บทที่ 647 ส่งเข้าแดนบรรพโกลาหล เป้าหมายคือซี!
ความตื่นตระหนก ความหวาดผวา ความรู้สึกเหล่านี้แผ่ซ่านเข้าไปในจิตใจของสิ่งมีชีวิตทุกตนในแดนบรรพโกลาหล
ไม่เว้นแม้กระทั่งบรรดาผู้เปี่ยมอำนาจ เมื่อคลื่นพลังสยดสยองเยี่ยงนี้ถาโถม พวกเขาถูกกระแทกอย่างหนักเช่นกัน หัวใจลนลานหวาดผวาถึงขีดสุด!
“สนามรบถูกทำลายได้หรือ?!”
“เป็นไปได้อย่างไร!”
พวกเขาฝืนข่มความตื่นกลัวหวาดผวาในใจ จ้องเขม็งไปยังที่มาของคลื่นพลังอันสยดสยองเช่นนี้ ที่นั่นเริ่มมีประกายพิศวงพราวระยับ พลังปราณอันมุ่งร้ายคืบคลาน!
นี่คือพลังพิศวงลางร้าย!
พวกเขาไม่อาจเชื่อได้ลง สนามรบถูกตีแตกพ่ายแล้วหรือ มิฉะนั้น เหตุใดพลังลางร้ายพิศวงถึงแทรกซึมเข้ามาในแดนบรรพโกลาหลได้!
ซีสั่นไปทั้งตัว นี่มันพลังอะไร
ยังมีพลังที่อันตรายต่อแดนบรรพโกลาหลอยู่อีกหรือ
ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ!
ทันใดนั้น มีลำแสงเจิดจ้าทิ่มแทงออกจากที่นั่น พลังกฎวิถีมากมายโลดแล่น มีภาพสะท้อนปรากฏ ฉายให้เห็นภาพเหตุการณ์แล้วภาพเหตุการณ์เล่า
กำแพงเมืองสูงใหญ่ คูเมืองเก่าแก่ตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างฟ้าดิน ร่องรอยสงครามจากมีดดาบขวานค้อนปรากฏให้เห็นอยู่เต็มไปหมด ที่นี่คือแนวหน้าสุดของศึกรับมือความพิศวงลางร้าย!
เบื้องหน้านั้น กระดูกขาวโพลนมีให้เห็นอยู่ทนโท่ ศพนอนเกลื่อนกลาด พสุธากลายเป็นสีแดงสด ที่นี่คือธรณีที่ถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยโลหิต คือสมรภูมิที่เข่นฆ่ากันมาอย่างยาวนาน!
พลังพิศวงลางร้ายถูกกีดกันไว้นอกเมือง ที่นั่นถูกหมอกดำบดบัง มองไม่เห็นว่าเป็นอะไรกันแน่!
ทันใดนั้น มีร่างน่ากลัวมากมายพุ่งออกจากหมอกดำ ลมปราณของพวกมันแต่ละตัวล้วนประหวั่นพรั่นพรึง ขนพิศวงยาวปกคลุมทั้งตัว ความมุ่งร้ายแผ่ซ่านออกมา
พวกมันลงมือรุนแรง ทุกการโจมตีพอให้ทลายนภา ดาราแหลกเหลวได้ทั้งสิ้น พวกมันตั้งใจจะฝ่าเข้ามาในเมืองเก่าแก่นี้!
มีสิ่งมีชีวิตขอบเขตพลังลึกล้ำเกินหยั่งเช่นกันเหินออกจากเมืองเก่าแก่ เข้าต่อสู้ดุเดือดกับร่างพิศวงเหล่านี้!
“บรรพจารย์ตงชิว!”
นัยน์ตาซีไหวระริก จำสิ่งมีชีวิตตนหนึ่งที่เหินออกจากเมืองเก่าแก่ได้ เขาคือบรรพจารย์ตงชิว
ร่างอื่น ๆ ที่เหินออกจากเมืองเก่าแก่น่าพรั่นพรึงเฉกเช่นบรรพจารย์ตงชิว คิดแล้วคงเป็นบรรพจารย์ในพื้นที่อื่นของแดนบรรพโกลาหล
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
เสียงระเบิดดังต่อเนื่องจากที่นั่น ภายในหมอกดำ มีสิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้ายบุกออกมาจำนวนมาก ยั้วเยี้ยอเนกอนันต์!
บรรดาผู้เปี่ยมอำนาจอย่างบรรพจารย์ตงชิวได้เห็นภาพนี้ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ความพิศวงลางร้ายคิดจะบุกโจมตีเต็มกำลังแล้วหรือ
สิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้ายบุกออกมามหาศาล นี่คิดจะยกทัพมาทั้งหมดเลยหรือไร!
อีกด้าน มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากพุ่งออกจากเมืองเก่าแก่ เข้าห้ำหั่นกับสิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้าย
พวกเขาไม่อาจทนมองสิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้ายบุกโจมตีไปเฉย ๆ หากเป็นเช่นนั้นคงอันตรายยิ่ง อาจเป็นผลให้เมืองเก่าแก่แตกพ่าย
เมืองเก่าแก่นี้เป็นปราการด่านสุดท้ายของพวกเขา หากเมืองเก่าแก่แตกพ่าย สถานการณ์รังแต่จะยิ่งแย่
“อ๊ากกก! ข้าอยากบุกเข้าไปนัก!”
จ้าวแห่งตงชิวคำรามเสียงดังก้อง ดวงตาแดงก่ำ นางอยากปราดเข้าไปที่สนามรบ ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับสิ่งมีชีวิตในเมืองเก่าแก่ ร่วมต้านศึกกับสิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้าย
ทว่านางยังมีหน้าที่อื่น มิอาจบุกไปที่สนามรบ
สิ่งมีชีวิตในเมืองเก่าแก่ล้วนมาจากแดนบรรพโกลาหล สสารโกลาหลอยู่เหนือทุกสิ่ง ไม่ถูกจำกัดด้วยกาลเวลา สิ่งมีชีวิตในแดนบรรพโกลาหลไม่มีอายุขัย ไม่มีวันตายเพราะความชรา
เหล่าสิ่งมีชีวิตที่มุ่งหน้าไปยังเมืองเก่าแก่ ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตจากยุคก่อนในแดนบรรพโกลาหล สิ่งมีชีวิตยุคนี้อย่างพวกจ้าวแห่งตงชิวต้องอยู่ในแดนบรรพโกลาหลเพื่ออบรบสั่งสอนสิ่งมีชีวิตแดนบรรพโกลาหลยุคใหม่
หลังจากสิ่งมีชีวิตแดนบรรพโกลาหลยุคใหม่ผงาดขึ้น พวกเขาจักเข้าร่วมศึกที่เมืองเก่าแก่
ภาพการณ์การต่อสู้ในสมรภูมิถูกฉายออกมาทั้งหมด บรรดาผู้เปี่ยมอำนาจอย่างจ้าวแห่งตงชิวเข้าใจขึ้นมาแล้วว่าเหตุใดถึงมีพลังพิศวงลางร้ายแทรกซึมเข้ามาในแดนบรรพโกลาหล
สงครามที่ความพิศวงโกลาหลก่อในครานี้เอิกเกริกอย่างยิ่ง เหนือกว่าในอดีตมากโข มิน่าถึงมีคลื่นพลังพิศวงลางร้ายหลั่งไหลเข้ามา
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
การต่อสู้ที่นั่นดุเดือดเกินไป เหล่าสิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้ายคล้ายว่าคลุ้มคลั่ง ครั้งนี้ดุเดือดกว่าครั้งไหน ๆ ดูเหมือนต้องการให้ตายตกกันไปทั้งสองฝ่าย หมายมั่นจะบุกเข้ามาให้ได้!
“พวกเจ้าคิดจะทำอันใด!?”
เสียงหนึ่งดังออกมาจากภาพ เป็นเสียงของบรรพจารย์ตงชิว พวกเขาสู้ศึกกับความพิศวงลางร้ายมาไม่รู้นานเท่าไร มิเคยมีสถานการณ์เยี่ยงนี้เกิดขึ้นมาก่อน
เขาไม่เข้าใจอย่างยิ่ง
ถึงอย่างไร ด้วยกองกำลังของความพิศวงลางร้ายในตอนนี้ ไม่มีทางตีเมืองเก่าแก่แตก ไม่มีทางบุกเข้าไปได้ แต่ความพิศวงลางร้ายกลับไม่ยี่หระ ตั้งใจจะบุกทะลวงเข้าไปให้ได้ เขาคิดเรื่องนี้ไม่ตก
หรือว่าฝ่ายความพิศวงลางร้ายก่อกำเนิดพลังที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ขึ้นหรือ
เขาเริ่มหนักใจ รู้สึกว่าเป็นไปได้อย่างยิ่ง มิฉะนั้นความพิศวงลางร้ายไม่มีทางประพฤติเช่นนี้ เพราะนอกจากจะสูญเสียรุนแรงกันทั้งสองฝ่าย ไม่เกิดประโยชน์อื่นใดเลย
ด้านพิศวงลางร้ายมิได้ตอบกลับ พวกมันลงมือโหดเหี้ยมยิ่งขึ้น ไม่เหลือทางถอยให้แม้แต่น้อย หมายมั่นจะห้ำหั่นให้ถึงที่สุด!
และในตอนนั้นเอง ประกายพิศวงเจิดจ้าสยดสยองลำหนึ่งพวยพุ่งออกจากม่านหมอกสีดำ พร้อมด้วยพลังน่ากลัวเกินหยั่ง ส่งผลให้สิ่งมีชีวิตทั้งปวงในเมืองเก่าแก่ต้องสะท้านใจ!
แต่เรื่องที่สิ่งมีชีวิตในเมืองเก่าแก่คิดไม่ถึงคือ ประกายพิศวงเจิดจ้านี้มิได้เล็งมาที่พวกเขา หากแต่เล็งไปที่เมืองเก่าแก่!
ลำแสงพิศวงนี้ว่องไวเป็นหนักหนา สิ่งมีชีวิตจากเมืองเก่าแก่ไม่ทันได้ตั้งตัว ลำแสงพิศวงนั้นก็ปราดไปถึงเมืองเก่าแก่แล้ว!
ตู้ม!
เสียงระเบิดดังสนั่น พลังป้องกันเมืองเก่าแก่ได้รับความเสียหาย แดนบรรพโกลาหลเบื้องหลังเผยออกมาให้เห็น!
“ตอนนี้แหละ!”
สิ่งมีชีวิตพิศวงตนหนึ่งผู้เป็นแม่ทัพยิ้มเย็น ผละออกจากคู่ต่อสู้ของมัน พุ่งตรงเข้าไปที่เมืองเก่าแก่อย่างรวดเร็ว และเข้าไปถึงแดนบรรพโกลาหล!
“กลับมาเดี๋ยวนี้!”
บรรพจารย์ตงชิวตวาดลั่น หมายจะไล่ล่าสิ่งมีชีวิตพิศวงตนนั้น แต่เพียงไม่นานก็ถูกขวางไว้ ไม่อาจตามต่อไปได้
สิ่งมีชีวิตจากเมืองเก่าแก่ตนอื่นก็เจอสถานการณ์เดียวกัน ถูกสิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้ายเข้าขัดขวางสุดความสามารถ ไม่อาจผละออกไปได้
“พวกเจ้าคิดจะทำอันใดกันแน่!?”
บรรพจารย์ตงชิวคำรามกราดเกรี้ยว รับรู้ถึงความไม่ชอบมาพากล เหมือนว่าสิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้ายเหล่านี้ตั้งใจส่งแม่ทัพพิศวงตนนั้นเข้าไปในแดนบรรพโกลาหล!
ในแดนบรรพโกลาหลมีสิ่งใดกันแน่ สิ่งมีชีวิตพิศวงถึงต้องหมายตาเพียงนี้
“มิได้ทำอันใด แค่ฆ่าคนคนหนึ่งเท่านั้น! อีกเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว!”
สิ่งมีชีวิตพิศวงตนหนึ่งตอบด้วยรอยยิ้มเย็น ประวิงเวลาให้กับแม่ทัพพิศวงผู้นั้น ยื้อเหล่าสิ่งมีชีวิตจากเมืองเก่าแก่ไว้ทั้งหมด
ภายในแดนบรรพโกลาหล เหล่าผู้เปี่ยมอำนาจอย่างจ้าวแห่งตงชิวต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก มีระดับแม่ทัพของสิ่งมีชีวิตพิศวงบุกเข้ามาได้จริง ๆ!
สำหรับพวกเขา ถือเป็นภัยพิบัติอันตรายถึงชีวิต!
ต้องรู้ว่า พลังของแม่ทัพสิ่งมีชีวิตพิศวงตนนี้ทัดเทียมบรรพจารย์ตงชิว มิใช่ผู้ที่พวกเขารับมือไหว!
สิ่งมีชีวิตพิศวงลางร้ายตั้งใจตัดทางหนีทีไล่พวกเขา หมายจะล้างบางทุกชีวิตในแดนบรรพโกลาหลจนเกลี้ยงหรือ
“ฆ่า!”
“ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องหยุดเขาให้ได้!”
เหล่าผู้เปี่ยมอำนาจมิได้ลังเล แม้ว่าพวกเขามิใช่คู่มือของแม่ทัพสิ่งมีชีวิตพิศวงตนนั้น กระนั้นพวกเขาก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อสกัดแม่ทัพสิ่งมีชีวิตพิศวงตนนี้ให้ได้!
“ไสหัวไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า!”
แม่ทัพสิ่งมีชีวิตพิศวงตนนั้นยิ้มเย็น แผ่พลังใส่เหล่าผู้เปี่ยมอำนาจจนต้องกระเด็น ปรี่เข้ามาอยู่ตรงหน้าซี
เป้าหมายของมันคือซีหรือนี่!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")