“ท่านโกวอยู่บนสังเวียนศึกกระบี่ ผู้ใดจะประลองกับเขากันนะ?”
“ไม่แน่ชัดเช่นกัน ได้ยินมาว่าเป็นเค่อชิงที่มาใหม่จะช่วงชิงสิทธิ์ในการเข้าร่วมศึกการช่วงชิงสิทธิ์ที่มุ่งหน้าไปยังโลกะอัมพรเทวกับท่านโกว”
“ผลการฝึกตนของท่านโกวแทบจะเทียบเท่ากึ่งราชาเทพ ซึ่งเป็นเค่อชิงอันดับหนึ่งที่เราทุกคนไม่โต้เถียง คนดังกล่าวต้องแพ้อย่างไร้ข้อสงสัยแน่นอน”
สำนักเทียนเจี้ยนไม่ดึงเค่อชิงมาเข้าร่วมสำนักนานหลายปีแล้ว ถึงอย่างไรจำนวนผู้แข็งแกร่งระดับเจ้านภาชั้นยอดในโลกาดาราอุดรก็มีไม่มาก
ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา ไม่ต้องสงสัยตำแหน่งของท่านโกวที่อยู่บนเขากงเผิงเลย เขาเป็นผู้ที่มีพลานุภาพหยั่งรากลึก เล่ากันว่าอดีตเขาเคยประลองกับท่านเหวินที่มีผลการฝึกตนกึ่งราชาเทพมาก่อน ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกันแล้วทั้งสองต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หลัวซิวหกระเหินเดินฟ้า เดินขึ้นไปบนสังเวียนศึกกระบี่อย่างไม่รีบไม่ร้อน ขอบเขตของเวทีดังกล่าวกว้างใหญ่ บริเวณรอบ ๆ มีกระบี่เทพตั้งตรงจนประกอบเป็นค่ายกระบี่ ซึ่งใช้เพื่อป้องกันไม่ให้คลื่นพลังการต่อสู้ที่เกิดขึ้นบนสังเวียนศึกกระบี่ทำให้สิ่งปลูกสร้างในสำนักเขาได้รับความเสียหาย
จากการที่หลัวซิวเดินขึ้นไปบนสังเวียนศึกกระบี่ สายตาจำนวนมากกันต่างพากันเพ่งมองไปทางเขา
สีหน้าท่าทางของชายชราชุดคลุมยาวสีดำดูโอหังและถือดีอย่างมาก เขาพูดอย่างเย็นชาว่า: “ได้ยินมาว่าเจ้าอาศัยที่ตนเป็นสหายของผู้อาวุโสจิน จึงทำตัวจองหองพองขนมากเลยสินะ วันนี้ข้าจะสั่งสอนบทเรียนให้แก่เจ้าเอง”
ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น พลังออร่ารอบกายท่านโกวก็แผ่กระจายออกมา เห็นได้ชัดเจนเลยว่าผลการฝึกตนของเขาบรรลุถึงแดนกึ่งราชาเทพแล้ว!
สีหน้าอารมณ์ของเหล่าผู้อาวุโสเค่อชิงต่างเปลี่ยนไปอย่างอดไม่ได้ เนื่องจากเมื่อร้อยกว่าปีก่อน ท่านโกวผู้นี้ยังเป็นเพียงเจ้านภาชั้นยอด ซึ่งยังห่างไกลจากกึ่งราชาเทพเล็กน้อย ศักยภาพเมื่อครั้นนั้นของเขายิ่งอ่อนกว่าท่านเหวินเล็กน้อยด้วย แต่ปัจจุบันเขากลับก้าวข้ามขึ้นไปสู่แดนกึ่งราชาเทพแล้วอย่างนั้นหรือ?
จินหลิงหยุนก็ขมวดคิ้วลงอย่างอดไม่ได้เช่นกัน เขาไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่เกี่ยวกับท่านโกวผู้นี้มากเท่าไหร่นัก เนื่องจากคนดังกล่าวลงมือต่อสู้น้อยมาก ๆ เป็นหนึ่งในผู้ที่มีคุณวุฒิแก่ที่สุดในสำนักเทียนเจี้ยน ดูถูกดูแคลนเวทย์และพลังอมตะทั้งร่างของเขามิได้เลย
แต่ทว่าจินหลิงหยุนไม่ได้กังวลในเรื่องนี้แต่อย่างใด เนื่องจากเขารู้สึกว่าศักยภาพของหลัวซิวแข็งแกร่งมากกว่า ซึ่งเขาเข้าใจลึกซึ้งมาก
หลัวซิวแตกต่างจากท่านโกว เวทย์และผลการฝึกตนทั้งหมดของหลัวซิวล้วนผนึกรวมอยู่ในดาราชีวีทั้งเจ็ดดวง พลังออร่าของเขาไม่รั่วไหลออกมาเลยแม้แต่น้อย
ภายใต้การกดอัดจากพลังออร่าของท่านโกว สีหน้าท่าทางของเขาดูไม่ใส่ใจ ทันใดนั้นเขาก็ก้าวเท้าออกไปหนึ่งก้าว
เพียงก้าวเดียว กลับก้าวข้ามผ่านปริภูมิที่อยู่ใต้เท้าโดยตรง ปรากฏอยู่ตรงหน้าท่านโกวนั่นภายในชั่วเวลาพริบตาเดียว
เขายกมือข้างขวาขึ้นมา ปล่อยหมัดออกไป ลมปราณอันเฉียบคมถูกปล่อยออกมาจนรวมตัวกันเป็นหมัดกระบี่
“กฎปริภูมิหรือ?”
ท่านโกวกระตุกยิ้มมุมปากอย่างจองหอง แม้ว่าปริภูมิจะเป็นกฎชั้นยอด แต่เห็นได้ชัดเจนเลยว่าแดนกฎของคนดังกล่าวไม่สูง
“ก่ออัคคีแปรกระบี่!”
ท่านโกวตะคอกอย่างเย็นชา แสงเพลิงหนึ่งก็ผนึกรวมอยู่ในมือเขา ก่อนจะกลายเป็นกระบี่ยาวหนึ่งเล่ม โดยที่มีกฎเพลิงอัคคีดั้งเดิมขั้น 3 แฝงซ่อนอยู่
“ข้าใช้กฎเพลิงอัคคีดั้งเดิมขั้น 3 ก็สามารถบดขยี้เจ้าที่มีพลังแห่งกฎปริภูมิเพียงขั้น 1 ได้อย่างง่ายดายแล้ว”
ในเวลาพริบตาเดียว หมัดกระบี่ของหลัวซิวและกระบี่ยาวเพลิงอัคคีก็พุ่งชนกัน อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ผู้คนรู้สึกช็อกคือกระบี่ที่ผนึกรวมมาจากกฎเพลิงอัคคี กลับระเบิดแตกสลายจนดังสะเทือนเลื่อนลั่น กลายเป็นแสงเพลิงที่สว่างจ้าไปทั่วทั้งท้องฟ้า
ส่วนหมัดกระบี่ที่หลัวซิวปล่อยออกไปกลับไม่เสียหายแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นคือพลังออร่าของมันยังเพิ่มพูนขึ้นอีกด้วย ไม่นึกเลยว่าภายในหมัดกระบี่จะมีเงาของพิภพหนึ่งลับ ๆ ล่อ ๆ
เสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทั้งพื้นปฐพี หมัดกระบี่ของหลัวซิวยาวสามร้อยกว่าเมตร เฉือนสับลงมาด้วยพลังออร่าที่ยิ่งใหญ่
“นักยุทธ์กลั่นร่าง?”
สีหน้าอารมณ์ของท่านโกวเปลี่ยนแปลงไป มีโล่ป้องกันบินออกมาจากร่างกาย และมีแสงสว่างอันโชติช่วงเปล่งประกายออกมาพักหนึ่ง
เสียงดังสนั่นเลื่อนลั่น ร่างกายของท่านโกวก้าวถอยหลังกลับไปรัว ๆ ส่วนร่างกายของหลัวซิวกลับพุ่งตามเข้ามาติด ๆ และปล่อยหมัดลงบนโล่ป้องกันอีกครั้ง
“แคว็ก!”
โล่ป้องกันแตกเป็นรอยร้าว ร่างกายของท่านโกวที่ยังโอหังถือดีในเมื่อครู่นี้ กระอักเลือดและบินลอยออกไปดุจว่าวที่ด้ายขาด
“นี่มันเป็นไปไม่ได้……”สีหน้าของเขาดูจนตรอก ใบหน้าขาวซีด มีความสะเทือนปรากฏในแววตา
มาตรแม้นว่าเป็นผู้แข็งแกร่งกลั่นร่างกึ่งราชาเทพเหมือนกัน ทว่าร่างเนื้อก็ไม่ควรเกะกะระรานเช่นนี้ โล่ป้องกันของเขานั้นคืออัญเทพฟ้า ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องป้องกันเชียวนะ มันจะมีทางถูกโจมตีจนแตกร้าวง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไร?
