มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 2465
สีหน้าอารมณ์ของหลัวซิวดูตึงเครียดอย่างยิ่ง ถึงแม้เขาจะรู้อยู่ว่าการทำให้กาลเวลาไหลย้อนกลับฟื้นคืนชีพคนคนหนึ่งนั้นมันไม่ได้ง่ายเช่นนั้น แต่ระดับความยากในขั้นตอนการนี้กลับอยู่เหนือการจินตนาการของเขา
อย่างไรเสียต่อให้อยู่ในยุคสมัยที่ไท่ซ่างฉิงคงอยู่ เขาก็ไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน เนื่องจากการที่จะทำเรื่องเช่นนี้ได้นั้น เงื่อนไขข้อแรกที่ต้องมีคือพลังวัฏสงสาร
“วัฏสงสาร!”
หลัวซิวตะคอกเสียงดังลั่น กระตุ้นตำหนักวัฏสงสารอย่างสุดกำลังสามารถ แล้วพุ่งเข้าไปในสายน้ำแห่งกาลเวลาจนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น เงาสะท้อนวัฏสงสารปรากฏ ในที่สุดสายน้ำแห่งกาลเวลาก็ถูกเขาฉีกกระชากจนเกิดเป็นช่องโหว่เล็ก ๆ สักที
ถึงแม้ช่องโหว่ดังกล่าวจะเล็กมาก ๆ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้หลัวซิวตื่นเต้นดีใจอย่างยิ่งแล้ว เขายกนิ้วขึ้นมาจิ้มออกไป ใช้นิ้วมือแทงทะลวงเข้าไปในสายน้ำแห่งกาลเวลา
ในภาพฉากที่ปรากฏบนสายน้ำแห่งกาลเวลา ใบหน้าของหลิวเทียนลู่ดุร้ายมาก ขณะที่กำลังจะฆ่าเสี่ยวเจียงหมิงอยู่นั้น นิ้วมือหนึ่งกลับจุติลงมาจากอนัตตากะทันหัน เสียงฟึ่บดังขึ้น โจมตีเขาจนกลายเป็นหมอกเลือด
ถัดจากนั้นนิ้วมือดังกล่าวก็ไม่หยุดลงเลยแม้แต่น้อย ม้วนพัดเสี่ยวเจียงหมิงขึ้นมาพร้อมกับแสงที่สว่างไสว แล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ด้านนอกของสายน้ำแห่งกาลเวลา หลัวซิวหดนิ้วมือกลับมาอย่างรวดเร็ว มีรัศมีดวงหนึ่งปรากฏข้างกายเขา จากนั้นมันก็ค่อย ๆ ปรากฏเป็นเสี่ยวเจียงหมิงที่ใบหน้ายังคงดูสิ้นหวังและหวาดกลัวอยู่เช่นเคย
ฟึ่บ!
วินาทีนี้ ช่องโหว่ที่แยกออกบนสายน้ำแห่งกาลเวลาสมานกันแล้ว พลังแว้งกัดที่ทรงพลังทำให้หลัวซิวกระอักเลือด ใบหน้าขาวเผือกถึงขีดสุด
เพื่อเป็นการช่วยชีวิตเสี่ยวเจียงหมิง เขาได้เผาผลาญพลังและเลือดทั้งร่างกายจนบาดเจ็บสาหัส สามารถพูดได้เลยว่าเพราะเหตุนี้เขาต้องแลกกับราคาที่สูงลิ่วอย่างยิ่ง
ทว่าทั้งหมดนี้ยังไม่จบลง เขาย้อนเวลา ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ปรปักษ์สวรรค์ ต้องแบกรับบทลงโทษจากทัณฑ์สายฟ้า และเสี่ยวเจียงหมิงที่ควรตายไปในตอนแรกกลับออกมาจากสายน้ำแห่งกาลเวลาแล้วอุบัติขึ้นมาอีกครั้ง นี่ก็เป็นการขัดต่อปณิธานของจักรวาลฟ้าดินเช่นกัน จึงมีทัณฑ์สายฟ้าพิโรธย่างกรายมาด้วย จะทำการสังหาร กำจัดเขาทิ้ง!
เสี่ยวเจียงหมิงไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ใบหน้าเล็ก ๆ นั่นเต็มเปี่ยมไปด้วยความมึนงง
หลัวซิวโบกมือเก็บเขาเข้าไปในตำหนักวัฏสงสาร แสงอัสนีที่ล้นฟ้าดุดันน่ากลัว แผ่คลุมพื้นพื้นที่ขนาดใหญ่ ทำให้เขาจมหายไปในแสงอัสนี
นี่คือทัณฑ์สายฟ้าที่รุนแรงที่สุดในชั่วชีวิตนี้ของหลัวซิว เริ่มจากทัณฑ์สายฟ้าของเขา จากนั้นก็เป็นทัณฑ์สายฟ้าของเสี่ยวเจียงหมิง ทว่าทั้งหมดนี้ยังเล็กน้อยมาก ๆ ไม่นึกเลยว่าทัณฑ์สายฟ้าที่เขาบรรลุติดต่อกันสามแดนในแดนเทวนิรันกาล ก็มาประสมโรงเวลานี้ด้วย
ทัณฑ์สายฟ้าที่ล้นฟ้าดำเนินการไปนานกว่าหนึ่งเดือนกว่า ท้องฟ้าของดาราแห่งกาลเวลาถึงจะค่อย ๆ ฟื้นฟูกลับมาสดใสเหมือนเดิม เมฆสายฟ้าที่ไหลกลิ้งก็สลายหายไปแล้ว
บนแผ่นดินใหญ่ของดาราแห่งกาลเวลา หลุมขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมพื้นที่บริเวณโดยรอบนับหมื่นไมล์เปี่ยมล้นไปด้วยออร่าทำลายล้างของทัณฑ์สายฟ้า หลุมดังกล่าวลึกจนไม่เห็นก้นหลุม ลึกหลายหมื่นฟุต ซึ่งกำเนิดจากการถูกทัณฑ์สายฟ้าพิโรธผ่าติดต่อกันหนึ่งเดือนกว่า
คำว่ายากที่จะคาดเดาอานุภาพแห่งสวรรค์ เทียนเต้าไร้ความปราณี ก็น่าจะเป็นเช่นนี้สินะ!
ณ ก้นบึ้งของหลุมขนาดใหญ่ที่ลึกหลายหมื่นฟุต หลังจากผ่านไปอีกไม่กี่เดือน ตำหนักสีน้ำตาลแก่ที่มีขนาดเท่าฝ่ามือหนึ่งหลังก็พุ่งออกมาจากฝุ่นละออง ลอยอยู่กลางนภา
“นี่มันโหดเกินไปแล้ว……”
มีเสียงที่อ่อนแอดังออกมาจากตำหนักโบราณ และตำหนักสีน้ำตาลแก่นี่ก็ต้องเป็นตำหนักวัฏสงสารอยู่แล้ว
อานุภาพของทัณฑ์สายฟ้าน่ากลัวมากเกินไป หลัวซิวต้านทานไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ ร่างยุทธ์ร่างเนื้อถูกผ่าจนแหลกสลายโดยสิ้นเชิง ตัวหยั่งรู้ก็แตกสลายด้วย มีเพียงญาณเทวร่างมนุษย์ของเขาเท่านั้นที่หลบซ่อนเข้าไปในตำหนักวัฏสงสาร ถือว่ารักษาชีวิตเอาไว้ได้
แท้จริงแล้วขณะที่เขาพบว่าตนต้านทานไม่อยู่ เขาก็เข้าไปหลบซ่อนในตำหนักวัฏสงสารแล้ว แต่พลานุภาพของทัณฑ์สายฟ้าไม่สามารถทลายตำหนักวัฏสงสาร ทว่ากลับมีพลังที่เกะกะระรานโจมตีเข้ามา ทำให้ร่างเนื้อและตัวหยั่งรู้ของเขาแตกสลาย หากทัณฑ์สายฟ้าในครั้งนี้ดำเนินการนานกว่านี้อีกนิดหนึ่ง หลัวซิวคาดว่าใช่ว่าญาณเทวร่างมนุษย์ของตัวเองจะสามารถรอดต่อไปได้เสมอไป
ภายในตำหนักวัฏสงสาร เสี่ยวเจียงหมิงมองญาณเทวของหลัวซิว ราวกับรู้สึกสงสัยมาก ๆ
“พี่หลัวซิว ท่านเป็นผู้ช่วยชีวิตข้าไว้หรือ? เหตุใดท่านถึงตัวเล็กลงแล้วล่ะขอรับ?”เสี่ยวเจียงหมิงถามประโยคหนึ่ง เนื่องจากลักษณะญาณเทวของหลัวซิวเหมือนร่างแท้เขาทุกประการ
หลัวซิวที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวแล้วรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นี่ข้าตัวเล็กลงที่ไหนเล่า แต่เป็นเพราะร่างกายและตัวหยั่งรู้ถูกโจมตีจนแตกสลายแล้ว เหลือเพียงญาณเทวที่กลายมาจากวิญญาณดั้งเดิม
