ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1174
ถ้าเป็นจริงตามนั้นก็มีอะไรอธิบายได้หลายอย่าง
รวมทั้งเรื่องเจ้าชายยอร์กเองที่ขอแต่งงาน
และพวกไนส์เวลล์ที่ยอมยกรีสอร์ทให้เธอ
ฮาร์วีย์มีเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ได้อย่างไร
แถมฮาร์วีย์ยังกล้าหักมือจอร์จอีก
และหลายสิ่งหลายอย่างก่อนหน้านี้ ทุกอย่างล้วนอธิบายเรื่องทั้งหมดได้
แต่ปัญหาคือว่าถ้าฮาร์วีย์เป็นเจ้าชายยอร์กจริง ๆ ทำไมเขาไม่บอกล่ะ?
แมนดี้ขมวดคิ้ว เธอมองฮาร์วีย์อย่างพิจารณา คำถามผุดขึ้นมาในหัวตลอดเวลา
…
เมื่อทุกอย่างจบลง ฮาร์วีย์และแมนดี้ก็เตรียมจะเดินทางกลับ พวกเขาขึ้นรถและออกไปทันที
มีรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์อยู่ในมือแล้ว คงต้องเตรียมความพร้อมหลาย ๆ อย่าง
หลังจากที่ทั้งสองออกไป จอร์จที่มือเต็มไปด้วยเฝือกเดินมาพร้อมกับชายอีกสองสามคนก็เตะประตูเข้ามา
เมื่อเห็นว่าห้องว่างเปล่า สีหน้าของจอร์จก็เยือกเย็นลง
“พวกมันอยู่ที่ไหน?”
คิงตอบอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ว่า “นายท่าน พวกเขาคงเพิ่งออกไป ลูกน้องของผมกำลังตามไป เราจะไม่ให้คลาดสายตา!”
จอร์จสั่งคิงว่า “นายตามพวกมันไป จัดการให้มันพิการซะ แต่เหลือผู้หญิงคนนั้นไว้!”
“ฉันจะสนุกไปกับเมียของมันต่อหน้ามัน!”
“และฉันต้องการให้มันโอนกรรมสิทธิ์รีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์มาอยู่ภายใต้ชื่อมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปแลกกันเงินเพียงเพียงดอลลาร์เดียว!”
ท่าทีของจอร์จเย็นชา ดวงตาสีฟ้าของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
คิงปฏิบัติตามคำสั่งของจอร์จทันที
ลูกน้องของจอร์จออกอาการกระตือรือร้น
“นายท่าน มันควรจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก! ไม่เคยมีใครกล้าแข่งกับมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ป”
“ใช่ เราต้องทำให้พวกมันขายรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์ให้เรา! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”
จอร์จตอบอย่างเย็นชาว่า “ที่นี่คือประเทศ H เราอาจมีความคุ้มกันทางทูต แต่ก็ยังมีอีกหลายอย่างที่เราทำโจ่งแจ้งไม่ได้”
“ฉันคิดว่ามอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปจะต้องทำตามกฎ แต่ใครจะรู้ว่าฮาร์วีย์ที่จะทำให้ได้โอกาสนั้น?!”
“หลังจากนี้ประเทศด้อยพัฒนานี้จะต้องคุกเข่าให้กับดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน!”
“อย่าคิดว่าแค่เข้าสู่ดินแดนเราได้เพียงเพราะว่าชนะเราในสงคราม!”
“ไอ้พวกด้อยพัฒนา!”
จอร์จหัวเราะอย่างเย็นชา
ในขณะนั้นเองโทรศัพท์ของลูกน้องคนหนึ่งก็ดังขึ้น เป็นสายจากคิง “นายท่าน รถของพวกมันกำลังขับออกจากที่จอดรถแล้ว คนของเรากำลังไล่ตามพวกเขา นายท่านต้องการจะไปด้วยตัวเองไหมครับ?”
“แน่นอน ฉันจะไป! ใครจะเล่นสนุกกับผู้หญิงคนนั้นล่ะถ้าฉันไม่ไป?”
จอร์จหัวเราะอย่างเย็นชา
“บอกทุกคนให้ไปกับฉัน เมื่อฉันจัดการนังผู้หญิงคนนั้นแล้ว พวกนายก็จัดการเธอได้เลย!”
คำพูดของจอร์จทำให้ลูกน้องของเขาพอใจ
…
บนถนน
แมนดี้รู้สึกเหนื่อยล้า ผ่านช่วงเวลาสับสนมาตลอดทั้งวัน เธอก็เผลองีบนอนในรถ
ฮาร์วีย์ที่กำลังขับรถอยู่ สังเกตเห็นรถหลายคันผ่านกระจกมองหลัง รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา
เขาเดาได้ว่าใครกำลังติดตามพวกเขาอยู่
เขาอยากจะกลับไปที่บัควู้ดก่อนแล้วค่อยจัดการกับคนพวกนี้ แต่เขาไม่คิดว่าพวกมันจะรนหาที่ตายด้วยตัวเอง
ในจังหวะนั้นเอง รถยนต์คันหนึ่งก็หยุดขวางหน้ารถของฮาร์วีย์