ตอนที่ 2330 พุ่งขึ้นไป
เทือกเขาปกติ แม้ปกคลุมด้วยพลังต้องห้ามก็จะสลายไปเพียงระดับจักรพรรดิดีดนิ้ว
ทว่าภูเขาเทพที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าสูงทะลุชั้นเมฆ หลังจากถูกผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิโจมตีเต็มกำลัง กลับเพียงสั่นอย่างรุนแรงครู่หนึ่งเท่านั้น
แม้แต่หินภูเขายังไม่ถล่มแม้แต่ก้อนเดียว!
นอกจากนี้ ดูจากท่าทางของระดับจักรพรรดิเหล่านั้น เห็นได้ชัดว่าโจมตีมาแล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียว
“นี่พวกเขากำลังทำอะไรอยู่”
หลินสวินสายตาวูบไหว
“ไม่ว่าเป็นอะไร จะต้องไม่เป็นผลดีต่อสถานการณ์ของนายท่านแน่!” ในดวงตาของต้าหวงเผยความดุดัน ไอสังหารพลุ่งพล่าน
“พวกโง่เง่า ภูเขาลูกเดียวยังทำลายไม่ได้ ทำต่อ!” บนยอดภูเขาเทพ เสียงเย็นชาที่เต็มไปด้วยความเข้มงวดหาที่เปรียบไม่ได้ดังขึ้นอีกครั้ง
ระดับจักรพรรดิเหล่านั้นมาจากทั่วหล้าฟ้าดารา หากอยู่ในโลกที่แต่ละคนอยู่ ล้วนเรียกได้ว่าสูงส่งเหนือสุด แต่ตอนนี้ถูกต่อว่าและก่นด่าเช่นนี้กลับไม่มีใครกล้าเถียง ถึงขั้นไม่กล้าโกรธเพราะเรื่องนี้
บนโลกนี้คนที่สามารถทำได้ขนาดนี้ มีเพียงแค่คนเดียวอย่างไม่ต้องสงสัย…
จักรพรรดิสวรรค์ดำรง!
ตูม โครม!
ภูเขาเทพสั่นไหว ฟ้าดินสะเทือน
ระดับจักรพรรดิหลายสิบคน ไม่ว่าพลังปราณจะสูงหรือต่ำล้วนสำแดงพลังทั้งหมด โจมตีภูเขาเทพลูกนั้นเต็มกำลัง
ชั่วขณะหนึ่งแสงมรรคราวกับคลื่น ศาสตราจักรพรรดิปานพิรุณพาให้คนใจสั่น
หลินสวินสังเกตเห็นว่าพายุที่แปรสภาพจากกระแสระเบียบกลางฟ้าดิน แม้จะน่ากลัวขีดสุด แต่กลับไม่สามารถเข้าใกล้บริเวณภูเขาเทพได้
ก็เพราะเช่นนี้จึงทำให้ระดับจักรพรรดิหลายสิบคนลงมืออย่างจดจ่อ โดยไม่ต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของตน
“ไม่ต้องรอแล้ว ลงมือ!”
ต้าหวงว่าแล้วก็พุ่งปราดออกไป ส่งเสียงคำรามสะเทือนฟ้า “นายท่าน ต้าหวงมาแล้ว…!”
เสียงสะเทือนเมฆา
โครม!
ต้าหวงพุ่งตัว กรงเล็บพลันตบระดับจักรพรรดิที่อยู่ใกล้ที่สุดคนหนึ่งตาย เลือดเนื้อระเบิด จิตวิญญาณสลาย ดุดันรุนแรงยิ่ง
การปรากฏตัวของมันทำให้บรรยากาศทั้งที่นั้นเปลี่ยนไปทันที ระดับจักรพรรดิหลายสิบคนต่างนัยน์ตาหดรัด คล้ายไม่อยากเชื่อว่าบนโลกนี้จะมีคนที่กล้ายุ่งเรื่องของจักรพรรดิสวรรค์ดำรง
“จักรพรรดิสงครามคำรน!”
มีเสียงอุทานด้วยความตกใจดังขึ้น จำฐานะของต้าหวงได้
“เหอะ สุนัขตัวหนึ่ง กลับมายุ่งเรื่องของข้า ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”
ทันใดนั้นจุดสูงสุดของภูเขาเทพมีเสียงหัวเราะเยาะของจักรพรรดิสวรรค์ดำรงดังขึ้น “ช่างเถอะ พวกเจ้าไปฆ่าสุนัขนั่นก่อน เกะกะสายตา!”
“เจ้าสารเลว เดี๋ยวข้าจะไปสังหารเจ้า!” ต้าหวงโกรธจนตาแดง ไอสังหารแผ่พุ่ง ปลดปล่อยอานุภาพของบรรพจารย์จักรพรรดิอย่างสิ้นเชิง
ใกล้ๆ ภูเขาเทพแม้จะมีระดับจักรพรรดิหลายคน แต่ระดับบรรพจารย์ที่แท้จริงมีแค่สามคนเท่านั้น
เห็นเช่นนี้บรรพจารย์จักรพรรดิทั้งสามคนจึงโจมตีไปทางต้าหวงทันที
แม้ต้าหวงจะร้อนใจดั่งไฟลน ทว่าก็ถูกบรรพจารย์จักรพรรดิสามคนปิดล้อม ไม่สามารถฝ่าวงล้อมพุ่งขึ้นภูเขาเทพได้ในช่วงสั้นๆ
“เจ้าหมาตัวนี้ถึงกับเป็นบรรพจารย์จักรพรรดิแล้ว คิดไม่ถึงจริงๆ”
ระดับจักรพรรดิคนอื่นล้วนผ่อนคลายลง
มีคนถึงขั้นพูดเย้ยหยัน “ก็ไม่รู้ว่าตุ๋นหมาขนทองตัวนี้เป็นน้ำแกงเนื้อแล้วจะมีรสชาติอย่างไร”
ประโยคเดียวทำให้คนไม่น้อยน้ำลายไหล
หากเป็นสถานการณ์อื่นพวกเขาย่อมไม่กล้าดูหมิ่นและเหยียดหยามบรรพจารย์จักรพรรดิคนหนึ่งแน่ แม้บรรพจารย์จักรพรรดิผู้นี้จะเป็นสุนัข พวกเขาก็จะก้มหัวและนอบน้อม
แต่ตอนนี้พวกเขาไม่สนใจ เพราะใครต่างดูออกว่าสุนัขตัวนี้ถูกล้อมไว้แล้ว ช้าเร็วต้องประสบเคราะห์
ฟุ่บ!
ทันใดนั้นระดับจักรพรรดิที่ออกปากเย้ยหยันว่าจะตุ๋นน้ำแกงเนื้อก่อนหน้านี้ ศีรษะถูกฟันลงอย่างไร้สุ้มเสียง ก่อนตายบนใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มเยาะหยัน เห็นได้ชัดว่าไม่ทันตอบสนองก็ถูกสังหารแล้ว!
ซ่า… เลือดสดสาดกระเซ็น แดงบาดตา
ภาพที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ทำเอาทุกคนตัวแข็งทื่อ นัยน์ตาหดรัด นี่มันอะไรกัน
ฟุ่บ!
ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิขั้นห้าอีกคนร่างกายแยกเป็นสองท่อน ราวกับถูกดาบคมที่ดุร้ายที่สุดผ่าจากภายใน
ภาพประหลาดนี้ทำให้ระดับจักรพรรดิในที่นั้นตกใจจนหนังหัวชาวาบ พวกพ้องสองคนร่วงหล่นต่อเนื่อง ทว่ากลับไม่มีร่องรอยของศัตรู ถึงขั้นไม่สามารถมองเห็นได้ชัดว่าทั้งสองถูกฆ่าอย่างไร
นี่น่ากลัวเกินไปแล้ว!
และตอนนี้เองเงาร่างของหลินสวินพุ่งมากลางอากาศ เตากระบี่กึกก้อง แสงมรรคมากมายม้วนตลบ ส่งเสียงครั่นครืนก้องสะท้อนเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน
“ต้าหวง!” หลินสวินตะโกน
ต้าหวงที่อยู่ในวงล้อมไม่ลังเลแม้แต่น้อย รวบรวมพลังทั้งหมดกวัดแกว่งกระบองยาวกระดูกขาว โจมตีออกไป
และชั่วพริบตานี้ ฟ้าดินราวกับหยุดชะงัก
อภินิหารหยุดเวลา!
ปัง!
ระดับบรรพจารย์จักรพรรดิที่เดิมหมายสกัดขวางถูกกระแทกโดยตรง เลือดเนื้อระเบิด แม้แต่พลังจิตยังถูกบดขยี้เป็นฝุ่นผง
ภาพนองเลือดเช่นนี้ทำให้ทั้งที่นั้นตกใจจนเกิดเสียงร้องแหลม
แต่หลินสวินและต้าหวงรู้ใจกันนานแล้ว กระบวนท่าหนึ่งสำเร็จ เงาร่างของหลินสวินพริบไหว ร่างแยกทั้งห้าทะยานออกมา โจมตีไปยังผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิที่อยู่ใกล้ๆ ภูเขาเทพ
ด้านต้าหวงฉวยโอกาสโจมตีบรรพจารย์จักรพรรดิอีกสองคน ดุดันหาใดเปรียบ เผด็จการยิ่งยวด
ตูมโครม!
ฟ้าดินปั่นป่วน ศึกใหญ่ปะทุขึ้นแล้ว
และก็ตอนนี้เอง จุดสูงสุดของภูเขาเทพนั่นมีเสียงที่แฝงความประหลาดใจของจักรพรรดิสวรรค์ดำรงดังขึ้น “พลังแห่งหุบเหวกลืนกินขั้นสอง! เป็นเจ้า สวะน้อยที่ลั่วชิงสวินคลอดออกมา!”
เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิสวรรค์ดำรงมองฐานะของหลินสวินออกแล้ว
กับเรื่องนี้ ไม่ว่าหลินสวินหรือต้าหวงล้วนประหนึ่งไม่ได้ยิน โจมตีเต็มกำลัง ไม่ออมมือสักนิด
“หนึ่งกระบี่เกิดดับ!”
เมื่อกระบี่มรรคของหลินสวินฟันออกไป ราวกับปราณกระบี่ไร้สิ้นสุดปรากฏ เปลี่ยนเป็นลักษณ์แห่งโลกมายา ปลดปล่อยออกมา
ฟุ่บๆๆ!
ระดับจักรพรรดิสองคนที่ถูกเขาจับจ้อง ถูกปราณกระบี่ดุกร้าวสังหารสิ้นชีพ ณ ตรงนั้นในชั่วพริบตา
ร่างของเขาเปล่งแสง อานุภาพปานเทพมารอหังการ เตากระบี่ส่งเสียงกึกก้อง ป้องกันได้ไร้รวอยรั่ว จู่โจมได้ทุกสิ่ง
ใครที่ถูกเขาจับจ้อง ล้วนถูกสังหารในพริบตา
ท่าทีกวาดล้างที่แข็งกร้าวเผด็จการนั่น ทำให้ทั้งที่นั้นหวาดกลัว ใครจะกล้าจินตนาการว่ามหาจักรพรรดิขั้นสี่จะเย้ยฟ้าเช่นนี้
และตอนนี้ร่างแยกทั้งห้าของหลินสวินก็กำลังสำแดงวิชา อานุภาพแม้ด้อยกว่ากัน พวกที่ต่ำกว่าระดับจักรพรรดิขั้นหกล้วนเหมือนหุ่น ถูกโจมตีอย่างง่ายดาย
ระดับจักรพรรดิขั้นเจ็ดยังพอฝืนต้านทานได้ แต่ก็ยืนหยัดได้ไม่นาน
สำหรับระดับจักรพรรดิขั้นแปด ต้องสู้สุดชีวิตจึงรักษาชีวิตไว้ได้ แต่เมื่อการต่อสู้ดำเนินไป ก็ค่อยๆ บาดเจ็บจนแทบจะยืนหยัดไม่ไหว
ชั่วขณะเดียวในสนามรบใหญ่นี้ ระดับจักรพรรดิหลายสิบคนถึงกับถูกหลินสวินคนเดียวสังหารจนเสียกระบวน เต็มไปด้วยเสียงร้องตกใจที่หวาดหวั่นแลเดือดดาลทุกแห่งหน
เพียงแค่ไม่นาน
มีระดับจักรพรรดิมากกว่าครึ่งถูกฆ่า!
และฝั่งต้าหวงก็กดข่มจนระดับบรรพจารย์จักรพรรดิสองคนโงหัวไม่ถึงขึ้น บาดเจ็บต่อเรื่อง อยู่ในสถานการณ์ที่ได้เปรียบเช่นเดียวกัน
“สมควรตาย!” เห็นชัดว่าจักรพรรดิสวรรค์ดำรงเองก็สังเกตเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี พลันส่งเสียงก่นด่าที่แฝงความฉุนเฉียว
ความจริงครั้งนี้เพื่อเปิดแหล่งสถานคุนหลุนและระดมกำลังระดับจักรพรรดิของแต่ละขุมอำนาจใหญ่มา เขาต้องจ่ายค่าตอบแทนไปเยอะมาก
แต่กลับคิดไม่ถึงว่าภูเขาเทพลูกนี้ยังไม่ทันถูกทำลาย ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจเช่นนี้ขึ้น
และสถานการณ์ตอนนี้ก็ไม่อาจพลิกผันได้ตามความต้องการของเขา
ตูม!
ใกล้ๆ ภูเขาเทพเกิดการต่อสู้เข่นฆ่าราวบ้าคลั่ง หลินสวินสำแดงอานุภาพกวาดล้าง ชักนำลมคาวฝนเลือด
สุดท้ายระดับจักรพรรดิที่เหลือเหล่านั้นล้วนพังทลายแล้ว เลือกที่จะหนีตาย ไม่กล้าไปสู้กับหลินสวินอีก ตื่นตกใจราวกับสุนัขไร้เจ้าของ
หลินสวินไม่ได้หยุดและไม่ได้ตามฆ่า เรื่องเร่งด่วนตอนนี้คือบุกขึ้นภูเขาเทพ เพื่อช่วยหนุนศิษย์พี่รองจ้งชิว
แน่นอนว่าสิ่งที่ต้องจัดการก่อนก็คือบรรพจารย์จักรพรรดิสองคนนั้น!
ทว่าเหนือความคาดหมายของหลินสวิน ไม่รอให้เขาเข้าใกล้ ระดับบรรพจารย์จักรพรรดิทั้งสองที่เดิมก็อยู่ในสถานการณ์เป็นฝ่ายถูกกระทำ บาดเจ็บสาหัส ถึงกับปลีกตัวหนี
อันที่จริงพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าสถานการณ์ไม่สามารถพลิกผันแล้ว สู้ต่อไปมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะประสบเคราะห์ จึงเลือกหนีเอาตัวรอดอย่างไม่ลังเล
ว่ากันถึงที่สุด พวกเขาก็เพียงแค่ทำตามคำสั่ง เมื่อได้รับภัยคุกคามถึงชีวิต สิ่งที่ต้องรักษาเป็นอันดับแรกก็คือชีวิตของตน ไม่มีทางวิ่งเข้าหาความตายเพื่อจักรพรรดิสวรรค์ดำรงอย่างแท้จริง
“ไม่เอาไหน!”
ต้าหวงถุยน้ำลายคราหนึ่ง พุ่งไปบนภูเขาเทพพร้อมกับหลินสวิน
ตูม!
ทันทีที่พุ่งขึ้นไป พลังระเบียบที่น่ากลัวยิ่งยวดสายหนึ่งพลันกดข่มลงมา พลังระดับนั้นทำให้ต้าหวงร้องเสียงหนัก เกือบถูกโจมตีกระเด็นออกไป
ส่วนหลินสวินตัดสินใจทันที เรียกเตากระบี่ออกมาอย่างไม่ลังเล อาศัยพลังของเพลิงหงส์ระเบียบถึงสามารถต้านพลังกดดันที่น่ากลัวเช่นนั้นได้
เพียงแต่ยิ่งขึ้นสูง แรงกดดันก็ยิ่งมาก ถึงขั้นที่ว่าต่อให้เปลี่ยนเป็นระดับบรรพจารย์จักรพรรดิ หากไม่มีสมบัติอย่างเตากระบี่ก็ไม่สามารถรับไหว
“ช่างกล้ามารนหาที่ตายจริงๆ!”
เสียงของจักรพรรดิสวรรค์ดำรงดังขึ้นโดยพลัน เผยความเย็นชาและเฉยเมย “จ้งชิวไม่ไหวแล้ว รอข้าหลุดไปได้ก็จะเป็นวันตายของพวกเจ้า!”
“ผายลมไปเถอะ!” ต้าหวงก่นด่า ดวงตาแดงก่ำ
“เจ้าหมาน้อย ถ้าจ้งชิวยังมีชีวิตอยู่ เหตุใดจึงไม่เคยส่งเสียงเล่า” เสียงของจักรพรรดิสวรรค์ดำรงเย็นชา
ประโยคเดียวทำให้ต้าหวงหน้าเปลี่ยนสี ใช่แล้ว เหตุใดจนถึงตอนนี้นายท่านยังไม่ส่งเสียงเลยสักนิด
“ไม่ต้องสนใจเขา รีบพุ่งขึ้นไป ”
หลินสวินแววตาเย็นเยียบ “หากมั่นใจจริงๆ เจ้าเฒ่านี่จะเสียเวลาพูดไร้สาระกับพวกเราอยู่ที่นี่ทำไม สถานการณ์ของเขาคงไม่ได้ดีไปกว่ากัน”
ต้าหวงสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่งแล้วพยักหน้า
หากจักรพรรดิสวรรค์ดำรงปลอดภัยจริง ย่อมไม่ต้องเอ่ยคำพูดไร้สาระพวกนี้ ถึงขั้นไม่จำเป็นต้องให้พวกระดับจักรพรรดิเมื่อครู่นี้มาช่วย!
แต่เหตุผลที่จนตอนนี้จักรพรรดิสวรรค์ดำรงยังไม่ปรากฏตัว จะต้องเป็นเพราะสถานการณ์ไม่สู้ดีแน่!
เวลาผ่านไป แม้แรงกดดันจะหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ทว่าภายใต้การพุ่งชนเต็มกำลังของหลินสวินและต้าหวง ก็ค่อยๆ เข้าใกล้ตำแหน่งของยอดภูเขาเทพนั่นแล้ว
บนยอดภูเขาเทพแห่งนั้น โดดเดี่ยวอันตราย มีพื้นที่รัศมีเพียงไม่ถึงสิบจั้ง นอกนั้นสี่ด้านล้วนเป็นผาชัน
ใกล้ๆ หน้าผานั่นกลับ เป็นกระแสระเบียบที่ม้วนตัวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับมังกรใหญ่สีดำนับพันหมื่นโลดแล่น ชวนให้อกสั่นขวัญหนี
หากตกหน้าผานี้ไป จะต้องถูกกระแสระเบียบนั่นม้วนกลืน ฉีกทึ้งเป็นฝุ่นผงในชั่วพริบตาอย่างไม่ต้องสงสัย!
และบนยอดภูเขาเทพนั่น เงาร่างสง่างามสายหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ ตรงหน้ามีพลังระเบียบแดนปรินิพพานที่รูปลักษณ์ราวดอกบัวลอยอยู่
เพียงแต่เขาหลับตาสนิท ใบหน้าขาวซีดคล้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส กลิ่นอายรอบตัวปั่นป่วนยิ่งยวด ทำเอาคนอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าเขาจะธาตุไฟเข้าแทรก กายสิ้นมรรคสลายไปเช่นนี้หรือไม่
ตอนที่เห็นร่างสง่างามนั้น ต้าหวงร้องเสียงหลงอย่างตื่นเต้น
“นายท่าน!”
ร่างนี้ก็คือจ้งชิว ผู้สืบทอดลำดับสองของคีรีดวงกมล!
——
