มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 2661 ผ่านการประเมิน
ในอดีต เคยมีคนจำนวนมากที่อยากเป็นศิษย์ของภูเขาว่านเริ่น แต่ใครก็ตามที่มีเจตนาอื่น จะเปิดเผยข้อบกพร่องในใจออกมาเล็กน้อยเมื่อพวกเขาได้ยินผลของกระจกเทพประภากร
แม้แต่คนที่มีจิตใจแน่วแน่ก็ไม่สามารถซ่อนความคิดของตนได้ทั้งหมดเมื่อถูกปกคลุมด้วยแสงเทวของกระจกเทพประภากร
สิ่งที่ชายชราประหลาดใจก็คือแม้ว่าเขาจะบอกเกี่ยวกับผลกระทบของ กระจกเทพประภากรสีหน้าของชายหนุ่มก็ไม่เปลี่ยนไปเลย กลับกัน ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ กระจกเทพประภากรเผยให้เห็นร่องรอยของความทรงจำที่ซ่อนอยู่
ความทรงจำแบบนี้ดูเหมือนจะผันผวนไปไม่รู้จบสิ้น…
ชายชราขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้แปลกมาก เขาดูเหมือนเป็นชายหนุ่มอายุยังน้อยมากจริงๆ เขาจะมีสายตาที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนได้อย่างไร?
ก่อนที่เขาจะพูดอะไร หลัวซิวก็ก้าวข้ามไปยืนอยู่กระจกเทพประภากรแล้ว
“การประเมินขั้นแรก ผู้อาวุโสเริ่มได้เลย” หลัวซิวมองไปที่ชายชราและพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ
“อืม!”
ชายชราก็ไม่ลังเลเช่นกัน เขายกมือขึ้นสร้างผนึก หลังจากนั้นกระจกเทพประภากรก็ส่งเสียงหึ่งหึ่งและสั่น ลำแสงเทวพุ่งออกมาจากกระจกและตกลงมาปกคลุมร่างของหลัวซิว
วิถียุทธ์ในใจของหลัวซิวนั้นโปร่งใสและไร้ที่ติ ภายใต้รัศมีของแสงเทวไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆ แม้แต่ภายใต้แสงที่ห่อหุ้ม เขาดูเหมือนพระเจ้าองค์หนึ่ง ดูสูงตระหง่านและสูงส่ง
หลังจากนั้นไม่นาน แสงศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกดึงออกจากกระจกด้านบน และหลัวซิวมองไปที่ชายชราที่กำลังประเมินด้วยรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเขา
“เจ้าผ่านการประเมินขั้นแรกแล้ว!”
ชายชราไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ หันไปมองเยว่เอ๋อร์และซีโรว่ที่มาพร้อมกับหลัวซิว
“พวกเจ้าก็มาลองด้วย” หลัวซิวกล่าว หากเหยียนเยว่เอ๋อร์กับเหยียนซีโรว่อยากติดตามอยู่ข้างเขา ก็จะต้องกลายเป็นศิษย์ของ ภูเขาว่านเริ่นดังนั้นพวกนางจึงต้องผ่านการทดสอบของกระจกเทพประภากร
โดยธรรมชาติแล้วพวกนางสองคนไม่มีจิตใจไม่ซื่อสัตย์แม้แต่น้อย ภายใต้กระจกเทพประภากรไม่ได้แสดงความผิดปกติออกมาแม้แต่น้อย
“เจ้าชื่ออะไร?”
ผ่านการประเมินขั้นแรกของกระจกเทพประภากร อย่างน้อยก็สามารถแสดงให้เห็นว่าทั้งสามคนนี้ไม่ใช่สายลับที่ส่งมาจากกองกำลังอื่น ซึ่งทำให้สีหน้าที่จริงจังของชายชราผ่อนคลายลงมาก
“ข้าชื่อหลัวซิว พวกนางคือเพื่อนผู้ยุทธ์ของข้า เหยียนเยว่เอ๋อร์และเหยียนซีโรว่” หลัวซิวแนะนำ
ชายชราพยักหน้า “ถ้าเจ้าอยากเป็นศิษย์ใจกลางแค่ผ่านการประเมินของภูเขาว่านเริ่นยังไม่พอ เจ้าต้องผ่านการประเมินพรสวรรค์ด้วย ตามข้ามา”
ขณะที่พูด ชายชราก็พาหลัวซิวทั้งสามไปที่เวทีประลองยุทธ์ ซึ่งมีศิษย์จำนวนมากของภูเขาว่านเริ่นกำลังแข่งขันและฝึกฝนอยู่ที่เวทีประลองยุทธ์ทั้งหลายเวที
“ท่านผู้อาวุโส…”
ศิษย์ทุกคนหยุดการกระทำและทำความเคารพเมื่อเห็นผู้อาวุโสมาด้วยความเคารพ
“ศิษย์ของเราในภูเขาว่านเริ่น แบ่งออกเป็นสามระดับ ศิษย์นอกสำนักคือระดับต่ำสุด ศิษย์ในสำนักระดับกลาง และศิษย์ใจกลางคือระดับสูงที่สุด จนถึงตอนนี้ภูเขาว่านเริ่นของเรายังไม่มีศิษย์ใจกลางแม้แต่คนเดียว!”
ชายชราพูดช้าๆ “เนื่องจากเงื่อนไขสำหรับศิษย์ใจกลางนั้นเข้มงวดมาก เงื่อนไขแรกคือต้องมีพรสวรรค์ที่สอดคล้องกัน!”
“พรสวรรค์ของอัจฉริยะหลายคนจะอ่อนแอลงเรื่อย ๆ เมื่อผลการฝึกตนสูงขึ้นเรื่อย ๆ เจ้ามีผลการฝึกตนเทพมารระดับห้า หากเจ้าต้องการเป็นศิษย์ใจกลางเจ้าต้องมีพรสวรรค์ระดับจักรพรรดิเทพ!”
“อิงฉง!” ชายชรามองไปรอบ ๆ และทันใดนั้นก็เรียกชื่อคนคนหนึ่ง
“ศิษย์อยู่ที่นี่ขอรับ!”
ชายหนุ่มในชุดขาวออกมาคำนับชายชรา
“เจ้าประลองกับคนๆนี้ในเวทีประลองยุทธ์ แค่ต่อสู้โดยประมาณก็พอ” ชายชรากล่าว
“ขอรับ!”
ชายหนุ่มชุดขาวชื่อ อิงฉงกระโดดขึ้นมาบนเวทีประลองยุทธ์ที่ใกล้ที่สุด
ตาของชายชราหันไปหาหลัวซิว และหลัวซิวก็รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ก็ก้าวขึ้นไปยังเวทีประลองยุทธ์
เมื่อได้ยินว่ามีคนจะทำการทดสอบกลายเป็นศิษย์ใจกลาง ศิษย์จำนวนมากจากภูเขาว่านเริ่นมาที่นี่หลังจากได้ยินข่าว และในไม่ช้าฝูงชนหนาแน่นก็มารวมตัวกันรอบเวทีประลองยุทธ์
“คนๆ นี้เป็นใครกัน? เหตุใดข้าไม่เคยเจอมาก่อน?”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นศิษย์ที่เพิ่งผ่านการประเมินของภูเขาว่านเริ่น”
“ล้อเล่นใช่ไหม? เพิ่งเข้าร่วมสำนักก็ไปทำการทดสอบของศิษย์ใจกลาง? ชายผู้นี้คือใครกัน?”
“ไม่รู้ ดูเหมือนว่าผลการฝึกตนแค่เทพมารระดับห้าขั้นปฐมภูมิเท่านั้นศิษย์พี่อิงฉงขึ้นไปแล้ว”
“…”
มีการถกเถียงกันมากมายอยู่รอบเวทีประลองยุทธ์ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ศิษย์ในสำนักได้เพิ่มขึ้นมาจำนวนมาก จำนวนศิษย์นอกสำนักยิ่งเยอะกว่า แต่ไม่มีใครสามารถกลายเป็นศิษย์ใจกลางได้
เนื่องจากเงื่อนไขสำหรับศิษย์ใจกลางนั้นเข้มงวดเกินไป ศิษย์ในสำนักจำนวนมากที่ฝึกตนจนถึงแดนเทพมารระดับหก ไม่สามารถทำได้เลย
พรสวรรค์เทพมารระดับห้าขั้นจักรพรรดิเทพ หมายความว่าต้องมีพลังต่อสู้ข้ามแดนใหญ่หนึ่งเพื่อต่อสู้กับคู่ต่อสู้ โดยทั่วไป เฉพาะศิษย์ใจกลางของแดนศักดิ์สิทธิ์สืบทอดเท่านั้นที่สามารถทำได้
ภูเขาว่านเริ่นเคยเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าจะเสื่อมทรามลง แต่ข้อกำหนดสำหรับศิษย์ใจกลางยังคงเหมือนเดิมและไม่เคยเปลี่ยนแปลง
“ศิษย์น้องคนนี้ เจ้าผ่านการประเมินของกระจกเทพประภากรแล้ว เจ้าและข้าต่างเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องในสำนักเดียวกันแล้ว ข้าแนะนำให้เจ้าเลิกความคิดที่จะเป็นศิษย์ใจกลางที่เป็นไปไม่ได้เถอะ”
อิงฉงสวมชุดสีขาว ดูอ่อนโยนและสง่างาม พูดกับหลัวซิวด้วยรอยยิ้ม
หลัวซิวเพียงแค่ยิ้มจางๆ และพูดว่า “ได้โปรดโจมตีเถอะ”
อิงฉงนี้มีผลการฝึกตนเทพมารระดับหกขั้นปฐมภูมิ ซึ่งผลการฝึกตนตอนนี้สูงกว่าเขาหนึ่งแดนใหญ่
สำหรับผลการฝึกตนเทพมารระดับห้าขั้นปฐมภูมิ ระหว่างทางที่มายังภูเขาว่านเริ่น หลัวซิวได้ใช้โอสถแก่นแท้ระดับหกจำนวนมากและโอสถเซียนระดับหกหลายอย่าง และในที่สุดก็บรรลุสำเร็จ
เมื่อเขาบรรลุ บททดสอบอันยิ่งใหญ่ของทัณฑ์สายฟ้าพิโรธเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ร่างยุทธ์ร่างเนื้อทะลุพันธนาการสำเร็จ บรรลุร่างเทวระดับหก การควบคุมและการวิวัฒนาการของวิถีไร้ลักษณ์ ได้รับการเลื่อนขั้นโดยตรงไปสู่แดนแดนบริบูรณ์ขั้นสิบ
แม้กระทั่งตอนนี้ เขาสามารถพึ่งพาวิถีไร้ลักษณ์ เปลี่ยนแปลงพลังเต๋าพิสดารออกมาได้เล็กน้อยด้วยพลังแห่งเกณฑ์!
นอกจากนี้ยังหมายความว่าผลการฝึกตนของเขาถึงเทพมารระดับห้าและความแข็งแกร่งของเขาได้รับการวิวัฒนาการครั้งใหญ่ หากตอนนี้ เขาได้เผชิญหน้ากับผู้อาวุโสทั้งหกของกองกำลังใหญ่ทั้งสามแห่งดาราธารานิล เขาก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งพลังค่ายกลก็สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย
“ในเมื่อเจ้ายังหมกมุ่นอยู่ งั้นข้าที่เป็นศิษย์พี่ก็ไม่เกรงใจแล้ว”
รอยยิ้มบนใบหน้าของ อิงฉงหายไป และทันทีหลังจากนั้น เขาก็สังเวยผนึกขนาดใหญ่ที่มีแสงวาบออกมาแล้วทุบมันไปทางหลัวซิว
บูม!
แสงสายฟ้าผนึกใหญ่กดทับลงมา ทั่วทั้งเวทีประลองยุทธ์ก็สั่นสะเทือนตาม เวทีประลองยุทธ์นี้สร้างขึ้นด้วยวัสดุพิเศษ ดังนั้นจึงไม่สามารถทำลายได้ง่ายๆ
“นี่ก็จบลงแล้วรึ? ผู้ชายคนนั้นคงจะไม่ถูกศิษย์พี่อิงทุบตายในทันทีใช่ไหม?”
“ห่างกันทั้งหนึ่งแดนใหญ่ ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ ก็เพียงพอแล้วที่จะสังหารได้ทันที…”
ศิษย์โดยรอบเริ่มพูดคุยกัน แม้ว่าจะมีพรสวรรค์ระดับจักรพรรดิเทพ สามารถข้ามแดนใหญ่เพื่อต่อสู้กับคู่ต่อสู้ได้ แต่สามารถทำได้จริงๆนั้นทั่วทั้งโลกมหาศักดิ์แปดทิศคงจะหาออกมาร้อยคนไม่ได้
ในขณะนี้ ทุกคนให้ความสนใจกับภาพบนเวทีประลองยุทธ์ ผนึกใหญ่สายฟ้าทุบลงไปจริงๆและทำให้เกิดความโกลาหล แต่หลัวซิวได้หายไปจากสายตาของทุกคนแล้ว
ชายชรามองไปที่ท้องฟ้า และคนอื่นๆ ก็ทำตาม ระลอกคลื่นในอวกาศกระเพื่อม และร่างของ หลัวซิวดูเหมือนจะออกมาจากความว่างเปล่า
“ปริภูมิย้ายร่าง!”
รูม่านตาของคนหลายคนหดเล็กลง แม้ว่าปริภูมิย้ายร่างจะไม่ใช่วิธีที่ทรงพลังนัก แต่ภายใต้การล็อคจากออร่าของ อิงฉงจะต้องเป็นนักยุทธ์ที่ฝึกฝนกฎปริภูมิฝึกตนจนถึงแดนบริบูรณ์ขั้นสิบ ถึงจะสามารถย้ายร่างหนีไปอย่างง่ายดาย
จอมยุทธ์เทพมารระดับห้าขั้นปฐมภูมิคนหนึ่ง ซึ่งเชี่ยวชาญกฎปริภูมิแดนบริบูรณ์ขั้นสิบ แม้ว่าจะไม่มีพรสวรรค์ระดับจักรพรรดิเทพ อย่างน้อยเขาก็มีพรสวรรค์ระดับมกุฎเทพ!
“ถึงเวลาที่ข้าต้องโจมตีแล้ว เจ้าเองก็รับมือการโจมตีของข้าด้วย”
บนท้องฟ้า หลัวซิวยังคงยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็ยกฝ่ามือขึ้นและกดมันลง ฝ่ามือปกคลุมท้องฟ้าและปกคลุมดวงอาทิตย์ นิ้วทั้งห้าของเขาก็เหมือนกระบี่เทวห้าเล่มขนาดหลายร้อยฟุตปกคลุม อิงฉง
สีหน้าของ อิงฉงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน วิชาอมตะนี้ที่หลัวซิวแสดงออกมานั้นมีพลังเต๋าที่พิเศษมาก พลังเต๋าแบบนี้เหนือกว่ากฎที่เขาฝึกฝนนัก
ในความเป็นจริง วิชาอมตะที่หลัวซิวใช้นั้นคือตราประทับปรปักษ์สวรรค์ ก่อนหน้านี้ เขาไม่เปลี่ยนแปลงออร่าของพลังเต๋าที่แข็งแกร่งออกมาได้ ตอนนี้ผลการฝึกตนของเขาได้บรรลุแล้ว เขาสามารถเปลี่ยนแปลงรอยแห่งความลึกลับดังกล่าวได้แล้วเล็กน้อย
ในสมัยโบราณ ผู้แข็งแกร่งที่กล้าเข้าร่วมศึกชิงฟ้านั้นล้วนมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง วิวัฒนาการของออร่าพลังเต๋าของหลัวซิวนั้นไม่ใช่กฎธรรมดาของพลังเต๋าทั่วไปจะเทียบได้
ออร่าของพลังเต๋า พันธนาการปริภูมิ อิงฉงคำรามดังลั่น เพิ่งหลุดพ้นจากปริภูมิผูกมัด แต่ทันใดนั้นก่อนที่เขาจะได้มีเวลาโจมตี เขาก็ถูกพันธนาการอีกครั้ง
นี่ทำให้สีหน้าของ อิงฉงซีดลงเล็กน้อย อีกฝ่ายสามารถบรรลุระดับนี้ได้ด้วยผลการฝึกตนเทพมารระดับห้าขั้นปฐมภูมิ เป็นพรสวรรค์ระดับจักรพรรดิเทพอย่างแน่นอน เขามีแดนที่สูงกว่าอีกฝ่ายหนึ่งแดนใหญ่ แต่เผชิญกับวิชาอมตะของคนๆนี้ เขาแทบไม่มีแรงต้านใดๆ ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหนกัน?
“ข้ายอมแพ้!”
อิงฉงหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตะโกนดัง ๆ แม้ด้วยผลการฝึกตนของเขาจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องน่าอายที่จะยอมรับความพ่ายแพ้เมื่อเผชิญหน้ากับเทพมารระดับห้าขั้นปฐมภูมิ แต่เขายอมรับความพ่ายแพ้จากใจจริง
คนที่มีพรสวรรค์แดนเทพมารระดับห้า มีศักยภาพที่ดีในอนาคต เมื่อเขาบรรลุไปสู่เทพมารระดับหก หากเขายังคงรักษาพรรสวรรค์นี้ไว้ได้ แม้ว่าพรสวรรค์นั้นจะอ่อนลงในอนาคต อย่างน้อยก็สามารถกลายเป็นเทพมารระดับเก้าได้
เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่าพรสวรรค์จะลดลงตามผลการฝึกตน ตัวอย่างเช่น เมื่อเป็นเทพมารระดับห้า เจ้าจะมีพรสวรรค์ระดับจักรพรรดิเทพ เมื่อถึงเทพมารระดับหก พรสวรรค์อาจลดลงมาถึงระดับมกุฎเทพก็ได้ เมื่อถึงเทพมารระดับเจ็ด อาจจะเป็นระดับราชาเทพและอาจกลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ธรรมดา ไม่มีความสามารถในความท้าทายข้ามแดนใดๆ
ผู้ชมตกตะลึง เกิดความโกลาหล มีเพียงผู้อาวุโสที่รับผิดชอบการประเมินเท่านั้นที่ไม่แปลกใจ เมื่อหลัวซิวใช้วิชาอมตะนั้น เขาก็มองออกว่าวิชาอมตะนี้ไม่ธรรมดา และรู้สึกถึงร่องรอยออร่าที่อยู่เหนือกฎพลังเต๋า
“ชายคนนี้ต้องมีโอกาสและโชคที่ไม่ธรรมดา และเขายังผ่านการประเมินของกระจกเทพประภากรอีกด้วย เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเขาในการเป็นศิษย์ใจกลาง”
ผู้อาวุโสคาดเดาในใจว่า ในฐานะที่เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์สืบทอดในอดีต ภูเขาว่านเริ่นไม่มีแม้แต่ศิษย์ใจกลางที่ดี ซึ่งต้องบอกว่าเป็นสิ่งที่น่าละอายมากนัก
“หลัวซิว ขอแสดงความยินดีกับการผ่านการประเมิน จากนี้ไป เจ้าจะเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของภูเขาว่านเริ่นแล้ว!”
เมื่อร่างของหลัวซิวลงมาจากท้องฟ้า ป้ายบัญชาการก็บินมาหาเขา ซึ่งแตกต่างจากป้ายบัญชาการสีดำของศิษย์นอกสำนักและสีแดงของศิษย์ในสำนัก ป้ายบัญชาการนี้เป็นสีม่วง
หลัวซิวเอื้อมมือไปคว้าป้ายบัญชาการ กุมมือเคารพ “ขอบคุณผู้อาวุโส”
“นี่คือสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับ ในฐานะศิษย์ใจกลาง เจ้าสามารถไปที่ หุบเขาเทพจันทราเพื่อเลือกถ้ำอิงฉงเจ้ารับผิดชอบพาศิษย์พี่ใหญ่ทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมของภูเขาว่านเริ่นของเรา”
ชายชราลูบเคราและพูดช้าๆ “ข้าต้องบอกเรื่องนี้แก่ผู้อาวุโสคนอื่นๆ และประมุขเขา ถ้าเจ้ามีอะไร เจ้าสามารถไปที่ ตำหนักหวยซินเพื่อมาหาข้า!”
