มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1425
“พี่จื่อเยียน ข้าขอโทษ” หลัวซิวคำนับ เต็มไปด้วยคำขอโทษ
“เรื่องทั้งหมดนี้ข้าโทษเจ้าหมดไม่ได้” ช่าจื่อเยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ น้ำตาคลอของนาง “ถ้าจะโทษก็ต้องโทษว่านี่คือความหายนะของสำนักเทียนช่าเรา มันคือพรหมลิขิต ถ้าเจ้าไม่ได้เอาสมบัติชิ้นนั้นไป บางทีภัยพิบัติอื่นอาจจะมาหาเราในไม่ช้าหรือเร็วก็ได้”
เมื่อหลัวซิวได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านใจ เขาคาดไม่ถึงว่าช่าจื่อเยียนจะไม่โทษเขา แต่เมื่อหลัวซิวเห็นน้ำตาในดวงตาของนาง เขาก็เข้าใจว่าช่าจื่อเยียนเป็นเพียงแค่หาข้ออ้างความสบายใจให้กับตัวเองเท่านั้น
นางไม่ต้องการโทษหลัวซิวทั้งหมด และในใจของนางก็เป็นการยากที่จะข้ามกำแพงนั้นไปได้ ดังนั้นนางจึงได้บอกว่าทั้งหมดนี้เป็นชะตากรรมนั้นเอง
สิ่งนี้ทำให้หลัวซิวซึ้งใจ เพราะเขาเข้าใจว่าช่าจื่อเยียนกล่าวเช่นนี้เพื่อไม่ให้เขารู้สึกผิด
“ซือถูเจิ้งเจี้ยนถูกข้าฆ่าไปแล้ว” หลัวซิวกล่าว
ช่าจื่อเยียนตกตะลึงแล้วมองไปที่หลัวซิวด้วยความไม่เชื่อ “เจ้าฆ่าเขา?”
แม้นางจะรู้ว่าหลัวซิวไม่จำเป็นต้องหลอกลวงตัวเองในเรื่องนี้ แต่นางก็รู้สึกเหลือเชื่อเพราะซือถูเจิ้งเจี้ยนเป็นราชาเทพที่สูงส่ง และหลัวซิวเพิ่งฝึกฝนมากี่ปี?
หลัวซิวไม่ได้อธิบาย เขาเพียงพยักหน้า ยืนยันว่าเขาได้ฆ่าซือถูเจิ้งเจี้ยนจริงๆ
น้ำตาคลอในดวงตาของนางไม่สามารถกลั้นได้อีกต่อไป ช่าจื่อเยียนร้องไห้ออกมา “ขอบใจที่ช่วยข้าฆ่าศัตรูของสำนักเรา”
“พี่จื่อเยียน เมื่อข้าได้ยินข่าวการล่มสลายของสำนักเทียนช่า ข้าสาบานในใจว่าเมื่อข้ามีความแข็งแกร่งเพียงพอ ข้าจะสังหารซือถูเจิ้งเจี้ยนอย่างแน่นอน”
เจตนาฆ่าในดวงตาของหลัวซิวลุกโชน “นอกจากนี้ยังมีสำนักเซียนไร้เจตสิก พวกเขากํมีส่วนในการล่มสลายของสำนักเทียนช่าด้วย”
…
หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินเหลือเพียงนามเท่านั้น เขาทิพย์ถูกทำลาย ค่ายกลพังทลาย แต่สายทิพย์ใต้ดินสูญเสียเพียงเล็กน้อย หากสร้างใหม่ ยังสามารถฟื้นฟูความรุ่งเรืองของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการฝึกฝนได้
เฟิ่งหวูซินถือ มีสำนักเต๋าเสวียนเทียนและได้พาอัจฉริยะส่วนหนึ่งของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินหลบหนีไป จ้าวนภาไร้เจตสิกนำผู้คนไปไล่ฆ่า หลัวซิวรู้ว่าพวกเขาจะกลับมาอีกครั้ง
ทันใดนั้น เขาก็ถอนหายใจ แม้ว่าช่าจื่อเยียนจะไม่โทษเขาที่เอาชิ้นส่วนใจแห่งศุภรไป แต่ก็รู้สึกได้ว่ามีระยะห่างเล็กน้อยระหว่างพวกเขา และความสนิทสนมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ในอดีต เสี่ยวเจียงหมิงชอบเขามากที่สุด และตอนนี้ก็มีความรู้สึกห่างเหิน
เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นไม่ผิด แต่บางสิ่งในโลกนี้ไม่ได้ถูกวัดด้วยความถูกหรือผิด
“โครม!…”
ไม่กี่วันต่อมา ก็มีเสียงดังมาจากอนัตตา พื้นที่ขนาดใหญ่แตกเป็นเสี่ยงๆ ก่อตัวเป็นช่องกระแสโซนอวกาศ
หลังจากนั้น ร่างๆหนึ่งเดินออกจากกระแสโซนอวกาศ มีเทพฟ้าหกคนที่นำโดยจ้าวนภาไร้เจตสิก
เทพฟ้าห้าคน จ้าวนภาหนึ่งคน นี่คือความแข็งแกร่งที่เหลืออยู่ของสำนักเซียนไร้เจตสิก
สำหรับสำนักที่มีการสืบทอดมาช้านาน ศิษย์ธรรมดาๆ ตายไปกี่คนก็ไม่กระทบรากฐาน มาตราฐานในการวัดฐานรากคือปริมาณและคุณภาพของผู้แข็งแกร่งระดับสูง
ตอนที่โจมตีสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน ผู้อาวุโสเทพฟ้าของสำนักเซียนไร้เจตสิกได้ตายไปแล้วสามคน ต่อมาอีกสองคนก็ถูกเทพฟ้าทั้งหกที่เป็นผู้ที่อยู่ภายใต้คำสั่งของหลัวซิวฆ่าตาย ตอนนี้ความแข็งแกร่งของสำนักเซียนไร้เจตสิกสามารถพูดได้ว่าลดลงไปครึ่งหนึ่ง!
“หือ?” จ้าวนภาไร้เจตสิกมองลงมาแล้วขมวดคิ้วทันที
