รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 646 พลังเกราะวิถี ไม่มีผู้ใดสามารถรับการคำนับของซีได้!

บทที่ 646 พลังเกราะวิถี ไม่มีผู้ใดสามารถรับการคำนับของซีได้!

บท​ที่​ 646 พลัง​เกราะ​วิถี​ ไม่มีผู้ใด​สามารถ​รับ​การ​คำนับ​ของ​ซีได้​!

ไม่จำเป็นต้อง​คุกเข่า​คำนับ​ได้​หรือไม่​ ข้า​กลัว​…ว่า​จะมีเรื่อง​เกิดขึ้น​!

นี่​มัน​หมายความว่า​อย่างไร​?

จ้าว​แห่ง​ตง​ชิว​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​ ซีกำลัง​บอ​กว่า​กระทั่ง​บรรพ​จารย์​ของ​ตง​ชิว​ก็​ไม่อาจ​พอให้​นาง​คุกเข่า​ได้​หรือ​?

นาง​รู้สึก​ไม่พอใจ​ขึ้น​มาเล็กน้อย​ ซีภาคภูมิใจ​ใน​ตนเอง​มาก​ขนาด​นั้น​เชียว​หรือ​?

เป็น​ความจริง​ที่​พรสวรรค์​และ​ศักยภาพ​แฝงของ​ซีโดดเด่น​ชวน​ตื่น​ตะลึง​ แต่​การ​มีลักษณะนิสัย​เช่นนี้​ไม่ใช่เรื่อง​ดี​แต่อย่างใด​…

เหล่า​ผู้ยิ่งใหญ่​คนอื่น​ก็​ขมวดคิ้ว​เช่นกัน​

ซียัง​ไม่ทัน​จะเติบโต​ก็​ยโส​ถึงเพียงนี้​เสียแล้ว​?

กระทั่ง​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ก็​ไม่ต้องการ​จะคุกเข่า​คำนับ​?

บรรพ​จารย์ตง​ชิว​เป็น​สิ่งมีชีวิต​กลุ่ม​แรก​ที่​ถือกำเนิด​ขึ้น​มาใน​แดน​บรรพ​โกลาหล​ เช่นเดียวกับ​เหล่า​บรรพ​จารย์​ของ​พวกเขา​ ทั้ง​บรรพ​จารย์ก่วงห​ลิง​ และ​บรรพ​จารย์​ฉางเล่อ​เป็นต้น​

กล่าว​อย่าง​ไม่เกิน​จริง​แล้ว​ พวกเขา​เป็น​ผู้ริเริ่ม​บุกเบิก​ มอบ​เมล็ดพันธุ์​แห่ง​ปัญหา​ให้​กับ​พวกเขา​ ชี้แนะแนว​ทางการ​ฝึก​ตน​ นำ​พวกเขา​ออกจาก​ความ​มืดมิด​

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ เพื่อ​ปราบปราม​ความ​พิศวง​แล้ว​ พวกเขา​ต่าง​ต่อสู้​อยู่​ใน​แนวหน้า​แม้ต้อง​เสียสละ​อย่าง​มหาศาล​ กระทั่ง​จนถึง​ตอนนี้​พวกเขา​ก็​ยัง​คงอยู่​ใน​สมรภูมิ​แห่ง​นั้น​

นี่​คือ​ตัวตน​ที่​สมควร​ได้รับ​ความเลื่อมใสศรัทธา​จาก​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​!

เมื่อ​ได้ยิน​ซีกล่าว​วาจา​ไม่เคารพ​ออกมา​แล้ว​ อย่า​ว่าแต่​ความรู้สึก​ไม่พอใจ​เล็กน้อย​เลย​ กระทั่ง​ความโกรธ​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​ใจ

ใช่แล้ว​

ตั้ง​แต่ต้น​จนถึง​ตอนนี้​แดน​บรรพ​โกลาหล​ก็​ยังคง​ต่อสู้​กับ​ความ​พิศวง​

พวกเขา​เอง​ก็​ไม่รู้​ว่าความ​พิศวง​เหล่านี้​มาจาก​ที่ใด​ ไม่อาจ​สืบเสาะ​พบ​ที่มา​ นี่​นับ​เป็น​พลัง​ที่​น่ากลัว​อย่างยิ่ง​ เต็มไปด้วย​กลิ่นอาย​แห่ง​ความตาย​ พวกเขา​ต่อสู้​กับ​ความ​พิศวง​ตั้งแต่​ครั้งแรก​ที่​ได้​พบ​จนถึง​ตอนนี้​

อีก​ด้าน​หนึ่ง​ของ​แดน​บรรพ​โกลาหล​กำลัง​มีสมรภูมิ​เพื่อ​ปกป้อง​ดินแดน​เอาไว้​จาก​ความ​พิศวง​

บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ และ​คนอื่น​ ๆ กำลัง​ต่อสู้​อยู่​ใน​สมรภูมิ​แห่ง​นั้น​เพื่อ​หยุดยั้ง​การ​รุกราน​ของ​ความ​พิศวง​

“แม่นาง​ไม่ควร​ทำ​เช่นนี้​ บรรพ​จารย์ตง​ชิว​นั้น​ควร​แค่​การ​เคารพ​ แม้ว่า​ในอนาคต​เจ้าจะกลายเป็น​บรรพ​จารย์​เต๋า​ แต่​เจ้าก็​ยัง​จำเป็น​เคารพ​เลื่อมใส​ตัวตน​เหล่านี้​!”

“ใช่แล้ว​ นี่​เป็นเรื่อง​ที่​ไม่อาจ​เปลี่ยนแปลง​ได้​!”

เหล่า​ผู้ยิ่งใหญ่​เอ่ย​กับ​ซีด้วย​ความจริงจัง​

“ลักษณะนิสัย​เช่นนี้​ไม่ดี​เป็นอย่างมาก​ ส่งผลเสีย​ต่อตัว​เจ้าเอง​ ไม่เช่นนั้น​แล้ว​แม้ว่า​เจ้าจะมีคุณสมบัติ​ที่จะ​กลายเป็น​บรรพ​จารย์​เต๋า​ แต่​ในอนาคต​หนทาง​ที่จะ​บรรลุ​ถึงขั้น​นั้น​จะยาก​เป็น​อย่างยิ่ง​!”

จ้าว​แห่ง​ตง​ชิว​เอ่ย​ออกมา​เสียงแข็ง​

ซีถอนหายใจ​ออกมา​หนึ่ง​ครั้ง​ ไม่พูด​อัน​ใด​ออกมา​อีก​

คิด​ว่า​นาง​ภาคภูมิใจ​ใน​ความสามารถ​ของ​ตนเอง​ทำให้​ดูแคลน​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ จึงไม่ต้องการ​จะคุกเข่า​คำนับ​อย่างนั้น​หรือ​?

ไม่ใช่!

นาง​ไม่เคย​มีความคิด​เช่นนั้น​

นี่​เป็น​เพราะ​ภายในใจ​ของ​นาง​เกิด​ความรู้สึก​อย่าง​แรงกล้า​ขึ้น​มาจริง ๆ​ หาก​นาง​คุกเข่า​คำนับ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​แล้​วจะ​มีเรื่อง​บางอย่าง​เกิดขึ้น​จริง ๆ​!

นาง​เพียงแค่​ต้องการ​หลีกเลี่ยง​ไม่ให้​เกิดเรื่อง​อัน​ใด​ขึ้น​ ดังนั้น​นาง​จึงเอ่ย​คำพูด​ก่อนหน้านี้​ออกมา​

สำหรับ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​แล้ว​ นาง​ไม่มีความรู้สึก​ไม่เคารพ​แม้แต่น้อย​จริง ๆ​

“โปรด​อภัย​ให้​ข้า​ที่​ใช้วาจา​ผิด​ไป​ อาจ​เป็น​เพราะ​ภายในใจ​ของ​ข้า​มีความกดดัน​มากเกินไป​ ทำให้​พูดจา​ผิด​พลั้ง​ ข้า​ย่อม​จะคุกเข่า​คำนับ​!”

ซีกล่าว​ออกมา​โดย​ไม่อธิบาย​สิ่งใด​อีก​

นาง​จะอธิบาย​ได้​อย่างไร​?

บอ​กว่า​นาง​รู้สึก​ได้​ว่า​จะมีเรื่อง​เกิดขึ้น​อย่างนั้น​หรือ​?

คำอธิบาย​เช่นนั้น​ยิ่ง​กล่าว​ก็​ยิ่ง​เลวร้าย​ลง​ ทำให้​สถานการณ์​บานปลาย​ขึ้น​

“ไม่เป็นอัน​ใด​ สามารถ​ตระหนัก​ความผิด​รู้​แก้ไข​นับว่า​ยอดเยี่ยม​ พวกเรา​ทำ​เช่นนี้​ก็​เพื่อ​ผลประโยชน์​ของ​ตัว​เจ้าเอง​”

จ้าว​แห่ง​ตง​ชิว​ยิ้ม​บาง​ ๆ ไม่ได้​กล่าวโทษ​อัน​ใด​กับ​ซี

ก้าว​ข้าม​ถึงขั้น​ที่​หนึ่งร้อย​ของ​บันได​สวรรค์​ ย่อม​ถูก​กำหนดให้​กลายเป็น​บรรพ​จารย์​เต๋า​ ไม่แปลกที่​รุ่น​หนุ่มสาว​จะเกิด​ความ​ผยอง​จน​ควบคุม​ได้​ยาก​

ความจริง​แล้ว​ อย่า​ว่าแต่​คนหนุ่มสาว​อย่าง​ซีเลย​ หาก​เป็นตัว​ของ​นาง​เอง​ นาง​คง​รู้สึก​เกิด​ความ​ผยอง​ขึ้น​ใน​ใจเช่นกัน​

สามารถ​บรรลุ​เป็น​บรรพ​จารย์​เต๋า​ได้​ ช่างเป็นเรื่อง​น่า​ตื่น​ตะลึง​เกินไป​

ซีไม่ต้องการ​จะคุกเข่า​คำนับ​จริง ๆ​ แต่​เมื่อ​เรื่อง​ดำเนิน​มาถึงจุด​นี้​แล้ว​ แม้ว่า​นาง​ไม่อยาก​คุกเข่า​ก็​ไม่อาจ​ทำได้​

“หวัง​ว่า​จะไม่เกิดเรื่อง​อะไร​หนักหนา​…” นาง​ถอนหายใจ​ใน​ใจ

หลังจากนั้น​นาง​ก็​ก้าว​ออก​ไป​จนกระทั่ง​ถึงเบื้องหน้า​ของ​รูปปั้น​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​

นาง​มอง​ไป​ยัง​รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ ก่อน​ค่อย ๆ​ ย่อ​ร่าง​ของ​ตนเอง​ลง​เพื่อ​คุกเข่า​คำนับ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​

ครืน​!

พริบตา​นั้น​เอง​ บน​ท้อง​นภา​พลัน​เกิด​เสียง​อสนีบาต​ เมฆดำ​เคลื่อนตัว​ ขุม​พลัง​ที่​เหนือ​เกิน​กว่า​จะจินตนาการ​ได้​กระเพื่อม​ออกมา​ ทั่ว​ทั้ง​ดินแดน​บรรพ​โกลาหล​มืดมิด​ลง​ราวกับ​ล่วง​เข้า​ยาม​ราตรี​!

เปรี้ยง​!

สายฟ้า​สีทอง​พุ่ง​ออก​มาจาก​ฟากฟ้า​อัน​มืดมิด​ ผ่า​ใส่รูปปั้น​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​โดยตรง​!

“ไม่ดีแล้ว​!”

สีหน้า​ของ​จ้าว​แห่ง​ตง​ชิว​แปรเปลี่ยน​ในทันที​ นาง​เรียก​ใช้มหา​วิชา​โกลาหล​รีบ​ยับยั้ง​สายฟ้า​สีทอง​โดยพลัน​!

เหล่า​ผู้ยิ่งใหญ่​คนอื่น​ก็​ลงมือ​พร้อมกัน​ทันที​ ไม่มีการ​รั้งรอ​ พลัง​ถูก​ปลดปล่อย​ออกมา​ร่วมกัน​ปกป้อง​รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​

พวกเขา​ทั้งหมด​ล้วน​เคารพ​เลื่อมใส​บรรพ​จารย์ตง​ชิวอ​ย่าง​เต็มเปี่ยม​ ไม่มีทาง​ยอม​มอง​รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ถูก​ทำลาย​ไป​กับ​ตา​!

พลัง​โกลาหล​เคลื่อนไหว​ หลากหลาย​วิชา​ถูก​สำแดง​ออกมา​เพื่อ​ยับยั้ง​สายฟ้า​สีทอง​ ทว่า​ภายใต้​สายฟ้า​สีทอง​ วิชา​เหล่านี้​กลับ​ยังมี​กำลัง​ไม่เพียงพอ​!

สายฟ้า​สีท้อง​นั้น​มาก​ด้วย​อานุภาพ​อย่าง​ถึงที่สุด​ เพียงแค่​พริบตาเดียว​มหา​วิชา​ทั้งหมด​ก็​พังทลาย​ โจมตี​ใส่รูปปั้น​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ในทันที​

เปรี้ยง​!

เสียง​ระเบิด​ดังสนั่น​ รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​แตก​ออก​เป็น​เสี่ยง​ ๆ ระเบิด​ออก​จากกัน​เป็น​ชิ้น​ ๆ!

หลังจากนั้น​เมฆดำ​บน​ฟ้าก็​จางหาย​ไป​ สายฟ้า​ที่​แล่น​ไปมา​ก็​เลือน​ลับ​ ทุกอย่าง​ล้วน​กลับคืน​สู่สภาพเดิม​ ทั่ว​ทั้ง​ดินแดน​กลับ​สู่ความสงบ​

“นี่​…เกิด​อัน​ใด​ขึ้น​?!”

“เหตุใด​จึงเกิดเรื่อง​เช่นนี้​?”

เหล่า​ผู้ยิ่งใหญ่​มองหน้า​กัน​ด้วย​ความ​ตกตะลึง​ ใน​แววตา​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​ความ​ไม่อยาก​จะเชื่อ​

สายฟ้า​มาก​จาก​ที่ใด​กัน​?

เหตุใด​จึงน่ากลัว​ถึงเพียงนี้​?

แม้พวกเขา​ร่วมแรง​กัน​ก็​ไม่อาจ​หยุดยั้ง​ได้​!

สิ่งที่​น่า​เหลือเชื่อ​ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​ กระทั่ง​รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ก็​ไม่อาจ​ต้านทาน​ได้​!

จะเป็นไปได้​อย่างไร​?!

บรรพ​จารย์ตง​ชิว​เป็น​สิ่งมีชีวิต​กลุ่ม​แรก​ที่​ถือกำเนิด​ขึ้น​มาใน​ดินแดน​บรรพ​โกลาหล​ ขอบเขต​การฝึกฝน​บรรลุ​ถึงระดับ​ล้ำลึก​จน​ไม่อาจ​หยั่งรู้​ได้​ อย่าง​น้อย​ก็​จะต้อง​เข้าใกล้​บรรพ​จารย์​เต๋า​บรรพกาล​อย่าง​แน่นอน​!

ตัวตน​เช่นนี้​ แม้เป็น​เพียงแค่​รูปปั้น​แต่​ก็​มีพลัง​อัน​ยาก​จะจินต​การ​ถึงคอย​ปกป้อง​ ไม่มีทาง​ถูก​ทำลาย​ลง​โดยง่าย​

หาก​เป็น​พวกเขา​ เกรง​ว่า​ต่อให้​ใช้ฝีมือ​ทั้งหมด​รวมทั้ง​นำ​สมบัติ​โกลาหล​ทุก​ประเภท​ออกมา​ก็​ยัง​ไม่สามารถ​ทำลาย​รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ได้​ ไม่อาจ​ทะลวง​กระทั่ง​พื้นผิว​ส่วนนอก​สุด​ได้เสีย​ด้วยซ้ำ​!

ทว่า​รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิวก​ลับ​ถูก​สายฟ้า​สีทอง​โจมตี​จน​ระเบิด​ออก​โดย​ไม่อาจ​ต้านทาน​ได้​แม้แต่น้อย​ สิ่งนี้​อยู่​นอกเหนือ​สามัญสำนึก​ของ​พวกเขา​โดยสิ้นเชิง​!

พริบตา​นั้น​เอง​ พวกเขา​ทั้งหมด​ก็​อด​หันไป​มอง​ที่​ซีพร้อม​เพียง​กัน​ ใบหน้า​ของ​พวกเขา​แต่ละคน​ยิ่ง​แปลก​พิลึก​ขึ้น​เรื่อย ๆ​!

พวกเขา​สงสัย​ว่า​เรื่อง​ทั้งหมด​นั้น​เกี่ยวข้อง​กับ​ซี

อย่างไร​เสีย​ก่อนหน้านี้​ซีก็​เอ่ย​ว่า​จะมีเรื่อง​เกิดขึ้น​ ตอนนี้​ก็​มีเรื่อง​เกิดขึ้น​แล้ว​จริง ๆ​ พวกเขา​คิด​อย่างไร​ก็​อด​สงสัย​ซีไม่ได้​!

“อย่า​มอง​ข้า​เช่นนั้น​ ข้า​เอง​ก็​ไม่รู้​ว่า​เกิดเรื่อง​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​…”

ซีพูด​ขึ้น​อย่าง​อับจน​หนทาง​

นาง​เอง​ก็​ฉงน​เป็นอย่างมาก​ ไม่รู้​จริง ๆ​ ว่า​เหตุใด​จึงเกิดเรื่อง​เช่นนี้​ขึ้น​

เหล่า​ผู้ยิ่งใหญ่​ไม่พูด​อัน​ใด​ มองหน้า​กัน​ไปมา​ พวกเขา​ตัดสินใจ​ร่วมมือ​กัน​คำนวณ​ทำนาย​หา​เรื่องราว​ความจริง​

แต่​เมื่อ​รวม​พลัง​กัน​ทำนาย​แล้ว​ ใบหน้า​ของ​พวกเขา​พลัน​แปร​เปลี่ยนสี​ใน​พริบตา​ ทุกคน​รีบ​หยุด​มือ​ไม่กล้า​ทำนาย​ต่อ​

ใบหน้า​ของ​พวกเขา​ขาวซีด​ หอบ​หายใจ​หนัก​ จิตวิญญาณ​เกือบจะ​พังทลาย​ลง​

เพียงแค่​เริ่ม​ทำนาย​ยัง​ไม่ทัน​เต็มที​ พวกเขา​ก็​สัมผัส​ได้​ถึงแรงกดดัน​อัน​เหนือกว่า​จินตนาการ​ได้​ ไม่ต้องสงสัย​เลย​ว่า​หาก​พวกเขา​ยังคง​ทำนาย​ต่อไป​ จะต้อง​ถูก​กวาดล้าง​สิ้น​ใน​พริบตาเดียว​อย่าง​แน่นอน​!

‘นี่​คือ​พลัง​ของ​บรรพ​จารย์​เต๋า​หรือ​? มีพลัง​จาก​ที่ไหน​สัก​แห่ง​อัน​เหนือ​ยิ่งกว่า​จินตนาการ​ได้​คอย​คุ้มครอง​ปกป้อง​!’

จ้าว​ตง​ชิว​คิด​บางอย่าง​ขึ้น​มาได้​จึงเอ่ย​ออกมา​ด้วย​ใบหน้า​จริงจัง​

‘น่าจะเป็น​เช่นนั้น​!’

ใบหน้า​ของ​จ้าว​แห่ง​ฉางเล่อ​เคร่งขรึม​ “ขอบเขต​บรรพ​จารย์​เต๋า​ จ้าว​แห่ง​โกลาหล​ บรรพ​จารย์​แห่ง​มหา​เต๋า​ เพิกเฉย​ต่อ​กฎเกณฑ์​ทั้งปวง​ ขอบเขต​ไกล​เกิน​กว่า​ที่​เรา​จะสามารถ​จินตนาการ​ถึง! บางที​อาจ​มีพลัง​ขั้นสูงสุด​ที่​ไม่อาจ​อธิบาย​ได้​คอย​ปกป้อง​นาง​เอาไว้​อยู่​!”

นาง​รู้สึก​ว่า​ความจริง​ควร​เป็น​เช่นนั้น​

ซีมีทุน​ที่จะ​กลายเป็น​บรรพ​จารย์​เต๋า​ ฟ้าดิน​จึงส่งพลัง​ที่​ไม่รู้จัก​มาปกป้อง​คุ้มครอง​ซี กระทั่ง​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ก็​ไม่คู่ควร​ที่​ซีจะคุกเข่า​คำนับ​ ดังนั้น​เมื่อ​ซีจะคุกเข่า​คำนับ​รูปปั้น​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ จึงเกิด​เป็น​สายฟ้า​สีทอง​ผ่า​ลงมา​เช่นนี้​

นี่​คือ​พลัง​จาก​เต๋า​ที่​ลงมือ​ปกป้อง​ซี!

สายตา​ที่​เขา​มอง​ซีเกิด​การเปลี่ยนแปลง​ขึ้น​ทันที​ มีพลัง​เกราะ​วิถี​คอย​ปกป้อง​เช่นนี้​ ไม่ต้องสงสัย​เลย​ว่า​ซีจะต้อง​กลายเป็น​บรรพ​จารย์​เต๋า​บรรพกาล​อย่าง​แน่นอน​!

จ้าว​แห่ง​ตง​ชิว​แย้มยิ้ม​พร้อม​มอง​ไป​ทาง​ซีแล้ว​กล่าว​ออกมา​ “ไม่เป็นไร​ ไม่เป็นไร​ ขอ​เพียงแค่​ใจเคารพ​ก็​พอ​ พวกเรา​ไม่ยึดติด​คร่ำครึ​กับ​กรอบ​ประเพณี​”

แม้ว่า​รูปปั้น​ของ​บรรพ​จารย์ตง​ชิวจะ​ถูก​ทำลาย​ แต่​ก็​ไม่สามารถ​กล่าว​ตำหนิ​ซีที่​มีพลัง​เกราะ​วิถี​คอย​คุ้มครอง​อยู่​ได้​ กล่าว​ตามจริง​แล้ว​บน​โลก​หล้า​ก็​ไม่มีผู้ใด​สามารถ​ให้​บรรพ​จารย์​เต๋า​คุกเข่า​คำนับ​ได้​

“ฮ่าฮ่า พิธี​เข้าร่วม​ยัง​จำเป็นต้อง​ดำเนินต่อไป​ใช่หรือไม่​ เจ้าเป็น​อาจารย์​ของ​นาง​นี่​? เช่นนั้น​ก็​รับ​การ​คำนับ​จาก​นางใน​พิธี​รับ​ศิษย์​สิ”

จ้าว​แห่ง​ฉางเล่อ​มอง​ไป​ทาง​จ้าว​แห่ง​ตง​ชิว​แล้ว​กล่าว​ออกมา​พร้อม​เสียงหัวเราะ​

“อย่า​ก่อเรื่อง​!”

จ้าว​แห่ง​ตง​ชิว​ตื่น​ตกใจกลัว​ทันที​

กระทั่ง​รูปปั้น​บรรพ​จารย์ตง​ชิว​ก็​ยัง​ไม่อาจ​ทน​รับ​การ​คุกเข่า​คำนับ​จาก​ซีได้​ หาก​ซีคำนับ​นาง​จริง​ นาง​จะยัง​อยู่รอด​ปลอดภัย​อีก​หรือ​?

ตู้​ม!

ใน​ตอนนั้น​เอง​ ก็​มีเสียง​ระเบิด​ดังลั่น​มาจาก​ตรงกลาง​ของ​แดน​บรรพ​โกลาหล​!

ตามมา​ด้วย​พลัง​น่าสะพรึงกลัว​อัน​ไร้​ขอบเขต​แผ่​กระจาย​ออกมา​ปกคลุม​ทั่ว​แดน​บรรพ​โกลาหล​ใน​ชั่ว​อึดใจ​!

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ใน​แดน​บรรพ​โกลาหล​ต่าง​รู้สึก​ใจหาย​ ประหนึ่งว่า​วัน​โลกาวินาศ​ได้มา​เยือน​ถึงพวกเขา​แล้ว​!

สิ่งมีชีวิต​จำนวนมาก​ใน​แดน​บรรพ​โก​ลา​หลบ​หมอบลง​บน​พื้น​ไม่ได้​ ทั้ง​ร่าง​สั่น​ระริก​สะท้าน​ไป​จนถึง​จิตวิญญาณ​ ภายในใจ​พังทลาย​ลง​!

ความหวาดกลัว​แผ่​กระจาย​ไป​ทั่ว​แดน​บรรพ​โกลาหล​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท