บทที่ 639 ชายชราไม่ได้โกหก ทั้งหมดล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า!
‘หืม? อยากลองดูหรือ?’
ชายชราเอ่ยขึ้นมาในใจ ความสุขที่มีอยู่จากการหาเงินได้จำนวนมากเลือนหายไปในทันที เขาตื่นตกใจจนแทบจะปัสสาวะราดออกมา
‘สมบัติ’ เหล่านี้เป็นเช่นไร เขาย่อมรู้ดีที่สุด เป็นไปไม่ได้ที่ปุถุชนอย่างหลี่จิ่วเต้าจะสามารถสำแดงพลังใด ๆ ออกมาได้!
“เช่นนั้น…ข้านึกขึ้นได้อย่างกะทันหันว่ามีบางสิ่งสำคัญต้องทำ พวกเราจากกันเพียงแค่เท่านี้เถิด วันข้างหน้าค่อยพบกันใหม่!”
ชายชราเอ่ยออกมาก่อนรีบจากไป
ตลกน่า เขาจะเอาความกล้าจากที่ใดมารั้งอยู่ที่นี่ หลี่จิ่วเต้าจะต้องล้มเหลวอย่างแน่นอน หากเขายังรั้งอยู่ที่นี่ นั่นก็ไม่ต่างอันใดกับการรนหาที่ตาย
พวกเซี่ยเหยียนจะต้องไม่ปล่อยเขาไปอย่างง่ายดายแน่นอน
หลี่จิ่วเต้าไม่สนใจชายชรา เขามุ่งความสนใจไปที่ ‘สมบัติ’ ทั้งหมด รับไข่มุกคุมวารีมาเป็นอย่างแรกจากมือของเซี่ยเหยียน
ชายหนุ่มถือไข่มุกคุมวารีเอาไว้นมือ แหงนหน้ามองท้องฟ้าก่อนเอ่ยออกมา “ฝนตก!”
เสียงของเขาเพิ่งจางหาย ไข่มุกคุมวารีในมือของเขาก็พลันเปล่งแสงเจิดจ้านับไม่ถ้วนออกมา สว่างพร่างพราวอย่างถึงที่สุด ขณะเดียวกันก็มีเต๋าสูงสุดแผ่กระจายออกมา
ครืน!
ฟ้าดินสั่นสะเทือน อสนีบาตแลบผ่านเป็นสาย อากาศที่เดิมทีแจ่มใสเกิดการเปลี่ยนแปลง ธารสายหนึ่งที่กว้างใหญ่ไพศาลปรากฏขึ้นเหนือท้องฟ้า สายน้ำไหลเชี่ยวกรากเปล่งประกายสีเงินตกลงมายังโลกกลายเป็นฝนห่าใหญ่ครอบคลุมทั่วทั้งอาณาจักร!
นี่ไม่ใช่น้ำฝนธรรมดา แต่ทุกหยดเปี่ยมไปด้วยพลังจิตวิญญาณชั้นยอด เห็นได้ชัดว่าเป็นสายฝนที่ถูกเนรมิตขึ้นมา!
“ทาง…ช้างเผือก!”
ชายชราที่กำลังเร่งหนีพลันล้มนั่งลงบนพื้น แหงนหน้าขึ้นมองธารสีเงินอันกว้างใหญ่ไพศาลเหนือท้องนภาอย่างโง่งม เกิดความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่น้อย!
เขารู้สึกโง่งมจริง ๆ เขาเพิ่งกล่าวไปก่อนหน้านี้ว่าไข่มุกคุมวารีสามารถควบคุมสายธารที่อยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้าได้ ผลที่ออกมาก็คือสายธารทางช้างเผือกปรากฏออกมาจริง ๆ!
เกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่!
เขาอดมองย้อนกลับไปไม่ได้ หรือว่าทางชางเผือกนี่จะเป็นปุถุชนอย่างหลี่จิ่วเต้าที่ถือไข่มุกคุมวารีเรียกออกมา!
“บังเอิญ! นี่จะต้องเป็น…เรื่องบังเอิญแน่ ๆ!”
เขากล่าวขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เชื่อว่าปุถุชนอย่างหลี่จิ่วเต้าจะสามารถใช้ไข่มุกคุมวารีเรียกสายธารทางช้างเผือกที่อยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้าให้ปรากฏออกมาได้
ทางช้างเผือกอาจปรากฏขึ้นมาประจวบเหมาะพอดี!
“กลับไปดูเสียหน่อย!”
เขาอดใจให้อยากหวนกลับไปดูไม่ได้ แม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะไม่มีทางเป็นไปได้ แต่มันก็ช่างบังเอิญประจวบเหมาะเกินไป!
เขากลับไปสถานที่เดิมอย่างรวดเร็ว ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดไม่กล้าแสดงตนออกไป
เมื่อเขาเห็นไข่มุกคุมวารีในมือของหลี่จิ่วเต้า เขาก็ทรุดนั่งลงบนพื้น จิตใจคล้ายพังทลายลงในพริบตา ไม่ต้องกล่าวเลยว่าเขาจะต้องรู้สึกตกตะลึงพรึงเพริดถึงเพียงใด!
‘ข้า…ข้าขายสมบัติเหล่านั้นไปหรือ? ข้ากลายเป็นคนที่โง่งม? กลายเป็นคนที่โดนหลอกเสียเอง?!’
หัวใจทั้งดวงของเขาพังทลายลง
ไข่มุกคุมวารีในมือของหลี่จิ่วเต้ามีกฎเกณฑ์และเต๋าสูงสุดไหลเวียนอยู่ แสงเซียนเปล่งประกายออกมาไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างถึงที่สุด!
ในพริบตานั้น ไม่ต้องกล่าวเลยว่าภายในใจของเขารู้สึกซับซ้อนเสียใจเพียงใด
เดิมทีเขาคิดว่าตนเองทำกำไรได้มากมาย พวกหลี่จิ่วเต้าล้วนโง่เขลา หารู้ไม่ว่า เขาต่างหากที่โง่เขลาที่สุด ขายสมบัติไปในราคาถูกโดยไม่รู้ตัว!
“ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาซื้อทั้งหมดด้วยราคาหินเทวะสามพันก้อน!”
เขาร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด ไม่ต้องพูดถึงของสิ่งอื่นเลย เพียงแค่ไข่มุกคุมวารีก็ไม่ใช่สิ่งที่หินเทวะสามพันก้อนจะซื้อได้ อย่างน้อยต้องเป็นสามสิบล้านหินเทวะ!
หากรวมสมบัติชิ้นอื่นด้วยก็ไม่อาจประเมินค่าได้ ไม่อาจให้หินเทวะมาวัดมูลค่าได้เลย!
‘แต่…นี่ไม่ถูกต้อง! ข้าล้วนสร้างพวกมันทั้งหมดด้วยมือของตนเอง เช่นนั้นมันจะกลายเป็นสมบัติสูงสุดได้อย่างไร?’
เขาอดคิดขึ้นมาไม่ได้
‘วัสดุ! ปัญหาจะต้องอยู่ที่วัสดุ! วัสดุเหล่านั้นไม่ใช่ของธรรมดา แต่เป็นวัสดุชั้นยอดอย่างถึงที่สุด!’
เขาเบิกตากว้างเมื่อคิดถึงจุดนี้
ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!
เมื่อนึกย้อนดูแล้ว วัสดุเหล่านั้นเขาล้วนรวบรวมมาจากแผงลอยข้างถนน เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าตาของเขาอาจไม่ถึงขั้น มองไม่ออกถึงคุณค่าที่แท้จริงของวัสดุเหล่านี้！
“สิ่งเหล่านั้นล้วนสร้างขึ้นมาจากวัสดุชุดเดียวกัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าของชิ้นอื่นก็ล้วนต้องเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างถึงที่สุด!”
เขารำพึงกับตนเอง
เพียงแค่ไข่มุกคุมวารีสิ่งเดียวเขาก็ไม่อาจทนได้แล้ว หากของทุกชิ้นเป็นสมบัติล้ำค่าจริง ๆ เกรงว่าเขาคงอดไม่ได้ที่จะหาต้นไม้มาแขวนคอตัวเองตาย!
“ไม่เลว ไม่เลว”
หลี่จิ่วเต้าพึ่งพอใจกับไข่มุกคุมวารีเป็นอย่างยิ่ง ชายชราไม่ได้โกหก และก็ไม่ได้คุยโวโอ้อวด ไข่มุกเม็ดนี้สามารถควบคุมน้ำทั้งหมดทั่วฟ้าดินได้จริง!
ถัดออกไป หลิงอิน ลั่วสุ่ยและคนอื่น ๆ ต่างก็สามารถมองเห็นทุกสิ่งได้อย่างชัดเจน
ขอบเขตของชายชรานั้นต่ำจนไม่อาจมองออก แต่พวกเขาสามารถมองทุกอย่างได้ชัดเจน ไข่มุกคุมวารีเม็ดนี้เดิมทีนั้นไร้ค่า ทว่าเป็นคุณชายที่มอบพลังควบคุมน้ำอันเกินกว่าจะจินตนาการได้ให้ไข่มุกเม็ดนี้!
คุณชายก็คือคุณชาย ทุกอย่างล้วนไม่อาจตัดสินได้ด้วยสามัญสำนึก ของธรรมดาหลังจากผ่านมือของคุณชายแล้ว เพียงพริบตาเดียวก็กลายเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างถึงที่สุด ความแข็งแกร่งของคุณชายชวนให้ผู้คนตื่นตะลึง!
“ต่อไปมาลองดูขวดแก้ว”
หลี่จิ่วเต้าแย้มยิ้ม ก่อนจะส่งไข่มุกคุมวารีให้เซี่ยเหยียน แล้วรับขวดแก้วมา
“สามารถบรรจุทุกสิ่งบนโลก กระทั่งจักรวาลหมื่นดาราก็สามารถเก็บเข้ามาได้ เช่นนั้นมาลองเก็บดวงดาวกันเถิด”
หลี่จิ่วเต้าเปิดปากเอ่ยเสียงเบา ก่อนชี้ปากขวดขึ้นไปบนท้องฟ้า
พริบตาเดียว พลังอันไร้ขอบเขตก็พุ่งจากขวดแก้ว อากาศพลันเกิดความไม่เสถียร เกิดการบิดเบี้ยวจดกลายเป็นหลุมดำขนาดมหึมาปรากฏขึ้น
หลังจากหลุมดำปรากฏ ดวงดาราที่ส่องสว่างอยู่เต็มฟ้าก็ถูกหลุมดำดูดเข้าไปในขวดแก้วดวงแล้วดวงเล่า
“ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม”
หลี่จิ่วเต้ายิ้มน้อบ ๆ เขาเขย่าขวดแก้ว เหล่าดวงดาวที่ถูกดูดเข้าไปก็ลอยกลับไปทางหลุมดำทันที กลับไปอยู่ท่ามกลางจักรวาลอีกครั้ง
“อีกชิ้นหนึ่ง!”
ห่างออกไปด้านในความมืด ชายชราไม่อาจอดกั้นต่อไปได้ ปากกระอักเลือดออกมาคำโต ราวกับว่าเขาได้ยินเสียงหัวใจของตนเองพังทลาย มันอึดอัดคับข้องใจเป็นอย่างมาก
“มา ลองดูพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหค”
หลี่จิ่วเต้าแย้มยิ้ม ในมือถือพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหค
เขาโบกเบา ๆ พลันปรากฏเพลิงห้าสีและกลุ่มแสงเจ็ดสีที่แตกต่างกันไปทะยานออกมาพร้อมกัน เหล่าวิหคทั้งเจ็ดส่งเสียงร้องออกมาดังลั่น
จากนั้นแสงก็ก่อตัวเป็นเฟิ่งหวง ชิงหล่วน ต้าเผิง นกยูง นกกระเรียนขาว ห่านฟ้า และนกเค้าทะยานบินออกมา พวกมันบินพันตวัดเกี่ยวไปพร้อมกับเพลิงทั้งห้าที่กำลังลุกโชน
เปลวเพลิงทั้งห้าลุกโชนอย่างน่าหวาดกลัว กระทั่งอากาศยังถูกหลอมละลาย กฎเกณฑ์สูงสุดยังถูกเผาไหม้ ประหนึ่งว่าไม่มีสิ่งใดสามารถหยุดยั้งเปลวเพลิงทั้งห้าได้!
ยอดเขากำลังหลอมละลายด้วยคลื่นความร้อนที่ถาโถม หลี่จิ่วเต้ารีบเก็บพัดห้าเพลิงเจ็ดวิหคทันที
หากไม่รีบเก็บอีกละก็ เกรงว่าทั้งภูเขาลูกนี้จะต้องถูกหลอมละลายสิ้น
“อีกชิ้น!”
ห่างออกไปด้านในความมืด ชายชราอดกระอักเลือดออกมาอีกครั้งไม่ได้
เขาอัดอั้นตันใจมากเกินไป รู้สึกประหนึ่งถูกขุดหัวใจออกมาวางบนพื้นให้คนเหยียบย่ำ
“มา ธงฮุ่นเยวียน”
หลี่จิ่วเต้าถือธงฮุ่นเยวียน “ซ่อนกายในความว่างเปล่า ก้าวข้ามอากาศ…เช่นนั้นลองซ่อนตัวเสียก่อน”
หลังสิ้นเสียง ร่างของเขาและธงฮุ่นเยวียนก็หายไปในพริบตา มันไม่ได้ธรรมดาเหมือนกับการซ่อนตัว แต่ราวกับว่าเขาอันตธานหายไปไม่อาจตรวจสอบได้!
“ก้าวข้ามอากาศ…”
ร่างของเขาปรากฏตัวออกมา เตรียมจะลองความสามารถก้าวข้ามอากาศของธงฮุ่นเยวียน
เพียงเท้าขวาของเขาเพิ่งจะยกขึ้น หนึ่งเส้นทางพลันปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขา ตามมาด้วยอาณาจักรอันแสนกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้เผยโฉมออกมาเบื้องหน้าเขา
ที่แห่งนี้หมอกแห่งโกลาหลลอยอบอวล พลังโกลาหลกระเพื่อม กฎเกณฑ์สูงสุดแล่นไปมาระหว่างฟ้าดิน แดนบรรพโกลาหลปรากฏขึ้นมาใต้เท้าของหลี่จิ่วเต้า!
เพียงแค่ย่ำเท้าขวาลงไป หลี่จิ่วเต้าก็มาถึงด้านในแดนบรรพโกลาหลในพริบตา
ทว่าอึดใจต่อมาเขาก็กลับมาที่เดิม
“สุดยอดยิ่ง”
หลี่จิ่วเต้าหัวเราะออกมาเบา ๆ รู้สึกพึงพอใจกับธงฮุ่นเยวียนเป็นอย่างมาก
พรวด!
คราวนี้ชายชราราวกับจะเป็นบ้าไปแล้ว เขากระอักเลือดออกมาไม่หยุด รู้สึกราวกับจะกระอักเอาอวัยวะภายในออกมาด้วย
“อย่าหยุดข้า ข้าจะแขวนคอตัวเองตาย!”
เขาร้องไห้ออกมาไม่หยุด ทั้งหมดล้วนเป็นยอดศาสตรา และเขาก็เพิ่งขายมันให้คนอื่นกับมือ!
ตอนนี้เขาไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่แล้วจริง ๆ!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")