รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 665 หลี่จิ่วเต้า ‘ข้าควบคุมตัวเองได้ แต่พวกนางควบคุมตัวเองไม่ได้!’

บทที่ 665 หลี่จิ่วเต้า 'ข้าควบคุมตัวเองได้ แต่พวกนางควบคุมตัวเองไม่ได้!'

บท​ที่​ 665 ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ ‘ข้า​ควบคุม​ตัวเอง​ได้​ แต่​พวก​นาง​ควบคุม​ตัวเอง​ไม่ได้​!’

เตียง​ใบ​หนึ่ง​ นอน​กัน​ถึงสี่คน​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​คือ​คน​ที่​ ‘โชคร้าย​’ ที่สุด​เพราะ​อยู่​เป็น​เบาะ​รอง​ชั้นล่าง​ที่สุด​ ลั่วสุ่ย​ เซี่ยเหยียน​ ห​ลิง​อิน​สามคน​ ‘แบ่งสรร​’ ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​กัน​เรียบร้อย​

ลั่วสุ่ย​ขดตัว​ใน​อ้อ​มอ​กห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ นอน​หนุน​แขน​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ นาง​มาเป็น​คน​แรก​ จึงได้ที่​ดี​ และ​สบาย​ที่สุด​

หลัง​เซี่ยเหยียน​ล้ม​ลง​บน​เตียง​ ก็​รู้สึก​ไม่สบาย​ตัว​ เปลี่ยน​ท่า​นอน​อยู่​หลาย​ท่า​ จน​สุดท้าย​คน​ทั้งคน​ห้อย​อยู่​บน​ตัว​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ โอบ​คอ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ ใบหน้า​ของ​นาง​แทบจะ​แนบ​กับ​ใบหน้า​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​แล้ว​ถึงสบาย​ตัว​ขึ้น​มา เผย​รอยยิ้ม​อ่อนหวาน​ หลับ​ไป​ด้วย​ความ​ปีติ​

ห​ลิง​อิน​เข้ามา​ท้ายสุด​ จึง ‘อนาถ​’ นิดหน่อย​ หลัง​ล้ม​ตัว​ลง​เตียง​ ไม่ว่า​อย่างไร​นาง​ก็​หา​ท่า​ที่นอน​สบาย​มิได้​ บิดซ้าย​ที​ขวา​ที​ ท้ายที่สุด​ก็​หา​ท่า​ที่​สบาย​เจอ​

สิ่งสำคัญ​คือ​เซี่ยเหยียน​และ​ลั่วสุ่ย​สอง​คน​ยึดครอง​ร่างกาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ไป​หลาย​ตำแหน่ง​ ห​ลิง​อิน​เหลือ​เนื้อที่​ให้​ยึด​ไม่มาก​

ทว่า​นาง​เป็น​ถึงจ้าว​สูงสุด​หญิง​แห่ง​โบราณกาล​ แม้ใน​สถานการณ์​เมามาย​ นาง​ก็​ยัง​ ‘แข็งกร้าว​’!

หญิงสาว​ออก​แรงดัน​ เสียบ​ทุก​ช่องว่าง​ที่​เสียบ​ได้​ ในที่สุด​ก็ได้​พื้นที่​ช่วง​แผง​อก​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ไป​ หัว​เล็ก​ ๆ หมอบ​อยู่​บน​หน้าอก​ชายหนุ่ม​ ขา​ข้าง​หนึ่ง​พาด​อยู่​บน​ขา​ของ​เขา​ หลับ​ไป​อย่าง​สุขสันต์​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ใน​ห้วง​นิทรา​รู้สึก​ ‘ประหลาด​’ ยิ่งนัก​ เขา​รู้สึก​เหมือน​โดน​ผีอำ​ ร่างกาย​หนักอึ้ง​ไป​หมด​!

ทว่า​เขา​กลับ​รู้สึก​อีก​ว่าที่​ทับ​อยู่​บน​ตัว​เขา​เป็น​กลุ่ม​ ‘ผี​สาว​’ ลมหายใจ​ต่าง​แฝงไว้​ด้วย​กลิ่นหอม​อ่อน​บาง​ ๆ น่า​สูดดม​ ความรู้สึก​ที่​ทับ​ลงมา​ก็​เต็มไปด้วย​ความ​นวล​เนียน​นุ่ม​ลื่น​

ความรู้สึก​นี้​ต้อง​นิยาม​ด้วย​คำ​ว่า​หวานอมขมกลืน​จึงจะเหมาะ​ที่สุด​

แก​ร่ก!​

เวลา​นั้น​เอง​ ประตู​ห้อง​เปิด​ออก​อีกครั้ง​

จิ้งจอก​น้อย​สีแดง​เพลิง​ก้าว​เข้ามา​ ดึก​มาก​แล้ว​ นาง​เอง​ก็​อยาก​นอน​

และ​ก่อนหน้านี้​ นาง​นอน​หลับใน​อ้อม​อก​คุณชาย​อยู่​ทุกคืน​

ทว่า​หลัง​นาง​เข้ามา​ ก็​ต้อง​อึ้ง​จน​ตาค้าง​

นาง​ไม่เหลือ​ตำแหน่ง​ให้​อยู่แล้ว​!

อย่า​ว่าแต่​ตำแหน่ง​เดิม​ของ​นาง​เลย​ ทั้ง​เตียง​นี้​ก็​ไม่มีพื้นที่​ให้​นาง​แล้ว​

“ฮือ ๆ​ๆ~”

นาง​วิ่ง​ร้องไห้​ออก​ไป​ กระโดด​ลง​จาก​รถลาก​

“เป็น​อะไร​ไป​”

จิ้งจอก​ขาว​อยู่​นอก​รถลาก​ ยัง​มิทัน​ได้​ขึ้นไป​ หมอบ​อยู่​ใน​หลืบ​ซึ่งห่าง​ออก​ไป​ไม่ไกล​

เห็น​จิ้งจอก​น้อย​ร่ำไห้​กระโดด​ลงมา​ นาง​ก็​รีบ​วิ่ง​เข้าไป​ไถ่ถามว่า​เกิด​อัน​ใด​ขึ้น​

“ที่​ที่​ข้า​นอน​ถูก​ยึด​! พวก​นาง​…พวก​นาง​ทั้ง​สามคน​ มีเตียง​ของ​ตัวเอง​แท้ ๆ​ แต่​ไม่ไป​นอน​ ต้อง​มาแย่ง​ที่นอน​ของ​ข้า​ ตั้ง​สามคน​ยึด​ไป​จน​ครบ​ทุก​พื้นที่​ ข้า​ไม่เหลือ​ที่​ให้​นอน​แม้แต่น้อย​”

จิ้งจอก​น้อย​ร่ำไห้​ด้วย​ความอาดูร​

จักรพรรดินี​ หยวน​อี​ อัน​หลาน​เสวี่ย​เห็น​จิ้งจอก​น้อย​ร่ำไห้​กระโดด​ลงมา​ ก็​นึก​เหมือนกัน​ว่า​เกิดเรื่อง​ใด​ขึ้น​ ต่าง​หัน​มอง​มาที่​จิ้งจอก​น้อย​กัน​ทั้งหมด​

และ​หลังจาก​ได้ยิน​คำกล่าว​ของ​จิ้งจอก​น้อย​แล้ว​ พวก​นาง​ก็​หัวเราะ​ออกมา​ทันที​

สีหน้า​จิ้งจอก​ขาว​พลัน​พิลึกพิลั่น​ขึ้น​มาอย่า​งอด​มิได้​

เจ้าจิ้งจอก​โง่ พวก​นาง​หา​ได้​อยาก​แย่ง​ที่นอน​ของ​เจ้า พวก​นาง​พุ่ง​เป้า​ไป​ที่​คุณชาย​ต่างหาก​!

จิ้งจอก​น้อย​ยัง​ทึกทัก​เอาอย่าง​ใสซื่อ​ว่า​ พวก​ห​ลิง​อิน​สามคน​ต้อง​การแย่ง​ที่นอน​ของ​นาง​!

“เอาล่ะ​ คืนนี้​ทุกคน​ไม่ต้อง​ขึ้นไป​นอน​กัน​หรอก​ นอน​กัน​ข้างนอก​นี่แหละ​”

จักรพรรดินี​ดื่ม​จน​เมามาย​เช่นกัน​ ทว่า​นาง​ยัง​มีสติ​เหลืออยู่​เสี้ยว​หนึ่ง​ จึงเอ่ย​ต่อ​อีก​ประโยค​ “พวกเรา​อย่า​ไป​ขัด​อภิรมย์​ของ​คุณชาย​เลย​”

“ใช่ ๆๆ!”

หยวน​อี​และ​อัน​หลาน​เสวี่ย​ดื่ม​ไป​ไม่เท่าไหร่​ เหตุผล​หลัก​เพราะ​พวก​นาง​คอ​ไม่แข็ง​ มิกล้า​ดื่ม​มาก​ จึงยัง​มีสติ​ครบถ้วน​ สามสาว​เฝ้าอยู่​ด้านนอก​รถลาก​ ทำหน้าที่​ ‘เฝ้าระวัง​’

“จักรพรรดินี​ใช่หรือไม่​ มา ๆๆ วันนี้​ขอ​ดู​หน่อย​เถิด​ว่า​เรา​สอง​คน​ ผู้ใด​จะเมาหลับ​ไป​ก่อน​!”

ต้าเต๋​อติ​ด​ใจ ใบหน้า​เล็ก​ ๆ นั่น​แดงก่ำ​ เขา​ชื่นชอบ​การ​ดื่ม​สุรา​ที่สุด​ ดื่ม​กับ​จักรพรรดินี​อย่าง​เปรมปรีดิ์​ มาบัดนี้​ต้องการ​ดึง​จักรพรรดินี​ไป​ดื่ม​กัน​ต่อ​

“เณร​น้อย​ผู้​นี้​ ตัว​ก็​ไม่ได้​ใหญ่​ คอ​กลับ​แข็ง​เหลือเกิน​ แต่​ข้า​ไม่แพ้​เจ้าแน่นอน​ ดื่ม​ก็​ดื่ม​!”

จักรพรรดินี​ตอบ​อย่าง​ไม่ยืดยาด​ เดิน​มาที่​โต๊ะอาหาร​กับ​ต้าเต๋อ​ แล้ว​ดื่ม​สุรา​กัน​ต่อ​

ดึกดื่น​บรรยากาศ​แสน​สงบ​

ต้าเต๋อ​กับ​จักรพรรดินี​สอง​คนเมา​กัน​อย่าง​สิ้นเชิง​ ฟุบ​หลับ​คา​โต๊ะ​

พวก​อ้าย​ฉาน​ก็​ดื่ม​สุรา​ด้วย​นิดหน่อย​ ต่าง​คน​ต่าง​ไปหา​ที่นอน​

ที่​ลำบาก​ที่สุด​เห็นจะ​เป็น​หยวน​อี​และ​อัน​หลาน​เสวี่ย​

เริ่มแรก​ยัง​ไม่เท่าไหร่​ ทว่า​เมื่อ​เลย​เที่ยงคืน​ไป​แล้ว​ พับผ่า​สิ รถลาก​โยก​อย่าง​รุนแรง​ ราวกับ​เกิด​แผ่นดินไหว​อย่างไร​อย่างนั้น​ ซ้ำยัง​ต่อเนื่อง​ไม่หยุด​

หยวน​อี​และ​อัน​หลาน​เสวี่ย​มิใช่สาวน้อย​ไม่รู้​ประสา​ ทั้งคู่​มองหน้า​กัน​ ใบหน้า​แดงก่ำ​ใน​พริบตา​ บรรยากาศ​กระอักกระอ่วน​นิดหน่อย​

“คือ​ว่า​…คุณชาย​ก็​คือ​คุณชาย​ อึด​ยิ่ง​!”

เพื่อ​ทำลาย​บรรยากาศ​อัน​อึดอัด​นี้​ หยวน​อี​เอ่ย​ขึ้น​มาอย่าง​ไม่มีปี่มีขลุ่ย​

ทว่า​ทันทีที่​พูด​จบ​นาง​ก็​ได้สติ​ นี่​นาง​พูด​กระไร​ออก​ไป​!

เหตุ​ไฉน​ถึงเอ่ย​ความในใจ​ออก​ไป​!

“ใช่แล้ว​ อึด​จริง ๆ​!”

หารู้ไม่​ อัน​หลาน​เสวี่ย​ต่อ​คำ​ด้วย​ น้ำเสียง​แฝงไว้​ด้วย​ความ​สะท้อนใจ​อย่าง​ใหญ่หลวง​

นาง​ก็​อด​เอ่ย​ความในใจ​ออกมา​มิได้​!

พูด​จบ​ นาง​ก็​ได้สติ​ พลัน​ตัว​แดง​วาบ​ไป​หมด​

ชั่ว​ขณะนั้น​ บรรยากาศ​กระอักกระอ่วน​ยิ่งขึ้น​!

ทั้งสอง​มิกล้า​มองหน้า​กัน​อีก​ ต่าง​เอน​ศีรษะ​ไป​อีก​ทาง​ สุดท้าย​ พวก​นาง​ทิ้งตัว​นั่ง​กับ​พื้น​ หลับตา​นั่งสมาธิ​

ทว่า​พวก​นาง​นั่งสมาธิ​ได้​จริง ๆ​ ที่ไหน​ เพียง​ไม่นาน​รถลาก​ก็​สั่น​ไหว​รุนแรง​ขึ้น​มาอีกครั้ง​ จิตใจ​ทั้งคู่​ต่าง​ถูก​ดึงดูด​ไป​ เร่าร้อน​แทบ​คุม​ตัวเอง​ไม่อยู่​ ไม่อาจ​เข้าฌาน​ได้​เลย​

รถลาก​สั่น​ไหว​เป็นระยะ​ตลอด​ทั้งคืน​ ซ้ำยัง​ครืดคราด​มาก​อีกด้วย​ พวก​นา​งอด​สะท้อนใจ​มิได้​ คุณชาย​ ‘คึกคัก​ไม่แพ้​พยัคฆ์​มังกร​’ เลย​ทีเดียว​ น่าทึ่ง​ไป​เสีย​หมด​ทุกอย่าง​!

ในที่สุด​ พวก​นาง​ก็​อดทน​จนถึง​เวลา​เช้าด้วย​ ‘ความทุกข์​ทน​’ แสงแดด​ยาม​อรุณ​สาดส่อง​ลงมา​

ภายใน​รถลาก​

ห้อง​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​

เขา​รู้สึก​เหมือน​ร่างกาย​ตัวเอง​ใกล้​แยก​ออก​จากกัน​เต็มที​ เมื่อคืน​เหมือน​ต่อสู้​กับ​กลุ่ม​ ‘ผี​สาว​โสภา’ ใน​ฝัน​ทั้งคืน​

ความรู้สึก​นั้น​ทั้ง​ทรมาน​ ทั้ง​สาแก่ใจ​!

“บ้า​…เอ๊ย​! ไม่ได้​ฝัน​ ข้า​สู้มาทั้งคืน​จริง ๆ​!”

เมื่อ​เขา​ลืมตา​มาเห็น​ว่า​สถานการณ์​บน​เตียง​เป็น​อย่างไร​ ก็​อึ้ง​งัน​ไป​หมด​

ให้​ตาย​!

เขา​จะถูก​ ‘จับ​แยกร่าง​’ อยู่แล้ว​!

เซี่ยเหยียน​และ​ลั่วสุ่ย​กอด​แขน​เขา​คนละ​ข้าง​ ซ้ำยัง​กอด​แน่น​เป็น​หนักหนา​ และ​ตำแหน่ง​แขน​ที่​กอด​นั้น​สูง จน​แขน​ของ​เขา​โอบล้อม​ด้วย​จุด​นุ่มนิ่ม​บน​ตัว​ของ​เซี่ยเหยียน​และ​ลั่วสุ่ย​

ส่วน​ห​ลิง​อิน​กอด​เอว​เขา​ไว้​ ขา​เรียว​ยาว​ขาว​เนียน​ทั้งสอง​ข้าง​พาด​อยู่​บน​ตัว​เขา​ แรง​สัมผัส​ยิ่ง​เด่นชัด​!

เขา​ทน​ดู​มิได้​จริง ๆ​ คล้าย​ว่า​เมื่อคืน​สตรี​สามนาง​นี้​ ‘แก่งแย่งชิงดี​’ กัน​อย่าง​ดุเดือด​ อาภรณ์​บน​ตัว​ยุ่งเหยิง​ ประกอบ​กับ​แต่ละ​นาง​ต่าง​มีรูปร่าง​เผ็ดร้อน​ เขา​มอง​เพียง​แวบเดียว​เลือดกำเดา​ก็​แทบ​ไหล​ ต้าน​มิได้​จริง ๆ​!

ใช่แล้ว​

การ​แก่งแย่งชิงดี​เมื่อคืน​ดุเดือด​มาก​ พวก​ลั่วสุ่ย​แย่ง​พื้นที่​กัน​อยู่​ตลอด​ ที่​รถลาก​สั่น​ไหว​รุนแรง​ก็​เพราะเหตุนี้​

ดู​จาก​ตอนนี้​ ห​ลิง​อิน​มีกำลัง​รบ​แข็งแกร่ง​ที่สุด​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​ ‘อาณาเขต​’ ที่​ยึดครอง​ได้​นั้น​ มีพื้นที่​ใหญ่​กว่า​

“ข้า​ควบคุม​ตัวเอง​ได้​ แต่​พวก​นาง​ควบคุม​ตัวเอง​ไม่ได้​!”

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เอ่ย​ด้วย​ใบหน้า​ระทม​ “ยาม​ออก​ไป​ข้างนอก​ เด็กผู้ชาย​ต้อง​รู้จัก​ป้องกัน​ตัวเอง​!”

เขา​เสียท่า​ เสียท่า​อย่าง​แท้จริง​! เมื่อคืน​เอาแต่​ครุ่นคิด​อย่า​ให้​ตนเอง​เผลอ​เข้า​ห้อง​พวก​นาง​ผิด​ มิได้​คำนึง​ว่า​พวก​นาง​จะเข้ามา​ใน​ห้อง​เขา​!

ซ้ำยัง​มาทีเดียว​ถึงสามคน​!

“ยาม​สวรรค์​มอบหมาย​ลิขิต​สำคัญ​แก่​ผู้ใด​ ย่อม​ต้อง​ขัดเกลา​จิตใจ​ให้​เข้มแข็ง​ ฝึกฝน​ร่างกาย​ให้​อดทน​…ช่างเถิด​ เห็น​พวก​นาง​แต่ละคน​นอนหลับ​สบาย​เช่นนี้​ ข้า​อย่า​ไป​รบกวน​พวก​นาง​เลย​ ให้​พวก​นาง​ได้​หลับ​ต่อ​อย่าง​สบายใจ​เถิด​”

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ถอนหายใจ​พลาง​เอ่ย​ “ช่วยไม่ได้​ ผู้ใด​ใช้ให้​ข้า​เป็น​คนดี​ขนาด​นี้​เล่า​ ยินดี​แบกรับ​ความเจ็บปวด​ไว้​แต่​เพียงผู้เดียว​”

ช่าง ‘เจ็บปวด​’ เหลือเกิน​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

  1. อืม พูดว่า:

    กูละคริ้นจริงๆ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท