“ไฉยี จักรพรรดิเทพมหาวาลมรณภาพอยู่ที่นี่จริงหรือ?”
การพูดคุยบางอย่างถูกจับด้วยตัวสำนึกของหลัวซิว ทันทีที่อีกฝ่ายพูด ความลับที่น่าตกใจก็เปิดเผยออกมา
เจ้าของเสียงคือหลิวเทียนลู่ ข้างเขาคือหยุนไฉยี ข้างหลังเขาคือนักยุทธ์หลายคนที่ตามมาด้วย แต่ละคนมีผลการฝึกตนที่เหนือกว่าราชาเทพช่วงปลาย
ในฐานะนักยุทธ์จากโลกาชั้นฟ้า พลังการต่อสู้ในแดนเดียวกันนั้นแข็งแกร่งกว่าพิภพล่าง กลุ่มเล็ก ๆ เช่นนี้ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่หลิวเทียนลู่ พลังการต่อสู้นั้นอยู่ในอันดับต้น ๆ ของจอมยุทธ์หลายคนที่เข้ามาในดาราแห่งกาลเวลา
“จักรพรรดิเทพจักรพรรดิเทพรุ่นหนึ่ง ทั้งอดีตและปัจจุบันก็ไม่มีผู้ใดเทียบได้ สุดท้ายก็ได้มรณภาพลงในสถานที่รกร้างแห่งนี้” หลิวเทียนลู่กล่าวอย่างปลงใจ
“หากท่านชายสามารถได้รับมรดกและทหารจักรวรรดิของจักรพรรดิเทพมหาวาลที่เก็บอยู่นั้น ในอนาคต จะสามารถครองโลกได้อย่างแน่นอน” เบื้องหลัง หลิวเทียนลู่คนที่มีระดับผลการฝึกตนมกุฎเทพครึ่งก้าวกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ
หลิวเทียนลู่ดูเหมือนจะชอบใจต่อคำชมของลูกน้อง และนิสัยของเขาเองก็ค่อนข้างหยิ่งยโส
มีเพียงหยุนไฉยีที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนจะไม่มีสีหน้าใด ๆ บนใบหน้าของนาง แต่ในใจของนางเต็มไปด้วยความดูถูก ในความเห็นของนาง ถ้าหลิวเทียนลู่ไม่มีพ่อที่ดี คนอย่างเขา คงตายไปแล้วหมื่นครั้ง
เมื่อคิดว่านางได้ยอมจำนนต่อชะตากรรมของตนที่ต้องหมั้นหมายกับคนเช่นนี้ หยุนไฉยีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเล็กน้อย มีร่องรอยของความไม่เต็มใจและหมดหนทางฉายแววในดวงตาที่สวยงามของนาง
อย่างไรก็ตาม หลิวเทียนลู่และพรรคพวกของเขาไม่รู้ว่าทุกการเคลื่อนไหวและการสนทนาของพวกเขาล้วนถูกสัมผัสโดยตัวสำนึกของหลัวซิว
“สถานที่ที่จักรพรรดิเทพมหาวาลมรณภาพ?”
หลัวซิวไม่คาดคิดว่าเขาจะได้รับเบาะแสสำคัญเช่นนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ หากข่าวนี้เป็นจริง เบาะแสมากมายก็สามารถเชื่อมโยงเข้าด้วยกันได้
ม้วนหยกโบราณที่พ่อของฉียู่หรงเหลือไว้ ล้วนเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิเทพมหาวาล ตำหนักปีศาจหลอมที่อยู่ในเหวไร้สิ้นสุด
ตามบันทึกในม้วนหยกโบราณ มีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่ไม่ได้เอ่ยถึงชื่อ อายุขัยหมดลงและมรณภาพอยู่ที่นี่ เป็นไปได้มากว่าจะเป็นจักรพรรดิเทพมหาวาลเอง
“ท่านชายเย่ เท่านเป็นอะไรไปหรือ?”
เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหลัวซิว ฉียู่หรงที่เดินอยู่กับเขาจึงถามอย่างสงสัย
“ไม่มีอะไร เราไปทางนี้กันเถอะ” หลัวซิวส่ายศีรษะพร้อมเอื้อมมือชี้ทิศทางหนึ่ง
ในเขตห้ามกาลเวลา กฎทั้งหมดถูกบิดเบือน ดังนั้นจึงไม่สามารถแยกแยะทิศทางที่แน่นอนได้ ดังนั้นเมื่อเห็นหลัวซิวชี้ทิศทางหนึ่ง ฉียู่หรงก็ยิ่งงงงวย
ในความเป็นจริง ทิศทางที่หลัวซิวชี้เป็นทิศทางที่พวกหลิวเทียนลู่กำลังเดินอยู่ เนื่องจากกฎใกล้เคียงถูกบิดเบือน และทิศทางก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ แต่ตัวสำนึกของเขาสามารถล็อคพวกหลิวเทียนลู่ ๆ ได้ ดังนั้นเขาจึงต้องการเพียงเดินไปตามพวกเขา แค่เปลี่ยนทิศทางไปเรื่อย ๆ ก็พอ
หลัวซิวไม่ได้อธิบาย เพราะตัวสำนึกของเขาสามารถขยายออกไปได้หลายร้อยลี้ที่นี่ ในขณะที่คนอื่นสามารถสำรวจได้เพียงสิบกว่าเมตรเท่านั้น เขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ถึงความพิเศษของเขา
ฉียู่หรงไม่ได้ถามอะไรมาก นางรู้ว่าบนร่างของท่านชายเย่ผู้นี้มีความลับมากมาย แล้วทำไมถึงไม่มีความลับอยู่ในตัวของนางเองล่ะ?
ด้วยความไว้วางใจในตัวหลัวซิว ฉียู่หรงจึงไม่ถามอะไร เดินไปตามทิศทางที่หลัวซิวชี้ด้วยกัน
ความเร็วในการเดินของหลัวซิวนั้นไม่เร็วนัก ตัวสำนึกของเขามักจะถูกล็อคไว้กับปราณของพวกหลิวเทียนลู่ ควบคุมระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายให้อยู่ในระยะมากกว่าสิบลี้
“แก้วห้วงเวลา!”
ทันใดนั้น ฉียู่หรงซึ่งอยู่ข้างๆ หลัวซิวอุทานขึ้นพร้อมชี้ไปที่ก้อนหินขนาดเท่าเล็บมือซึ่งอยู่ไม่ไกลข้างหน้า
