ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1114
หลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีก็ได้มีรถตู้คันหนึ่งขับเข้ามาเทียบจอดบริเวณถนนคนเดิน คนกลุ่มหนึ่งรีบก้าวออกมา
เมื่อเห็นอย่างนี้ สายตาของบราเทอร์ฟรายเป็นประกายขึ้น
แม้แต่นิค ลาเชย์และลูกน้องของเขายังดีใจ
ไม่นานกลุ่มคนขนาดใหญ่ก็มาถึง
พวกเขาทั้งหมดต่างสวมชุดสูทสีดำสนิท รูปร่างสูงโปร่งและแข็งแรง เมื่อมองครั้งแรกก็สามารถรับรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาเป็นนักสู้
ชายที่เดินนำมาเป็นชายวัยกลางคนสวมใส่ชุดสูท เมื่อมองทีแรกเขาดูไม่ธรรมดา
เขาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากหัวหน้าผู้มีชื่อเสียงของบัควู้ดอย่างนายใหญ่ซีซาร์
นายใหญ่และคนของเขาเดินตรงมาด้านหน้าของฝูงชนและตกตะลึงทันที มันชัดเจนเป็นพิเศษเมื่อพวกเขาเห็นว่าบราเทอร์ฟรายกำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์
“หัวหน้าครับ ช่วยผมด้วย! ผู้ชายคนนี้ทำร้ายผม! เขายังไม่ให้เกียรติคุณอีกด้วย!” การเห็นผู้นำของเขามาทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะพูด
แต่จากนั้นเขาก็เห็นนายใหญ่ซีซาร์เดินพุ่งตรงหาฮาร์วีย์และพูดขึ้น “คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”
คนของพวกเขาทั้งหมดต่างกำลังโค้งก้มหัวพร้อมกับมือที่กุมอยู่อย่างเรียบร้อย พวกเขาไม่กล้าที่มองบราเทอร์ฟรายที่กำลังอยู่บนพื้น แต่เขากลับมองฮาร์วีย์ด้วยความกลัวแทน
“คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ ตอนที่ผมรับสาย ผมกลัวแทบแย่!”
เหงื่อไหลหยดลงมาบนใบหน้าของนายใหญ่ซีซาร์
ในเวลานี้เขาอยากจะบีบคอบราเทอร์ฟรายให้ตายไปเลย
‘เขากล้ามายั่วยุชายคนนี้ได้ยังไง?!’
แม้แต่ตอนนี้นายใหญ่ซีซาร์ยังจำภาพจากเมื่อก่อนได้ ถ้าเขาไม่ได้คุกเข่า ตอนนี้อาจจะได้ตายไปแล้วก็ได้
อีกอย่าง ลูกน้องที่อยู่ต่อหน้าของเขายังได้เป็นราชาแห่งท้องถนนของนิอัมมี่ไปแล้ว!
ดังนั้น ตัวตนและสถานภาพของชายตรงหน้าเขาต้องเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย!
ท่าทางนอบน้อมและให้เกียรติของนายใหญ่ซีซาร์สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน
แม้แต่บราเทอร์ฟรายยังแสดงท่าทีไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“หัวหน้าครับ ผมเป็นคนที่ถูกทำร้ายนะครับ!”
บราเทอร์ฟรายรู้สึกหมดหนทางจนเกือบร้องไห้
หัวหน้าของเขามา แต่แทนที่เขาจะยืนหยัดเพื่อเขา ชายคนนี้กลับไปช่วยฮาร์วีย์แทน
“ฉันไม่เป็นไร แต่แผงลอยของภรรยาของฉันถูกทำลาย” ฮาร์วีย์ตอบกลับอย่างนิ่งเฉย
ทุกคนมองไปที่สินค้าที่เรียงรายอยู่บนพื้น ซึ่งส่วนมากค่อนข้างสกปรกและทำให้เขาไม่ได้อีกแล้ว
นายใหญ่ซีซาร์ตัวสั่นอย่างมาก เมื่อเขาสอดส่องไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาก็ซีดลงทันที เขาพูดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “ใคร?! ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ?!”
คนของเขาเปลี่ยนท่าทีไปด้วยเช่นเดียวกัน
“ใครเป็นคนทำ?! ไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือที่ไหน?!”
“พวกแกทั้งหมดไม่ทำตามกฏของที่นี่เหรอ?!”
สายตาของทุกคนจ้องมองไปที่เบ็กก้า เดย์ทันที
เบ็กก้าแทบไม่เชื่อในขณะที่เธอคุกเข่าอยู่ที่พื้น ร่างกายของเธอสั่นไม่หยุด
นายใหญ่ซีซาร์สังเกตเห็นและตัวสั่น เขาเอื้อมไปหยิบท่อเหล็กจากลูกน้องของเขาและฟาดเข้าที่หน้าของบราเทอร์ฟราย
“ฉันบอกแกไปกี่ครั้งแล้ว?!”
“สิ่งที่สำคัญที่สุดในสายงานนี้คือความยุติธรรม! ฉันเกลียดจริง ๆ คนที่กลั่นแกล้งคนดีและเกรงกลัวคนชั่วที่สุด!”
“แกคิดว่าแกมีชื่อเสียงในบริเวณถนนคนเดินเลยคิดจะทำอะไรใครก็ได้เหรอ?”
“แกยังคุกคามตลาดและผู้คนที่อยู่ที่นี่ทุกวัน! แกพยายามจะทำให้ฉันโกรธใช่ไหม?!”
เพียะ!
นายใหญ่ซีซาร์เกรี้ยวกราดมากขึ้นในระหว่างที่เขาพูด เขารีบฟาดท่อเหล็กในมือของเขาเข้าที่เข่าของบราเทอร์ฟรายอีกครั้ง
“อ๊าาาา!”
เสียงร้องคร่ำครวญดังก้องในขณะที่เข่าของบราเทอร์ฟรายแตก
แต่นายใหญ่ซีซาร์ไม่มีท่าทีที่จะหยุด เขาหักแขนขาทั้งสี่ของบราเทอร์ฟรายทั้งหมดก่อนที่ในที่สุดเขาก็หยุดอย่างเหนื่อยหอบ
บราเทอร์ฟรายเหลือเพียงแค่แรงที่จะคร่ำครวญเท่านั้น เขาไม่เข้าใจว่าทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร!
