ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1071
“ไม่ได้ยินเขาพูดเหรอ?” เบลลามี่ดูเย็นชา
ฟินน์ได้แค่เพียงกัดฟันแล้วยอมคุกเข่า “มิสเตอร์ยอร์ก ผมขอโทษ ผมสัญญาว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก”
เมื่อเห็นฟินน์ยอมคุกเข่าขอโทษ ฮาร์วีย์ก็หยิบเงินออกมาสิบห้าเซ็นต์แล้วโยนลงตรงหน้าฟินน์ จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “เด็กดี ครั้งหน้าก็ยอมคุกเข่าให้เร็วหน่อย ผมจะให้รางวัลเพิ่มอีกสักสองสามดอลลาร์”
“แก!”
ฟินน์ตัวสั่นด้วยความโกรธมากขึ้นไปอีก เขารู้ว่าฮาร์วีย์กำลังยั่วอารมณ์ของเขา
แต่ถึงอย่างนั้นเขาไม่กล้าแสดงท่าทีใด ๆ ต่อหน้าเบลลามี่
เบลลามี่ดีใจที่เห็นท่าทีของฟินน์และพุดว่า “ออกไปได้แล้ว ผมจะปล่อยเรื่องนี้ไป”
“น่าเสียดายนะคีธ มิตรภาพของเราคงจบลงที่นี่”
เบลลามี่รู้สึกว่าเขาให้ความเคารพคีธเป็นอย่างมาก
ถ้าคนพวกนั้นกล้ายุ่งกับหัวหน้าผู้ฝึกสอนเขาที่อื่น เขาคงจะฆ่าอีกฝ่ายไปนานแล้ว
เขาต้องปกปิดตัวตนของหัวหน้าผู้ฝึกสอน เขาทำได้เพียงแค่ทำแค่นี้
“นี่…”
สีหน้าของคีธมืดลง เขามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเบลลามี่มากขึ้น และกำลังจะได้ทำความรู้จักกับหัวหน้าผู้ฝึกสอนผ่านตัวเขา แต่เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้!
“ถ้าอย่างนั้นผมจะออกไปก่อน ไม่ต้องกังวล ผู้บัญชาการเบลค ผมจะสอนเขาเอง ไว้เจอกันใหม่!”
คีธจากไปด้วยสีหน้าหม่นหมอง
เมื่อคนจากตระกูลเยตส์ออกไปแล้ว เบลลามี่ก็โค้งคำนับฮาร์วีย์ด้วยความเคารพและพูดว่า “ผมคือชื่อเบลลามี่ เบลค ยินดีที่ได้พบกับท่าน หัวหน้าผู้ฝึกสอน!”
ฮาร์วีย์มองเบลลามี่อย่างพิจารณา จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ผมลาออกมาแล้ว แถมคุณยังเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของกรมทหารแห่งเซาท์ไลท์ในไม่ช้า อย่าทำแบบนี้อีกถ้าคุณได้เจอพบข้างนอก มันจะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของคุณ”
เบลลามี่พูดอย่างจริงจังว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมคงไม่ได้เป็นอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ผมควรแสดงความเคารพต่อคุณครับ หัวหน้าผู้ฝึกสอน”
ฮาร์วีย์ยื่นมือออกมาตบไหล่เบลลามี่ “เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว เข้ามาดื่มกันข้างในก่อนสิ ครั้งหน้าก็โทรหาอีธานและเรย์มาด้วยกันถ้าคุณมีเวลา ไปทานข้าวด้วยกัน”
ในขณะเดียวกันแมนดี้และฮาลซีย์เห็นคีธและคนอื่น ๆ เดินออกไป
ทั้งสองแปลกใจที่เห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ถูกจับกุม
“พวกเขาไม่ได้พาฮาร์วีย์ไปด้วยเหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าฮาร์วีย์อาจถูกฆ่าตายไปแล้ว?” ฮาลซีย์ขมวดคิ้ว
ใบหน้าของแมนดี้ซีดเผือดเมื่อได้ยินคำพูดของฮาลซีย์ เธอรีบเข้าไปในลิฟต์
เธอตกใจทันทีที่เธอเข้าไปในบ้าน
เพราะว่าฮาร์วีย์กำลังดื่มแล้วยังสูบบุหรี่อย่างสบายใจภายในห้องนั่งเล่นกับชายอีกคนหนึ่ง
เบลลามี่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นแมนดี้ จากนั้นเขาก็โค้งคำนับและพูดว่า “นี่คงเป็นพี่สะใภ้ ใช่ไหมครับ?”
ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “ใช่ ภรรยาของผมเอง แมนดี้และนั่นคือเพื่อนสนิทของเธอ ฮาลซีย์ โลว์”
แม้ว่าฮาร์วีย์จะรู้สึกแปลก ๆ ที่ฮาลซีย์มาที่นี่ เขาไม่ได้ถามอะไร
เบลลามี่พูดอย่างให้เกียรติ “พี่สะใภ้ ผมคือเบลลามี่ เบลค จากกังนัม เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ”
แมนดี้ยิ้มและพูดหลังจากเห็นท่าทางที่ให้เเกียรติของเบลลามี่ “ดีใจที่ได้พบคุณเบลคเช่นกันค่ะ คุณเป็นเพื่อนของฮาร์วีย์ คุณก็เป็นเพื่อนของฉันเหมือนกัน”
“เพื่อนสนิทของฉันก็มาจากซานฟรานซิสโก กังนัม ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ”
“ไปทานข้าวด้วยกันเถอะค่ะ”
แมนดี้ไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง แต่ฮาลซีย์คิดไปอย่างอื่น เธอคิดว่าแมนดี้ต้องการแนะนำเบลลามี่ให้เธอรู้จัก
ระหว่างนั้นฮาลซีย์มองเบลลามี่ แล้วเกิดแววเศษเสี้ยวแห่งความดูถูกแวบผ่านดวงตาของเธอ
ทุกอย่างที่ผู้ชายคนนี้สวมใส่ไม่มียี่ห้อ เขาอาจจะยากจนพอ ๆ กับฮาร์วีย์
เธอจะชอบคนแบบนี้ได้ยังไง?
