มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1594
บนซากสนามรบโบราณมีการถกเถียงกันทั่วทุกพื้นที่ หลายคนต่างตกตะลึงกับตัวตนที่แท้จริงของซิวหลัวหน้ากากดำ
ดวงตาของหลัวซิวค่อย ๆ เปิดขึ้น กฎการเวียนว่ายตายเกิดก้าวเข้าสู่แดนดั้งเดิมขั้นที่สี่ วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพปรากฏขึ้นมาเอง ก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำสิ่งใดได้
ในขณะนี้ เขารู้สึกว่ามีเจตนาฆ่ามากมายตรึงตัวเขาเอาไว้ เจตนาฆ่าเหล่านี้มาจากราชาเทพทุกท่านของห้าสำนักใหญ่
“ต่อให้รู้ตัวตนที่แท้จริงของข้าแล้วอย่างไร? พวกเจ้ามีใครกล้าลงมือกับข้างั้นหรือ?”
หลัวซิวยืนขึ้น ดวงตาของเขากวาดไปรอบ ๆ เพื่อมองดูโลก
“ไอ้หนุ่มอวดดี ข้าจะบดขยี้เจ้าเอง!”
เสียงตะโกนโกรธก้องในท้องฟ้า มหาเทวะดาราอุดรพุ่งออกมา ภาพมายาสนามรบมากมายตลอดทั้งทางถูกเขาชนจนสลายกลายเป็นสายรุ้ง พุ่งมาทางหลัวซิวด้วยความรวดเร็ว
“เจ้าหน่ะหรือ?”
หลัวซิวยิ้มเยอะอย่างดูหมิ่น เขายกมือขึ้นและชี้ไปในอากาศ พลังอำนาจของค่ายใหญ่ระดับแปดมาตรฐานนับสิบค่ายระเบิดออกมาในเวลาเดียวกัน กลายเป็นแสงดาบเจ็ดสี
กระบี่แสงฟันออกไป กลายเป็นลำแสงยาวปลิวไสว รัศมีเทวอันตระการตาผ่านไปในชั่วพริบต ปริภูมิบิดเบี้ยว แม้แต่ฟ้าดินก็ดูเหมือนจะถูกแยกออกด้วยกระบี่เล่มนี้
เสียงปังดังสนั่นหวั่นไหว มหาเทวะดาราอุดรครอบครองผลการฝึกตนราชาเทพช่วงกลางมีสีหน้าหวาดผวา ริมฝีปากมีเลือดซิบ เลือดกลบในปาก ซวนเซถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง
ภาพตรงหน้า ทำให้คนอื่น ๆ พากันสูดลมหายใจด้วยปาก ในใจกู่ร้องกึกก้อง
แค่กระบี่เดียวก็ทำให้มหาเทวะดาราอุดรบาดเจ็บสาหัสจนล่าถอยไป พลังอมตะเช่นนี้ น่าตกใจเกินไปแล้ว
“ในตอนแรกเจ้าใช้พลังอันแข็งแกร่งของเจ้าเพื่อพยายามฆ่าและช่วงชิงโชคของข้าไป ตอนนี้ข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้า ฆ่าเจ้าก็คือผลกรรม ไม่ได้มีสิ่งใดผิดขาดเกิน”
หลัวซิวก้าวขึ้นไปในอากาศ เสียงของเขาสงบนิ่งแต่มีเจตนาฆ่าที่น่าหวาดเกรง
เขายกมือขึ้นและชี้ขึ้นอีกครั้ง กระบี่แสงเจ็ดสียาวเกือบสิบลี้ ถูกฟันออกไปอีกครั้ง ทั่วทั้งฟ้าดินเงียบสงัด ราวกับว่ากลายเป็นสิ่งเดียวของปริภูมิ
“อาจารย์ช่วยข้าด้วย!”
ภายใต้วิกฤตความเป็นตาย มหาเทวะดาราอุดรเงยหน้าตระโกนคำราม
มหาเทวะดาราอุดรเป็นถึงผู้แข็งแกร่งราชาเทพช่วงกลาง ด้วยสถานะของเขา คนที่เขาเรียกว่าอาจารย์ จะแข็งแกร่งถึงเพียงใด?
สิ่งนี้ทำให้หลายคนนึกถึงตำนาน ตำนานกล่าวว่า เขามหาเทวะมีอาจารย์คลุมโลกาอยู่ท่านหนึ่ง ในอดีตไร้ศัตรูในใต้หล้า ได้หายตัวเงียบไปกว่าแสนปีแล้ว
“โครมคราม……”
ภายใต้อนัตตาไม่สิ้น ผืนแผ่นดินโลกาดาราอุดร เขามหาเทวะระเบิดรัศมีเทวพุ่งสูงขึ้นทะลุฟ้า มือใหญ่พุ่งออกมาจากท้องฟ้า ทะลุผ่านปริภูมิ เพียงชั่ววินาทีลงมาเยือนซากสนามรบโบราณ
มือใหญ่นี้ส่องแสงสว่างสีทองเปล่งประกาย คว้าลงมาทันใด จับกระบี่แสงเจ็ดสียาวเกือบสิบลี้ไว้ จากนั้นก็บีบจนส่งเสียงดังแกรกแตกกระจาย!
กลางปริภูมิ กระแสหมุนวนขนาดมหึมาปรากฏขึ้น ออร่าอันน่าหวาดเกรงทำให้ผู้คนขวัญผวา แผ่กระจายออกมาจากด้านใน
ทันใดนั้น ร่างสูงวัยก็เดินออกไป รูปร่างผอมแห้ง รอบตัวเต็มไปด้วยออร่าที่แผ่ออกมา ทำให้ทุกคนต่างพากันตื่นตระหนก
มหาเทวะไร้เทียมทาน!
ภายในเขามหาเทวะ การดำรงอยู่ที่ทรงพลังที่สุดของแต่ละรุ่น จึงจะมีคุณสมบัติที่จะเรียกว่ามหาเทวะ
ก่อนหน้ามหาเทวะดาราอุดร มหาเทวะรุ่นก่อนของเขามหาเทวะ มีสมญานามว่ามหาเทวะไร้เทียมทาน นั่นก็คือผู้อาวุโสท่านนี้ที่อยู่ตรงหน้า
ออร่าของเขาล่ำลึกไม่อาจคาดเดา ด้านหลังมีภาพมายาภูเขาสูงใหญ่สีทองลูกหนึ่งลอยอยู่ ความกดดันอันทรงพลังแผ่ซ่านไปทั่ว
ราชาเทพช่วงกลาง ภายใต้แรงกดดันนี้ พวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก
สีหน้าของหลัวซิวเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันที ผู้อาวุโสที่อยู่ตรงหน้านี้ ทำให้เขารับรู้ได้ถึงภัยคุกคามมหาศาล
“สามารถทำให้ข้าขยับออกจากปิดขังได้ ถึงเจ้าจะตายก็ถือว่าสมเกียรติ” สายตาของมหาเทวะไร้เทียมทานมองมายังหลัวซิว ถึงแม้ว่าเขาจะดูแก่ชราจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร แต่ออร่าก็ยังคงทรงพลังมหาศาล
ของมือของเขาไขว้หลัง รูปร่างของเขาหลังค่อมเล็กน้อย แต่ทุกย่างก้าว ปริภูมิใต้ฝ่าเท้าจะกลายเป็นระลอกคลื่นและบิดเบี้ยวขึ้นมา
