ยวแรงทรุดลงกับพื้น
เขานึกในใจว่า มิใช่สหายแล้วเหตุใดยังต้องช่วยด้วยเล่า!
นี่เขาต้องตายไปทั้งอย่างนี้หรือนี่?!
“ไม่ต้อง ข้าอยากให้เจ้าปล่อยเขาไว้ให้เป็นหน้าที่ข้า”
เซียวฮุ่ยจ้องพระเก้าประทีปพุทธเจ้าด้วยสายตาเคียดแค้นเหลือแสน หากฆ่าพระเก้าประทีปพุทธเจ้าไปง่าย ๆ มิสบายไปหรือสำหรับพระเก้าประทีปพุทธเจ้า
“ได้”
เฟ่ยชงสะบัดมือ ปลดผนึกบนตัวเซียวฮุ่ย คืนพลังให้นาง
ยามปลดผนึก เขาขมวดคิ้วอย่างอดมิได้ ผนึกนี้แม้แต่ตัวเขายังต้องเหนื่อยไม่น้อยยามปลด ไม่สามารถคลายออกง่าย ๆ ผู้ใดลงผนึกให้เซียวฮุ่ยกัน?
พลังของผนึกนี้อยู่ในขั้นเซียนสมบูรณ์เป็นอย่างน้อย หรือว่าอาณาจักรนี้มีกำลังรบเหนือเซียนสมบูรณ์อื่น ๆ ดำรงอยู่
“ดี ขอบใจ!”
เซียวฮุ่ยกล่าวขอบคุณเฟ่ยชง
จากนั้น นางเบนสายตาไปที่พระเก้าประทีปพุทธเจ้า “หนึ่งพันรอบในอดีต เห็นทีเจ้าคงยังไม่หนำใจ ครั้งนี้สักหนึ่งหมื่นรอบ สิบล้านรอบไปเลยแล้วกัน!”
“พี่สาว พี่สาวบังเกิดเกล้า อย่านะ!”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้ากลัวจนปัสสาวะแทบราด ประสบการณ์ถูกหมูตัวผู้ขืนใจหนึ่งพันรอบผุดขึ้นในใจ
“ท่านฆ่าข้าไปเลยดีกว่า! ข้าขอร้องล่ะพี่สาว!”
เขาร่ำไห้อ้อนวอน ไม่หวังสูงขนาดเซียวฮุ่ยยอมปล่อยเขา ขอเพียงเซียวฮุ่ยให้เขาได้ไปสบาย อย่าให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานอีกเลย
“ผู้ใดเป็น…พี่สาวเจ้ากันหา!”
เซียวฮุ่ยตบหน้าพระเก้าประทีปพุทธเจ้า ก่อนจะหิ้วคอพระเก้าประทีปพุทธเจ้าขึ้นมา แล้วออกจากที่นี่
นางต้องการให้พระเก้าประทีปพุทธเจ้าได้สัมผัสประสบการณ์หนึ่งพันรอบนั้นใหม่อีกครั้ง!
“ประเดี๋ยวเปลี่ยนคู่ที่ดีกว่า มีพละกำลังกว่าให้เจ้า วัวก็ดีนะ มีเรี่ยวแรงดี!”
นางเอ่ยเสียงเย็น
“อย่านะ ๆ!”
พระเก้าประทีปพุทธเจ้ากลัวจนหน้าเขียว หมูตัวผู้ก็เกินทนแล้วสำหรับเขา นี่จะเปลี่ยนเป็นวัวเลยหรือ
ไม่นานนัก เซียวฮุ่ยก็เจอวัวตัวผู้แข็งแรงสีดำล้วนตัวหนึ่ง นางโยนพระเก้าประทีปพุทธเจ้าเข้าไป
นางจิ้มนิ้วออกไปหนึ่งนิ้ว ลำแสงลำหนึ่งพุ่งตรงเข้าไปถึงวิญญาณของวัวดำ ควบคุมวิญญาณวัวดำ ออกคำสั่งสิบล้านรอบแก่วัวดำ
มอ!
วัวดำส่งเสียงร้อง ก่อนจะปรี่เข้าใส่พระเก้าประทีปพุทธเจ้าราวกับอยู่ในช่วงติดสัด ทับเขาไว้ใต้ร่าง
“เจ้ามีรสนิยมแบบนี้หรอกหรือ?!”
เฟ่ยชงตามอยู่ด้านหลังมาตลอด หลังได้เห็นภาพนี้ เขาก็ต้องปากกระตุกอย่างอดมิได้ สะอิดสะเอียนในใจ รีบเบนสายตาไปทางอื่น
บุรุษหนึ่งคน วัวเพศผู้หนึ่งตัว ภาพนี้…เฮ้อ ยากจะพรรณนา!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")