ตอนที่7คนร้ายผู้สำเร็จ
ชูเซี่ยเห็นรองเท้าที่สวยงามของตัวเองเปื้อนก็พูดอย่าง โมโห”รองเท้าของข้าสกปรกไปหมดแล้ว”
มีเธอไม่โกรธแค่ยิ้มเบาๆและลุกขึ้นว่า”น้องเข้าใจความ หมายของท่านพี่แล้ว”จากนั้นก็ทำความเคารพชูเชี่ยพูด เพิ่มว่าในเมื่อท่านพี่ไม่ชอบที่น้องมาไหว้ท่านพึ่งั้นน้อง ขอตัวก่อน”พูดจบก็พาสาวใช้ออกไป
แม่นมกับเสี่ยวจี้เห็นนางไม่ก่อเรื่องพร้อมกับออกไปก็ รู้สึกดีใจมากแม่นมพูดว่า”ยังนึกอยู่ว่านางจะมาทำอะไรที่นี่ ที่แท้ก็แค่นี้เอง”
ชูเซี่ยยิ้มขึ้นขมว่า”เดิมยังคิดจะออกไปเดินเล่นแต่ตอนนี้ น่าจะไม่ได้แล้ว”
เสี่ยวจี้เปิดม่านประตูขึ้นสั่งให้สาวใช้ที่อยู่นอกห้องเข้า มาทำความสะอาดเมื่อแม่นมได้ยินชูเซี่ยพูดอย่างนี้จึงถาม ว่า”ทำไมออกไปเดินเล่นไม่ได้เจ้าค่ะท่านหญิงไม่สบายตรง ไหนหรือเจ้าค่ะ
ชูเซี่ยถอดรองเท้าออกใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดจุดที่มียาเลอะ อย่างละเอียดรองเท้าคู่นี้เธอชอบตั้งแต่มองเห็นฝีมือเย็บ ปักยอดเยี่ยมปักสายแน่นด้วยดอกกุหลาบสีสันสดใสนั้น โผล่ขึ้นเล็กน้อยเมื่อใช้นิ้วมือสัมผัสจะมีความรู้สึกแปลกๆ พลางเช็ดพลางพูดว่า”แล้วเจ้าว่านางพาคนมาเยอะขนาด นี้ยังมาขู่ขวัญว่าถ้าข้าไม่ดื่มจะเกิดเรื่องบังคับให้ข้าทั้งยา ชามนั้นให้แตกแสดงว่านางต้องแผนอีกทั้งเมื่อกึ้นางก็บอก แล้วว่าแม้ข้าจะเป็นพระชายาเอกแต่อำนาจอยู่ที่นางส่วน คนที่ให้อำนาจนี้ต้องเป็นท่านอ๋องแน่นอนเมื่อกี้นางได้รับ ความน้อยใจไปและมีสาวใช้เป็นพยานนางต้องไปฟ้องท่าน อ๋องแน่ท่านอ๋องรักนางและเกลียดข้าดังนั้นท่านอ๋องต้อง มาหาเรื่องข้าแน่นอน”
เสี่ยวจีกับแม่นมได้ยินดังนั้นก็ตกใจมากสามวันก่อนตอนที่ ท่านหญิงโดนส่งกลับมาก็ใกล้จะเสียชีวิตแล้วโชคดีที่หมอ เทพจูเก๋อฝีมือเก่งถึงจะช่วยชีวิตกลับมาได้ตอนนี้เพิ่งตื่นมา ถ้าโดนทำร้ายอีกถึงจะเป็นคนเหล็กก็ทนไม่ไหว
“แล้วจะทำไงดีเจ้าค่ะ”เสี่ยวจี้เม้มริมฝีปากและถามกับชู เซี่ยที่กำลังเช็ดรองเท้าอยู่
ชูเซี่ยขมวดนิ้ว “รอให้ท่านอ๋องมาแล้วค่อยว่ากันมาช่วยดูให้หน่อยว่ายานี้สามารถล้างออกได้หรือไม่”
แม่นมเข้ามาดูแล้วบอกว่า”โอ๊ยท่านหญิงยังสนใจรองเท้า อยู่ทำไมถ้าท่านหญิงอยากได้เดี๋ยวให้ช่างเย็บปักมาทำให้ แต่ท่านอ๋องจะมาถึงแล้วท่านหญิงรีบขึ้นบนเตียงนอน แกล้งเป็นป่วยตอนที่ท่านอ๋องมาถึงเห็นเข้าอาจจะเมตตา ท่านบ้างไม่มากก็น้อย”
ชูเซี่ยส่ายหัวพูดว่า “ถึงแม้ข้าตายเขาก็ไม่มีวันปล่อยข้า หรอก”เพราะคิดว่าข้าทำร้ายคนที่ชื่อฉ่ายเวินไปแต่ไม่รู้ว่า ฉ่ายเงินมีความเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องอย่างไร?เพื่อฉ่ายเว็น เขาโกรธแค้นเธอเข้ากระดูกดำน่าจะไม่ใช่คนรักของเขา เพราะคนรักของเขา
คือมีเหอไม่ใช่หรือหรือเป็นน้องสาวของเขา
ในเวลาไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าข้างนอกชูเซี่ยสวม รองเท้าไว้ถอนหายใจและพูดว่า”เรื่องที่จะเกิดยังไงก็ต้อง เกิดหนีไม่พ้นหรอก”
ชูเซียเงยหน้าขึ้นม่านประตูก็ถูกดึงขึ้นมาแสงแดดส่อง ลอดเข้ามาทำให้มองเห็นฝุ่นที่กระจายอยู่ในแสงแดด แสงแดดส่องบนหลังเขาทำให้เห็นแค่รูปร่างของเขาเท่านั้น
ข้างหลังเขาเป็นมี่เหอที่ตามมาด้วยมีเหอเงยหน้ามองยัง ใบหน้าของเธอพร้อมยิ้มเย็นชา
เขาเดินมาหยุดอยู่หน้าชูเซี่ยและจับคางของเธอยกขึ้น เล็กน้อยเพื่อบังคังให้เธอสบตากับเขาชูเซี่ยมองเขาดวงตา ที่แคบยาวของเขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยสายตายังคงเย็น ชามุมปากโค้งลงแสดงถึงความโกรธของเขาที่รุนแรงใน ตอนนี้ริมฝีปากสวยและบางของเธอเปิดออกมีเสียงดูดาล ส่งออกมา”เจ้าต้องก่อเรื่องจนให้มีคนตายถึงยอมอยู่นิ่ง ใช่ไหมวันนั้นข้าคิดว่าเจ้าตั้งใจกลับใจแล้วที่แท้ข้าคิดผิด ไป “พูดจบก็ยกมือขึ้นจะตบนาง
เขาตบคนโดยยังไม่รู้สาเหตุถึงแม้นิสัยของนางจะแย่แต่ ก็ทนไม่ได้ชูเซี่ยก้มตัวลงและวิ่งผ่านจากใต้แขนเขาอย่าง ราบรื่นหันตัวกลับไปพูดว่า”ถ้าท่านอ๋องอยากตบข้าก็ได้แต่ ต้องชี้แจงสาเหตุที่จำเป็นต้องตบข้ามาก่อน”
หลี่เฉินเย่นเห็นว่านางหลบได้อย่างคล่องแคล่วและยัง กล้าโต้เถียงกับเขาจึงตะลึงไปเล็กน้อยแต่ไม่นานก็เก็บ ความรู้สึกไว้ยิ้มเย็นชาและพูดว่า”ดีเจ้าอยากทราบสาเหตุ งั้นข้าจะบอกให้มีเหอกับเจ้าเป็นพี่น้องกันเมื่ออยู่ที่บ้านพ่อ แม่แต่พวกเจ้าเข้ากันไม่ได้ตั้งแต่เด็กๆตอนนั้นพวกเจ้าอยู่บ้านตนเองข้ายังไม่ได้แต่ที่นี่เป็นตำหนักข้าทุก อย่างต้องทำตามกฎระเบียบของตำหนักมี่เหอเอายามาให้ เจ้าเพื่อซ่อมแซมความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องกันและรักษา ความเงียบสงบของตำหนักแต่เจ้าตั้งใจจะหาเรื่องทั้งถ้วย ยาที่นางส่งมาแถมยังตบหน้านางด้วยแค่ข้อที่เจ้าตั้งใจ ทำให้ตำหนักข้าไม่สงบข้อนี้ข้าก็สามารถลงโทษเจ้าได้
ชูเซี่ยมองไปยังมีเหอเหอทำตัวเหมือนหวาดกลัวและ พูดว่า “ท่านพี่อย่าเข้าใจผิดน้องไม่ได้ไปฟ้องกับท่านอ๋อง เพียงแต่พวกสาวใช้ปากมากพบท่านอ๋องรู้สึกเห็นใจน้อง จึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ท่านอ๋องฟัง”
ชูเซี่ยยิ้มแย้มในแสงแดดเบาบาง”ข้าเข้าใจว่าน้องไม่ใช่ คนพูดเพราะว่ายังไงน้องก็จะไม่พูดเรื่องไร้สาระเพื่อใส่ร้าย พี่หรอก”
หลี่เฉินเย่นยิ้มแบบเย็นชา”ใส่ร้ายเป็นการใส่ร้ายหรือไม่
เจ้ารู้อยู่แก่ใจ”
ชูเซียเงยหน้าขึ้นมองไปยังหลี่เฉินเย่น”ถ้าท่านอ๋องจะ ลงโทษข้าข้าก็มีแต่รับไว้อย่างเดียวแต่ข้าไม่อยากให้สาว ใช้ที่ปากมากมาทำร้ายความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับน้อง สาว”เธอเดินไปถึงข้างหน้าสาวใช้พวกนั้นและพูดด้วยรอยยิ้มสดใส”เมื่อกี้พวกหล่อนบอกว่าข้าตั้งใจเทถ้วย ยาของพระชายารองและยังตบหน้าพระชายารองด้วยใช่ หรือไม่”
